Ο "Ρ" δημοσιεύει σήμερα το δεύτερο και τελευταίο μέρος ερωτήσεων και απαντήσεων, που αφορούν στην πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του ΚΚΡΟ. Πρόκειται για ένα υλικό, που γράφτηκε από ομάδα στελεχών του ΚΚΡΟ, και αποτελεί, με μια έννοια, προπαγανδιστικό υλικό του κόμματος. Ταυτόχρονα, δίνει μια εικόνα και βοηθά στο να καταλάβει κανείς πώς το ΚΚΡΟ προσπαθεί στις σημερινές συνθήκες ν' αναλύσει την κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί στη Ρωσία, και να διατυπώσει τις θέσεις του για μια σειρά από ζητήματα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής.

Είχε προηγηθεί το πρώτο μέρος των ερωταπαντήσεων, που αφορούσε ζητήματα οικονομίας και πολιτικής.

Τι σημαίνει σήμερα να είσαι πατριώτης - κρατιστής;

Σημαίνει να είσαι αγωνιστής της επανένωσης του κράτους, που κατέστρεψε το σημερινό αντιλαϊκό καθεστώς.

Σήμερα, στην ταραγμένη κατάσταση της αντεπανάστασης μπορεί να μιλάς για το κράτος στη Ρωσία μόνο σχετικά. Κι αυτό γιατί το έδαφος της Ρωσίας είναι σήμερα συμβατικό, λόγω της διαφάνειας των συνόρων. Πάνω από δέκα εκατομμύρια πολίτες μετά το Μπελοβέζσκ έμειναν έξω από τα όρια της Ρωσίας, ενώ πολλά εκατομμύρια πρόσφυγες, λόγω της ερήμωσης, των συγκρούσεων και των πολέμων μετανάστευσαν στη Ρωσία. Οι αρμοδιότητες της εκλεγμένης από το λαό εξουσίας (νομοθετικών οργάνων) είναι περιορισμένες υπέρ της εκτελεστικής εξουσίας. Η δικαστική εξουσία και οι τοπικοί διοικητές είναι ανεξέλεγκτοι και δεμένοι με εξωκρατικές σχέσεις. Δε διευθύνουν, αλλά κυβερνούν. Στα χέρια τους και στα χέρια του ενός εκατομμυρίου των νέων Ρώσων βρίσκεται η τύχη του εξαθλιωμένου λαού. Τα προνόμιά τους δεν έχουν τελειωμό, ενώ η όρεξή τους για τη λαϊκή περιουσία είναι αχόρταγη. Η εθνική ασφάλεια βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Ο στρατός υποβαθμισμένος, ο στόλος καταστρέφεται, η αντιαεροπορική άμυνα ασυντόνιστη, η αεροπορία γηράσκει. Η οικονομική ασφάλεια τινάχτηκε στον αέρα από το σοκ των μεταρρυθμίσεων. Η προσωπική ασφάλεια έγινε όραμα. Τα πάντα βρίσκονται στο στόχαστρο του κόσμου του εγκλήματος. Η πνευματική ασφάλεια εκμηδενίστηκε με το όπλο μαζικού πλήγματος, όπως είναι τα ΜΜΕ, που έχουν ανακηρυχτεί τέταρτη εξουσία.

Καθήκον όλων των πατριωτών είναι να ενωθούν και να αποκαταστήσουν τις σοβιετικές μορφές λαϊκής εξουσίας, επαναδημιουργώντας έτσι μια ισχυρή ανεξάρτητη δύναμη.

Πολλά λένε και γράφουν για την ανάγκη νέας εθνοκρατικής οργάνωσης στη Ρωσία. Ποια είναι η θέση του ΚΚΡΟ στο θέμα αυτό;

Ναι, ορισμένοι πολιτικοί, όπως ο Ρουτσκόι, ο Ζιρινόφσκι και άλλοι βάζουν στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα αλλαγής της εθνικο - εδαφικής διαίρεσης, που καθιέρωσαν οι μπολσεβίκοι και που οδήγησε, όπως θεωρούν, στο διαμελισμό του ιστορικού ρωσικού κράτους και του ρωσικού λαού και σε διεθνικές συγκρούσεις. Προτείνουν να αντικατασταθεί η οργάνωση κατά Δημοκρατίες από μία διοικητική εδαφική οργάνωση (κυβερνεία) με πλατιά πολιτιστικο - εθνική αυτονομία των λαών της Ρωσίας. Ομως η πραγματοποίηση παρόμοιων ιδεών σημαίνει να οξυνθούν στο έπακρο οι διεθνικές σχέσεις και να ανατιναχτούν τα κρατικά βάθρα. Ο δρόμος αυτός δεν έχει προοπτική.

