Από τις αρχές ακόμα του περασμένου αιώνα, όταν διεξάγονταν οι ναπολεόντειοι πόλεμοι, η Σουηδία κατέβαλλε μόνιμες προσπάθειες, προκειμένου να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Κι όμως, το καυτό αυτό ζήτημα μελλοντικά φαίνεται ότι θα ανατραπεί: Μετά την ένταξη της σκανδιναβικής αυτής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αυξάνουν όλο και περισσότερο οι πιέσεις για μια ταυτόχρονη ένταξή της στις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές δομές. Και προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, στην Ουάσιγκτον, όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες, καταστρώνονται συστηματικά σχέδια ασφάλειας, με βάση τα οποία και ενόψει της προγραμματιζόμενης διεύρυνσης προς Ανατολάς, η Σουηδία προβλέπεται να διαδραματίσει έναν σπουδαίο ρόλο απέναντι στη Ρωσία.

Σύμφωνα δε με σχετικές πληροφορίες, δεν ήταν οι επίσημες υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ή του ίδιου ΝΑΤΟ εκείνες που "απελευθέρωσαν τη γάτα από το σακούλι", αλλά οι συντηρητικοί κύκλοι της Ραντ Κορπορέσιον στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας "σε τμηματική συμφωνία με τη διοίκηση Κλίντον".

"Στην περίπτωση που η Πολωνία γίνει μέλος του ΝΑΤΟ", αναφέρεται στα παραπάνω σχέδια, "τότε η Σουηδία θα πρέπει να επωμιστεί μια μεγαλύτερη ευθύνη για την ασφάλεια των Βαλτικών κρατών". Αλλιώς, η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία θα μετατρέπονταν σε μια "θαυμάσια λεία για τη Ρωσία". Γιατί, ύστερα από μια ένταξη της Βαρσοβίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, αν τα κράτη αυτά θα έμεναν ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα έξω από το ΝΑΤΟ, τότε στο χώρο της Ανατολικής Βαλτικής Θάλασσας θα είχε δημιουργηθεί μια "Γκρίζα Ζώνη".

Γι' αυτό, λοιπόν, η Σουηδία σε συμφωνία με το ΝΑΤΟ και από κοινού με τη Φινλανδία θα πρέπει ν' αναπτύξει μια όλο και στενότερη στρατιωτική συνεργασία με τα Βαλτικά κράτη. Σαν μη μέλη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου οι δυο αυτές χώρες θα ήταν σε θέση ευκολότερα να εγκαθιδρύσουν στενότερες επαφές με το ΝΑΤΟ απ' ό,τι ο Σκανδιναβός γείτονας, Δανία. Η σουηδική υποστήριξη για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας των Βαλτικών Δημοκρατιών, κατά τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, έχει αποδειχθεί θετική. Παρ' όλα αυτά, όμως, θα πρέπει κανείς "να περάσει σε πρακτικές στρατιωτικές δραστηριότητες, φτάνοντας μέχρι και τις εξαγωγές όπλων".

Η υπουργός Εξωτερικών από το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα, Λένα Χιέλμ - Βάλεν, προσπάθησε ν' αρνηθεί όλα τα παραπάνω. Κατά την άποψη της σουηδικής κυβέρνησης δεν πρόκειται για μια πολιτική ασφάλεια στην περιοχή αυτή, αλλά πολύ περισσότερο για μια προσπάθεια ενθάρρυνσης του διαλόγου με τα ηγετικά δυτικά κράτη που έχει σχέση με τα "ρωσοβαλτικά ζητήματα". Σε σύνδεση μ' όλα αυτά, η Σουηδή υπουργός αναφέρθηκε ακόμα μια φορά στο ότι η χώρα της υποστηρίζει την κρατική οντότητα της Εσθονίας, της Λετονίας και Λιθουανίας και ότι θα συνεχίσει να καταβάλλει προσπάθειες, προκειμένου οι χώρες αυτές μελλοντικά να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πάντως, στο ζήτημα της εξαγωγής όπλων η υπουργός δεν πήρε καμιά απολύτως θέση...

