Οσο η αμερικανική διπλωματία αδυνατεί να επιβάλει λύσεις στη Μέση Ανατολή, τόσο θα κλιμακώνονται οι πιέσεις της Ουάσιγκτον για την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, μέσα από τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών "διαφορών".

Η κατάρρευση, όπως όλα δείχνουν, της ειρηνευτικής διαδικασίας για το Μεσανατολικό, υποχρεώνουν την Ουάσιγκτον να επισπεύσει τις διαδικασίες και να κλιμακώσει τις πιέσεις της - κυρίως προς την Αθήνα - προκειμένου να επιτευχθεί η "ελληνοτουρκική προσέγγιση", η οποία αποτελεί το αποφασιστικό βήμα για την εδραίωση της αμερικανικής κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μέσω της εύρυθμης λειτουργίας του ΝΑΤΟ.

Οι αμερικανικές προθέσεις, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν γίνει γνωστές και είναι σαφέστατες: Ελληνοτουρκικός διάλογος με διευρυμένη ατζέντα υπό την αιγίδα της αμερικανικής διπλωματίας. Για την επίτευξη αυτού του στόχου η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί μεθοδικά τους μοχλούς πίεσης, που διαθέτει και οδηγεί, μετά την κρίση των βραχονησίδων της Ιμιας, την ελληνική κυβέρνηση ταχύτατα στο τραπέζι των συνομιλιών.

Ενας από τους μοχλούς, με τον οποίο ασκείται ιδιαίτερα έντονη πίεση στην ελληνική κυβέρνηση, εμφανίστηκε καθώς τινάζονταν στον αέρα η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή. Πρόκειται για τη στρατιωτική συμφωνία ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία, η οποία ανατρέπει δραματικά τα δεδομένα στην περιοχή και δυσχεραίνει την έτσι και αλλιώς δύσκολη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας, καθώς αναδεικνύεται - για μια ακόμη φορά - ο αποφασιστικός ρόλος της Αγκυρας ως χωροφύλακας των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή.Η ελληνική κυβέρνηση, όπως παρατηρούν κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών, αιφνιδιάστηκε από την τουρκο-ισραηλινή στρατιωτική συμφωνία, έστω κι αν θα έπρεπε να είναι μια από τις αναμενόμενες απαντήσεις τόσο της Αγκυρας, όσο και του Τελ Αβίβ στο φλερτ που επιχείρησε η Αθήνα με τη Δαμασκό.

Πράγματι, η ελληνική κυβέρνηση με την επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου το 1995 στη Δαμασκό επιχείρησε να ρυμουλκήσει τη Συρία στην ειρηνευτική διαδικασία για το Μεσανατολικό. Με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση φιλοδοξούσε να αποσπάσει εύσημα από την Ουάσιγκτον, αλλά κυρίως να υπονομεύσει το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, ο οποίος ισχυροποιείται σε περιβάλλον έντασης. Μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού ακολούθησε, λίγους μήνες αργότερα, επίσκεψη στη Δαμασκό του υπουργού Αμυνας Γερ. Αρσένη, ο οποίος, καλλιεργώντας ηγετικό προφίλ "ασκούσε" στρατιωτική διπλωματία. Τότε, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά την επίσκεψη του Γερ. Αρσένη στη Συρία, "κύκλοι" του υπουργείου Εθνικής Αμυνας καλλιεργούσαν την εντύπωση πως Ελλάδα και Συρία υπέγραψαν "μυστική συμφωνία" η οποία, υποτίθεται ότι δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στο "μαλακό υπογάστριο" της Τουρκίας.

Η συνέχεια, λίγο - πολύ, είναι γνωστή. Οταν οι φήμες, που για την εξυπηρέτηση της εικόνας του Ελληνα υπουργού Αμυνας, άρχισαν να εμφανίζονται στην επικαιρότητα και να γίνεται λόγος για "λεπτομέρειες" της συμφωνίας Ελλάδας - Συρίας, που "προέβλεπαν" τη χρησιμοποίηση συριακών αεροδρομίων από ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη εκτός από την οργισμένη αντίδραση της Δαμασκού (σε διπλωματικό επίπεδο) προκάλεσαν και τις άμεσες κινήσεις της Τουρκίας και του Ισραήλ.

Η Τουρκία δεν είχε καμία αναστολή, αν και μουσουλμανική χώρα, να συμμαχήσει με τον εχθρό του αραβικού κόσμου, προκειμένου να υπογραμμίσει την παρουσία και το ρόλο της στην περιοχή. Και το Ισραήλ, καθώς συνεργούσε αποφασιστικά στην κλιμάκωση της έντασης στη Μέση Ανατολή, έπρεπε να διασφαλίσει τα νώτα του από τη Συρία.

