Ενα συγχωροχάρτι, ένα "ευχαριστώ" με άλλα λόγια, προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ενωση, χαρακτήρισε η Αλ. Παπαρήγα τη συνέντευξη του πρωθυπουργού για την εξωτερική πολιτική. Συγχωροχάρτι προς όλους εκείνους που δεν εγγυώνται τα ελληνικά σύνορα, που διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία και έσπειραν τον πόλεμο. Που μοιράζουν αγορές, αλλάζουν τα σύνορα. Συγχωροχάρτι για αυτούς που έχουν δρομολογήσει την επίσημη διχοτόμηση της Κύπρου και εργάζονται για τη διχοτόμηση του Αιγαίου.

Τα παραπάνω τόνισε χτες η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Στην εισηγητική της ομιλία η Αλ. Παπαρήγα τόνισε τα εξής:

Κριτήριο για το ποιο είναι το συντηρητικό και ποιο προοδευτικό αριστερό κόμμα αποτελεί σήμερα η στάση του ΣΕΒ και των άλλων οργανώσεων της οικονομικής ολιγαρχίας.Αποδεδειγμένα ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων διαθέτει δύο κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά του, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Σήμερα ψηφίζει ΠΑΣΟΚ, αύριο με την ίδια ευκολία θα ψηφίσει ΝΔ. Παράλληλα συμπαθεί όποιο κόμμα διακηρύσσει στο λαό ότι πρέπει να υποκύψει στις Βρυξέλλες, όποιο κόμμα σκορπίζει αυταπάτες ότι μπορεί να λυθούν τα προβλήματα του λαού με μια τροποποίηση ορισμένων άρθρων της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Διαπραγματεύσεις και αναθεωρήσεις έγιναν, γίνονται και θα γίνονται, όλες όμως έχουν πιλότο τα συμφέροντα του γερμανικού μάρκου, των ευρωπαϊκών πολυεθνικών, την κυριαρχία του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την ήπειρο.

Την τρομοκρατία που ασκεί ο κ. Σημίτης ότι αν δεν υπερψηφιστεί το ΠΑΣΟΚ, θα έρθει το χάος, την ακούμε εδώ και 22 χρόνια με διάφορες παραλλαγές. Ποιο είναι το αποτέλεσμα: Να έχουμε στο κεφάλι μας πότε τη ΝΔ και πότε το ΠΑΣΟΚ, με τις γνωστές τραγικές συνέπειες στην καθημερινή ζωή του λαού, στην ανεξαρτησία της χώρας.

Ο λαός πρέπει να φοβάται, να τρέμει τις αυτοδυναμίες και τη συναίνεση. Ο μεγάλος κίνδυνος για το λαό είναι να κρατηθούν τα δύο κόμματα σε υψηλά ποσοστά. Την άλλη μέρα θα τον αναγορεύσουν σε συνένοχο της πολιτικής τους.Αν συμβεί αυτό, τότε είναι βέβαιο ότι από τις 23 Σεπτέμβρη θα λυθούν τα χέρια τους και θα πέσει στα κεφάλια του λαού μια νέα καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων, νέο κύμα ανεργίας, νέες ιδιωτικοποιήσεις. Με λυμένα τα χέρια θα κλείσουν με όρους υποτέλειας θέματα όπως το Αιγαίο και το Κυπριακό.

Οι προοδευτικοί άνθρωποι, οι αριστεροί άνθρωποι πρέπει να πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων τα ψευτοδιλήμματα. Να κλείσουν τα αυτιά στους ψιθύρους ότι θα πέσουν συμφορές στο κεφάλι μας, αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Το κυβερνητικό πρόβλημα θα λυθεί, κανονισμένο είναι από τώρα πώς θα χειριστούν και αυτήν την περίπτωση. Να είναι έτοιμος ο λαός για νέους εκβιασμούς, εκφοβισμούς και κυρίως προτάσεις εγκλωβισμού.

Μόνο άμα πέσουν χαμηλά τα δύο κόμματα και ενισχυθεί το ΚΚΕ, υπάρχει ελπίδα και δυνατότητα να κοπεί η άγρια φόρα, η ωμή επιθετικότητα της αντιλαϊκής πολιτικής, να υπάρξει φρένο και αντίσταση στα νέα μέτρα που θα φορτώσουν το λαό. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος αγώνα, αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας. Αυτό το μήνυμα το έχει ανάγκη ο λαός σήμερα που βομβαρδίζεται από τις σειρήνες της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας.