Πρόκειται δηλαδή, όπως υπογράμμιζαν τις μέρες αυτές έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές στη Στοκχόλμη, για θέσεις που δεν "προκαλούν πόνο" ούτε στους ιμπεριαλιστικούς κύκλους του ΝΑΤΟ ούτε και στην ίδια τη Ρωσία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, γίνεται ξεκάθαρο ότι η "Συνεργασία για την Ειρήνη" δε θεωρείται πλέον ως εργαλείο για την πρόσδεση στη Βορειοατλαντική Συμμαχία της κατά τα άλλα ακόμα ουδέτερης Σουηδίας. Αλλά, καταβάλλονται προσπάθειες ώστε να δημιουργηθούν τέτοιες δομές ασφάλειας, οι οποίες θυμίζουν εποχή του ψυχρού πολέμου... Στη "Συνεργασία για την Ειρήνη", όμως, ανήκουν τα σκανδιναβικά και τα Βαλτικά κράτη, όπως επίσης και η Ρωσία. Κι αυτήν λοιπόν, όπως δείχνουν τα πράγματα, οι ιμπεριαλιστές δεν την εμπιστεύονται πλέον...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Εδώ και μερικές μέρες, η Ουγγαρία, ως δεύτερη χώρα, μετά την Τσεχία, έχει ενταχθεί πλέον στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Το γεγονός αυτό, βέβαια, ήταν κάτι που το ανέμενε κανείς, αφού, όπως είναι γνωστό, η λέσχη των πλουσίων βιομηχανικών χωρών, από καιρό τώρα, θεωρούσε την πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα ως το πιο πετυχημένο παράδειγμα στο δρόμο προς την καπιταλιστική οικονομία της αγοράς. Και να γιατί: Σήμερα, ο ιδιωτικός τομέας της χώρας αυτής παράγει το 70% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει ν' αναφερθεί ότι στη διάρκεια του 1995 οι μισές από το σύνολο των επενδύσεων που έκανε το ξένο κεφάλαιο στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών, και που ανέρχονται σε 13 δισεκατομμύρια δολάρια, πραγματοποιήθηκαν στην Ουγγαρία.

Η Ουγγαρία, όπως και η Τσεχία έγιναν ταυτόχρονα μέλη του ΟΟΣΑ, στα πλαίσια της Συνόδου της Συμβουλευτικής Ομάδας, η οποία πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Βερολίνο και ασχολήθηκε με ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων. Ετσι, λοιπόν, η Οργάνωση αυτή, ύστερα από τις τμηματικές ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν σε πολλές χώρες, τώρα απαιτεί και την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση. Προκειμένου μάλιστα να επιτευχθεί το ταχύτερο ο στόχος αυτός, Ο ΟΟΣΑ δημιουργεί αποστολές ειδικών, διάφορα συμβουλευτικά όργανα, καθώς και εκπαιδευτικά ιδρύματα για ανώτατους υπαλλήλους προς όφελος της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Στα πλαίσια συνέντευξης, που παραχώρησε μετά το τέλος των εργασιών της Συνόδου, σε δημοσιογράφους των διεθνών μέσων ενημέρωσης, ο διευθυντής του ΟΟΣΑ, Ράινερ Γκάιγκερ, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι εδώ επρόκειτο για μια ανταλλαγή πείρας, που συγκεντρώθηκε από τις διαδικασίες ιδιωτικοποιήσεων, "χωρίς να έχουμε κάνει σχετικές υποδείξεις στα κράτη αυτά".

