Μάταια αναζητούσαμε χτες στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων τα σημαντικά αποτελέσματα της δημοσκόπησης της Κομισιόν, σύμφωνα με τα οποία - εκτός των άλλων - το 74% των Ελλήνων ζητούν δημοψήφισμα για τη νέα Συνθήκη, που θα αντικαταστήσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στις περισσότερες εφημερίδες δεν υπήρχε ούτε ως είδηση, ενώ σε ορισμένες υπήρχε, ως μονόστηλο.

Φυσικά δεν πρόκειται για αβλεψία ούτε για παράλειψη. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή, η οποία έχει ως στόχο την κατάπνιξη του αντιμαάστριχτ κινήματος, που διαρκώς διογκώνεται.

Ματαιοπονούν.

Πριν σας περάσει από το μυαλό να ξανακάνετε "πλακίτσα" με πρωτοσέλιδο τίτλο του "Ρ" - όπως ο προχτεσινός για τα διαπλεκόμενα συμφέροντα - και πριν ξαναδιανοηθείτε να αφήσετε προβοκατόρικα υπονοούμενα, του τύπου ότι ο "Ρ" αποφεύγει να ονοματίσει αυτά τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, σας συμβουλεύουμε:

Πρώτον, να διαβάζετε προσεκτικότερα το "Ρ".

Δεύτερον, να το ξανασκέφτεστε μια και δυο και τρεις φορές.

Τρίτον, να αναδιφήσετε στους κατά καιρούς γνωστούς και μη εξαιρετέους στα σαλόνια της "διαπλοκής" πελάτες, των οποίων προνομιακός συνήγορος υπεράσπισης υπήρξε και παραμένει ο επικεφαλής του κόμματός σας.

Ο σφαγιασμός των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, που επιτάσσουν οι Βρυξέλλες και όλοι εκείνοι που θησαυρίζουν σε βάρος του λαού, έχει ήδη δρομολογηθεί. Αποτελεί κοινό μυστικό, ότι η νέα δέσμη μέτρων - που θα υλοποιούν τις απαιτήσεις της ολιγαρχίας του πλούτου για παραπέρα ξήλωμα του κράτους πρόνοιας - θα έχει και πολιτικό κόστος. Πονηρά σκεπτόμενος λοιπόν ο πρωθυπουργός, αποφάσισε να μη χρεωθεί προσωπικά ο ίδιος και η ομάδα των "εκσυγχρονιστών" το πολιτικό κόστος αυτών των μέτρων, αλλά όλα τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, κάθε τάσης.

Και για να το πετύχει αυτό, αποφάσισε να φέρει στο Υπουργικό Συμβούλιο την έγκριση της νέας δέσμης αντιλαϊκών μέτρων. Ετσι "εκσυγχρονιστές" και μη, θα είναι συνυπεύθυνοι και κατά συνέπεια, θα μοιραστεί η κάθε ομάδα και τάση το πολιτικό κόστος που της αναλογεί για τα συγκεκριμένα μέτρα.

Είναι κι αυτό ένα δείγμα, όχι μόνο "εκσυγχρονισμού" αλλά και "συλλογικότητας", που διακρίνει την κυβέρνηση Σημίτη, στη λήψη αποφάσεων για σοβαρά θέματα...

Υπάρχουν κι άλλοι, βέβαια, που σίγουρα ξέρουν πολλά, τόσο για το συγκεκριμένη υπόθεση, όσο και για διάφορες άλλες. Πρώτα και κύρια, οι διάφοροι υπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων, διοικητές οργανισμών, κλπ., είτε των περιόδων της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ. Ολοι τους, όμως, κάνουν την πάπια.

