Είμαστε αισιόδοξοι ότι στην πορεία, στο άμεσο μέλλον, θα υπάρξουν αλλαγές, διεργασίες και ανακατατάξεις, που θα βοηθήσουν στον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων και στην ανάδειξη νέων πολύμορφων σχημάτων, που θα οδηγήσουν σε μια κοινή δράση μαζί μας. Τα παραπάνω τόνισε κατά την εισαγωγική της ομιλία η Αλέκα Παπαρήγα, η οποία ανάμεσα στα άλλα σημείωσε:

"Αυτές τις μέρες γίνεται πολύ μεγάλη φασαρία και κριτική ότι τα δύο κόμματα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εξαγγέλλουν προεκλογικές παροχές, πολλά "ΘΑ" και γίνεται επίσης πολλή συζήτηση αν αυτά θα τα εφαρμόσουν, αν υπάρχουν εγγυήσεις ότι θα τα εφαρμόσουν.

Δε θα συμφωνήσουμε με αυτή την εκτίμηση. Κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ εξαγγέλλουν μια νέα φρικτή λιτότητα. Αν προσέξει κανείς τις γενικές τους θέσεις για τα "προγράμματα σύγκλισης", για τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την πειθαρχία σε αυτές τις επιλογές. Αν προσέξει και τις εξειδικεύσεις που κάνουν, τότε θα καταλάβει ότι τα "ΘΑ" είναι πολύ λιγότερα από κάθε άλλη φορά, άρα έρχονται νέα πρωτόγνωρα και πιο άγρια μέτρα. Κι από αυτή την άποψη και τα δύο κόμματα είναι πολύ αξιόπιστα ότι θα εφαρμόσουν αυτή την πολιτική.

Βεβαίως, τις θέσεις τους τις δίνουν με έναν τρόπο κομψό, περίτεχνο. Ισως από πρώτη ανάγνωση δεν είναι εύκολο κανείς να καταλάβει τι λένε, αλλά εμείς επαναλαμβάνουμε: Ολα τα μέτρα που εξαγγέλλουν είναι μέτρα τα οποία αποδίδουν κυρίως κέρδη στην ελληνική ολιγαρχία και στο ξένο κεφάλαιο.

Παρακολούθησα την ομιλία του πρωθυπουργού και του κ. Λαλιώτη, για το περίφημο αεροδρόμιο των Σπάτων.Ας αφήσουμε ότι πρόκειται για μια αποικιοκρατική σύμβαση. Ολοι γνωρίζουμε ότι οι Γερμανοί, μαζί με τις κατασκευές, θα φέρουν και θα εδραιώσουν εδώ και τη "Λουφτχάνσα". Η "Ολυμπιακή" θα είναι ο φτωχός συγγενής.

Το έργο του Αχελώου δεν έχει εξαγγελθεί. Βεβαίως, κάποια μικροέργα για να πίνουν περισσότερο νεράκι οι κάτοικοι της Θεσσαλίας μπορεί να προτείνουν, άλλωστε δεν κοστίζουν αυτά και πολλά. Αλλά το έργο, για να μπορεί να αναπτυχθεί η παραγωγή του θεσσαλικού κάμπου, δε θα γίνει. Το έργο δηλαδή του Αχελώου πάει στις καλένδες. Με αυτή την έννοια λέω ότι και όλα τα μεγάλα και τα μικρά έργα, που γίνονται, είναι έργα που δημιουργούν υποδομή για μεγαλύτερη ληστεία στην Ελλάδα.

Οσο προχωράει η εκλογική μάχη και παρακολουθούμε τους άξονες των προτάσεων και των δύο κομμάτων, αλλά και των άλλων, επιβεβαιωνόμαστε ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας καταθλιπτικός, συντηρητικός, πολιτικός συσχετισμός, που μπαίνει εμπόδιο για θετικές εξελίξεις, για ανάπτυξη, για κοινωνικά δικαιώματα στους εργαζόμενους.

Το κρίσιμο είναι το ότι τα δύο μεγάλα κόμματα λένε πως γι' αυτούς πιλότος, Θεός, ευαγγέλιο είναι το "πρόγραμμα σύγκλισης", η Ευρωπαϊκή Ενωση και η στρατηγική του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Και το μεγάλο πρόβλημα είναι για μας ότι τα άλλα μικρότερα κόμματα, τα οποία μιλάνε για συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων και στην ανεξαρτησία της χώρας, δεν αρνούνται αυτούς τους πιλότους.Το να λες ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες είναι το λιγότερο ουτοπία, αν δεν είναι και συνειδητή επιλογή.