Κι όμως, ο γερμανικής καταγωγής διευθυντής του ΟΟΣΑ παρακάμπτει με εύσχημο τρόπο τη σκληρή πραγματικότητα: Λίγο πριν τη Σύνοδο αυτή της Συμβουλευτικής Ομάδας στο Βερολίνο, στη Βουλγαρία είχε γίνει η παρουσίαση ενός "Προγράμματος Μεταρρύθμισης", το οποίο προβλέπει πολυάριθμες ιδιωτικοποιήσεις σε βιομηχανικούς τομείς - "κλειδιά", καθώς και σχετικές φορολογικές διευκολύνσεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ετσι, λοιπόν, η σημερινή βουλγαρική κυβέρνηση, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, αναγκάστηκε να δεχτεί τις απαιτήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αφού η χώρα αυτή δεν είναι πλέον σε θέση να ξοφλήσει τα χρέη της και οι τράπεζές της αντιμετωπίζουν ήδη κραχ, γεγονός που σημαίνει ότι έχει απόλυτη ανάγκη από "φρέσκο χρήμα". Και όπως είναι φυσικό, χωρίς το "πράσινο φως" του ΔΝΤ, σε καμιά περίπτωση η πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα δεν μπορεί να πάρει πιστώσεις από τους παντοδύναμους χρηματιστές του Βορρά.

Αυτή τη στιγμή για τον ΟΟΣΑ, η Βουλγαρία αποτελεί ένα αρνητικό παράδειγμα, αφού η σημερινή κυβέρνηση της χώρας δεν προχωρεί σε ιδιωτικοποιήσεις με τους ρυθμούς που υποδεικνύει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, μιας και στην πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα η ανεργία από καιρό τώρα έχει πάρει μαζικές διαστάσεις, ξεπερνώντας τα 400.000 άτομα και αντιστοιχεί με το 12% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Αλλά και η ίδια η Ρωσία αποτελεί, επίσης, αρνητικό παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι η σχετική κριτική που ασκήθηκε σ' αυτήν, στη διάρκεια της Συνόδου, ήταν πολύ περιορισμένη, αφού στη χώρα αυτή πρόκειται στις 16 του Ιούνη να διεξαχθούν προεδρικές εκλογές. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις επιθυμίες του ΟΟΣΑ, θα πρέπει κανείς πολύ περισσότερο να στηριχτεί σε "στρατηγικούς επενδυτές". Μ' άλλα λόγια, δηλαδή, σ' εκείνα τα ιμπεριαλιστικά κοντσέρν, τα οποία έχουν μακροχρόνια συμφέροντα στη μια ή την άλλη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Σχετικά, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρθηκαν τα εργοστάσια της τσέχικης "Σκόντα" και η παραλαβή τους από το γνωστό γερμανικό κοντσέρν αυτοκινητοβιομηχανίας "Φολκσβάγκεν", το οποίο είναι και το μεγαλύτερο της Ευρώπης.

Κατά τα άλλα, στη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου, κανένας λόγος δεν έγινε αναφορικά με τις οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες, που θα έχουν οι ολοκληρωτικές αυτές ιδιωτικοποιήσεις, τις οποίες προτείνει ο ΟΟΣΑ. Σχετικά θα πρέπει ν' αναφερθεί το οξυνόμενο πρόβλημα της ανεργίας, που λόγω των ιδιωτικοποιήσεων από καιρό τώρα έχει προσλάβει μαζικές διαστάσεις και αναμένεται να σημειώσει νέες δραματικές εκρήξεις... Μόνο στην Ουγγαρία, εξαιτίας των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, έχουν καταστραφεί πάνω από 1,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Μέχρι σήμερα, στην Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Σλοβακία και την Τσεχία ήδη έχει ιδιωτικοποιηθεί το 1/4 των βιομηχανικών επιχειρήσεων. Στην Εσθονία μάλιστα το 93%. Στην ίδια δε τη Ρωσία 17.000 μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις, δηλαδή το 50%, έχουν περιέλθει σε ιδιωτικά χέρια. Στην ερώτηση, αναφορικά με την πολιτική που ακολουθούν οι σημερινές κυβερνήσεις σε Ουγγαρία και Πολωνία, ο διευθυντής του ΟΟΣΑ απάντησε: "Σχετικά με την τάση που θα πρέπει ν' ακολουθηθεί, στην ουσία δεν έχει αλλάξει τίποτα. Μόνο ο ρυθμός των ιδιωτικοποιήσεων έχει γίνει πιο αργός...".

