ΜΝΗΜΕΣΓια 11.2. Κυριακή)

Πάνε 3 χρόνια από τη μαύρη εκείνη μέρα στις 11 Φλεβάρη 1993, που έπαψε ξαφνικά να χτυπά η καρδιά του πολυαγαπημένου μας και αξέχαστου ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ.Σε είχα καμάρι μας, τ αηδόνι του σπιτιού μας. Με το τραγούδι έφευγες, με το τραγούδι ερχόσουν. Τώρα όλα μουγκάθηκαν, χάθηκαν όλα αζί σου.

Στη μνήμη του καθώς και στη μνήμη της γυναίκας μου ΚΑΤΙΝΑΣ ΚΟΤΤΗ,που τη δολοφόνησαν Χίτες στο Γύθειο. Του αδελφού μου ΜΗΤΣΟΥ ΚΟΤΤΗ Ποπλιτικού Επίτροπου της 55ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, ο οποίος σκποτώθηκε το Γενάρη του 1949 στον Αγιο Βασίλη Πάρνωνα, της γυναίκας του, που βασανίζτηκε απάνθρωπα στις φυλακές της Σπάρτης, με αποτέλεσμα να χάσει το ένα μάτι της. Του αφελφού μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΤΤΗ,αντάρτη του ΕΛΑΣ, που πέθανε το 1983. Καθώς και στη μνήμη των γονιών μου ΝΙΚΟΛΑ και ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΟΤΤΗ,που βασανίστηκαν απάνθρωπα γιατί τα 5 παιδιά τους ήταν αγωνιστές, προσφέρω 10.000 δρχ. στον καθημερινό μου σύντροφο, το "Ριζοσπάστη" και 5.000 δρχ. στην ΚΟΒ Λόφου Αξιωματικών Περιστερίου.

Ανδρέας Κοττής ανάπητος του Εμφύλιου