Ακριβώς αυτό το πρόβλημα, που πρέπει να δει ο ελληνικός λαός, είναι ότι ναι πρέπει να αφαιρεθούν έδρες μέσω ψήφων από τα δύο μεγάλα κόμματα, από το δικομματισμό.

Το θέμα είναι όμως να αφαιρεθεί, θα έλεγα, και ο ...αέρας που έχουν αυτά τα δύο συντηρητικά - νεοφιλελεύθερα πια - κόμματα, να μη φουσκώνει τόσο πολύ ο αέρας στα πανιά τους. Να συναντήσουν στην πορεία ένα γερό φρένο αντίστασης του λαού. Κι αυτό το φρένο της αντίστασης και το γκάζι της αντεπίθεσης μπορεί να το εγγυηθεί το ΚΚΕ, όχι μόνο του βεβαίως, αλλά σαν ένα πολιτικό κόμμα που παρεμβαίνει ενεργά στις μετεκλογικές εξελίξεις, στηρίζει τους αγώνες του λαού, βοηθά το λαό, υποβοηθά ακόμη περισσότερο στις διεργασίες στο κοινωνικό και το πολιτικό επίπεδο.

Είναι εξαιρετικά σοβαρό και καταθλιπτικό ότι πάνω από την Ελλάδα απλώνεται η ομπρέλα της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας.Λίγο - πολύ αυτό που ακούγεται από τα στόματα όλων των κομμάτων είναι ότι είμαστε μια μικρή χώρα με μεγάλα προβλήματα, ένας λαός που δεν μπορεί να κάνει τίποτε, πέρα από το να σκύβει το κεφάλι, να υποτάσσεται, να προσαρμόζεται. Αυτό το κλίμα βέβαια το ζούμε τα τελευταία χρόνια, είναι όμως πολύ πιο έντονο από κάθε προηγούμενη περίοδο. Μας απασχολεί όχι γιατί βάζει φρένο στη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων - όχι μόνο γι' αυτό - αλλά μας απασχολεί πάρα πολύ γιατί είναι ένα κλίμα που χτυπά κατ' ευθείαν και τη νεολαία μας.

Αυτή η μοιρολατρία, ότι πρέπει να εφαρμόζουμε πειθαρχημένα τα "προγράμματα σύγκλισης" και ό,τι εντολές έρχονται από τα ξένα κέντρα, χτυπά και την ανταγωνιστικότητα και την αξιοπρέπεια της νεολαίας. Παρεμποδίζει να δώσει κανείς στη νεολαία ιδανικά. Εμείς κάνουμε τεράστια προσπάθεια. Είναι η μοιρολατρία εξίσου επικίνδυνη με τη λιτότητα, με τις ιδιωτικοποιήσεις, με την ανεργία.

Θέλω για άλλη μια φορά να υπογραμμίσω το εξής - από την αντίθετη πλευρά, να το έδινα θετικά - αν τα μικρότερα κόμματα τα άλλα υιοθετούσαν μια στοιχειώδη γραμμή αντίστασης σε επιλογές που θίγουν την ανεξαρτησία της χώρας και πλήττουν την παραγωγική της βάση - στοιχειώδη γραμμή αντίστασης, δε λέμε να συμφωνούσαν εφ' όλης της ύλης μαζί μας - εμείς ρωτάμε, θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα; Οπωσδήποτε θα ήταν καλύτερα.

Γι' αυτό κι εμείς για άλλη μια φορά υπογραμμίζουμε ότι πιστεύουμε στην κοινή δράση και στη συνεργασία, αλλά με τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις είναι ανέφικτο, καθώς έχουν διαμορφώσει οριστικά τα προγράμματα τη συμπεριφορά τους, έχουν δοκιμαστεί είτε σαν κυβέρνηση είτε σαν αντιπολίτευση.

