Το "μονά χάνεις - ζυγά κερδίζω" φέρνουν στο μυαλό τα σχέδια που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, για την εισοδηματική πολιτική του 1997, καθώς θέλουν και ο νέος χρόνος να είναι χειρότερος από το φετινό για τους εργαζόμενους
ΣΕΛ. 34
Ο ένας δρόμος είναι της υποταγής, της ενσωμάτωσης, δρόμος των δυνάμεων που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο άλλος είναι ο δρόμος της αντεπίθεσης, της ρήξης με αυτά τα συμφέροντα
Σημαντικές διεργασίες συντελούνται, το τελευταίο διάστημα, μετά τις εκλογές, σε όλους τους εργασιακούς χώρους, αλλά και στις γειτονιές των μεγάλων πόλεων και στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου. Ξεσπούν αγώνες τοπικοί και γενικότεροι, συντονίζονται συνδικάτα και μαζικοί φορείς. Μπροστά στις αντιλαϊκές μεθοδεύσεις και την προετοιμασία για την εξαγγελία νέων σκληρών μέτρων από την κυβέρνηση, ενόψει του προϋπολογισμού, αρχίζουν αγωνιστικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να δώσουν καμία πίστωση χρόνου σ' αυτή την κυβέρνηση. Γιατί, εκτός των άλλων, δεν είναι μια οποιαδήποτε κυβέρνηση. Είναι η κυβέρνηση που έχει αναλάβει να σύρει τη χώρα και το λαό ακόμα βαθύτερα στο άρμα της ιμπεριαλιστικής "νέας τάξης πραγμάτων", στο άρμα της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης, των προγραμμάτων "σύγκλισης", των σκληρών πολιτικών λιτότητας, του αυταρχισμού και της υποτέλειας. Κι όλα αυτά στο όνομα του "εκσυγχρονισμού", της "πορείας προς το 2000".
Υπάκουες, στα κελεύσματα των πολυεθνικών και της "Λευκής Βίβλου", η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία, με τη σύμφωνη γνώμη και ανοχή άλλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης, προχωρούν ακάθεκτες στην απόσπαση κατακτήσεων δεκαετιών από την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους. Τελευταία, πιο πρόσφατη επίθεση δέχεται το ωράριο. Η υλοποίηση των σχετικών μέτρων θα σημάνει τόσο τη ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, όσο και την πραγματική εξόντωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για να θησαυρίζουν και αναπτύσσονται τα πολυκαταστήματα και οι πολυεθνικές. Απέναντι σ' αυτή την επίθεση οι εργαζόμενοι και οι επαγγελματοβιοτέχνες κατανοούν όλο και πιο μαζικά ότι αποτελεί μονόδρομο ο συντονισμός, η συσπείρωση και η δράση τους.
Ταυτόχρονα και παράλληλα αναπτύσσονται κινήσεις και συντονισμοί πρωτοβάθμιων σωματείων κατά του κλεισίματος εργοστασίων, των απολύσεων και της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, επιτροπές αγώνα και εκδηλώσεις για την παιδεία, την υγεία, συσκέψεις για συντονισμό δράσης των αγροτικών κινητοποιήσεων. Κι όλα αυτά παρά τις δυσκολίες που βάζουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ακολουθώντας μια πορεία προσπάθειας παραπέρα ενσωμάτωσης και αποπροσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος και ιδιαίτερα μάλιστα η κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση, η ΓΣΕΕ, που σήμερα ακριβώς συμπληρώνει 78 χρόνια από την ίδρυσή της.
Το "μονά χάνεις - ζυγά κερδίζω" φέρνουν στο μυαλό τα σχέδια που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, για την εισοδηματική πολιτική του 1997, καθώς θέλουν και ο νέος χρόνος να είναι χειρότερος από το φετινό για τους εργαζόμενους