Τη μερίδα του λέοντος της τηλεθέασης και της διαφημιστικής πίτας, αποσπούν τα ιδιωτικά κανάλια, όπως αποδεικνύεται και από τη μελέτη της Μονάδας Κλαδικής Βιομηχανικής Ερευνας και Ενημέρωσης του ΙΟΒΕ, με τίτλο "Ο κλάδος των Ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης". Τα στοιχεία της μελέτης, η οποία εκπονήθηκε από τον Παύλο Ροσόλυμο, απεικονίζουν την κατάσταση που επικρατεί, όχι μόνο στο ελλαδικό χώρο, αλλά και στον ευρωπαϊκό. Οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, με προγράμματα και ειδησεογραφικές εκπομπές, που τις περισσότερες φορές υποβαθμίζουν και υποτιμούν τη νοημοσύνη των τηλεθεατών, "αμείβονται" με τον "καρπό" των δισεκατομμυρίων από τη διαφήμιση.Διαφήμιση που έχει άμεση σχέση με τις μετρήσεις τηλεθέασης. Και ιδιαίτερα για την Ελλάδα, είναι φανερό πως η διαφημιστική πίτα εξαρτάται αποκλειστικά από τις μετρήσεις του "μονοπωλίου" της AGB, μετρήσεις που φυσικά αμφισβητούνται. Η "υπεροχή" των ιδιωτικών καναλιών με τα προγράμματα υποκουλτούρας, φθηνού εντυπωσιασμού και παραπληροφόρησης, κάνουν ακόμη πιο έντονη και επιβεβλημένη την ανάπτυξη της κρατικής ραδιοτηλεόρασης.

Στο τηλεοπτικό χάρτη της Ελλάδας, σύμφωνα με τη μελέτη, την περίοδο 1991 - 1995 η ιδιωτική τηλεόραση συγκέντρωσε κατά μέσο όρο το 88% της συνολικής τηλεθέασης. Η ιδιωτική τηλεόραση είναι και ο κυρίαρχος της τηλεοπτικής διαφημιστικής δαπάνης, αφού το πρώτο εξάμηνο του 1995 απορρόφησε το 95% (122 δισ.) της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης. Από τα ιδιωτικά κανάλια το μεγαλύτερο ποσοστό διαφήμισης, δηλαδή το 69,9%, απορροφάται από το MEGA και τον ΑΝΤΕΝΝΑ. Σύμφωνα και με τα στοιχεία της "Media services", η διαφημιστική δαπάνη το 1995 σε σχέση με το 1994 αυξήθηκε κατά 42%, αγγίζοντας τα 408,1 δισ.

Η κρατική τηλεόραση βρίσκεται σε "ύφεση" και η ανάκαμψή της, σύμφωνα με τη μελέτη, εξαρτάται από την οικονομική και οργανωτική της αναδιάρθρωση, όσο και από την αναδιάρθρωση του περιεχομένου των προγραμμάτων της, το οποίο θα πρέπει να συμπληρώνει τα προγράμματα των ιδιωτικών καναλιών, δίνοντας βαρύτητα στην ενημέρωση και στον πολιτισμό.

Στις εκτιμήσεις για την αλλαγή του ραδιοτηλεοπτικού χάρτη της χώρας μας με την εμφάνιση των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, επισημαίνεται ότι η κατάργηση του μονοπωλίου της ΕΡΤ, οδήγησε στη διαμόρφωση ενός ολιγοπωλιακού τοπίου, με τη συνύπαρξη δύο ή τριών μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών, που κυριαρχούν στα ΜΜΕ. Γίνεται επίσης λόγος για την "αταξία" που επικρατεί στο χώρο των ΜΜΕ, αταξία που επιδεινώθηκε από την επέκταση των δραστηριοτήτων, όχι μόνο των εκδοτών, αλλά και εφοπλιστών και άλλων επιχειρηματιών στην ιδιωτική ραδιοτηλεόραση. Στο σημείο αυτό υπογραμμίζεται ο κίνδυνος εξάλειψης της ποικιλομορφίας της ενημέρωσης και του ειδησεογραφικού περιεχομένου ανάμεσα στα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης.

Ο ρόλος του θεσμικού πλαισίου, για την ομαλή λειτουργία του ραδιοτηλεοπτικού συστήματος, θα πρέπει να διέπεται από αρχές και κανόνες, οι οποίοι θα διασφαλίζουν την ανεξαρτησία του ραδιοτηλεοπτικού συστήματος από το κράτος, θα προβλέπουν τη δημιουργία "μοντέλων", που θα διασφαλίζουν την πρόσβαση στα ΜΜΕ των τοπικών κοινωνικών ομάδων και μειονοτήτων και θα διασφαλίζουν, επίσης, την ανάπτυξη της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

"Οι εκατό και μία νύχτες κινηματογράφου" της ΕΤ-2, στις 23.30, με θέμα την Ψυχή και το διάβολο, κλέβουν και πάλι απόψε την τηλεοπτική παράσταση και κεντρίζουν το ενδιαφέρον του θεατή. Δυο ταινίες καλές θα προβάλει απόψε το κανάλι, τη μια αμέσως μετά την άλλη. Και οι δυο ταινίες είναι δυνατές, συγκλονιστικές θα λέγαμε. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το αφιέρωμα ξεκινά με τον "Μεφίστο",την έγχρωμη ταινία ουγγρικής παραγωγής του 1981 του Κλάους Μαρία Μπραντάουερ. Είναι ιστορία ενός ταλαντούχου ηθοποιού, ο οποίος, στην προσπάθειά του να αποκτήσει δύναμη, ξεπουλιέται και συνεργάζεται με τους ναζί. Πρόκειται για μια επιβλητική τοιχογραφία, με σχόλια για το φασισμό και τη δίψα του ανθρώπου για εξουσία, σε υποδειγματική κινηματογραφική μεταφορά από το βιβλίο του Κλάους Μαν, με προφανείς επιρροές από το μύθο του Φάουστ.

Αμέσως μετά θα προβληθεί ο "Φάουστ" του Φ. Γ. Μουρνάου. Πρόκειται για τον αρχέτυπο μύθο του γέρου, που πουλάει την ψυχή του στο διάβολο, για να ξαναγίνει νέος, από το κλασικό αριστούργημα του Γκαίτε, διασκευασμένο από τον μεγάλο Γερμανό σκηνοθέτη. Ο Μουρνάου ήταν ένας καλλιτέχνης που κουβαλούσε μέσα του την παράδοση των καλών τεχνών, αλλά και τη ρομαντική κλασική γερμανική φιλοσοφία. Ηταν πρώτα από όλα ένας διανοούμενος που προβληματίστηκε πολύ πάνω στην ιδιαιτερότητα του κινηματογράφου και με το μαγικό του χέρι τον οδήγησε πέρα από κάθε όριο, πέρα από κάθε σύνορο, πέρα από κάθε συμβατικότητα με όχημα την ποίηση. Η ρομαντική ευαισθησία του τον οδήγησε να βλέπει παντού την παρουσία του θανάτου, με μια μεταφυσική αντίληψη χωρίς Θεό. Ο Βίλχεμ Φρίντιριχ Μουρνάου 1888-1931 μελέτησε την τέχνη, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία στο Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Την κινηματογραφική του καριέρα άρχισε το 1919 με το φιλμ "Το αγόρι με τα γαλάζια".

Ο Γερμανός σκηνοθέτης Φρίντριχ Βίλχελμ Μούρναου