Λόγος, βέβαια, γίνεται για το εθνικό ζήτημα. Το κύριο, για τη λύση του, ο Λένιν το ανήγαγε στο δικαίωμα των εθνών για αυτοδιάθεση. Ωστόσο, όλο το ζήτημα βρίσκεται στην κατανόηση του δικαιώματος αυτού. Οι ασυνείδητοι κριτικοί του Λένιν περιορίζουν τα πάντα στη φόρμουλα: Εως τον αποχωρισμό. Αλλά, ο Λένιν δεν περιοριζόταν σ' αυτό. Ελεγε ότι το δικαίωμα για αυτοδιάθεση υπονοεί ακόμη τη φόρμουλα: Εως την ενοποίηση.

Και ακριβώς το τελευταίο έγινε η βάση εμφάνισης της ΕΣΣΔ. Οι επτά δεκαετίες της ΕΣΣΔ απέδειξαν την αναμφίβολη ζωτική ικανότητα ενός τέτοιου κρατικού σχηματισμού. Στο σύντομο αυτό ιστορικό διάστημα οι λαοί και οι Δημοκρατίες πραγματοποίησαν ριζικούς μετασχηματισμούς του κοινωνικού καθεστώτος, σημείωσαν μεγάλα επιτεύγματα στην υλική και πνευματική σφαίρα, δημιούργησαν έναν νέο, το σοβιετικό τρόπο ζωής στη βάση της ισοτιμίας, της φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας. Η ΕΣΣΔ έγινε ισχυρή παγκόσμια δύναμη, εγγυητής της ειρήνης.

Ταυτόχρονα, στην ανάπτυξη του ενιαίου πολυεθνικού κράτους είχαν συσσωρευτεί στα μέσα της δεκαετίας του 80 πολλές δυσκολίες. Η λύση πολλών προβλημάτων ανάπτυξης των Δημοκρατιών συγκεντρώθηκαν χωρίς λόγο στα ενωσιακά όργανα. Η αποχώρηση από τις δημοκρατικές αρχές της εθνικής πολιτικής, οι διώξεις στη δεκαετία του 40 σε βάρος ορισμένων λαών αποτέλεσαν το ευνοϊκό περιβάλλον για τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Η προσπάθεια των λαών για αυτοσυντήρηση και τελειοποίηση της εθνικής ζωής αποτελούσε συχνά χαρακτήρα εθνικού εγωισμού.

Χρησιμοποιώντας όλα τα παραπάνω και υπό το κάλυμμα του δικαιώματος των εθνών για αυτοδιάθεση και απολυτοποιώντας την αρχή της κυριαρχίας οι κατασκευαστές της νέας σκέψης και οι δημοκράτες διέλυσαν την ΕΣΣΔ, προσπαθώντας να κάνουν το ίδιο και με τη Ρωσία.

Οι εθνικές συγκρούσεις των τελευταίων χρόνων δείχνουν την κατ' αρχήν ανικανότητα του δημοκρατικού μοντέλου των κρατών αυτών να βρουν τη χωρίς συγκρούσεις μορφή αμοιβαίας δράσης των εθνών στο διαμελισμένο χώρο της ΕΣΣΔ.

