Είναι τόπος ιερός, τόπος θυσίας και μαρτυρίου, αλλά συνάμα και ένας χώρος αντίστασης του γίγαντα λαού μας. Το Μακρονήσι, το άνυδρο και ακατοίκητο νησί της Αττικής, το ελληνικό "Νταχάου", όπως σωστά χαρακτηρίστηκε, έγινε την Κυριακή που μας πέρασε, τόπος συνάντησης γενεών. Εκατοντάδες άνθρωποι που βασανίστηκαν για τα πανανθρώπινα ιδανικά πάνω σ' αυτό το κομμάτι γης, ξεκίνησαν για την εκδρομή - προσκύνημα το πρωί της Κυριακής με μια ζωντάνια που διαθέτουν μόνο όσοι έχουν έντονα βιώματα.

Ηταν εκεί, όλοι αυτοί οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Ολοι εκείνοι οι άνθρωποι, που βασανίστηκαν απάνθρωπα, από όργανα της τότε κυβέρνησης και των επικυρίαρχων Αγγλο-Αμερικανών, για την "εθνική αναμόρφωσή" τους, για να αποκηρύξουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και την αγωνιστική τους ιστορία. Μαζί τους, όμως, ήταν και νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι, που ήρθαν για να τιμήσουν, αλλά και να μάθουν για όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της λαϊκής κυριαρχίας...

"Η Μακρόνησος ανακηρύχτηκε ιερός τόπος μνήμης και δόξας, όχι μόνο για όσους βασανίστηκαν εδώ, αλλά κυρίως για τις νέες γενιές, που πρέπει να μάθουν τι έγινε εδώ, αλλά και σε όλη τη νεότερη ιστορία της πατρίδας. Πρέπει να μάθουν, για να εμποδίσουν επανάληψη των δοκιμασιών που πέρασε η δικιά μας γενιά από τους πολέμους και το φασισμό, που δυστυχώς αρχίζει να σηκώνει κεφάλι μέσα από τη "νέα τάξη πραγμάτων"". Με αυτά τα λόγια, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) Β. Χρηστεκέας,έστειλε μήνυμα αντίστασης των λαών στα νέα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Η προχτεσινή εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στα 48 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία εκατοντάδων κρατουμένων αγωνιστών στις 29 Φλεβάρη και 1η Μάρτη του 1948 στη Μακρόνησο, αλλά και σε όλους τους αγωνιστές, που δολοφονήθηκαν από τα εκτελεστικά αποσπάσματα ή πέθαναν από τα φρικτά βασανιστήρια των οργάνων του κράτους της Δεξιάς.

"Αλεξόπουλος παρών, Γιαννόπουλος παρών, Τατάκης παρών...", η προσφώνηση των εκατοντάδων αγωνιστών, που άφησαν την τελευταία τους πνοή πάνω στο μαρτυρικό νησί, έκανε τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο μικρό θεατράκι της Μακρονήσου, όπου έγινε η τελετή, να δακρύσουν, να φέρουν στο μυαλό τους μνήμες από το παρελθόν και να βροντοφωνάξουν όλοι μαζί "Λευτεριά στο λαό - θάνατος στο φασισμό". Οι συγκεντρωθέντες τραγούδησαν το "Πέσατε θύματα αδέρφια εσείς..." και κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη εκείνων που αγωνίστηκαν για να δουν τούτη τη χώρα λεύτερη και δίκαιη.