Ν. Η. - Η.

Ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Ρώσων της Εσθονίας και πρόεδρος της Οργάνωσης Τάλιν της Ενωσης, Πιοτρ Ροζόκ, πληροφόρησε το "Ρ" ότι το αστυνομικό φιλοφασιστικό καθεστώς της Εσθονίας κίνησε ποινική δίωξη κατά του προέδρου της Ενωσης αυτής, Γιούρι Αλεξάντροβιτς Μίσιν, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Απειλείται με καταδίκη σε 10 - 15 χρόνια φυλακή.

"Η κατηγορία είναι απολύτως επινοημένη", ανέφερε ο Ροζόκ, "καταδιώκουν τον σύντροφό μας, διότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ρώσων της Εσθονίας, οι οποίοι, μετά την καταστροφή της ΕΣΣΔ, έγιναν εδώ πολίτες όχι δεύτερης, αλλά τρίτης κατηγορίας, χωρίς δικαιώματα και άμοιροι, χωρίς πατρίδα και ελπίδα για το μέλλον. Οπότε ο Γιούρι Μίσιν δεν πρόδωσε την πατρίδα. Η Αστυνομία έκανε έρευνα στα γραφεία της Ενωσης και στο διαμέρισμα του Μίσιν και, φυσικά, δε βρήκε κανένα ενοχοποιητικό υλικό, μα και ούτε μπορούσε να βρει κάτι που δεν υπήρχε. Εχουμε την πληροφορία ότι του απαγορεύτηκε ήδη η έξοδος από τη χώρα. Ετοιμάζεται μια άδικη καταδίκη. Στην καλύτερη περίπτωση, θα εκτοπιστεί από την Εσθονία.

Ποιο είναι το παράδοξο και το καταπληκτικό στην υπόθεση αυτή; Το εσθονικό φιλοφασιστικό καθεστώς υπάρχει μόνο χάρη στη Ρωσία. Κάθεται στις πλάτες της Ρωσίας. Το 1995 οι εμπορικές συναλλαγές ανάμεσα στη Ρωσία και την Εσθονία αυξήθηκαν κατά 25% και, μάλιστα, αφού η Κρατική Δούμα της Ρωσίας είχε πάρει δυο αποφάσεις για την επιβολή κυρώσεων ενάντια σ' αυτό το καθεστώς. Τα πετρελαιοειδή από τη Ρωσία ρέουν συνεχώς προς τη χώρα αυτή. Για παράδειγμα, στις 3 και 4 Απρίλη, στο Τάλιν κατέφθασαν 320 βυτιοφόρα με μαζούτ και βενζίνη, προερχόμενα από τη γνωστή πετρελαϊκή εταιρία ΛΟΥΚΟΪΛ. Και, μάλιστα, η βενζίνη που παράγεται στη Ρωσία πουλιέται στην Εσθονία κατά 300 ρούβλια φτηνότερη. Το εσθονικό καθεστώς μόνο από τις εισαγωγές ρωσικών προϊόντων εξασφαλίζει το 1/4 του εθνικού εισοδήματος. Σε προνομιακές τιμές παίρνει από τη Ρωσία ντίζελ, μαζούτ, βενζίνη, λάδια. Είναι καταπληκτικό ότι και φυσικό αέριο παίρνει σε τιμές Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών, αν και δεν ανήκει σ' αυτήν. Η Εσθονία δεν έχει κοιτάσματα μη σιδηρούχων μετάλλων και, όμως, κατέχει την τέταρτη θέση παγκοσμίως στις εξαγωγές αυτών των μετάλλων.