Η δημιουργία της ΕΣΣΔ δεν έγινε παρά την εθνικοϊστορική παράδοση της Ρωσίας, αλλά σε αντιστοιχία με αυτήν, με το σεβασμό του ιδιόμορφου πολιτισμού και της ιστορίας όλων των εθνών από μέρους του ρωσικού έθνους. Η στρατηγική γραμμή λύσης του εθνικού ζητήματος και η εθνική - κρατική οργάνωση στην ΕΣΣΔ ήταν κατά βάση σωστές. Μπορεί και πρέπει να τις διατηρήσουμε και στην ανανεωμένη ένωση. Πρέπει, όμως, να πάρουμε ταυτόχρονα και μαθήματα από τα λάθη, που έγιναν πριν. Η ένωση των χωρισμένων λαών, η αναγέννηση του ενωσιακού κράτους είναι αναπότρεπτες. Στη βάση της Ενωσης θα μπουν οι αρχές:

1. Εθελοντικότητα,

2. Ισοτιμία,

3. Κοινότητα των συμφερόντων και σκοπών των κρατών - μελών,

4. Κοινές βάσεις της οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής δομής,

5. Λαϊκή εξουσία του τύπου των Σοβιέτ, εθνική στη μορφή,

6. Ομοσπονδιοποίηση, η υπεροχή των ενωσιακών νόμων, η πραγματική κυριαρχία των κρατών - μελών της Ενωσης,

7. Ακριβής οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων του κέντρου και των Δημοκρατιών,

8. Διαφύλαξη, η κρατική υποστήριξη, ο αμοιβαίος πλουτισμός των εθνικών πολιτισμών (γλώσσα, γραφή, παραδόσεις κλπ. )

9. Προάσπιση των κοινών συμφερόντων της Ενωσης και κάθε Δημοκρατίας ξεχωριστά στο διεθνές επίπεδο.

Τέτοια είναι η κατ' αρχήν θέση του ΚΚΡΟ στο θέμα αυτό.

Γιατί στο Πρόγραμμα του ΚΚΡΟ δεν υπάρχει το σύνθημα "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε";

Δεν πρόκειται για άρνηση της ουσίας του προλεταριακού διεθνισμού. Υμνος του ΚΚΡΟ παραμένει η Διεθνής.

Το σύνθημα αφαιρέθηκε για πολλούς λόγους. Σήμερα δεν εκφράζει την πραγματική ετοιμότητα του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος για μαζική αλληλεγγύη.

Το ίδιο το κίνημα μετά την κρίση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη είναι αδύνατα οργανωμένο, κατατρύχεται από σοβαρές αντιθέσεις. Στην ουσία δεν έχουν ακόμη ρυθμιστεί οι διεθνείς σχέσεις πληροφόρησης, αν και την επιθυμία για αποκατάστασή τους την εκδήλωσαν πολλά ΚΚ.

Σε ορισμένο στάδιο, οπότε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα θα έχει ξεπεράσει την κρίση, οι κομμουνιστές θα επανέλθουν στο παραδοσιακό σύνθημά τους.

Η ρωσική ιδέα, είναι σήμερα στα στόματα πολλών. Περί τίνος πρόκειται; Ποια στάση να τηρήσει κανείς;

Η ρωσική ιδέα πέρασε από πολλά στάδια κοινωνικής ανάπτυξης και γι' αυτό έχει συγκεκριμένο ιστορικό χαρακτήρα. Στην πιο γενική μορφή της εκφράζεται και ενσαρκώνει το χαρακτήρα του ρωσικού λαού, τη συνειδητοποίηση από αυτόν της δικής του μεγάλης και ιδιόμορφης ιστορίας και πολιτισμού. Η ηλικία της είναι η ηλικία της ίδιας της Ρωσίας. Γεννήθηκε από την ιδέα της σλαβικής ενότητας και έπειτα με τη θρησκευτική πηγή της έγινε η ιδέα του ορθόδοξου χριστιανισμού. Το νόημα της ρωσικής ιδέας είναι: Να δημιουργεί την αυτοφυή ρωσική πνευματική κουλτούρα με ρωσική καρδιά, με ρωσικό περιεχόμενο, στη ρωσική ελευθερία, αποκαλύπτοντας τον ρωσικό κόσμο των αντικειμένων (Ι. Α. ΙΛΙΝ).

Τα ουσιαστικά γνωρίσματα της ρωσικής ιδέας διαμορφώθηκαν κατά τη διαδικασία του δημιουργικού έργου του λαού της Ρωσίας, της ανόδου της εθνικής αυτοσυνείδησής του. Η αρχή της ανάγεται στον 11ο αιώνα, στις πηγές του εθνικού πνεύματος (Λόγος για το νόμο και την ευδαιμονία του Ιλαρίωνα). Η ρωσική ιδέα διαποτίζει τη δραστηριότητα των μεγάλων εκπροσώπων της Ρωσίας, όπως ο Πούσκιν, ο Μπελίνσκι, ο Γκέρτσεν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Σολοβιόφ, ο Τολστόι. Οι καλύτερες πλευρές της ρωσικής ιδέας μπήκαν στη θεωρητική κληρονομιά του Λένιν. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η εργασία του "Για την εθνική υπερηφάνεια των Μεγαλορώσων".

