Πάνε 5 χρόνια από τότε... Οταν έπαψε να χτυπάει την πόρτα της Αρχισυνταξίας, πάντα διακριτικά, να μπαίνει στο γραφείο προσεχτικά, ταπεινά, να χαιρετάει ευγενικά και να φεύγει σεμνά κι αθόρυβα, όπως είχε έρθει. Αφήνοντας για δημοσίευση κάποιο γραφτό, με την υπόμνηση "αν το νομίζετε κι αν υπάρξει χώρος".Συνήθως ήταν άρθρο για την ειρήνη, διαμαρτυρία για τους αντιστασιακούς, καταγγελία για τους πολιτικούς πρόσφυγες, αλλά και σημείωμα με νομική τεκμηρίωση για όποιο σοβαρό λαϊκό πρόβλημα.

Μιλάμε για τον Γιάννη Χαρατσίδη.Τον παλαίμαχο κομμουνιστή, τον διαπρεπή δικηγόρο, τον εξαίρετο λογοτέχνη, τον παλιό δημοσιογράφο, που ήταν μέχρι τα στερνά του και ταχτικός συνεργάτης του "Ριζοσπάστη".Εναν αγωνιστή, με πολλά προσόντα, με πλούσια κοινωνική δράση σε πολλούς τομείς, και πάνω απ' όλα, άνθρωπο, γιατί η ανθρωπιά του ήταν από τα κύρια γνωρίσματα του χαρακτήρα του. Η απουσία του σ' αυτό το χρονικό διάστημα μας στέρησε την ανεκτίμητη προσφορά του. Ούτε στιγμή όμως δεν πάψαμε να τον θυμούμαστε και να αντλούμε δύναμη από το έργο και το παράδειγμά του.

Εφυγε εκείνες τις "ταραγμένες" μέρες του 1991. Σαν σήμερα. (Στις 25 Φλεβάρη). Τότε που τον είχαμε μεγαλύτερη ανάγκη. (Καιρό που διάλεξε!..) Αλλά μένοντας μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του πιστός στο ΚΚΕ, αταλάντευτος στην ιδεολογία μας, μαχόμενος για τα μεγάλα πανανθρώπινα ιδανικά του σοσιαλισμού. Εφυγε ορθός! Με ήσυχη τη συνείδηση ότι σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε μια δίκαιη υπόθεση. Και με την πεποίθηση ότι αυτή η υπόθεση, παρά τις πρόσκαιρες πισωδρομήσεις, τελικά θα θριαμβεύσει!

Το τελευταίο γραφτό του Χαρατσίδη είναι ο πρόλογος στο βιβλίο "Απολογισμός και Απολογία" του φίλου του Γιώργου Δημητράκου,που τον πρωτογνώρισε στη Θεσσαλονίκη, στα μαθητικά συσσίτια των φτωχών και ορφανών προσφυγόπουλων. Από τότε, γράφει, "οι βίοι μας πορεύτηκαν παράλληλοι μέσα από τραχιά και ανηφορικά μονοπάτια. Στο δύσκολο δρόμο μας προσπαθήσαμε να βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας για ένα καλύτερο μέλλον της μικρής μας πατρίδας". Αυτό το κείμενο το 'γραψε τρεις μέρες πριν πεθάνει. Ετσι σφράγισε με την πένα και τη γραφή του την τελευταία πράξη του βίου του.

Καταξιωμένη η αγωνιστική ιστορία του Χαρατσίδη, σε όλη την ανηφορική πορεία του λαϊκού μας κινήματος. Αναμφισβήτητη η προσφορά του στη ζωή και τη δράση της πρωτοπορίας. Αλλά πολύτιμο και το "λιθαράκι" του στα Γράμματα. Στη δημοσιογραφία, στη λογοτεχνία, στον πολιτισμό. Ολα αυτά είναι δεμένα σε ένα σύνολο, που εντυπωσιάζει με τη γνησιότητά του και επιβάλλεται με την αλήθεια του.