Στην επόμενη Βουλή μπορεί να υπάρξουν περισσότερα κόμματα από την προηγούμενη. Αυτό που θα μετρήσει είναι το πραγματικό αντίβαρο, η δύναμη του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δε χειραγωγείται, γιατί δεν έχει τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει τα άλλα κόμματα.Την προεκλογική περίοδο κουκουλώνουν τις δεσμεύσεις τους, μετεκλογικά όμως θα είναι εξαιρετικά ευάλωτα στην επιχείρηση συναίνεσης.

Η ριζική εναντίωση, τα καθαρά χαρτιά απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τη στρατηγική του ΝΑΤΟ, η αντίσταση στις εντολές των βιομηχάνων, εφοπλιστών, μεγαλεμπόρων μπορεί να μετριάσει τις συνέπειες. Το κόστος του συμβιβασμού και της υποταγής είναι αμέτρητο.

Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται δράση μόνο μέσα στη Βουλή,συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Αυτό είναι δεδομένο, ότι ενισχυμένο δε θα αφήσει καμιά κυβέρνηση μονοκομματική ή συνεργασίας να κάθεται σε χλωρό κλαρί. Το ΚΚΕ θα κάνει πιο αποτελεσματική και μαχητική προσπάθεια να γίνεται αισθητή η εργατική, λαϊκή πίεση από τα έξω, η μόνη που μπορεί να βάλει κάποιο φρένο και κάποιο φραγμό.

Το ΚΚΕ διαθέτει μια μακρόχρονη πείρα, έχει διδαχθεί, έχει περάσει μέσα από 40 κύματα, ξέρει να αντιπολιτεύεται και να παλεύει, ξέρει να μη συμβιβάζεται, ξέρει να χαράζει τη συγκεκριμένη τακτική στη συγκεκριμένη στιγμή, ξέρει να αντιμετωπίζει τους αρνητικούς συσχετισμούς και τις δύσκολες συγκυρίες. Και θέλει και μπορεί να στηρίξει, να εμπνεύσει τη λαϊκή αντίσταση, να δώσει φτερά και αέρα στο λαό να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του.

Είμαστε ρεαλιστές, οι εκλογές, όσες ανακατατάξεις και να φέρουν, δε θα βγάλουν από την κάλπη λαϊκή κυβέρνηση. Ακριβώς γι' αυτό η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι ένα πρώτο βήμα, σημαντικό όμως, γιατί θα δώσει φτερά - από την άλλη μέρα - στη συγκρότηση του κοινού μετώπου εργατών, αγροτών και μικρομεσαίων.Ο λαός πρέπει να αξιοποιεί κάθε μικρή και μεγάλη μάχη για να ανοίξει το δικό του μονόδρομο, που θα τον φέρει κοντά στην ανάδειξη μιας λαϊκής κυβέρνησης που θα αντιμάχεται με σθένος και με καθαρά χαρτιά την υπονομευτική δράση της οικονομικής ολιγαρχίας, το πολυεθνικό κεφάλαιο, τις επιλογές των ξένων κέντρων. Στις 22 Σεπτέμβρη με την ψήφο, από τις 23 Σεπτέμβρη με τον ενωμένο, συσπειρωμένο, αποτελεσματικό αγώνα.

Ο κ. Σημίτης μίλησε για την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αν κερδίσει τις εκλογές. Ο ελληνικός λαός όμως ξέρει ότι η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης υπαγορεύεται από το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και τις ΗΠΑ.Αυτό δε σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ανεύθυνο. Το θέμα όμως είναι ότι ο κ. Σημίτης ανακοίνωσε την εξωτερική πολιτική που συμφέρει πριν απ' όλα τη "νέα τάξη πραγμάτων" στην περιοχή και δεν έχει καμία σχέση με την προστασία των ελληνικών συμφερόντων και την ειρηνική, ισότιμη συμβίωση των λαών.

Μίλησε για στροφή των συμμάχων υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Μια στροφή που κανείς δεν την είδε και δεν την κατάλαβε.Είπε ακόμα ότι η Ελλάδα στα διεθνή όργανα και στις διεθνείς σχέσεις "παίζει σε κάποια κατεύθυνση". Μια τέτοια δήλωση - έτσι ακριβώς ειπωμένη - δείχνει εκτός των άλλων και μεγαλομανία, γιατί είναι γνωστό πώς βλέπουν την Ελλάδα και τις άλλες χώρες οι γνωστοί "σύμμαχοι".