Είμαστε αισιόδοξοι ότι στην πορεία - μπορώ να πω και στο άμεσο μέλλον -θα υπάρξουν αλλαγές, διεργασίες και ανακατατάξεις, που θα βοηθήσουν στον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων και στην ανάδειξη νέων πολύμορφων σχημάτων, που θα οδηγήσουν σε μια κοινή δράση μαζί μας - κοινή, παράλληλη - ανάλογα με τις δυνατότητες και στη διαμόρφωση ενός άλλου πόλου ισχυρού που έχει ανάγκη ο τόπος, ενός πόλου που ανοίγει το δρόμο σε βαθιές αλλαγές.

Δεν υπάρχει ελπίδα, όσο διατηρείται η υπεροχή και η πλειοψηφία των συντηρητικών δυνάμεων, των δυνάμεων της μοιρολατρίας, της συναίνεσης και της υποταγής.

Αυτές τις μέρες, ακόμη πιο έντονα γίνεται λόγος για το πρόβλημα της προσαρμογής της Ελλάδας στην παγκόσμια οικονομία και μπαίνει μάλιστα ένα πλαστό δίλημμα στον ελληνικό λαό: Πρέπει να προσαρμοστεί η Ελλάδα ή όχι; Εμείς λέμε καθαρά και προειδοποιούμε τον ελληνικό λαό, λίγες μέρες πριν την κάλπη, ότι η λέξη προσαρμογή - αυτή η ουδέτερη λέξη - είναι συνώνυμη στην πράξη με την υποταγή, με την ενσωμάτωση έως και τη συνενοχή.

Προσαρμογή σημαίνει να παράγουμε στην Ελλάδα ό,τι θέλουν οι Βρυξέλλες. Προσαρμογή σημαίνει να δώσουμε να ελέγχεται από το ξένο κεφάλαιο η ενέργεια, οι υδρογονάνθρακες, οι τηλεπικοινωνίες, τα πάντα. Ο,τι συνιστά σύγχρονη στρατηγική ανάπτυξη σήμερα στον τόπο.

Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι οικονομικές συνέπειες της υποταγής και της ενσωμάτωσης. Είναι και ένα πρόβλημα συνενοχής και θα το πω πολύ συγκεκριμένα. Πολύ φοβόμαστε ότι αν δεν αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα, σε λίγα χρόνια θα στέλνουν Ελληνες στρατιώτες να βομβαρδίζουν το Ιράκ και όπου αλλού.Αλλωστε είναι στα σκαριά και έχει αποφασιστεί η συγκρότηση πολυεθνικής δύναμης με στρατιώτες από την Ελλάδα, την Ιταλία και την Τουρκία. Και ο ρόλος αυτής της πολυεθνικής δύναμης είναι καθορισμένος: Δύναμη Ταχείας Επέμβασης. Μήπως δεν υπάρχει συνενοχή στην περίπτωση της Σερβίας,όταν από τη μια μεριά ο ελληνικός λαός με όλη την απλοχεριά του μάζευε φάρμακα και τρόφιμα για τους Σέρβους και την ίδια ώρα η κυβέρνηση άφηνε να χρησιμοποιούνται οι βάσεις που έχουν οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα, για να στοχεύουν καλύτερα οι πύραυλοι στην περιοχή, όπου ταλαιπωρήθηκαν όλοι οι λαοί βεβαίως και όχι μόνο οι Σέρβοι;

Προσαρμογή λοιπόν σημαίνει προσαρμογή της ελληνικής ολιγαρχίας στις διεθνείς συνθήκες, για να βγάζει περισσότερα κέρδη. Θα σας πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μόνο από την προεκλογική μείωση των επιτοκίων βγήκαν 170 δισεκατομμύρια κέρδη. Αυτά βεβαίως δεν τα κέρδισε ο λαός, τα κέρδισαν οι τράπεζες, αυτές που καθορίζουν σήμερα τις οικονομικές εξελίξεις στη χώρα.

Αρα, λοιπόν, για μας η προσαρμογή πρέπει να γίνει με άλλους όρους. Με όρους αντίστασης, με όρους εθνικής ανεξαρτησίας. Κι αν θέλετε για μας υπάρχει το εξής ζήτημα: Ποιος θα αποφασίζει για την τύχη του ελληνικού λαού; Η Αθήνα ή οι Βρυξέλλες; Η Αθήνα, λένε.