Η Μακρόνησος έχει κηρυχτεί ιστορικός τόπος και τα υπάρχοντα κτίρια διατηρητέα, δυστυχώς όμως, για ακόμα μια χρονιά, η καταπάτηση του νησιού από κτηνοτρόφους, ιχθυοκαλλιεργητές και μελισσουργούς συνεχίζεται. Τα μνημεία και τα κτίρια του νησιού έχουν αφεθεί στο έλεος της τύχης τους. Ο Β. Χρηστεκέας, στην ομιλία του, τόνισε ότι "με το Προεδρικό Διάταγμα χρήσεων γης του ΥΠΕΧΩΔΕ υποχρεούνται να φύγουν τα πάντα από το νησί και να κατεδαφιστούν τα αυθαίρετα. Η Μακρόνησος, συνέχισε, πρέπει να προστατευτεί και να αναδειχτεί πραγματικά ιστορικός τόπος με τη δημιουργία του "Ιδρύματος Μακρονήσου", για να υπάρξουν δραστηριότητες συμβατές με την ιστορικότητα του τόπου". Εξάλλου, τα μέλη της ΠΕΚΑΜ ζητούν και απαιτούν από την κυβέρνηση να δώσει στη δημοσιότητα όλα τα επίσημα έγγραφα που καταγράφουν τι έγινε μαρτυρικό νησί.

Στην προχτεσινή εκδήλωση, μεταξύ άλλων, παραβρέθηκαν ο Σπ. Στριφτάρης,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Ν. Τερζόγλου, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ και ο Γ. Μπανιάς, από το ΑΚΟΕ.

Ο Σημίτης εναντίον Ακη (και τούμπαλιν), για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και η Ντόρα πήρε τα βουνά και τα λαγκάδια - σε τριάντα χωριά της Ευρυτανίας περιόδευσε μέσα σ' ένα τριήμερο προς άγραν ψήφων - δείχνοντας τα "δόντια" της στον Μίλτο.

Ο Γιαννόπουλος γιουχάρεται αγρίως από ανέργους στην Πάτρα, βρίζει χυδαία το ΚΚΕ και τους οικοδόμους της ...Αθήνας και ο Τατούλης συνεντευξιάζεται αδιακόπως, εμφανιζόμενος ως κήρυκας της "κάθαρσης" του πολιτικοοικονομικού συστήματος και κοινωνικός αναμορφωτής.

Η αποκάλυψη πως η Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει - κατά 90% - θύματα αμάχους και διαμαρτυρίες κι απειλές από την ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα κατά Ελλήνων δημοσιογράφων και πνευματικών ανθρώπων, επειδή δε δικαιολογούν τη δολοφονική επιδρομή του Ισραήλ, στην Κανά του Λιβάνου, στην οποία προχώρησαν, εν γνώσει τους και εν ψυχρώ, οι "χασάπηδες" του Τελ Αβίβ, σκοτώνοντας πάνω από 100 αμάχους και τραυματίζοντας εκατοντάδες άλλους.

Ο Κολ, ο Μέιτζορ, ο Σιράκ ξηλώνουν ό,τι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος της Ευρώπης - εκμεταλλευόμενοι την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος - και ο Παπαδόπουλος με τον Παπαντωνίου επιμένουν να ορκίζονται στο Μάαστριχτ.

Πληθώρα νέων ανθρώπων συνωστίζονται στην έκθεση βιβλίου στο Πεδίον του Αρεως και "κλίμα θρησκευτικού φανατισμού και πολεμικής αναμέτρησης παπάδων" πάλι στη Λάρισα, ενόψει της γιορτής του πολιούχου, Αγίου Αχιλλείου.

Δείγμα της πραγματικότητας στη σημερινή Ελλάδα, μέσα από ειδήσεις, "ατάκτως ερριμμένες" στις σελίδες των εφημερίδων και από εικόνες της τηλεόρασης. Συμπέρασμα: Η σαπίλα του κοινωνικοοικονομικού συστήματος βρωμίζει την κοινωνία. Η ελπίδα για την ανατροπή του, στους εργάτες και τους ανέργους που αγωνίζονται για να υπάρχουν εργοστάσια και δουλιά, στους δασκάλους που επιμένουν - άφραγκοι - να μορφώνουν τα παιδιά μας, στους νέους που συρρέουν στα βιβλιοπωλεία, στους λαούς που αντιμάχονται τη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