Οι Ρώσοι της Εσθονίας δεν καταλαβαίνουν την πολιτική των κυβερνώντων της Ρωσίας, οι οποίοι δεν προασπίζουν τα συμφέροντα των συμπατριωτών τους στο εξωτερικό. Στην Εσθονία έχει δημιουργηθεί το Ρωσικό Εθνικό Ταμείο, το οποίο χρηματοδοτεί την εκπαίδευση των παιδιών των Ρώσων στο Τάλιν. Συντηρεί το παράρτημα του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Σπουδών της Μόσχας στο Τάλιν. Το Ταμείο ζήτησε από το υπουργείο Φυσικού Αερίου της Ρωσίας να γίνει χορηγός και να βοηθήσει το ρωσικό πληθυσμό στην Εσθονία, αλλά κάθε φορά πήρε αρνητική απάντηση. Την ίδια ώρα, χρηματοδοτεί την εθνική εσθονική ομάδα μπάσκετ "Κάλεβ" και το εθνικό θέατρο όπερας του Τάλιν.

Η μαύρη ζωή, η εξαθλίωση, τα συνεχώς αυξανόμενα αισθήματα κοινωνικής απαισιοδοξίας ανέβασαν την Εσθονία στην πρώτη στο κόσμο στις αυτοκτονίες σε 100.000 κατοίκους. Οι Ρώσοι βρίσκονται σε αδιέξοδο. Η Μόσχα τους πρόδωσε και το Τάλιν οργανώνει μια πραγματική γενοκτονία. Οι άνθρωποι πέφτουν από τα παράθυρα, κόβουν τις φλέβες τους, απαγχονίζονται, δηλητηριάζονται. Το πιο τρομερό είναι ότι, ουσιαστικά, η Ρωσία τρέφει αυτό το καθεστώς. Φυσικά, οι ντόπιοι εθνικιστές απλώς ούρλιαξαν μετά την πρόσφατη συνέντευξη του Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ο οποίος δήλωσε ότι αν οι κομμουνιστές έρθουν στην εξουσία θα κλείσουν τους κρουνούς και τα ρωσικά προϊόντα θα πουλιούνται στην Εσθονία σε παγκόσμιες τιμές. Μια ελπίδα είναι οι εκλογές".

Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ροζόκ είναι δραστήριος αγωνιστής κατά του εσθονικού απαρτχάιντ. Εχει συλληφθεί 12 φορές και το 1994 εκτοπίστηκε από την Εσθονία. Αρχικά δεν τον άφησαν να παραβρεθεί ούτε στη δίκη εναντίον του, αργότερα του επέτρεψαν την είσοδο μόνο για 36 ώρες. Ο Ροζόκ αποτάθηκε στα όργανα της Ευρώπης για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου, στον επίτροπο για τα δικαιώματα του ανθρώπου στις χώρες της Βαλτικής, στην Ομάδα Ελσίνκι. Από παντού πήρε τυπικές απαντήσεις. "Επιτέλους", είπε ο Ροζόκ, "το γράμμα μου επιδόθηκε στην πρόεδρο του Συμβουλίου της Ευρώπης κ. Φίσερ, πέρασε ενάμιση μήνας, ωστόσο, δεν πήρα απάντηση. Από δω βγάζω το συμπέρασμα: Η Ευρώπη ακολουθεί απέναντι στους Ρώσους διπλή ηθική, δυο μέτρα και δυο σταθμά".

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Οχι, σε καμιά περίπτωση, μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Βοσνία, η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να πάρει τα σκήπτρα, αφού για κάτι τέτοιο "δεν είναι ακόμα ώριμη...". Ομως, μια "μίνι" επέμβαση, στη μια ή την άλλη κρίση, πρέπει να θεωρείται δυνατή... Η άποψη αυτή εκφράστηκε στην πρόσφατη συνάντηση των υπουργών Αμυνας των δέκα κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας. Εδώ, έγινε ένα πολύ σοβαρό βήμα προς τη δημιουργία μιας αυτόνομης στρατιωτικής συμμαχίας.