Πρώτο.Δε μας ενδιαφέρει η ευρωπαϊκή διάσταση της ελληνικής πολιτικής; Σαφώς μας ενδιαφέρει. Λέμε, όμως, ότι παλεύουμε για μια Ελλάδα που θα χτίζει μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης μια εντελώς διαφορετική Ευρώπη. Μια Ελλάδα ενσωματωμένη, εξαρτημένη και υποταγμένη, είναι αδύνατον να χτίσει μια Ευρώπη που ικανοποιεί και εξασφαλίζει τα συμφέροντα των λαών, των λαϊκών στρωμάτων και της ειρήνης.

Αυτή είναι η γενικότερη φιλοσοφία του ΚΚΕ. Γι' αυτή παλεύουμε. Και στις εκλογές με αυτούς τους συγκεκριμένους στόχους κατεβαίνουμε.

Δεύτερο ζήτημα.Μας λένε ότι αν αντισταθεί η Ελλάδα, τότε θα απομονωθεί. Και εμείς βάζουμε το εξής απλό ερώτημα: Οταν τα ελληνικά προϊόντα μειώνονται - και σε αριθμό και σε ορισμένες περιπτώσεις και σε ποιότητα - και εκτοπίζονται και από τις διεθνείς αγορές, αυτό δεν είναι απομόνωση;

Τρίτο.Να μην απομονωθούμε από τους ξένους επενδυτές. Μα, στην Ελλάδα έρχονται μόνο σαν δανειστές και τοκογλύφοι. Δε θέλω να κάνω ιστορική αναδρομή. Ολοι αυτοί οι περίφημοι δανειστές και τοκογλύφοι έφεραν τα λεφτά τους στην Ελλάδα, με τον όρο όμως να μην αναπτύξουμε εκείνους τους τομείς, εκείνους τους κλάδους που θα έκαναν την Ελλάδα, όχι βέβαια να είναι αυτάρκης, να μπορεί να στέκεται στα πόδια της και να μη γίνεται έρμαιο του αέρα των διεθνών εξελίξεων.

Και το κυριότερο που μας απασχολεί είναι αυτό που έρχεται μπροστά μας. Δεν είναι μόνο αυτό που έγινε. Εμείς λέμε καθαρά στον ελληνικό λαό ότι η κυβέρνηση που θα βγει μετεκλογικά, θα βρεθεί μπροστά σε πολύ μεγαλύτερα διλήμματα απ' ό,τι ως τώρα.

Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι μέχρι τώρα οι περίφημοι σύμμαχοι της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων έχουν αρνηθεί να εγγυηθούν τα ελληνικά σύνορα. Αυτό είναι σαφές και στον ελληνικό λαό.

Μετά τις ελληνικές εκλογές και μετά τις αμερικανικές, ίσως και πριν τις αμερικανικές εκλογές - εδώ δεν μπορεί να είναι κανείς εντελώς βέβαιος - αυτό που ξέρουμε είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά στη δρομολόγηση του διαμελισμού του Αιγαίου, της διχοτόμησης της Κύπρου.Βεβαίως αυτό αφορά και την κυπριακή κυβέρνηση και είναι ορατός ο κίνδυνος - όρκο δεν παίρνουμε - η Ελλάδα να βρεθεί ανάμεσα σε δύο μέτωπα. Ενα μέτωπο στο Ιράκ και ένα μέτωπο στη Βοσνία,καθώς ξέρουμε ότι η ειρήνη εκεί, αυτή η υποτελής ειρήνη, κάθε άλλο πάρα έχει εδραιωθεί. Τι θα κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Θα συνεχίζει να μη βγάζει φωνή; Να μην προχωρήσει ούτε σε μια απλή πολιτική καταδίκη της στάσης των συμμάχων; Γιατί, λέει, άμα φωνάξει, θα την τιμωρήσουν.

Μάλιστα έχει αποδείξει ότι όσο σκύβεις το κεφάλι, τόσα περισσότερα ραπίσματα, χαστούκια δέχεσαι. Και βρήκαν τη λύση, να αυξήσουμε - λέει - τις στρατιωτικές δαπάνες, τους εξοπλισμούς, τα νέα οπλικά συστήματα. Κάθε τρία χρόνια κάνουμε από μία αγορά του αιώνα.