Οσο για την ελληνική κυβέρνηση; Αυτή εξακολουθεί να παρακολουθεί από μακριά τις εξελίξεις, παίζοντας ανεύθυνα με τη φωτιά σε μια περιοχή εύφλεκτη.

Δίχως στρατηγική και στόχους η ελληνική εξωτερική πολιτική επιδίδεται σε καταδικασμένες να αποτύχουν προσπάθειες για την εξασφάλιση της εύνοιας, πότε της Ουάσιγκτον, πότε της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το αντίστροφο. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι πια ολοφάνερο και άκρως ανησυχητικό για τα συμφέροντα της χώρας. Η διπλωματία των ΗΠΑ οδηγεί τη χώρα στο τραπέζι του διαλόγου με την Τουρκία, προκειμένου να επικυρωθούν οι ρόλοι, που ήδη έχουν ανατεθεί στην καθεμιά από αυτές. Και ο ρόλος που η Ουάσιγκτον έχει αναθέσει στην Ελλάδα, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία, είναι συμπληρωματικός του ρόλου της Αγκυρας, η οποία αναδεικνύεται σε ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή, εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων στο Αιγαίο.

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ

"Εκ των κομμουνιστικών θρανίων επέρασαν μέχρι σήμερον ουχί μόνον οι 28.000 αρπαγέντες Ελληνόπαιδες, αλλά και έτεροι ...νεαροί συμμορίται, οίτινες εξεπαιδεύθησαν συστηματικώς εις τα κομμουνιστικά σχολεία, σύνολο δηλαδή 50.000 και άνω προσώπων, τα οποία ετράφησαν και τρέφονται και θα τρέφονται με το μαρξιστικόν γάλα και θα δέχονται το κομμουνιστικόν εμβόλιον"!! (απόσπασμα από το βιβλίο του "μεταμεληθέντα" - χαφιέ Γ. Χ. Μανούκα με τίτλο "Παιδομάζωμα" που εκδόθηκε το "χουντικό" έτος 1969).

Πρόκειται για δείγμα της προπαγάνδας του μετεμφυλιακού κράτους, που έστησαν στη χώρα οι Αγγλοαμερικάνοι, οι χίτες, το παλάτι και τα φερέφωνά τους, του αστικού πολιτικού κόσμου. Της προπαγάνδας περί "παιδομαζώματος",που, επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, διατεινόταν ότι οι κομμουνιστές "έκλεβαν" κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου τα παιδιά της Ελλάδας και τα "φυλάκιζαν στο σιδηρούν παραπέτασμα" για να τα κάνουν "γενίτσαρους"...

Η υπόθεση του παιδομαζώματος επανήλθε στην επικαιρότητα, αλλά με τη μορφή, πλέον, της ομολογίας.Της ομολογίας εκείνων, που υπήρξαν στηρίγματα των αποβρασμάτων, που, μετά την ήττα του ελληνικού λαού στον Εμφύλιο, στιγμάτισαν τη ζωή αυτού του τόπου. Μέχρι και οι "Νιου Γιορκ Τάιμς" ανακάλυψαν, πριν μια βδομάδα, ότι πράγματι υπήρξε στην Ελλάδα παιδομάζωμα. Μόνο που αυτό ήταν το τερατώδες έργο εκείνων που κατηγορούσαν τους κομμουνιστές για πράγματα που οι ίδιοι έκαναν, ενεργώντας κατά το πρότυπο "φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης"!

Το πραγματικό παιδομάζωμα γινόταν από τη Φρειδερίκη και τους "φιλέλληνες" Αμερικανούς "μπίσνεσμαν", σε συνεργασία με τους μηχανισμούς του αστικού ελληνικού κράτους και την "ευλογία" υψηλά ισταμένων της Εκκλησίας. Γινόταν από τα όργανα της "βασιλομήτορος", που, αφού στη δίνη του Εμφυλίου άρπαζαν βρέφη και παιδιά, τα στοίβαζαν στα "αναμορφωτήρια" της εθνικοφροσύνης, αναμένοντας αγοραστές για να τα πουλήσουν! Μεταξύ των λόγων που αναφέρονταν στην ανάγκη απόσπασης των παιδιών από τις ρίζες τους ήταν η "μόλυνσή τους" από "κομμουνιστικά γονίδια"! Χώρος υποδοχής για την "αποστείρωση" των "συμμοριτόπληκτων" παιδιών αποτέλεσαν οι ΗΠΑ και άλλες χώρες του δυτικού πολιτισμού...