Η συνέντευξη του κ. Σημίτη ήταν ένα συγχωροχάρτι, ένα "ευχαριστώ" με άλλα λόγια, προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Συγχωροχάρτι προς όλους εκείνους που δεν εγγυώνται τα ελληνικά σύνορα, που διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία και έσπειραν τον πόλεμο. Που μοιράζουν αγορές, αλλάζουν τα σύνορα. Συγχωροχάρτι για αυτούς που έχουν δρομολογήσει την επίσημη διχοτόμηση της Κύπρου και εργάζονται για τη διχοτόμηση του Αιγαίου.

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του κ. Σημίτη δεν παίρνουν ανοιχτές πρωτοβουλίες για το Αιγαίο, γιατί έχουν δεχτεί να έχουν το κουμάντο στην περιοχή οι ΗΠΑ. Αρα σιωπούν, κάνουν τους ουδέτερους στην καλύτερη περίπτωση, σκοπίμως και σχεδιασμένα.

Ολοι ξέρουμε ότι οι σύμμαχοι του κ. Σημίτη δεν έχουν εγγυηθεί τα ελληνικά σύνορα, αντίθετα διακήρυτταν ανοιχτά - σε δηλώσεις που μεταδόθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης - ότι οι δύο χώρες μεταξύ τους πρέπει να βρουν λύση στις διαφορές. Αυτό ισοδυναμεί με άρνηση να πιστοποιήσουν το δίκαιο της Ελλάδας για τα σύνορά μας. Οι δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη Σολάνα, γγ του ΝΑΤΟ, έχουν μεταδοθεί πολλές φορές από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και ο λαός δεν ξεχνά.

Η ΔΕΕ και το ΝΑΤΟ δε θα πάρουν θέση στο πλευρό της χώρας που δέχεται επίθεση. Αυτό είναι γνωστό μέσα από τις συνθήκες που έχουν υπογραφτεί και τις οποίες έχει δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση.

Η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, για να πιστοποιήσει θέματα ελληνικών συνόρων, ισοδυναμεί το λιγότερο με στάση ανοχής σε όποιον αμφισβητεί κατοχυρωμένα σύνορα και διεθνείς συμφωνίες.Αλλωστε όλοι ξέρουμε ότι το Διεθνές Δικαστήριο δεν απαρτίζεται από αδέκαστους δικαστές, αλλά από υπαλλήλους των αμερικανικών κυρίως συμφερόντων, που έχουν ως πρώτο αντιπρόσωπό τους στην περιοχή την ηγεσία της Τουρκίας.

Ο κ. Σημίτης έκρυψε από τον ελληνικό λαό ότι στο επόμενο διάστημα θα κληθούν Ελληνες φαντάροι και στρατιωτικοί να συγκροτήσουν και να στελεχώσουν από κοινού με την Τουρκία και την Ιταλία δύναμη ταχείας επέμβασης για να τρομοκρατεί τους λαούς της περιοχής.

Ας μας απαντήσει ο κ. Σημίτης πώς είναι δυνατό από τη μία πλευρά να αγωνίζεσαι για τη διασφάλιση των συνόρων από τις αμφισβητήσεις της τουρκικής κυβέρνησης και από την άλλη, από κοινού με την τούρκικη ηγεσία, να ετοιμάζεσαι να κάνεις κοινό στρατό για να φέρεις "την ειρήνη και την τάξη στην περιοχή";

Οσον αφορά τη διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την απάντηση μπορεί να τη δώσει η αγροτιά μας, που ξέρει καλά τι αποφάσεις πάρθηκαν σε βάρος της στα διάφορα όργανα της Κομισιόν. Μπορεί να απαντήσουν οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων, της "Ολυμπιακής" και των άλλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, αυτοί που ξέρουν τι "κοστούμι" έραψε γι' αυτούς η Ευρωπαϊκή Ενωση και πόσο τάχα αντιστάθηκε η κυβέρνηση και τα επιτελεία της.

Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ριζικής αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά εν πάση περιπτώσει και ως τότε που θα γίνει αυτό, ζητάμε από την κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, να χρησιμοποιήσει ορισμένους πραγματικούς μοχλούς πίεσης.Τα παραπάνω δήλωσε η Αλέκα Παπαρήγα, απαντώντας σε ερωτήσεις που έθεσαν οι δημοσιογράφοι, μετά το τέλος της εισηγητικής ομιλίας της. Ο διάλογος της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους είναι ο εξής:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Σε περίπτωση που δε θα υπάρξει αυτοδυναμία, αν σας δοθούν εσάς κάποια οφίκια, θα συνεργαστείτε με κάποια κόμματα ή με κάποιο άλλο κόμμα για να υπάρξει κυβέρνηση;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχάς τις εκλογές δε θα τις έκανε ο κ. Σημίτης, αν δεν έδιναν "πράσινο φως" οι Αμερικανοί και κυρίως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, αν δεν είχαν εφεδρικά χαρτιά στην τσέπη τους. Βλέπουν μακριά. Δεν είναι κοντόφθαλμοι όλοι αυτοί οι παράγοντες που υπαινίσσομαι.