Ηδη, πολύ καιρό τώρα, και πριν απ' όλα, η Βόννη και το Παρίσι αναπτύσσουν όλο και περισσότερες δραστηριότητες, ώστε η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση να μετατραπεί σ' έναν στρατιωτικό βραχίονα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και να η στρατηγική: "Αντιμετώπιση κρίσεων με τη μορφή ανθρωπιστικών και ειρηνευτικών αποστολών...". Η στρατηγική αυτή είχε αποφασιστεί ακόμα το 1992 στο Πέτερσμπεργκ της Γερμανίας και η οποία, στην πραγματικότητα, αποσκοπεί στο δυνάμωμα της πολεμικής ικανότητας της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης.

Ετσι, λοιπόν, εδώ και ενάμιση χρόνο, το Ευρωπαϊκό Σώμα Στρατού, το οποίο ήδη έφτασε στους 50.000 άνδρες, είναι πανέτοιμο για ανάλογες επεμβάσεις. Στο Νότο, στην ξηρά και τη θάλασσα, έχουν συγκροτηθεί νέες μονάδες, οι οποίες αποτελούνται από γαλλικές, ισπανικές, ιταλικές και πορτογαλικές ένοπλες δυνάμεις. Το Παρίσι και το Λονδίνο έχουν εγκαθιδρύσει μια κοινή Διοίκηση των αεροπορικών δυνάμεων. Ανάλογες δραστηριότητες αναπτύσσονται στον Ευρωπαϊκό Δορυφόρο και στο σύστημα ανίχνευσης. Τώρα, το ΝΑΤΟ και η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση έχουν υπογράψει ένα Σύμφωνο Ασφάλειας, που θα δίνει τη δυνατότητα στους Ευρωπαίους για πρόσβαση σε μυστικά ντοκουμέντα και κλειδιά επικοινωνίας του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Κι εδώ, πρόκειται μόνο για μια αρχή... Σε τελευταία ανάλυση, επιδιώκεται πρόσβαση σ' όλο το στρατιωτικό δυναμικό του ΝΑΤΟ. Στην περίπτωση, λοιπόν, που στη Σύνοδο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις αρχές του Ιούνη στο Βερολίνο, εγκριθεί το Σχέδιο Κοινών Στρατιωτικών Διοικήσεων, τότε η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση θα θελήσει να επωφεληθεί από την υπόθεση αυτή.

Στόχος όλων των παραπάνω, όπως υπογράμμιζαν τις μέρες αυτές έγκυροι πολιτικοί παρατηρητές, είναι η ανεξαρτητοποίηση από την πολιτική ασφάλειας που ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Τώρα, για πόσο χρονικό διάστημα η Ουάσιγκτον θα υπομένει μια τέτοια κατάσταση εκ μέρους των μικρών εταίρων της, είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος. Μια κάποια ομοφωνία δεν είναι ακόμα δυνατόν να επιτευχθεί αναφορικά με το πώς θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η συνένωση της ΔΕ με την ΕΕ. Οι χώρες που είναι συνδεδεμένες με τη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση θα μπορούσαν να διαθέτουν ένοπλες δυνάμεις πεζικού. Κατά τα άλλα, η ιδέα της Σουηδίας και της Φινλανδίας, για μια"Κοινότητα Ειρήνης", είναι "προτιμότερο να μείνει απ' έξω...".

