Ο πρωθυπουργός, στις ομιλίες του, προκειμένου να διασκεδάσει τα προβλήματα, τις αγωνίες, την αγανάχτηση των εργαζομένων για τη συνεχιζόμενη πολιτική της σκληρής λιτότητας και της συρρίκνωσης των πραγματικού τους εισοδήματος, παρουσίασε ένα εκλεπτυσμένο ελκυστικό προσωπείο, προσπαθώντας να πείσει τους πάντες και τα πάντα ότι αποτελεί φορέα του "καινούριου" που αντιπαλεύει το παλιό. Εκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να κερδίσει πόντους ενόψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε ο χαρακτήρας της επίσκεψής του στην Κρήτη ήταν τέτοιος, δηλαδή να ενισχύσει τη θέση του σε μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ στη χώρα. Απέφυγε επιμελώς - εν γνώσει των πράξεών του- να κατονομάσει τους κύριους αίτιους της σημερινής κρίσης. Δεν είναι τυχαίο. Γνωρίζουν πολύ καλά, ο ίδιος και η κυβέρνησή του, ότι δεν ήταν αμέτοχοι όλα αυτά τα χρόνια στις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόστηκαν. Ηταν πρωτοστάτες στην υλοποίηση των πολιτικών λιτότητας των σταθεροποιητικών προγραμμάτων, των ντιρεκτίβων της ΕΕ, του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Ακολουθούν σήμερα - όσο κι αν θέλουν να το κρύψουν - την πεπατημένη των προκατόχων τους, τηρούν ευλαβικά τις οδηγίες του ΣΕΒ, δεν εννοούν να παρεκκλίνουν ούτε βήμα από τις συνταγές του Μάαστριχτ, ευχαριστεί ο πρωθυπουργός, άμα του δοθεί η ευκαιρία, απροκάλυπτα και με μοναδικότητα τους Αμερικανούς, προσβάλλοντας μνήμες, αγώνες και θυσίες.

***

Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι με την ακολουθούμενη πολιτική δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για πακτωλούς δισεκατομμυρίων, ούτε για αναγεννησιακές προοπτικές του νησιού και πολύ περισσότερο της χώρας.

Τα όποια ψίχουλα δοθούν, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό, μπροστά στο μέγεθος και την πολυπλοκότητα των προβλημάτων. Δε γίνεται και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολάκερη. Απ' τη μια προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, κι απ' την άλλη να βλέπει... την Κρήτη αναπτυξιακό κέντρο της Μεσογείου και φάρο του πολιτισμού.

Η αοριστολογία και οι γενικές εξαγγελίες δε βγάζουν τη χώρα απ' την κρίση, ούτε την Κρήτη να παίρνει τη θέση που της αξίζει.

Η Κρήτη σήμερα έχει ανάγκη από έργα και πολιτικές που να στηρίζουν την παραγωγική της βάση, την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής, την προστασία του εμπορίου και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την ορθολογική ανάπτυξη του τουρισμού, την προστασία των εισοδημάτων του εργάτη, του αγρότη, του μικρομεσαίου, του συνταξιούχου, την ενίσχυση του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τη διάσωση της - μικρής έστω - βιομηχανικής - βιοτεχνικής παραγωγής. Τι αξία θα έχουν τα αεροδρόμια όταν πάψουν να έρχονται τουρίστες, τι αξία θα έχουν τα λιμάνια όταν δε θα υπάρχουν αγροτικά προϊόντα, για να μεταφέρονται στις αγορές. Τι αξία θα έχουν τα έργα βιτρίνας όταν η χώρα, η Κρήτη, βυθίζεται στο τέλμα της ανεύθυνης και αδιέξοδης καταστροφικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, πιστοί όλοι τους στο δόγμα της "νέας τάξης πραγμάτων".

Για όλα αυτά ο πρωθυπουργός έκανε τον "ψόφιο κοριό". Οποιος θέλει και φιλοδοξεί να χαρακτηρίζεται φορέας του "καινούριου" πρέπει να δώσει απάντηση στο εξής ερώτημα: "Με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια ή με το λαό;". Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν. Κι όσοι επιμένουν, ή δεν καταλαβαίνουν ή σκόπιμα υπεκφεύγουν.

***

Οι κομμουνιστές της Κρήτης, παλεύουν γι' αυτά που αποστρέφεται και αντιπαλεύει όχι μόνο ο πρωθυπουργός αλλά και το μεγάλο κεφάλαιο, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλοεργολάβοι παντός τύπου, οι μεγαλέμποροι. Οι κομμουνιστές κάνουν προσκλητήριο:

• Για τη διάσωση της αγροτικής παραγωγής, του λαδιού, της σταφίδας, του κρασιού, απ' την καταστροφική συμφωνία της ΓΚΑΤΤ και τη νέα ΚΑΠ. Για την προστασία της κτηνοτροφίας, του αγροτικού εισοδήματος, για να παραμείνουν στα χωριά τους οι νέοι και οι νέες.
• Ενάντια στην ανεργία, που πλήττει χιλιάδες κατοίκους απ' το κλείσιμο βασικών εργασιακών κλάδων, στον τουρισμό (ξενοδοχεία, επισιτισμό, κατασκευές κ.α.), στο εμπόριο, στη βιοτεχνία.
• Για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων που ανατρέπονται μέρα τη μέρα.
• Ενάντια στη συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του εμπορίου, απ' την ασυδοσία πολυεθνικών εμπορικών καταστημάτων.
• Για να μην ξεπουληθεί η γη της Κρήτης στους ξένους. Για να μην υποταχθούμε στους σύγχρονους καταχτητές.