Κοιτάξτε να δείτε, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν δώσει δείγματα της πολιτικής τους. Τι δείγματα; Η γραφή τους είναι γνωστή. Δηλαδή μετά τις εκλογές θα έχουμε άλλη ΝΔ; Αλλο ΠΑΣΟΚ; Τα ίδια δε θα είναι και τα δύο κόμματα; Αν είναι αποδυναμωμένα αυτά τα κόμματα και ενισχυθεί το ΚΚΕ, θα υπάρχουν δυνατότητες να τους χαλάσεις μερικά σχέδια, να τους κόψεις τη φόρα. Οποιο κόμμα πάντως προεκλογικά λέει ότι εγώ είμαι αντίθετο με το δικομματισμό και με τη συντηρητική πολιτική, αλλά μετεκλογικά δέχομαι να κάτσω στο τραπέζι και να συζητήσω με τα δύο κόμματα του δικομματισμού, πρέπει να πω ότι κάνει μεγάλη ζημιά στον τόπο. Βοηθάει τα δύο κόμματα και προεκλογικά και κυρίως μετεκλογικά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι νομίζετε ότι προσδοκά ο κ. Σημίτης από τη στάση που ακολουθεί απέναντι στις ΗΠΑ;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Τώρα τι να σας πω; Δεν ξέρω τη βαθύτερη σκέψη του κ. Σημίτη. Είναι δικό του θέμα. Εγώ νομίζω όμως ότι και τα δύο κόμματα κάνουν έναν αγώνα δρόμου για να πουν στον κ. Κλίντον ότι, ξέρεις, εγώ μπορώ να εκπροσωπήσω τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή καλύτερα από τον άλλο.

Διότι, κοιτάξτε να δείτε, είναι και μία εξέλιξη της κοσμογονίας, που δήθεν, ζούμε να έχουμε πολιτικούς στην Ελλάδα που, και όταν κραυγαλέα και ξετσίπωτα απειλείται η χώρα μας, να μην έχουν το σθένος να πουν και ένα όχι. Τώρα δηλαδή πια έχει πέραση η υποτέλεια και η συναίνεση. Και αυτό έχει αγκαλιάσει και μικρότερα κόμματα.

Και, ειλικρινά, δεν το λέω γιατί σε μια προεκλογική περίοδο διεκδικούμε την ψήφο και ασκούμε κριτική. Σκεφτείτε εάν αυτή τη στιγμή τα κόμματα τα οποία δεν έχουμε κυβερνήσει στην Ελλάδα, τα μικρότερα - που λένε - κόμματα, βγαίναμε και λέγαμε στον ελληνικό λαό τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ενωση και εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τι σημαίνει ΝΑΤΟ, να αποκαλύπταμε απλώς το ρόλο τους, πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση.

Ο ενημερωμένος λαός θα ήταν πολύ πιο μαχητικός. Αντίθετα, αυτά που ακούμε είναι να πάμε στα όργανα του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να εξηγήσουμε τα δίκαιά μας. Πού να τα εξηγήσουμε, σ' αυτούς που τα υπονομεύουν; Τα ξέρουν καλύτερα από εμάς ποια είναι τα σύνορα, ποιες είναι οι συνθήκες. Είναι αστείο πράγμα. Θέμα ενημέρωσης είναι;

Οι δύο κάνουν μία κούρσα ποιος θα έχει το χρίσμα του Κλίντον, της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κάνουν μία κούρσα. Σας λέω, προς το παρόν στα σημεία έχει νικήσει ο κ. Σημίτης, αλλά είναι προσωρινές αυτές οι νίκες. Αύριο θα φέρουν την αγάπη τους στον κ. Εβερτ. Οπως συμπαθούν και πολιτικούς οι οποίοι είναι χαμηλών τόνων απέναντί τους. Τους συμπαθούν.