Θεμελιακές και όχι παραδοσιακές αξίες της ρωσικής ιδέας είναι:

• Η κοινοτικότητα, ο κολεκτιβισμός (συλλογικότητα),
• Ο πατριωτισμός, η στενότατη αμοιβαία σχέση της προσωπικότητας, της κοινωνίας και του κράτους (κρατική κυριαρχία)
• Η προσπάθεια της ενσάρκωσης των ανώτατων ιδανικών και του δικαίου (πνευματικότητα),
• Η ισονομία και ισοτιμία όλων των πολιτών ανεξάρτητα από τις εθνικές, θρησκευτικές και άλλες διαφορές (λαϊκότητα),
• Η διασφάλιση της ευημερίας όλων των πολιτών της Ρωσίας,
• Η υπεροχή του πνευματικού πάνω στο υλικό, της λογικής υλικής επάρκειας πάνω στον πλούτο, του καλού πάνω στο κακό.

Στην ουσία της η ρωσική ιδέα αναφέρεται στο Πρόγραμμα του ΚΚΡΟ, είναι ιδέα βαθιά σοσιαλιστική.

Η ρωσική ιδέα είναι και πανρωσική ιδέα. Η ιστορική της εξέλιξη δείχνει, ότι είναι ανοιχτή στους διάφορους πολιτισμούς, που την τρέφουν. Φορείς της ρωσικής ιδέας δεν ήταν εκπρόσωποι μόνο του ρωσικού, αλλά και άλλων λαών συνδεομένων με τη Ρωσία με την κοινότητα ιστορικής τύχης. Η ρωσική (πανρωσική) ιδέα εμπεριέχει την ποιότητα και τη μορφή της ζωής σχεδόν όλων των εθνοτήτων, που κατοικούν στη Ρωσία. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μπορεί και πρέπει σήμερα να γίνει η ενοποιητική ιδέα όλων, όσοι θέλουν να γυρίσουν τη Ρωσία στο δρόμο της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού.

Ποια συμφέροντα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι κατά πρώτο λόγο: τα εθνικο-κρατικά ή τα ταξικο-κοινωνικά;

Το καλύτερο από όλα είναι να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι καθαρή ταξική συνείδηση και να μπορούν να συνδέουν σωστά τα ζωτικά τους συμφέροντα με την τύχη της πατρίδας. Αυτό θα αποτελέσει εγγύηση αποτροπής πολλών αρνητικών διαδικασιών και δραματικών λαθών, που είδαμε άφθονα τα τελευταία χρόνια.

Δυστυχώς, λόγω ακριβώς της απουσίας καθαρής ταξικής συνείδησης οι εργαζόμενοι παρέδωσαν χωρίς να βγάλουν μιλιά τη συλλογική - παλλαϊκή ιδιοκτησία έναντι κάποιων κουρελόχαρτων - τα βάουτσερ - που η αξία τους είναι ένα φλιτζάνι καφέ στις ΗΠΑ. Αφού πίστεψαν τους δημαγωγούς, που κάμποσα χρόνια κραύγαζαν, ότι η κοινωνική ιδιοκτησία της ΕΣΣΔ δεν ανήκει σε κανέναν, οι εργαζόμενοι παραιτήθηκαν από τα εγγυημένα δικαιώματα για εργασία και κατοικία, για δωρεάν παιδεία και δημόσια υγεία, για κοινωνική και ατομική ασφάλεια.

Οι περισσότεροι από αυτούς, για παράδειγμα, δεν κατάλαβαν τελικά, ότι η κοινωνική ιδιοκτησία, που δεν ανήκει σε κανέναν εξασφάλιζε στα παιδιά τους θέση στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, δικαίωμα για κρατικό διαμέρισμα, δυνατότητα να πάρουν οικόπεδο για εξοχικό, να έχουν δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες. Ηρθε ο καιρός καλά να σκεφτούμε, πώς να επιστρέψουμε στο λαό την περιουσία που του αφαιρέθηκε με απάτη, χωρίς συγκρούσεις και εμφύλιο πόλεμο.

