Αποκαλυπτικός ο διάλογος του Γιάννου Παπαντωνίου με τον Στέφανο Μάνο στην εκπομπή "Η ώρα της αλήθειας" στον Αντέννα. Εψαχναν ν' ανακαλύψουν κάποια ουσιαστική διαφορά στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έναντι εκείνης της ΝΔ, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ετσι συμφώνησαν πως σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο η πολιτική είναι η ίδια, αφού καθορίζεται από το Μάαστριχτ κι εξυπηρετεί τη "σύγκλιση". Εντόπισαν, όμως, διαφορά στη μέθοδο εφαρμογής αυτής της πολιτικής.

Ο Στ. Μάνος επέμεινε ότι για να "περάσει" η συντηρητική πολιτική - ιδιαίτερα οι ιδιωτικοποιήσεις, η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα - πρέπει οι κυβερνήσεις να συγκρουστούν ανοιχτά με το συνδικαλιστικό και γενικότερα το μαζικό λαϊκό κίνημα. Αφηνε, δηλαδή, σαφώς να εννοηθεί πως χρειάζεται να χρησιμοποιείται και ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους, προκειμένου ν' αντιμετωπιστούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να προχωρήσει γρηγορότερα σε αποτελέσματα η συντηρητική πολιτική.

Ο Γ. Παπαντωνίου αντέδρασε, υποστηρίζοντας ότι η μέθοδος της ανοιχτής σύγκρουσης δεν είναι πλέον τόσο αποτελεσματική. Κι αναπτύσσοντας τη "σοσιαλιστική" άποψη, υπογράμμισε: "Εμείς "περνάμε" αυτή την πολιτική με κοινωνική συναίνεση, χωρίς ανοιχτές συγκρούσεις, που οδηγούν σε κοινωνικές αναστατώσεις. Γι' αυτό είμαστε πιο αποτελεσματικοί από τη ΝΔ, όπως αναγνωρίζουν και οι διεθνείς οργανισμοί". Με άλλα λόγια είπε ότι το ΠΑΣΟΚ, ελέγχοντας τις ηγεσίες του μαζικού κινήματος, καταφέρνει να εφαρμόζει την ίδια συντηρητική πολιτική, εμφανίζοντας "φιλολαϊκό" προσωπείο, ώστε ν' αποφεύγονται οι κοινωνικοί κραδασμοί και πως οι "σοσιαλιστικές" κυβερνήσεις προτιμούνται από τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς και τα ξένα και ντόπια μονοπώλια, επειδή εξυπηρετούν αποτελεσματικότερα τα συμφέροντά τους.***

Αποκαλυπτικά και κυνικά, οι εκπρόσωποι των κομμάτων του δικομματισμού ομολογούν ότι οι κυβερνήσεις του εργάζονται για την εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου. Ας συμφωνήσουν, λοιπόν, και οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι ΕΒΕ ότι στο συντηρητικό μέτωπο που διαμόρφωσαν τα ξένα και ντόπια μονοπώλια, με την αγαστή συνεργασία των πολιτικών εκφραστών τους, πρέπει ν' αντιπαραθέσουν ένα αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο πάλης, ικανό ν' ανατρέψει τη συντηρητική πολιτική και τους εκφραστές της.