Για ρωτήστε τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα ποιους πολιτικούς συμπαθεί. Θα δείτε τι ταξικό κριτήριο έχει ο άνθρωπος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τις τελευταίες μέρες υπάρχει μια κλιμάκωση της έντασης αφ' ενός μεν στο Βόρειο Ιράκ όπως λέει η τουρκική κυβέρνηση και αφ' ετέρου υπάρχουν και εξελίξεις στο θέμα της Κύπρου. Θα ήθελα το σχόλιό σας πρώτα και κατά δεύτερον τι πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει η Ελλάδα.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κοιτάξτε, τα πράγματα αυτά συνιστούν μια φυσιολογική εξέλιξη με βάση τους σχεδιασμούς στην περιοχή. Δηλαδή οι Αμερικανοί χαράζουν το σχεδιασμό τους και έχουν τον πρώτο εκπρόσωπό τους στην περιοχή, την Τουρκία, που υλοποιεί ορισμένα σχέδια, με ανταλλάγματα βεβαίως. Και ένα από τα ανταλλάγματα είναι οι Αμερικανοί να δέχονται τις σοβινιστικές τάσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Δεύτερο, γνωρίσαμε μια ελληνική πρωτοβουλία, το γράμμα του κ. Σημίτη προς τον κ. Κλίντον, που τον παρακαλεί να συνετίσει την Τουρκία. Ποιον παρακαλεί; Αυτόν που ενθαρρύνει την Τουρκία; Αυτή δεν είναι πρωτοβουλία. Και είμαστε υποχρεωμένοι να την επικρίνουμε.

Τρίτο, με τα σημερινά δεδομένα της εξωτερικής πολιτικής, υπάρχουν αδιέξοδα. Αδιέξοδα και για το ΠΑΣΟΚ και για τη ΝΔ, αν είναι στην κυβέρνηση. Δε γίνεται να είσαι και με τη "νέα τάξη πραγμάτων" και να ζητάς την υπεράσπιση της χώρας σου. Δε γίνεται αντικειμενικά.

Αυτοί έχουν αδιέξοδα. Εμείς λέμε το εξής: Οτι πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ριζικής αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά εν πάση περιπτώσει και ως τότε που θα γίνει αυτό, ζητάμε από την κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, να χρησιμοποιήσει ορισμένους πραγματικούς μοχλούς πίεσης.

Να σας πω ένα παράδειγμα, άκουσα τον κ. Σημίτη. Οταν του είπαν για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και τις ΝΑΤΟικές και την πιθανότητα να χρησιμοποιούνται για κάποιες στρατιωτικές ενέργειες, απάντησε ότι δε χρησιμοποιούνται, αντί να πει, κοιτάξτε, έστω από εδώ και μπρος εάν θα χρησιμοποιηθούν, θα αναστείλω τη λειτουργία τους και θα τις κλείσω.

Μπορεί να απαντήσει ο κ. Σημίτης "μα οι Αμερικανοί έχουν τη δυνατότητα να τις χρησιμοποιούν". Πολιτικά όμως έχει μεγάλο ρόλο να πάρεις μια τέτοια θέση, ανεξάρτητα και αν τεχνικά μπορείς να εξουδετερώσεις τις αμερικανικές παρεμβάσεις.

Πολιτικά έχει μεγάλη σημασία. Οπως παλιότερα το έκανε η Τουρκία. Ελεγε "πάρτε τη βάση σας". Γιατί δε χρησιμοποιεί αυτό το μοχλό πίεσης; Αλλά λέει ότι οι βάσεις δε χρησιμοποιούνται. Τότε γιατί τις έχουν τις βάσεις οι Αμερικανοί και οι ΝΑΤΟικοί στην Ελλάδα; Μήπως για λόγους φιλανθρωπίας; Τις έχουν φέρει στην Ελλάδα για να μας βοηθήσουν; Γιατί τις έχουν τις βάσεις; Για λογαριασμό τους τις έχουν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πού στηρίζεται η εκτίμησή σας για τη μετεκλογική συνεργασία των μικρότερων κομμάτων με τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και ειδικά ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμού;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εγώ σας παραπέμπω στη συζήτηση που είχε ξεκινήσει πριν την προκήρυξη εκλογών. Είχε ξεκινήσει μια συζήτηση, π. χ. και με αφορμή το Συνέδριο του Συνασπισμού και μετά την αλλαγή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είχε ξεκινήσει μια συζήτηση, η οποία ήταν σαφώς συζήτηση για τη διαμόρφωση της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.

Βέβαια, προεκλογικά σκεπάζεται αυτή η συζήτηση, γιατί τώρα το κάθε κόμμα κοιτάζει τον εαυτό του. Αλλωστε δεν πρόκειται για καμιά συνεργασία προς όφελος του λαού. Να υπάρχουν αμοιβαίες παραχωρήσεις. Τέτοιες συζητήσεις έχουν γίνει.

Εγώ παρακολουθώ τη στάση οικονομικών παραγόντων απέναντι σε όλα τα κόμματα. Και βλέπετε κάτι περίεργες συμπάθειες. Οι οικονομικοί παράγοντες δηλαδή έχουν το βασικό κόμμα που συμπαθούν και έχουν και ένα δεύτερο κόμμα που ποντάρουν. Και αυτό το καταλαβαίνει καθένας. Το βλέπει. Στις εφημερίδες, στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Δεν το λέμε παραπονεμένα, γιατί δε μας συμπαθούν οι οικονομικοί παράγοντες. Καλά κάνουν και να μη μας συμπαθούν. Δεν έχουν λόγο να μας συμπαθήσουν, διότι εμείς πολεμάμε την ασυδοσία τους και τα κέρδη τους. Δεν παραπονιόμαστε. Εχουμε καθαρή καρδιά. Και αυτοί απέναντί μας και εμείς απέναντί τους. Το πράγμα "ψήνεται" με τα άλλα κόμματα.

Βεβαίως - θέλω να συμπληρώσω - δε θα είναι σωστό κανείς να προσπαθήσει να αποτυπώσει τις μετεκλογικές εξελίξεις απόλυτα και δογματικά, θα έλεγα. Ενδεχόμενα να υπάρξουν απρόβλεπτα, με μια προϋπόθεση όμως ότι τα δυο κόμματα πέφτουν πάρα πολύ χαμηλά.

Και όταν λέω απρόβλεπτα, δεν εννοώ κατ' ανάγκην αμέσως θετικές εξελίξεις, αλλά μπορεί να έχουμε μια ρευστότητα που μπορεί να γεννήσει τέτοιες θετικές εξελίξεις. Και να έχουμε μια επιτάχυνση των θετικών εξελίξεων, μέσα από τη ρευστότητα. Αλλά αυτό δε θα το αποφασίσει το ΚΚΕ με βάση τις επιθυμίες του. Αυτό έχει την ευθύνη να το καθορίσει, ως ένα βαθμό, ο ελληνικός λαός με την ψήφο του.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Βλέπετε, λοιπόν, ένα χάσιμο της αυτοδυναμίας και με την εισδοχή όλων των μικρότερων κομμάτων στη Βουλή, ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο μετεκλογικό σκηνικό;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Λέω, μπορεί να γίνει αυτό. Εγώ δεν μπορώ να κάνω καμία πρόβλεψη. Εμείς, όμως, τι λέμε στον ελληνικό λαό: Το βαρόμετρο, αν θέλετε, για να κρίνει κανείς θετικά το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι το ποσοστό του ΚΚΕ.Και το λέμε βαρόμετρο, γιατί πραγματικά είναι μια άλλη φωνή, η οποία έχει αντισταθεί σε όλα τα μέτωπα. Και αν θέλετε, στα πιο κρίσιμα που καθορίζουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στο ρόλο του ΝΑΤΟ στην περιοχή, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ρόλο των πολυεθνικών, στην οικονομία της αγοράς και στην ελεύθερη αγορά, γιατί αυτά είναι τα βασικά προβλήματα, τα αγκωνάρια της εκλογικής μάχης και της καθημερινής μας ζωής. Ολα τα άλλα τώρα όχι ότι είναι επιμέρους προβλήματα, αλλά είναι παράγωγα.

Πάρτε το θέμα της παιδείας, που είναι θεμελιακό ζήτημα. Από τη στιγμή που λες ελεύθερη αγορά, σημαίνει ότι ανοίγεις το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την υποταγή της στα συμφέροντα της αγοράς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δε μου απαντήσατε.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Σας απάντησα. Κοιτάξτε, εγώ δεν κάνω γκάλοπ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για την αντιμετώπιση του δικομματισμού και την εκλογική ενίσχυση των μικρότερων κομμάτων.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ο φραγμός στο δικομματισμό ξέρετε τι είναι; Οσο γίνεται πιο υψηλό ποσοστό στο ΚΚΕ. Και να σας πω γιατί. Γιατί το ΚΚΕ δε θα δανείσει την ψήφο του λαού πουθενά. Θα την κρατήσει μέσα στη Βουλή, σε αντίθεση με το δικομματισμό, ενώ τα άλλα κόμματα από τη στιγμή που δεν αποκλείουν να στηρίξουν ένα από τα δυο κόμματα του δικομματισμού, σημαίνει ότι δεν είναι καθαροί αντίπαλοί του.Και με αυτή την έννοια, γιατί δεν αδυνατίζει ο δικομματισμός με την ενίσχυση του ΚΚΕ; Δεν το καταλαβαίνω.

Το κάθε κόμμα έχει τη δικιά του άποψη. Αυτά θα τα κρίνει ο ελληνικός λαός. Αλλά ο δικομματισμός είναι εναλλαγή συντηρητικής πολιτικής. Δεν είναι απλώς εναλλαγή δύο κομμάτων που τα βαρεθήκαμε και πρέπει να βρεθεί και ένα τρίτο να τσοντάρει. Είμαστε αντίθετοι, γιατί αυτή η εναλλαγή συνδέεται με την εναλλαγή της συντηρητικής πολιτικής.

Δεν έχουμε εναλλαγή κομμάτων με καλή πολιτική. Αμα ήταν εναλλαγή κομμάτων με καλή πολιτική, εμείς θα είμαστε υπέρ αυτής της εναλλαγής. Καλό το ένα κόμμα, αλλά να μην είναι συνέχεια αυτό γιατί φθείρεται, να έρθει το άλλο καλό. Αυτό είναι όμως το θέμα; Το θέμα είναι πως μας ενοχλεί το ότι δυο κόμματα εναλλάσσονται ή ότι μπαίνει στη στρούγκα ο ελληνικός λαός με εκβιαστικά διλήμματα και είτε με τον ένα είτε με τον άλλον η πολιτική συνεχίζεται η ίδια; Αυτό λέμε. Ευχαριστώ.

Υποτακτικός, μαριονέτα των ΗΠΑ και της ΕΕ εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου για την εξωτερική πολιτική, ο οποίος δε δίστασε να παρουσιάσει τις αξιώσεις και τα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή ως πολιτική "εθνικής ανεξαρτησίας".

Παράλληλα, από τη συνέντευξη Τύπου, η οποία αποτέλεσε στην κυριολεξία μνημείο υποτέλειας προς τα αφεντικά της "νέας τάξης πραγμάτων", ο πρωθυπουργός άφησε να φανεί καθαρά ότι σε περίπτωση νίκης του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, θα συναινέσει στην "τακτοποίηση" εθνικών θεμάτων σε βάρος των εθνικών συμφερόντων και προς όφελος των αμερικανικών σχεδίων και συμφερόντων.

Το μέγεθος της υποτέλειας του Κ. Σημίτη φάνηκε από την εισαγωγική ομιλία του, όταν, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, δήλωσε ότι "για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία μας παρουσιάζεται μια στροφή των συμμάχων και εταίρων μας από τη στάση των ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε μας και στην Τουρκία, στην υιοθέτηση των θέσεων μας" (!).

Προκειμένου να στηρίξει τον ισχυρισμό αυτό ανέφερε την υποστήριξη όλων των "συμμάχων" στο "αίτημά μας για παραπομπή του θέματος των βραχονησίδων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης", αλλά "και τη σκληρή στάση (!), την οποία αντιμετώπισε η Τουρκία, μετά από τα πρόσφατα γεγονότα στην Κύπρο".

Βέβαια, ο πρωθυπουργός "ξέχασε" να προσθέσει ότι η παραπομπή θεμάτων εθνικής κυριαρχίας σε ένα ελεγχόμενο από τη "νέα τάξη" δικαστήριο δεν είναι πράξη υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων, αλλά πράξη συμβιβασμού και υποταγής.Ακριβώς γι' αυτό την αποδέχονται οι "σύμμαχοι", γιατί μπορούν να δρομολογήσουν τις εξελίξεις στην κατεύθυνση που θέλουν και μάλιστα με τη βούλα του Δικαστηρίου της Χάγης.

Μάλιστα, επιχείρησε να κινδυνολογήσει, εμφανίζοντας ως μονόδρομο την προσφυγή της Τουρκίας στη Χάγη, ισχυριζόμενος ότι αυτός είναι ο ειρηνικός δρόμος, ενώ η δεύτερη λύση είναι ο πόλεμος!

Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός απέκρυψε και εξωράισε τον επικίνδυνο ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, ισχυριζόμενος ότι δεν έχει αντιληφθεί κινήσεις εκ μέρους τους για τη διαμόρφωση ενός νέου καθεστώτος στο Αιγαίο. Αντίθετα, ισχυρίστηκε ότι "οι ΗΠΑ έχουν κάνει δηλώσεις, οι οποίες αντικατοπτρίζουν ελληνικές θέσεις"! Παραδέχτηκε όμως, σε άλλο σημείο, ότι μετά τις αμερικάνικες εκλογές η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει να βρει λύσεις σε θέματα, τα οποία θεωρεί προβλήματα και πιέζει σε πολλές κατευθύνσεις, καθώς και ότι θα υπάρξει κινητικότητα. "Δεν πρόκειται, είπε χαρακτηριστικά, τα χρόνια που έρχονται να υπάρχει ηρεμία, εξασφάλιση ενός καθεστώτος όπως είναι το υπάρχον".

Αναφερόμενος στα θέματα της ΕΕ απαρίθμησε τα θέματα που βρίσκονται σε εξέλιξη (Διακυβερνητική, ενιαίο νόμισμα, ΟΝΕ κ.ά.) χωρίς όμως να αποσαφηνίσει τις θέσεις, με τις οποίες η κυβέρνηση προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις, ακριβώς γιατί οι θέσεις της ταυτίζονται με αυτές των Γερμανών.

Στα υπόλοιπα θέματα εξωτερικής πολιτικής (Βαλκάνια, Κυπριακό) περιορίστηκε σε γενικολογίες και ευχολόγια, ενώ επιδόθηκε σε κούφια αντιπαράθεση με τον πρόεδρο της ΝΔ, Μ. Εβερτ.

Σαφής, όμως, υπήρξε για το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα, ύψους 3 τρισ., όπου έδειξε εμμονή στην υλοποίησή του, ενώ για πρώτη φορά ανέφερε ότι θα κάνει χρήση των ειδικών συμφωνιών που υπάρχουν με τις ΗΠΑ όσον αφορά τους εξοπλισμούς.

Τέλος, αναφερόμενος στο θέμα των Σκοπίων δήλωσε ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται από την ενδιάμεση συμφωνία, να διαπραγματευτεί και το θέμα του ονόματος, χωρίς όμως να θέσει κάποιο χρονοδιάγραμμα για τη λήψη αποφάσεων.

Με την ομολογία ότι με την κυβέρνηση δεν υπάρχει διαφωνία στους "γενικούς άξονες" της εξωτερικής πολιτικής, ο Μ. Εβερτ επιχείρησε, στη "συνήθη" πλέον συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο, να αντικρούσει τα όσα είπε ο πρωθυπουργός το μεσημέρι στον ίδιο χώρο.

Φυσικά, με δοσμένη τη συμφωνία της ΝΔ με την πολιτική της υποταγής στα κελεύσματα, τόσο των Αμερικανών, όσο και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η κριτική του προέδρου της ΝΔ ήταν επιδερμική και αφορούσε κυρίως τους επιμέρους χειρισμούς, χωρίς φυσικά να αμφισβητεί αυτό καθεαυτό το καθεστώς της εξάρτησης.

Χωρίς να κάνει λόγο για τα επικίνδυνα παιχνίδια που παίζουν οι "σύμμαχοι" στην περιοχή μας, κατηγόρησε τον Κ. Σημίτη ότι έχει δεσμευτεί στο εξωτερικό να προωθήσει λύσεις στα εθνικά θέματα και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο προχώρησε σε πρόωρες εκλογές. Ομως αρνήθηκε να προχωρήσει σε οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση για το ποιες είναι αυτές οι δεσμεύσεις και έναντι ποιων έχουν αναληφθεί.

Προχωρώντας σε μία τουλάχιστον ανιστόρητη άποψη, ο Μ. Εβερτ ισχυρίστηκε πως "ό,τι συνέβη στη δεκαετία του 1970", εννοώντας την προδοσία της Κύπρου, έγινε επειδή "τα κόμματα μεταξύ μας δεν μπορούμε να ομονοήσουμε στα εθνικά θέματα", παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι τις αντιδημοκρατικές εκτροπές εκείνης της εποχής τις επέβαλαν κυρίως οι Αμερικανοί "σύμμαχοι", που στήριξαν, τόσο τη χούντα, όσο και την προδοσία της Κύπρου. Σε μία ακόμα επιχείρηση λαϊκισμού, έλεγε και ξαναέλεγε ότι "πρέπει επιτέλους όλα τα κόμματα να τα βρουν", αποσιωπώντας ότι ειδικά για το ΚΚΕ συμφωνία με μία πολιτική που αποδέχεται και διαιωνίζει την εξάρτηση δεν μπορεί να γίνει.

Ο πρόεδρος της ΝΔ κατηγόρησε τον Κ. Σημίτη ότι αποδέχτηκε την "Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων", εναπέθεσε την υπόθεση των Σκοπίων στα χέρια του Σ. Βανς και παρέπεμψε το θέμα όλων των βραχονησίδων στο Δικαστήριο της Χάγης. Πάντως, ο Μ. Εβερτ, τελειώνοντας τις δηλώσεις του, ανέδειξε το αδιέξοδο της κριτικής του, λέγοντας ότι "στη Βουλή όταν συζητούσαμε για τη Διακυβερνητική Διάσκεψη υπήρξε πολύ μεγάλη ταυτότητα και των τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΠΟΛ.ΑΝ.) για το μέλλον της Ευρώπης".