Τα ταξικο-κοινωνικά συμφέροντα των εργαζομένων μπορούν να συνειδητοποιηθούν όχι υποχρεωτικά άμεσα, αλλά διαμέσου των εθνικο-κρατικών συμφερόντων. Η άγρια ιμπεριαλιστική καταλήστευση και η γενοκτονία ουσιαστικά που άρχισε του ρωσικού και των άλλων λαών της ΡΟ μάς υποχρεώνουν να ξεκαθαρίσουμε πριν απ' όλα ποιος την κάνει. Φυσικά, καμιά εξωτερική δύναμη, καμιά δυτική δύναμη δε θα μπορούσε να αρχίσει παρόμοιες ενέργειες, χωρίς να στηριχτεί στα εγκληματικά μεταπρατικά, τα άπληστα και προδοτικά στοιχεία της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας. Δεν πρόκειται για τους απλούς εργαζόμενους, αλλά για τους εκπροσώπους του σκιώδους, κατά κανόνα, αρπακτικού κεφαλαίου. Πρόκειται, επίσης, για ορισμένο τμήμα της προηγούμενης κομματικής κρατικο-οικονομικής γραφειοκρατίας, που σήμερα ενώθηκε με το σκιώδες κεφάλαιο.

Αυτή, μαζί με τα νέα στελέχη κερδοσκόπων και τοκογλύφων συγκροτούν τον πυρήνα της σημερινής νέας αστικής τάξης. Η κατανόηση της θέσης και του προδοτικού ρόλου τους στη σύγχρονη οικονομία και πολιτική της χώρας επιτρέπει να εξηγήσουμε από ποιον πηγάζει η κύρια απειλή κατά των εθνικο- κρατικών συμφερόντων της. Τα εθνικο-κρατικά και τα κοινωνικο-ταξικά συμφέροντα έχουν σήμερα συγχωνευτεί μεταξύ τους έτσι, που συνειδητοποιώντας τα μεν, αγγίζεις αμέσως και τα άλλα. Και αντιστρόφως.

Συναντώνται στον τόπο μας πατριώτες, που, χτυπώντας την ψυχολογία του σφυριού και του δρεπανιού, επιδιώκουν να παρασύρουν τους εργαζόμενους κάτω από κάποιες καθαρά εθνικο-κρατικές σημαίες. Αλλά αρκεί να ξύσεις μόνο λίγο τις σημαίες αυτές και ανακαλύπτεις είτε το σύνθημα ορθοδοξία, απολυταρχία - λαϊκότητα, είτε τα ονόματα Στολίπιν και Κολτσάκ, είτε εγκωμιασμό του λευκού ιδανικού σε αντίβαρο του κόκκινου. Ας μας συγχωρήσουν οι συνάδελφοι αυτοί, αλλά εδώ δεν πρόκειται πια για εθνικο - κρατικά συμφέροντα, αλλά για καθορισμένη και στενή κοινωνική - ταξική ερμηνεία. Πρόκειται για την προχτεσινή μέρα της ρωσικής ιστορίας. Η αρχαϊκότητα παρόμοιων συμβόλων είναι τελείως άσχετη με την προλεταριοποίηση του 9/10 του πληθυσμού της χώρας, ενώ οι νέες πραγματικότητες της ζωής μάς οδηγούν πολύ μακριά. Το σοσιαλιστικό ενδιαφέρον είναι αντικειμενικά σήμερα το κυρίαρχο και εθνικοκρατικά και κοινωνικο-ταξικά. Χωρίς την υλοποίησή του η Ρωσία είναι καταδικασμένη στο ρόλο του εξαρτήματος για τα πολυεθνικά μονοπώλια. Μόνο η σοσιαλιστική Ρωσία μπορεί να είναι Μεγάλη Ρωσία. Ετσι ακριβώς έχει βάλει σήμερα το ζήτημα η ιστορία.

