Με το τέλος των αγώνων ο φίλαθλος δεν μπορεί να αποφύγει μια πικρή γεύση. Η ευφορία από το καλό θέαμα, την αγνή ανθρώπινη προσπάθεια να ξεπεραστούν τα όρια, πλακώνεται σε αυτούς τους Ολυμπιακούς ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά από μαύρα αισθήματα και συλλογισμούς, που όταν σβήνουν οι προβολείς "της παράστασης" και σταματάει η υποβολή τους, παίρνουν όλο και πιο συγκεκριμένη μορφή.

Ποιος μπορεί να αποφύγει τη σκέψη ότι η παλιά γιορτή της φιλίας, της συναδέλφωσης, της ευγενούς άμιλλας αυτή τη φορά ήταν δηλητηριασμένη, από την αρχή, από τις αξίες της δύναμης, που επιβάλλει το δικό της δίκιο ή άδικο; Πρόκειται για την άλλη όψη της "νέας τάξης", που ακόμα και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες επιβάλλει το "έτσι είναι και όποιου αρέσει... ". Εκαναν τους λογαριασμούς τους, διεκδίκησαν και πήραν τη διοργάνωση με το έτσι θέλω, ρύθμισαν τις δραστηριότητες έτσι, που να βγαίνει κέρδος και "τα κεφάλια μέσα... ". Τι και αν κάποιοι αθλητές δεν μπόρεσαν ποτέ να δοκιμαστούν, γιατί κανείς δε βρέθηκε να τους πει τον τόπο και την ώρα του αγώνα ή γιατί δε βρέθηκε μεταφορικό μέσο να τους πάει στο σωστό στάδιο. Τι και αν στριμώχτηκαν οι αθλητές οκτώ οκτώ σε μικρά δωμάτια με μια τουαλέτα και αναγκάστηκαν να ζήσουν, ίσως στις χειρότερες συνθήκες κατά τη διάρκεια που απαιτούνταν από αυτούς η μέγιστη ψυχική και σωματική ετοιμότητα και δοκιμασία. Τι και αν αποδείχτηκε ήδη από την πρώτη μέρα ότι ούτε το κλίμα ήταν κατάλληλο για τέτοιους αγώνες, αφού είχε καθημερινές βροχές. Για παράδειγμα, στη Μόσχα της Σοβιετικής Ενωσης το 1980 είχε ακόμα και αυτό προβλεφτεί και έγκαιρα αντιμετωπιστεί. Τι και αν σε πολλές περιπτώσεις τα αγωνίσματα αντιμετωπίζονταν σαν θεάματα τσίρκου, όπου την εποχή της πληροφορικής κανένας δεν πληροφορούσε για το χρόνο, το ύψος, την απόσταση κτλ., ώστε να εκτιμιέται η προσπάθεια και η άμιλλα. Τι και αν πολλές εγκαταστάσεις έδιναν τόσο πολύ την εντύπωση του "λυόμενου", που θύμιζαν τελικά διασυλλογικούς εθνικούς αγώνες της δεκαετίας του '60. Για παράδειγμα, ποιος περίμενε μετά από τόσα χρόνια να μην υπάρχουν φωτεινά σήματα στους βατήρες των αθλητών, παρά να μπαίνουν κάτι κίτρινες και κόκκινες καρτούλες. Επίσης, η σηματοδότηση στις ρίψεις με μία μόνο γραμμή θα πρέπει να είναι μοναδική παγκόσμια πρωτοτυπία...

***

Κάποτε η πολύ μεγάλη αθλητική επίδοση συγκινούσε το θεατή, όχι μόνο σαν θέαμα, αλλά σαν τη μόνιμη προσπάθεια μετακίνησης των ορίων της ανθρώπινης φύσης και δυνατοτήτων. Δεν ξεπερνούσε μόνο ο αγωνιζόμενος τα όριά του, αλλά η ανθρωπότητα ολόκληρη μετακινιόταν σε ψηλότερους στόχους, αφού ο αθλητής έδειχνε ότι πρακτικά με τον αγώνα του γίνονται εφικτοί. Τώρα δεν ξέρεις πόσο να χαρείς, για παράδειγμα, για το φανταστικό χρόνο στα διακόσια μέτρα, αφού δεν μπορείς να γνωρίζεις αν το πέτυχε ο άνθρωπος Τζόνσον με τον ιδρώτα του ή το κατάλληλο χημικό παρασκεύασμα, που δόθηκε ίσως την περίοδο της προετοιμασίας και δεν ανιχνεύεται πλέον... Αλλωστε, όπως αποδείχτηκε από προηγούμενες περιπτώσεις, μόνο ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών εταιριών έβγαλε κάποιες περιπτώσεις στην επιφάνεια. Πάλι, δηλαδή, η στυγνή δύναμη του κεφαλαίου, που μοιράζει κατά συμφέροντα και σκοπιμότητες το σωστό ή το λάθος.