Καταγόταν από την Ιβανόφσκα της Τιφλίδας. Γεννήθηκε το 1915. Από τον Καύκασο, το 1920, έρχεται προσφυγάκι στη Θεσσαλονίκη. Μένει στην Καλαμαριά προσωρινά. Κι ύστερα μόνιμος κάτοικος στ' Αμάραντα του Κιλκίς (Εξ ου και "Αμάραντος", το φιλολογικό του ψευδώνυμο). Από κει και πέρα απέραντος ο δρόμος του. Το 1928 τέλειωσε το δημοτικό. Το 1934 τέλειωσε το γυμνάσιο. Το τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1936 απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Η δικτατορία Μεταξά του αρνείται το διορισμό. Το 1941 απόφοιτος της Νομικής. Υπηρετεί τη θητεία του στο στρατό. Είχε επιλεγεί για τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, αλλά παραμένει απλός στρατιώτης, λόγω φρονημάτων. Από το 1927 ήταν μέλος της ΟΚΝΕ. Στο γυμνάσιο "εισπράττει" για την κομμουνιστική του δράση μια 40ήμερη αποβολή. Το 1935 ήταν αντιπρόσωπος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας στο Αντιπολεμικό Συνέδριο στην Αθήνα. Δικηγορεί στην Κατοχή, μετά την Απελευθέρωση και μέχρι το 1981. Είναι ο υπερασπιστής των φτωχών, των αδικημένων και προπάντων των διωκόμενων αγωνιστών. Το 1942, στο ΕΑΜ, εκπροσωπεί το ΚΚΕ στον 1ο πυρήνα των δικηγόρων Θεσσαλονίκης. Στην Κατοχή και μετά την Απελευθέρωση δημοσιογραφεί στη "Λαϊκή Φωνή". Το 1946 πιάνεται στη Νάουσα και βασανίζεται. Το 1947 εξόριστος στη Λήμνο. Το 1949 πιάνεται στο Φάληρο, περνάει στρατοδικείο, στέλνεται στις φυλακές Μακρονήσου. Απολύεται το 1951.Δουλεύει δημοσιογράφος στη "Δημοκρατική".Στη συνέχεια είναι αρχισυντάκτης στο περιοδικό "Φρουροί της Ειρήνης" (μέχρι που το κλείνουν κι αυτό). Το 1952 και μέχρι το 1962 είναι συντάκτης, μεταφραστής και νομικός σύμβουλος στην "Αυγή".Το 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής της ΕΔΑ στο Νομό Κιλκίς. Στη χουντική εφταετία δίνει μάχες στα στρατοδικεία σαν συνήγορος των αγωνιστών. Στη μεταπολίτευση είναι πρόεδρος της Επιτροπής Συγγενών Πολιτικών Προσφύγων... Αυτά τα λίγα, από το αρκετά εκτενή βιογραφικά του.

Ο Χαρατσίδης υπήρξε πολυγραφότατος. Εχει πλούσιο και αξιόλογο έργο. Ηταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.Τα διηγήματα, τα αφηγήματα, τα κείμενά του είναι μέσα απ' τους αγώνες. Γράφει απλά, λιτά, κατανοητά. Μπαίνει στην ουσία των πραγμάτων. Διαβάζεται άνετα αλλά και συναρπάζει. Το γραφτό του ενημερώνει, διδάσκει, διαπαιδαγωγεί. Θα άξιζε η αναφορά σε όλη τη συγγραφική του δουλιά, αλλά ο χώρος είναι περιορισμένος. Οι συλλογές διηγημάτων "Το Ασανσέρ", "Βάσανα και Θυμοί", το ταξιδιωτικό "ΕΣΣΔ - 70 ΧΡΟΝΙΑ",οι μεταφράσεις Ερεμπουργκ, Ισακόφσκι, Χικμέτ υπό τον τίτλο "Η Λογοτεχνία και η Αισθητική της" κ.ά. είναι έργα σημαντικά. Θα θέλαμε να κλείσουμε αυτό το σημείωμα με τα τελευταία λόγια ενός από τους ήρωες του Χαρατσίδη (του Χρήστου Γρίβα), όταν οι δήμιοι τον ανέβασαν στο ικρίωμα: "Είμαστε ο νους, η τιμή κι η συνείδηση της εποχής μας και θα νικήσουμε"!Γιώργης ΜΩΡΑΪΤΗΣ

Στην αμάραντη μνήμη του Γιάννη Χαρατσίδη,η αγαπημένη του Τόνια προσφέρει στο ΚΚΕ για το 15ο Συνέδριο 50.000 δρχ. Επίσης, στο "Ριζοσπάστη" και στον "902" από 25.000 δρχ.