Στην απόλυτη πλειοψηφία του 58% φτάνει το ποσοστό των ερωτηθέντων, που θέλουν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ενώ μόνο το 24% τοποθετείται με ΟΧΙ, στο σχετικό ερώτημα. Είναι χαρακτηριστικό από τα στοιχεία του σχετικού πίνακα, πως σε όλους σχεδόν τους κομματικούς χώρους επικρατεί το ΝΑΙ και μάλιστα, ως απόλυτη πλειοψηφία. Ακόμη και στο χώρο των ψηφοφόρων '93 της ΝΔ, όπου δε συμβαίνει αυτό, το αίτημα του δημοψηφίσματος και πάλι πλειοψηφεί.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα, σχετικά με το κρίσιμο αυτό θέμα, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τα άλλα κόμματα. Το αίτημα, για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος αποκτά πλέον το σοβαρό ειδικό βάρος της απόλυτης πλειοψηφίας των λαϊκών διαθέσεων και απαιτεί την ικανοποίησή του, ενισχύοντας σημαντικά τους συνταγματικούς, δημοκρατικούς και ηθικούς λόγους, που έτσι και αλλιώς το επέβαλαν. Είναι φανερό ότι το ζήτημα αυτό, θα παίξει- έτσι και αλλιώς - σοβαρό ρόλο στις από δω και πέρα εξελίξεις, καθώς τόσο η συνεχιζόμενη Διακυβερνητική, για την αναθεώρηση της Συνθήκης και ιδιαίτερα τα συνεχώς οξυνόμενα λαϊκά προβλήματα, θα το κρατούν στην επικαιρότητα και θα ενισχύουν συνεχώς τις σημερινές τάσεις.

Οι έχοντες αρνητική γνώμη για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ αποτελούν τη σχετική πλειοψηφία και το ποσοστό φτάνει στο 43%,ενώ οι έχοντες θετική γνώμη φτάνουν στο 35%.Είναι χαρακτηριστικό, πως η θετική γνώμη επικρατεί στους ψηφοφόρους του 1993 της ΝΔ και υπερέχει ελαφρά στους ψηφοφόρους της Πολιτικής Ανοιξης. Η αρνητική γνώμη πλειοψηφεί σε όλους τους άλλους χώρους και φτάνει στο 94% στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ. Γεγονός, που φανερώνει τον παλλαϊκό πλέον χαρακτήρα του προβλήματος, αφού εκφράζεται με ιδιαίτερη ένταση σε όλους τους κομματικούς χώρους, παρά και ενάντια στις αντίστοιχες θέσεις των κομμάτων.

Είναι φανερό ότι όσο μετατοπιζόμαστε από τα δεξιά προς τα αριστερά η γνώμη για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ γίνεται όλο και πιο αρνητική. Οι θετικές γνώμες συγκεντρώνονται περισσότερο στο χώρο της ΝΔ, που εκφράζει καλύτερα τους καπιταλιστές, ενώ αντίθετα οι αρνητικές γνώμες είναι εντονότατες στο ΚΚΕ, εκφραστή της εργατικής τάξης. Γεγονός, που φέρνει στην επιφάνεια την πραγματικότητα των οξυμένων και αγεφύρωτων αντιθέσεων της ελληνικής κοινωνίας, σε πείσμα της γενικότερης και γνωστής φιλολογίας περί κοινωνικής συναίνεσης.

Ιδιαίτερο βάρος αποκτά και η σύγκριση των τωρινών στοιχείων με αντίστοιχη δημοσκόπηση του Γενάρη 1996. Ακόμη και παίρνοντας υπόψη τις όποιες συγκυριακές εξελίξεις επηρέασαν τις απαντήσεις των ερωτώμενων, είναι ολοφάνερη και χαρακτηριστική η διεύρυνση της διαφοράς ανάμεσα στην αρνητική και θετική γνώμη. Η αρνητική γνώμη, με 43,35% το Μάρτη του '96 εμφανίζει σημαντική άνοδο, σε σχέση με το 36,88% το Γενάρη. Η θετική γνώμη με 34,62% το Μάρτη διατηρείται στα ίδια περίπου επίπεδα με το Γενάρη. Η σοβαρή ενίσχυση της αρνητικής γνώμης προήλθε κυρίως από τη μείωση του ποσοστού όσων δεν είχαν γνώμη στην έρευνα του Γενάρη '96. Στοιχεία, που αποκτούν πολύ μεγαλύτερη σημασία, όταν συνυπολογιστεί το καθεστώς παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού, που έχουν επιβάλει ο δικομματισμός και τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, σχετικά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις συνεπειές της.

Με την ερώτηση αυτή, επιχειρήθηκε να μετρηθούν οι διαθέσεις σε ένα θέμα, το οποίο είναι λίγο γνωστό στο συγκεκριμένο περιεχόμενό του και το ρόλο, που θα παίξει στη χώρα, ενώ έχει δεχτεί έντονα την παραπληροφόρηση της παραπλανητικής συνθηματολογίας, ιδιαίτερα με τη φιλολογία περί "σύγκλισης". Παρ' όλα αυτά, οι αρνητικές γνώμες συγκεντρώνουν το ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό του 41% και υπολείπονται σχετικά λίγο από τις θετικές, που ανέρχονται στο48%.Υψηλά ποσοστά θετικής γνώμης εμφανίζονται στους ψηφοφόρους της ΝΔ και της Πολιτικής Ανοιξης, ενώ σε ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, "ΣΥΝ" πλειοψηφούν οι αρνητικές γνώμες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ποσοστά του πίνακα, όπου εμφανίζονται οι διαθέσεις των ερωτηθέντων απέναντι στις θέσεις των κομμάτων, σχετικά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το ιδιαίτερο αυτό ενδιαφέρον δε βρίσκεται μόνο ή κυρίως στην τάση μιας αριστερής γενικά μετατόπισης του εκλογικού Σώματος (στοιχείο, που έχει επιβεβαιωθεί και από άλλες δημοσκοπήσεις), αλλά από τη διαφαινόμενη τάση, να παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην πολιτική συμπεριφορά των εργαζομένων, η στάση των κομμάτων έναντι της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Γεγονός, που φανερώνει την όλο και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση από τους εργαζόμενους του κρίσιμου και σοβαρού ρόλου, που παίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ στην όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της χώρας.Φανερώνει ακόμη τις υπάρχουσες, σοβαρές αντικειμενικές δυνατότητες, για την αύξηση της εκλογικής και πολιτικής επιρροής του ΚΚΕ, ως του μόνου ουσιαστικά κόμματος, που απορρίπτει κατηγορηματικά την περιβόητη λογική του "μονόδρομου" των Βρυξελλών.