Στο κάτω κάτω αυτοί οι περίφημοι σύμμαχοι της Ελλάδας και της Τουρκίας, όταν βλέπουν να τσακώνονται μεταξύ τους, γιατί δε λένε το αντίθετο: Αφοπλιστείτε, κάντε αφοπλισμό, περιορισμό όπλων, για να μην κινδυνεύει ούτε η μία ούτε η άλλη; Δεν εννοώ να αφοπλιστεί η άμυνα της χώρας. Καταλαβαίνετε πώς το λέω. Κάνουν το αντίθετο. Μας πουλάνε οπλικά συστήματα - και των δυο. Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι Αμερικανοί μπορεί να κατευθύνουν από τη βάση τους στη Σούδα ελληνικά αεροπλάνα στην Αίγυπτο, όπως οι Αμερικανοί μπορούν να κατευθύνουν τουρκικά αεροπλάνα από τη Σμύρνη στη Μάλτα ή και το αντίθετο. Να οργανώνουν προβοκάτσιες για να χτυπηθεί ο ελληνικός και τουρκικός λαός και να περάσουν πιο νόμιμα και πιο καθαρά το διαμελισμό του Αιγαίου.

Θέτουμε αυτό το ζήτημα για να πούμε το ερώτημα: Προσαρμογή και υποταγή ή θα πάθουμε χειρότερα αν αντισταθούμε. Ολη η ιστορία της ανθρωπότητας, και τα τελευταία χρόνια, έχει δείξει ότι η αντίσταση δεν πάει χαμένη. Βέβαια, δε μιλάμε για μια ανοργάνωτη, σκόρπια και χωρίς στρατηγική αντίσταση.

Η αντίσταση έχει και κατακτήσεις, περιορίζει συνέπειες. Και εν πάση περιπτώσει μεγαλύτερο κόστος από το κόστος της υποταγής δεν υπάρχει. Ολοκληρώνω αυτό το ζήτημα θέτοντας το εξής: Να μια μορφή αντίστασης -δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Με ποιο σκοπό; Να εκδηλωθεί η θέληση του ελληνικού λαού και η οποιαδήποτε κυβέρνηση να έχει όπλο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για να μπορεί να διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες.

Λέει ο κ. Σημίτης ισχυρό ΠΑΣΟΚ για να διαπραγματευτούμε στις Βρυξέλλες. Μηδέν οι διαπραγματεύσεις έως τώρα. Σε βάρος της Ελλάδας ήταν και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ. Οποιαδήποτε κυβέρνηση να είναι, ένα δημοψήφισμα, που δείχνει ένα πλειοψηφικό ρεύμα, θα βοηθήσει την κυβέρνηση αν θέλει να διαπραγματευτεί. Να διαπραγματευτεί. Γιατί δεν το κάνει αυτό και να πει, να, εδώ έχω ένα λαό που αυτό μου ζητάει; Τι Ευρώπη των πολιτών λέτε; Οι πολίτες της Ελλάδας έχουν διαφορετική άποψη".

Αναφερόμενη στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής η Αλέκα Παπαρήγα, ανάμεσα στα άλλα, σημείωσε:

"Για την εξωτερική πολιτική έδωσα μια ιδέα. Πρέπει να αντισταθούμε. Βεβαίως, εμείς είμαστε υπέρ της συνολικής ρήξης με τη ΝΑΤΟική πολιτική και με το ίδιο το ΝΑΤΟ. Δε λέμε από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά υπάρχουν ορισμένα ζητήματα - κλειδιά, τα οποία μπορεί μια κυβέρνηση αν θέλει να τα χρησιμοποιήσει σαν μοχλούς πίεσης.

Για παράδειγμα, ν' αρνηθεί να πάρει μέρος στους σύγχρονους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ν' αρνηθεί τη συγκρότηση πολυεθνικής δύναμης. Και έχει επιχειρήματα. Δεν μπορεί από τη μια μεριά να λέει ότι κινδυνεύω η Τουρκία να μου πάρει ελληνικά εδάφη και από την άλλη να είναι με την Τουρκία στο ίδιο τραπέζι και να κάνουν κοινούς στρατιωτικούς και στρατηγικούς σχεδιασμούς και μάλιστα χωρίς μυστικά η μία από την άλλη. Αυτό είναι αντιφατικό. Για μας βέβαια, δεν είναι αντιφατικό, αυτή είναι η "νέα τάξη πραγμάτων", αλλά εν πάση περιπτώσει. Να βάλει ζήτημα για τις εγκαταστάσεις τις αμερικανο - ΝΑΤΟικές στην Ελλάδα. Δεν μπορούν να τις χρησιμοποιούν οι Αμερικανο - ΝΑΤΟικοί, για να περνάνε τα σχέδια στην περιοχή, που έχουν σχέση με το διαμελισμό του Αιγαίου και με τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των λαών.