Ν - Η - Η

Ο ηγέτης του ΚΚ Λετονίας Αλφρεντ Ρούμπιξ είναι ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος στον κόσμο που προτάθηκε ως υποψήφιος Πρόεδρος της χώρας του. Το φιλοφασιστικό καθεστώς της Λετονίας ήδη πέντε χρόνια κρατάει τον Ρούμπιξ στη φυλακή. Επικοινώνησα τηλεφωνικώς εκ μέρους του "Ρ" με το Κοινοβούλιο (Σέιμ) της Λετονίας στη Ρίγα, για να μάθω από πρώτο χέρι λεπτομέρειες για το πρωτοφανές αυτό γεγονός. Την υποψηφιότητα του Ρούμπιξ πρότειναν εκ μέρους του κινήματος "Ισότητα" δυο βουλευτές του Σέιμ της χώρας - οι Αλεξάντρ Βαρτασέβιτς και Μόντρις Λούγιανς και την ανακοίνωσαν στις 4 Μάη, σε συνέντευξη Τύπου, στην οποία συμμετείχαν, επίσης, οι ηγέτες του κινήματος "Ισότητα" Σεργκέι Ντιμάνις και Τατιάνα Ζντανόκ.

- Δε θα αποτελέσει άραγε εμπόδιο για τον Ρούμπιξ η σημερινή του κατάσταση ως πολιτικό κρατούμενο;

"Οχι. Κανέναν περιορισμό δεν προβλέπουν ούτε το Σύνταγμα, ούτε η ισχύουσα νομοθεσία. Υπάρχει μόνο ένα: ο υποψήφιος να μην είναι κάτω των 40 χρονών".

- Πώς δέχτηκε ο Αλφρεντ Πετρόβιτς την πρόταση υποψηφιότητας;

"Οταν μαζί με το συνάδελφο Βαρτασέβιτς τον επισκεφτήκαμε στις 23 Απρίλη στη φυλακή, συμφώνησε με την πρότασή μας".

- Και δε θα υπάρχουν άραγε κάποια εμπόδια στην καταγραφή του υποψηφίου;

"Σύμφωνα με τη νομοθεσία της χώρας μας, η διαδικασία της καταγραφής του υποψηφίου δεν προβλέπεται. Στις 14 Μάη έγινε η πρόταση της υποψηφιότητας και ο Ρούμπιξ θεωρείται υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα. Τώρα έχει τρεις αντιπάλους: τον σημερινό Πρόεδρο της Λετονίας, Γκούντις Ουλμάνις, την πρόεδρο του Σέιμ, Ιλγκα Κρέιτουσε και το βουλευτή Ιμάντο Λιέπα. Τώρα αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα των συναντήσεων του υποψήφιου Προέδρου Ρούμπιξ με τον πρωθυπουργό και τους άλλους υποψηφίους".

- Για να το πω ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω πώς θα γίνουν όλα αυτά. Θα αφήσουν ελεύθερο τον Ρούμπιξ στην προεκλογική περίοδο;

"Προφανώς, μπορούν να τον οδηγήσουν φρουρούμενο στη συνάντηση ή ο πρωθυπουργός θα πάει να τον δει στη φυλακή. Ακόμα και στο Σέιμ, όταν ο Ρούμπιξ θα παρουσιάσει στους βουλευτές το προεκλογικό του πρόγραμμα, πάνω στο οποίο δουλεύουμε τώρα, πιθανόν, θα τον φέρουν με φρουρά. Τώρα διαπραγματευόμαστε με τη διεύθυνση των κεντρικών φυλακών της Ρίγας για τη δημιουργία κανονικών συνθηκών δουλιάς για τον υποψήφιο, διότι στο κελί μαζί με τον Ρούμπιξ μένουν 37 κρατούμενοι. Αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση είναι ιδιόμορφη. Η παγκόσμια πρακτική γνωρίζει περιπτώσεις που Πρόεδροι έγιναν πρώην πολιτικοί κρατούμενοι - Μαντέλα, Χάβελ, Βαλέσα. Να είναι, όμως, υποψήφιος Πρόεδρος ένας πολιτικός κρατούμενος που εκτίει την ποινή του, αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία".

Παρακαλέσαμε τον συνομιλητή μας να μεταφέρει τα συγχαρητήρια μας στον Αλφρεντ Ρούμπιξ και στους συναγωνιστές του, καθώς και τις ευχές για νίκη στις εκλογές.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