***

Εμείς όμως του λέμε: ό,τι κατακτήθηκε μέχρι σήμερα, κατακτήθηκε μ' αγώνες και θυσίες! Και αυτό θα πράξουμε από εδώ και πέρα.

Μανώλης ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ

γραμματέας ΝΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ

Οποιος θέλει και φιλοδοξεί να χαρακτηρίζεται φορέας του "καινούριου" πρέπει να δώσει απάντηση στο εξής ερώτημα: "Με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια ή με το λαό;". Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν. Κι όσοι επιμένουν, ή δεν καταλαβαίνουν ή σκόπιμα υπεκφεύγουν

- Το τελευταίο διάστημα δημιουργείται έντεχνα ένα κλίμα ενάντια στις εργατικές κινητοποιήσεις, στο όνομα των προβλημάτων που δήθεν δημιουργούν στο κοινωνικό σύνολο. Τι σηματοδοτεί, κατά τη γνώμη σας, αυτό το κλίμα;

- Πραγματικά, το τελευταίο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση διά του υπουργού Δημόσιας Τάξης και βοηθούμενη από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (κυβέρνηση και διαπλεκόμενα συμφέροντα χέρι χέρι για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης), προσπαθεί να προετοιμάσει το έδαφος, για να "πείσει" τους πολίτες αυτής της αβίωτης πόλης, πως οι αγώνες και οι διαδηλώσεις είναι τάχα που στρέφονται ενάντια στο κοινωνικό σύνολο και όχι οι πολιτικές που εφαρμόζει η ίδια - κατ' επιταγή των μεγάλων συμφερόντων - για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας και όλοι μαζί. Το κλίμα του τελευταίου διαστήματος, είναι συνέχεια ανάλογων προσπαθειών στο πρόσφατο παρελθόν του δημάρχου της Αθήνας Δ. Αβραμόπουλου και του υπουργού Χωροταξίας - Περιβάλλοντος, Κ. Λαλιώτη, στη συνέχεια. Εμείς λέμε να μην αυταπατάται κανείς. Οσο τα προβλήματα της ανεργίας, της λιτότητας, της κατεδάφισης της Κοινωνικής Ασφάλισης, που απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας θα οξύνονται, εξαιτίας της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής, τόσο οι εργαζόμενοι θα αντιδρούν και θα αγωνίζονται να την ανατρέψουν.

- Ποιοι νομίζετε ότι είναι οι απώτεροι στόχοι αυτής της εκστρατείας κατασυκοφάντησης των εργατικών και ευρύτερα των λαϊκών αγώνων, η οποία εντάθηκε τελευταία με αφορμή και τις κινητοποιήσεις των κατοίκων του Αυλώνα;

- Φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να συνεχίσει και να εντείνει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Που οδηγεί την οικονομία σε αδιέξοδο, που συνεχίζει την αποβιομηχάνιση της χώρας, μετατρέποντάς τη συνολικά σε "φθίνουσα βιομηχανική περιοχή" και αυξάνοντας την ανεργία σε ύψη ρεκόρ. Γι' αυτό - προβλέποντας τις αντιδράσεις σ' αυτή την πολιτική, που είναι φυσικό να εντείνονται - θα θελήσει να "θωρακίσει" την πολιτική της, με ένταση του αυταρχισμού. Γι' αυτό προλειαίνει το έδαφος με αυτή τη φαιά προπαγάνδα. Θα αποδειχτεί, έτσι, για μια ακόμα φορά πως λιτότητα - ανεργία - αντιλαϊκή πολιτική πάνε μαζί, "πακέτο", με τον αυταρχισμό. Πίσω λοιπόν απ' την κατασυκοφάντηση των αγώνων να περιμένουμε την προσπάθεια περιορισμού των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων και του λαού μας γενικότερα.

- Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση του συνδικαλιστικού κινήματος σ' αυτή την επικίνδυνη προοπτική;

- Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να δει τα πράγματα ταξικά - αγωνιστικά. Και αυτό γιατί, όταν κατά το παρελθόν έτσι έδρασε, είχε αποτελέσματα, μεγαλούργησε. Ολες οι κατακτήσεις του αιώνα, απ' το 8ωρο ως την Κοινωνική Ασφάλιση, έτσι κατακτήθηκαν. Ταυτόχρονα, ο ταξικός χαρακτήρας του αγώνα του συνδικαλιστικού κινήματος έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε προοδευτική κατεύθυνση, όχι μόνο για την ίδια την τάξη που εκπροσωπούσε, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. Ετσι και τώρα πρέπει να δράσει, βάζοντας σε κίνηση τους εργαζόμενους, κόβοντας το "βήχα" της κυβέρνησης και τις πονηρές της σκέψεις για περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και παραπέρα ενίσχυση του οπλοστασίου της καταστολής. Πρέπει τα συνδικάτα να γίνουν φρούρια υπεράσπισης των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού μας και παραπέρα διεύρυνσής τους.

Ντ. Ν.