***

Από την άλλη, σε καμιά περίπτωση δε "σπατουλάρονται" τα τεράστια κενά του ελληνικού αθλητισμού. Η προσπάθεια κάποιων να πιουν σαν τους βρικόλακες από την επιτυχία των αθλητών, ακόμα και για εσωκομματικά τους παιχνίδια, ήταν αναμενόμενη. Πάει πολύ, όμως, να προβάλλονται έμμεσα ή άμεσα οι χορηγοί ως η μόνη διέξοδος κάλυψης των απαραίτητων αναγκών, που ακόμα και σε αυτό το υψηλό επίπεδο μπορεί να είναι όπως φάνηκε και ένα ζευγάρι παπούτσια... Η λογική της εμπορευματοποίησης και η υποδούλωση στους χορηγούς και στη λογική του κέρδους έφτασε μέχρι γελοιοποίησης στην Ατλάντα. Ας γίνει αφορμή για άλλες σκέψεις, σχεδιασμούς και επιδιώξεις.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Ποιος μπορεί να αποφύγει τη σκέψη ότι η παλιά γιορτή της φιλίας, της συναδέλφωσης, της ευγενούς άμιλλας αυτή τη φορά ήταν δηλητηριασμένη, από την αρχή, από τις αξίες της δύναμης, που επιβάλλει το δικό της δίκιο ή άδικο;

- Πώς κατασκευάστηκε η πρώτη ατομική βόμβα;

- Η απόφαση για την κατασκευή της πρώτης πυρηνικής βόμβας πάρθηκε στις 6 Δεκέμβρη του 1941. Η πρώτη δοκιμή έγινε στις 16 Ιουλίου του 1945 στην έρημο Αλαμογκόρντο των ΗΠΑ, δηλαδή μόνο 3,5 χρόνια μετά το πάρσιμο της απόφασης. Το πρόγραμμα αυτό της κατασκευής πυρηνικών βομβών είναι γνωστό σαν πρόγραμμα "Μανχάταν" και απασχόλησε 38.000 περίπου ανθρώπους στην τελική του φάση, με δαπάνες εκατομμυρίων δολαρίων. Επικεφαλής ήταν ο πυρηνικός επιστήμονας Κ. Οπενχάιμερ, που, με μια ομάδα επιστημόνων στο Λος Αλαμος, επεξεργαζόταν τις λεπτομέρειες της κατασκευής μιας πυρηνικής βόμβας. Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν έδωσε το "πράσινο φως" για τη χρησιμοποίησή της. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ισοπεδώθηκαν. Εκατόν είκοσι χιλιάδες νεκροί, ενενήντα πέντε χιλιάδες τραυματίες και ακρωτηριασμένοι. Μια πραγματική κόλαση που ούτε ο Δάντης δε θα μπορούσε να φανταστεί...

- Ποια είναι η αιτία που οδήγησε στην απόφαση της χρησιμοποίησής της;

- H ιστορία κατέγραψε ότι ο πόλεμος κατά του φασισμού, κατά του άξονα Ρώμης - Βερολίνου - Τόκιο, είχε κερδηθεί και από στρατιωτική άποψη ήταν εντελώς άσκοπη και αδικαιολόγητη η χρήση τέτοιων όπλων. Ομως, οι Αμερικανοί ήθελαν να δοκιμάσουν τις πρώτες πυρηνικές βόμβες, ουρανίου και πλουτωνίου, σε πραγματικούς στόχους και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους στο τραπέζι των "συμμαχικών" διαπραγματεύσεων για τις μεταπολεμικές εξελίξεις. Κυρίως ήταν μια σαφής προειδοποίηση προς τη Σοβιετική Ενωση, μια "πυρηνική τρομοκρατία" κατά των λαών, προκειμένου να εξυπηρετήσουν με τον πιο κυνικό τρόπο τα συμφέροντά τους, στη μεταπολεμική περίοδο.

- Σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι έχει περιοριστεί ο κίνδυνος για μια νέα Χιροσίμα;

-Τα πυρηνικά όπλα που υπάρχουν σήμερα είναι αρκετά, για να καταστρέψουν κάθε ανεπτυγμένη μορφή στη Γη. Ομως, ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών σήμερα, δεν έγκειται στο μέγεθος των οπλοστασίων ούτε στην εκρηκτική ισχύ των πυρηνικών βομβών, αλλά στην παραγωγή ποιοτικά νέων όπλων των λεγόμενων "έξυπνων όπλων". Οι συνομιλίες, που πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες στη Γενεύη για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών και της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, φαίνεται να οδηγούνται σε αδιέξοδο, με τις επιφυλάξεις που εξέφρασαν ορισμένα κράτη, πράγμα που δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικό για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος είναι μεγάλος, τόσο από την κατασκευή νέων όπλων, όσο και από το λαθρεμπόριο πυρηνικών υλικών. Πενήντα ένα χρόνια μετά η ανθρωπότητα απειλείται και πάλι από την κοσμοκρατορική αντίληψη της Νέας Τάξης, που προσπαθούν να επιβάλλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, τρομοκρατώντας τους λαούς.

- Η ΕΕΔΥΕ προβάλλει το αίτημα της απομάκρυνσης των πυρηνικών όπλων και από την Ελλάδα, με αφορμή την επέτειο του ολοκαυτώματος σε Χιροσίμα - Ναγκασάκι...

-Οι ΗΠΑ, παραβιάζοντας ακόμα και συμφωνίες που υπέγραψαν παλιότερα, διατηρούν ατομικές βόμβες σε χώρες της Ευρώπης και κύρια στη ΝΑΤΟική βάση του Αραξου. Η ΕΕΔΥΕ τιμά τα θύματα των ατομικών βομβαρδισμών με τον αγώνα κατά της βαρβαρότητας της Νέας Τάξης. Το φιλειρηνικό κίνημα δε σιωπά, δεν υποτάσσεται σε αυτούς που δολοφόνησαν και δολοφονούν αθώους ανθρώπους, μόνο και μόνο για τα συμφέροντά τους. Δε συμβιβάζεται με την ύπαρξη βομβών των ΗΠΑ στη χώρα μας, στον Αραξο. Γι' αυτούς τους λόγους, άλλωστε, καλούμε τον αθηναϊκό και τον πειραϊκό λαό στην εκδήλωση τιμής και αγώνα, στην εκδήλωση που διοργανώνουμε την Τετάρτη 7 Αυγούστου, στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.

Γ. Λ.