Σύμφωνα με την ονομασία του το ΚΚΡΟ είναι κομμουνιστικό κόμμα. Αλλά μήπως στην ουσία είναι σοσιαλδημοκρατικό;

Τέτοια ερωτήματα εμφανίζονται συχνά και έχουν γνωστούς λόγους. Η κύρια αιτία της εμφάνισής τους είναι η έλλειψη πλατιάς περιεκτικής πληροφόρησης για το ΚΚΡΟ.

Τη σοσιαλδημοκρατική ετικέτα δεν την κολλούν στο ΚΚΡΟ τόσο από τα ντοκουμέντα και τις ενέργειές του, όσο από εντελώς εξωτερικά γνωρίσματα. Μεγαλοποιούν το ζήτημα αυτό οι ηγέτες κυρίως των ΚΚ και ομάδων, που αυτοονομάζονται πιο αριστεροί, πιο κομμουνιστικοί.

Ποια είναι τα κύρια επιχειρήματα, όταν κατηγορούν το ΚΚΡΟ για σοσιαλδημοκρατισμό;

Το ενοχοποιούν κυρίως για μανία κοινοβουλευτικής δραστηριότητας, μιλούν για στρεβλώσεις στην περίπτωση στήριξης στη δράση της κοινοβουλευτικής φράξιας του ΚΚΡΟ στην Κρατική Δούμα. Αλλά οι επικριτές δε θέλουν να δουν ότι στις σημερινές συνθήκες η κοινοβουλευτική φράξια του ΚΚΡΟ είναι στην πράξη ο κύριος μηχανισμός του κόμματος και η υλική του βάση. Αλλες δυνατότητες για δουλιά όχι μόνον στη Δούμα, αλλά και άμεσα στις μάζες, το ΚΚΡΟ δεν έχει. Ταυτόχρονα, η ίδια περίπου κατάσταση υπήρχε και στο ΡΣΔΕΚ (μπολσεβίκων) στα χρόνια της αντίδρασης. Τότε η νόμιμη δράση του κόμματος στη Δούμα και έξω απ' αυτή διεξαγόταν βασικά από τους έξι μπολσεβίκους βουλευτές.

Ενα άλλο σημείο. Πολλούς αριστερούς ριζοσπάστες εξεγείρει, ότι στο Πρόγραμμα του ΚΚΡΟ εμφανίστηκε πάλι η έννοια "πρόγραμμα μίνιμουμ", που παρουσιάζει τους κυριότερους επείγοντες σκοπούς της μεταβατικής περιόδου. Αλλά άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Πολλές σοσιαλιστικές αξίες έχουν αφαιρεθεί από το λαό από το σημερινό αντιλαϊκό καθεστώς. Η κατάσταση είναι τέτοια, που το ΚΚΡΟ δε θα μπορέσει και αν ακόμη γυρίσει στην εξουσία, να διακηρύξει άμεσα το σοσιαλισμό. Εξάλλου, αυτό δε θα μπορέσει να το κάνει και κανένα άλλο κόμμα. Είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί στην αρχή ένα σύνολο επαναστατικών (αυτό δε σημαίνει καθόλου υποχρεωτικά ένοπλων) μέτρων, για να διανυθεί πάλι η μεταβατική περίοδος από την καπιταλιστική κοινωνία στο νέο καθεστώς, για να απαλλαγούμε από τις ιδιότητες του καπιταλισμού, με τις οποίες είναι αδύνατον να πάμε στο σοσιαλισμό. Θα χρειαστούν πολλές προσπάθειες πολιτικού, κοινωνικού, νομοθετικού χαρακτήρα για να διανύσουμε το στάδιο αυτό.

Και στο τρίτο. Ξέραμε τον πραγματικό σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου. Παρ' όλα τα πλεονεκτήματά του αποκαλύφθηκαν και ελαττώματα, και σφάλματα, και ατέλειες στις διαδικασίες δημιουργίας του. Είμαστε δηλαδή υποχρεωμένοι να διευκρινίσουμε, να διευρύνουμε τις αντιλήψεις μας για το σοσιαλισμό όχι μόνο από τη δική μας πείρα, αλλά και από τη συνολική πείρα πολλών χωρών, που οικοδόμησαν ή οικοδομούν το σοσιαλισμό, που πλουτίζουν όχι μόνον την ιστορία, αλλά και την πρακτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Αλλά οι καινοτομίες εκλαμβάνονται από τους σύγχρονους αριστερούς κομμουνιστές ως διολίσθηση προς τη σοσιαλδημοκρατία. Εχουν δίκαιο; Η ιστορική πείρα βοηθά να βρούμε τη σωστή απάντηση στο ερώτημα αυτό.