Και καλά (όσο καλά γίνεται, δηλαδή) όσοι κάνουν την πάπια. Ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, τι θέλει και ζητάει και τα ρέστα, παριστάνοντας τον δικαιωμένο και ρίχνοντας ευθύνες σε όσους δεν τον άκουγαν το φθινόπωρο του 1993; Μήπως ονόμασε ποτέ κανέναν οικονομικό μεγαλοσχήμονα και δεν το ξέραμε; Η, μήπως, δεν ήξερε, ως πρωθυπουργός τότε, ποιοι πίεζαν, εκβίαζαν και, τελικά, έριξαν την κυβέρνησή του; Γιατί, λοιπόν, δεν αποκαλύπτει δημόσια τα σχετικά ονόματα, τις αντίστοιχες ενέργειες και τα γεγονότα;

Οχι, δεν περιμένουμε απάντηση. Την ξέρουμε. Είναι αυτή, που, ιδιαίτερα εύστοχα, την έχει συμπυκνώσει ο λαός μας στη γνωστή παροιμία: "Κόρακας κοράκου, μάτι δε βγάζει".

Ας αφήσουν, λοιπόν, τις υποκριτικές φωνές και τα παρόμοια. Εχουμε μπουχτίσει πλέον.

Θέλετε μήπως και άλλες αποδείξεις, ότι όλοι αυτοί ξέρουν πολλά; Να τι δήλωσε χτες, στο ραδιοφωνικό σταθμό "Φλας" ο Γ. Λιάνης, βουλευτής και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ: "Εζησα κοντά στον Α. Παπανδρέου ένα μεγάλο διάστημα και θυμάμαι τις πιέσεις, που δεχόταν ο πρόεδρός μας από αρχηγούς κρατών στην Ευρώπη, που υποστήριζαν τις εταιρίες των κρατών τους, προκειμένου να πάρουν τα Σπάτα ή κάτι άλλο".

Για σκεφθείτε... Αφού αρχηγοί κρατών έκαναν ό,τι έκαναν, τότε φαντάζεστε τι γινόταν με τα αφεντικά των πολυεθνικών και των ντόπιων μονοπωλίων...

Αλλά είπαμε, το ίδιο σινάφι είναι όλοι τους.

Πρόταση για συνάντηση και συμφωνία των κομμάτων, με θέμα την ψήφιση νέου νομοθετικού πλαισίου ρυθμίσεων υπέρ της διαφάνειας και του ελέγχου, απηύθυνε ο πρόεδρος του "ΣΥΝ", με επιστολές του προς τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Στην επιστολή του, μάλιστα, ο Ν. Κωνσταντόπουλος μιλά για "ιστορική ευθύνη του πολιτικού συστήματος να δώσει λύσεις στο πρόβλημα της διαφάνειας" και "να αλλάξει αμέσως το νομικό και πολιτικό πλαίσιο, το θεσμικό καθεστώς στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος".

Και, δε λέμε, κάτω από τη λαϊκή πίεση και κατακραυγή, μπορεί οι κυβερνώντες - είτε πράσινου, είτε μπλε, είτε οποιουδήποτε ενδιάμεσου χρώματος - να πάρουν ορισμένα μέτρα διαφάνειας, περιορισμένου πάντα χαρακτήρα και εμβέλειας. Αλλά να δώσουν λύσεις, δε γίνεται. Αυτό ισοδυναμεί με την απάρνηση του εαυτού τους και του ρόλου τους, ως εκπροσώπων των συμφερόντων, του συστήματος και της πολιτικής, που γεννά την αδιαφάνεια και τα σκάνδαλα.

Δεν τις ξέρει αυτές τις απλές και λογικές αλήθειες ο κ. Κωνσταντόπουλος; Κι αν δεν τα ξέρει αυτός, δεν τον συμβουλεύουν τουλάχιστον κάποιοι άλλοι, που έχουν θητεύσει στην Αριστερά; Ολα τα έχουν ξεχάσει; Ακόμη και το να μη δίνουν τόσο εύκολο "άλλοθι" στις αμαρτίες του συστήματος;

Η, μήπως, τα πάντα θυσιάζονται, προκειμένου να "κάνουμε" ντόρο και να "πουλήσουμε" το προφίλ της εθνικής και υπεράνω δήθεν σκοπιμοτήτων πολιτικής προσωπικότητας;