Εκεί, μέσω του υπερωκεανίου "Φρειδερίκη" και με την εποπτεία του Ελληνοαμερικανού Σ. Σπανός (θαμώνας του παλατιού και πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ τη δεκαετία του '50), περίπου 15.000 "παιδιά - εμπορεύματα",παραδόθηκαν για υιοθεσία από τα "ευαγή" ιδρύματα, έναντι 4.000 δολαρίων το κεφάλι! Οσο για τους γονείς τους, όταν μετεμφυλιακά τα αναζητούσαν, εισέπρατταν την απάντηση ότι πέθαναν...

Την ίδια ώρα που οι έμποροι λευκής σάρκας επιδίδονταν στην ...εφαρμογή των "αρχών" τους περί "Πατρίδος - Θρησκείας - Οικογένειας", κατηγορούσαν τους κομμουνιστές για "παιδομάζωμα"! Πρόθεση των "δημίων κομμουνιστών" - σύμφωνα με το ασφαλίτικο έντυπο που προαναφέρθηκε - ήταν "να σαρώσουν μια γενεά Ελληνοπαίδων, να τη σύρουν εις το παραπέτασμα... να τη βομβαρδίσουν με "μαρξιστικάς βόμβας" διά να εξαληφθή η θρησκεία των, να διαστραφούν τα εθνικά των ιδανικά, να αχρηστευθή η μητρική των γλώσσα, να αντικατασταθούν αι ιστορικαί, πνευματικαί και ηθικαί παραδόσεις των, να εκλείψουν όλα τα φυλετικά και εθνικά γνωρίσματά των... ". Και το ερώτημα που έθετε το σκυλολόι του μοναρχοφασισμού ήταν εύληπτο: "Ποιος διαβεβαιώνει ότι οι απαχθέντες Ελληνόπαιδες, οίτινες υπέστησαν τον πνευματικόν και ηθικόν θάνατον εκ της αγωγής και διδασκαλίας του κομμουνισμού... δε θα προβούν και εις τον φυσικόν θάνατον των γονέων των;"! Τόσο εύληπτο, ώστε η "μη αποκήρυξη του παιδομαζώματος" να αποτελεί "έγκλημα" ισότιμο της "μη αποκήρυξης του κομμουνισμού", επισείοντας την ποινή του θανάτου από τα μετεμφυλιακά στρατοδικεία...

Αυτή ήταν η γκεμπελική αντίδραση της εθελόδουλης αστικής τάξης της Ελλάδας από τη στιγμή που η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) και ο ΔΣΕ αποφάσισαν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των κατοίκων των ελεύθερων περιοχών, προχωρώντας από το Μάρτη του 1948 (μετά τη θετική ανταπόκριση των σοσιαλιστικών χωρών) στη φυγάδευση των παιδιών που αποτελούσαν μαζικά θύματα των βομβαρδισμών με αμερικανικές βόμβες "Ναπάλμ", που εκτόξευε η "Βασιλική Αεροπορία" κατά του αγωνιζόμενου λαού. Παιδιά, που αποτελούσαν υποψήφια θύματα της πείνας και της αρρώστιας, λόγω του αποκλεισμού που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές στις ελεύθερες περιοχές της χώρας. Παιδιά - εμπόρευμα στα παραρτήματα δουλεμπορίας της Φρειδερίκης, στη Μακρόνησο, στη Γυάρο, στη Λέρο και τις 50 περίπου "βασιλικές παιδουπόλεις"...

Ολοι οι μηχανισμοί του μετεμφυλιακού κράτους υπήρξαν αρωγοί της σχετικής προπαγάνδας. Σύμφωνα με αυτήν, τα παιδιά "αρπάχθηκαν", παρά τη θέληση τη δική τους και των γονιών τους, λιμοκτονούσαν στις σοσιαλιστικές χώρες, έπεφταν θύματα μαρτυρικής εκμετάλλευσης, υπέστησαν πλύση εγκεφάλου για να γίνουν "κομμουνιστές γενίτσαροι"... Εκδηλώθηκε δε και πλήθος ενεργειών για "διεθνή καταδίκη της γενοκτονίας"...

• Από τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδας Σπυρίδωνα (αλλά και την Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής μέχρι τον πάπα!), που από άμβωνος τα Χριστούγεννα του '49 κατακεραύνωνε τους "άπιστους" για το "έγκλημα, το οποίον έχει διαπραχθή εις βάρος της Ελλάδος, με δήμιους κράτη τινά του σιδηρού παραπετάσματος και μάρτυρας χιλιάδες αθώα παιδιά"
• Από την Αμερικανική Πρεσβεία, που διατεινόταν ότι "η υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών απαγωγή 28.000 Ελληνοπαίδων, αντιπροσωπεύει εν εκ των μεγαλύτερων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας"
• Από την Ακαδημία Αθηνών, που τελούσε "μετέχουσα της οδύνης και της αγανακτήσεως του ελληνικού λαού διά τη μισηράν αρπαγήν χιλιάδων Ελληνοπαίδων... και τη βίαιαν τούτων αποκόμισιν εις ξένας κομμουνιστικάς χώρας προς τον ανίερον σκοπόν της εκριζώσεως του τε εθνικού φρονήματος..."
• Μέχρι, βεβαίως, από τη Φρειδερίκη που προσέφυγε στον ΟΗΕ (!) για να ζητήσει, διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών Τσαλδάρη,στις 28/9/48, την επιστροφή των "χιλιάδων παιδιών απαχθέντων από τους γονείς των, (που) έχουν ήδη εκτοπισθεί υπό των ορδών αναρχικών... και... εξωθούμενα να μισήσουν τη χώρα των, ταύτα θα αποτελέσουν μια ημέρα ομάδα νέων γενιτσάρων"...