Υπάρχει η βάση του Ακτιου, τα "ΑΒΑΚΣ", υπάρχει η Σούδα. Θα μου πείτε δε θέλει η κυβέρνηση να θέσει τέτοιο θέμα, ούτε κάποιο από τα άλλα κόμματα βάζει τέτοια ζητήματα. Τότε να αποφασίσουμε να υποτάξουμε την Ελλάδα πιο βαθιά απ' ό,τι είναι. Εμείς πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός δε θα το δεχτεί, είναι περήφανος, αξιοπρεπής και έχει δώσει μεγάλους αγώνες και θα τους το επαναλάβει, όταν χρειαστεί, και εναντίον των ξένων εχθρών και εναντίον κυβερνήσεων που σκύβουν το κεφάλι και που εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα".

Πιλότος, Θεός, Ευαγγέλιο για τα δύο μεγάλα κόμματα είναι το πρόγραμμα "σύγκλισης", η Ευρωπαϊκή Ενωση και η στρατηγική του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Τα άλλα μικρότερα κόμματα δεν αρνούνται αυτούς τους πιλότους

Η μοιρολατρία, ότι πρέπει να εφαρμόζουμε πειθαρχημένα τα προγράμματα "σύγκλισης" και ό,τι εντολές έρχονται από τα ξένα κέντρα, χτυπά και την ανταγωνιστικότητα και την αξιοπρέπεια της νεολαίας. Είναι εξίσου επικίνδυνη με τη λιτότητα, με τις ιδιωτικοποιήσεις, με την ανεργία

Δεν υπάρχει ελπίδα όσο διατηρείται η υπεροχή και η πλειοψηφία των συντηρητικών δυνάμεων, των δυνάμεων της μοιρολατρίας, της συναίνεσης και της υποταγής

Προσαρμογή σημαίνει να παράγουμε στην Ελλάδα ό,τι θέλουν οι Βρυξέλλες. Προσαρμογή σημαίνει να δώσουμε, να ελέγχεται από το ξένο κεφάλαιο η ενέργεια, οι υδρογονάνθρακες, οι τηλεπικοινωνίες, τα πάντα. Ο, τι συνιστούν σύγχρονες στρατηγική ανάπτυξη σήμερα στον τόπο

Ο ελληνικός λαός μπορεί να κόψει τον αέρα του δικομματισμού και ν' ανοίξει τα πανιά της αντίστασης και της αντεπίθεσης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το φρένο της αντίστασης και το γκάζι της αντεπίθεσης μπορεί να το εγγυηθεί το ΚΚΕ, σαν ένα κόμμα που παρεμβαίνει ενεργά στις μετεκλογικές εξελίξεις, στηρίζει τους αγώνες του λαού, βοηθά το λαό, υποβοηθά ακόμα περισσότερο στις διεργασίες και στο πολιτικό επίπεδο.

Τα παραπάνω τόνισε χτες η Αλέκα Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Ζάππειο. Η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος:

• Αποκάλυψε τη "φρικτή λιτότητα" που επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους της χώρας το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αν αυτοδύναμα ή μέσα από σχήματα συνεργασίας βρεθούν στην κυβερνητική εξουσία μετά τις εκλογές.
• Κατάγγειλε τη μοιρολατρία που σπέρνουν όσοι έχουν αναγάγει σε ευαγγέλιο και αυτόματο πιλότο τις αξιώσεις των Βρυξελλών, το "πρόγραμμα σύγκλισης" και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
• Κάλεσε όσους συμφωνούν με την ανάγκη ανάπτυξης στοιχειώδους αντίσταση, να υπερψηφίσουν στις εκλογές τους συνδυασμούς του ΚΚΕ.
• Παρουσίασε τους βασικούς άξονες των θέσεων του ΚΚΕ για τα προβλήματα της οικονομίας.
• Διατύπωσε τις συγκεκριμένες προτάσεις του Κόμματος για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας που ήδη παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις.