Πραγματοποιήθηκε χτες στο Δουβλίνο η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την προοπτική της Διακυβερνητικής. Η Σύνοδος έγινε σε μια περίοδο κατά την οποία συνεχώς διογκώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου συντελούνται θετικές διεργασίες στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης βρίσκοντας έκφραση σε μαχητικές, μαζικές κινητοποιήσεις των εργατών, δημοσίων υπαλλήλων, αγροτών, άλλων μεσαίων στρωμάτων. Το εργατικό λαϊκό κίνημα ανασυντάσσεται. Οι κινητοποιήσεις και κάθε είδους πολύμορφες εκδηλώσεις, στρέφονται τόσο ενάντια στα σκληρά μέτρα λιτότητας που πήραν και συνεχίζουν να παίρνουν όλες οι συντηρητικές κυβερνήσεις, άσχετα με τον πολιτικό "μανδύα" τον οποίο φορούν σε κάθε ξεχωριστή χώρα, είτε αυτός είναι ο κλασικός νεοφιλελεύθερος, είτε ο νεοσυντηρητικός σοσιαλδημοκρατικός και κεντροαριστερός, είτε βρίσκονται οι χώρες αυτές στον "σκληρό" ονομαζόμενο πυρήνα, είτε στο περιθώριο, είτε είναι μεγάλες είτε μικρές, είτε ονομάζονται Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία. Οι αγώνες που έχουν ξεκινήσει οι εργαζόμενοι και που αναμένεται να ενταθούν το επόμενο διάστημα, είναι ταυτόχρονα αγώνες εναντίωσης στα προγράμματα "σύγκλισης", στις μεσαιωνικές διατάξεις που επιβάλλει η "Λευκή Βίβλος", είναι αγώνες ενάντια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Η πορεία προς τη Διακυβερνητική βρίσκεται ίσως στην κρισιμότερη φάση της. Στη Σύνοδο, τη σφραγίδα στις αποφάσεις βάζει η Γερμανία, που σε συνεργασία με τη Γαλλία, επιβάλλουν αυτές τις αποφάσεις στους άλλους "εταίρους". Ζητήματα με τα οποία, ανάμεσα στα άλλα, ασχολήθηκε η Σύνοδος, είναι η προώθηση αποφάσεων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας, άμυνας, η πορεία προς την ΟΝΕ, με κυρίαρχο σε όλα αυτά την αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων στην κατεύθυνση κατάργησης της αρχής της ομοφωνίας, με θεσμοθέτηση της ενισχυμένης πλειοψηφίας και άλλες αντιδημοκρατικές ουσιαστικά μεθοδεύσεις για την αυταρχική θωράκιση του "ευρωπαϊκού" οικοδομήματος. Ανυπολόγιστες προβλέπονται να είναι οι αρνητικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα μας. Οι λαοί της Ευρώπης, ο λαός της χώρας μας, πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Το αίτημα για δημοψήφισμα, αποκτά, στο φως των εξελίξεων που δρομολογούνται, άμεσο χαρακτήρα, ενώ ο συντονισμός των λαϊκών κινημάτων της Ευρώπης και η παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων, μπαίνουν πλέον επιτακτικά στην ημερήσια διάταξη.