Η αλήθεια, φυσικά, ήταν διαφορετική. Ας σημειωθεί ότι η ΠΔΚ, μέσω του υπουργού Παιδείας, καθηγητή Ιατρικής Πέτρου Κόκκαλη, δήλωνε τη συμφωνία της για τη διεξαγωγή έρευνας εκ μέρους του "Διεθνή Ερυθρού Σταυρού" για την κατάσταση των παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες, εφόσον η έρευνα αυτή γινόταν και στα στρατόπεδα της μοναρχοφασιστικής Ελλάδας (Γ. Ζωίδης). Η Φρειδερίκη βέβαια ποτέ δε δέχτηκε τέτοια έρευνα...

Ας δούμε, όμως, μερικά στοιχεία της ..."κομμουνιστικής θηριωδίας". Από το σύνολο των 25.000 περίπου Ελληνόπουλων που κατέφυγαν στις σοσιαλιστικές χώρες, το 90% έπασχαν από πνευμονικές παθήσεις, βρογχικά, νευρικές παθήσεις, ψώρα, ρευματικά κλπ. Στις 30/1/52 και ενώ η μοναρχοφασιστική προπαγάνδα περί λιμοκτονίας των παιδιών στο "σιδηρούν παραπέτασμα" οργιάζει, η κ. Κόλμπι,παρατηρήτρια του ΟΗΕ - μέλος της Διεθνούς Ενωσης για την Προστασία του Παιδιού, δηλώνει μετά από επίσκεψη στην Τσεχοσλοβακία: "Τα Ελληνόπουλα είναι τόσο λαμπρά από άποψη υγείας και γενικά δείχνουν τόσο ευτυχισμένα, ώστε θα ήταν ευτύχημα αν τα παιδιά σ' όλον τον κόσμο είχαν τέτοια όψη".Στις 22/8/49 ο Ρ. Γκασλοπέν,γενικός διευθυντής του "Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού", γράφει στον Πέτρο Κόκκαλη για τα Ελληνόπουλα: "Οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ ικανοποιητικές". Από το σύνολο δε των παιδιών, το 60% ήταν εντελώς αγράμματα, ενώ μόλις το 4% είχε μόρφωση πάνω από τη Γ τάξη. Με βάση τα στοιχεία του 1979 και έπειτα από 30 χρόνια πολιτικής προσφυγιάς, 13.786 παιδιά είχαν αποφοιτήσει ή φοιτούσαν σε Πανεπιστήμια και άλλα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (στοιχεία από το βιβλίο "Μείναμε Ελληνες", Θ. Μητσόπουλου).

Σήμερα, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά του "παιδομαζώματος" βρίσκονται και πάλι στις ρίζες τους. Στους δικούς τους ανθρώπους, με την πατρίδα, τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τις συνήθειες, άσβεστες.

Από τα παιδιά του πραγματικού παιδομαζώματος, ο συντριπτικός τους αριθμός δε γνωρίζει ακόμα ότι υπήρξε θύμα αρπαγής και αγοραπωλησίας. Οσοι ανακάλυψαν την αλήθεια, ανακάλυψαν - για πρώτη, ίσως, φορά - και την Ελλάδα! Το λιγότερο που υποχρεούται προς αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους το σημερινό κράτος είναι να ρίξει άπλετο φως στην απίστευτη αυτή υπόθεση, να ανοίξει τα αρχεία των παράνομων υιοθεσιών από τα κολαστήρια της Φρειδερίκης, ώστε να μπορέσουν - όσα από τα θύματα της "εθνικοφροσύνης" μπορέσουν - να ξαναενώσουν το νήμα της ζωής τους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το πραγματικό παιδομάζωμα γινόταν από την Φρειδερίκη και τους"φιλέλληνες" Αμερικανούς "μπίζνεσμαν"..., που επιδίδονταν στο επικερδές εμπόριο παιδιών. Στη φωτογραφία, "η βασιλομήτωρ (!)..." και η κουστωδία της, κατά την υποδοχή της σε δεξίωση των Ελλήνων βιομηχάνων