Στον εξοπλισμό του μπολσεβίκικου κόμματος υπήρχαν κυρίως πάντα επαναστατικές μέθοδοι μετασχηματισμού της κοινωνίας.

Αλλά δεν προσέγγιζε το θέμα αυτό δογματικά. Το 1921 ο Λένιν κάλεσε το κόμμα να καθιερώσει τη ΝΕΠ, να περάσει σε μεθόδους μεταρρυθμιστικού τύπου. Και αυτό είχε ευεργετικά αποτελέσματα, άνοιξε το δρόμο στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μια, χωριστά παρμένη χώρα.

Σήμερα η κατάσταση είναι τέτοια, που στους πραγματικούς σκοπούς του ΚΚΡΟ για τη μεταβατική περίοδο υποδηλώνονται επίσης γενικά δημοκρατικοί σκοποί, που χωρίς τη λύση τους είναι αδύνατο το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Και, τέλος, η κομμουνιστικότητα του κόμματος μπορεί να καθοριστεί από τους στρατηγικούς σκοπούς του. Ας τους απαριθμήσουμε:

1. Η αποκατάσταση της πολιτικής εξουσίας των εργαζομένων με τη μορφή των Σοβιέτ των λαϊκών βουλευτών.

2. Η αναγέννηση της παλλαϊκής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και της οικονομικής εξουσίας των εργαζομένων. Το απαράδεκτο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο σε οποιεσδήποτε εκδηλώσεις.

3. Η φροντίδα για την ευημερία των εργαζομένων, για τα δικαιώματα του ανθρώπου της εργασίας. Συνταγματικές εγγυήσεις των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων, που διασφαλίζουν την αξιοπρεπή ζωή του ανθρώπου.

4. Τα επιτεύγματα της επιστήμης, του πολιτισμού, της μόρφωσης σε όλους τους εργαζόμενους. Η ολόπλευρη ανάπτυξη του καθενός είναι όρος για την ολόπλευρη ανάπτυξη όλων.

5. Η διεθνιστική - ταξική αλληλεγγύη των εργαζομένων έναντι της διεθνούς ενοποίησης της αστικής τάξης.

Ολα αυτά τα είχαν οι Σοβιετικοί. Ολα αυτά το ΚΚΡΟ επιδιώκει όχι μόνο να τα αποχτήσουν και πάλι οι εργαζόμενοι, αλλά και να τα πολλαπλασιάσουν. Επιδίωξή του είναι να επιστρέψει στο λαό την απολεσθείσα, στις συνθήκες της σημερινής άχαρης και αδιέξοδης ζωής, κοινωνική αισιοδοξία. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, ως του πιο δίκαιου κοινωνικού καθεστώτος είναι ο κύριος σκοπός του ΚΚΡΟ.

Δε δείχνει τάχα αυτό, ότι το ΚΚΡΟ όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στην ουσία του είναι κομμουνιστικό κόμμα;

Η δημιουργία της ΕΣΣΔ δεν έγινε ενάντια στην εθνικοϊστορική παράδοση της Ρωσίας, αλλά σε αντιστοιχία με αυτήν, με το σεβασμό του ιδιόμορφου πολιτισμού και της ιστορίας όλων των εθνών από μέρους του ρωσικού έθνους. Η στρατηγική γραμμή λύσης του εθνικού ζητήματος και η εθνική - κρατική οργάνωση στην ΕΣΣΔ ήταν κατά βάση σωστές. Μπορεί και πρέπει να τις διατηρήσουμε και στην ανανεωμένη ένωση.

Είμαστε υποχρεωμένοι να διευκρινίσουμε, να διευρύνουμε τις αντιλήψεις μας για το σοσιαλισμό όχι μόνο από τη δική μας πείρα, αλλά και από τη συνολική πείρα πολλών χωρών, που οικοδόμησαν ή οικοδομούν το σοσιαλισμό, που πλουτίζουν όχι μόνον την ιστορία, αλλά και την πρακτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού