Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα που προβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - διά στόματος Παπαντωνίου - για να δικαιολογήσει τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής μείωσης των πραγματικών μισθών και συντάξεων στο δημόσιο και το 1997. Το πρώτο είναι πως οι συνολικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για μισθούς "θα" αυξηθούν το 1997 κατά 8%, σε σχέση με φέτος.Από τα αναλυτικά στοιχεία, μάλιστα, του προϋπολογισμού προκύπτει ότι οι δαπάνες για "αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων" θα αυξηθούν κατά 8%.Το δεύτερο επιχείρημα που προβάλλει είναι πως, αφού ο πληθωρισμός το 1997 θα αυξηθεί κατά 4,5% (αρχή - τέλος) και 6,5% (σε μέσα επίπεδα), οι εργαζόμενοι θα έχουν το 1997 πραγματική αύξηση των εισοδημάτων τους.

Και τα δύο επιχειρήματα που προβάλλει η κυβέρνηση και επικαλείται ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας είναι διάτρητα. Είναι κάλπικα. Στην πραγματικότητα, οι πραγματικές αποδοχές των εργαζομένων στο δημόσιο δε θα αυξηθούν το 1997, αλλά θα μειωθούν.Οπως επίσης, δεν αυξήθηκαν ούτε την προηγούμενη τριετία (1994-1996), για την οποία ο Κ. Σημίτης και ο Γ. Παπαντωνίου υποστηρίζουν ότι είχαμε "βελτίωση των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων".

Τα τεκμήρια που αποκαλύπτουν την πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει και το 1997 τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα (το ίδιο θα επιχειρηθεί να γίνει και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς ο ΣΕΒ θα επικαλείται την εισοδηματική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο δημόσιο) είναι τα παρακάτω:

Πρώτον,υποστηρίζει η κυβέρνηση πως οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα αυξηθούν το 1997 κατά 8%. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ΨΕΜΑ, καθώς αποτελεί κοινό μυστικό πως άλλο πράγμα είναι η αύξηση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού για δαπάνες μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων και άλλων πράγμα η αύξηση των μισθών και συντάξεων.Και ιδού 4 βασικοί λόγοι: 1) Η κυβέρνηση θεωρεί κομμάτι της εισοδηματικής πολιτικής του 1997 το διορθωτικό ποσό (περίπου 3,3%). Ομως αυτή η αύξηση, δηλαδή το "διορθωτικό ποσό", που έπρεπε να δοθεί την 1 - 1 - 97, αποτελεί κομμάτι της εισοδηματικής πολιτικής του 1996 και έπρεπε να δοθεί προκειμένου να καλυφθεί η διαφορά πληθωρισμού και ονομαστικής αύξησης των μισθών στο δημόσιο που δόθηκαν φέτος.

2) Η κυβέρνηση θεωρεί κομμάτι της εισοδηματικής πολιτικής του 1997 την ωρίμανση,που θα βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997 κατά 2 περίπου ποσοστιαίες μονάδες.Ομως και αυτή η επιβάρυνση των 2 μονάδων στον προϋπολογισμό του 1997 αποτελεί κομμάτι της εισοδηματικής πολιτικής του 1996. Πρόκειται για την "ουρά" των αυξήσεων που προκύπτουν από την αλλαγή μισθολογικού κλιμακίου, λόγω πολυετούς υπηρεσίας, τα χρονοεπιδόματα κλπ. και θα βαρύνουν το κονδύλι για δαπάνες μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων του 1997.

3) Η κυβέρνηση θεωρεί επίσης σαν αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων την πρόσθετη δαπάνη των 2 περίπου ποσοστιαίων μονάδων για το κόστος των διαφόρων "ειδικών επιδομάτων,που δόθηκαν φέτος στους δημόσιους υπαλλήλους για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους και θα βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997.

4) Η κυβέρνηση, τέλος, θεωρεί τα αναδρομικά των 18.000 δραχμών, που θα βαρύνουν τις δαπάνες μισθοδοσίας κατά 0,5 ποσοστιαία μονάδα, σαν αύξηση μισθών το 1997, ενώ τις αυξήσεις αυτές θα έπαιρναν έτσι κι αλλιώς οι δημόσιοι υπάλληλοι καθώς υπάρχει σχετική δικαστική απόφαση.

Αν αθροίσουμε όλα τα παραπάνω, τότε προκύπτει αύξηση των δαπανών μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997 - χωρίς να δοθεί καμιά νέα αύξηση στους μισθούς και συντάξεις - κατά 7,8%.Δε θεωρούμε ότι είναι υπερβολή να πούμε ότι το υπόλοιπο 0,2% - που υπολείπεται μέχρι το 8% - θα αποτελεί δαπάνη του κρατικού προϋπολογισμού για να καλυφθεί το πρόσθετο κόστος των δαπανών μισθοδοσίας για να πληρωθούν οι 10.000 νεοπροσληφθέντες στο δημόσιο.

Δεύτερον, η κυβέρνηση στηρίζει την επιχειρηματολογία της ότι δήθεν θα αυξηθούν οι πραγματικές αμοιβές των εργαζομένων στο δημόσιο, με βάση την πρόβλεψη ότι ο πληθωρισμός το 1997 θα συγκρατηθεί στο 4,5% (αρχή - τέλος) και 6,5% (σε μέσα επίπεδα).Πρόκειται για υπεραισιόδοξη πρόβλεψη, για την οποία μπορούμε από τώρα να πούμε πως δεν πρόκειται να εκπληρωθεί, αλλά θα έχει την ίδια τύχη με τη φετινή πρόβλεψη. Φτάνει μόνο ν' αναφερθεί ότι πέρσι το Νοέμβρη, ανακοινώνοντας την εισοδηματική πολιτική για το 1996, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας - προκειμένου να εξωραϊσει την κατάσταση και να δικαιολογήσει τις ισχνές μισθολογικές αυξήσεις του 2,5%+2,5% - είχε κάνει την πρόβλεψη ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί 5% (αρχή - τέλος) και ότι αν αυξηθεί παραπάνω, θα δοθεί διορθωτικό ποσό. Μόνο που ο πληθωρισμός αυξήθηκε το 1996 τελικά γύρω στο 8,3% (αρχή - τέλος), αλλά το διορθωτικό ποσό ...δε δόθηκε,αν και ήταν νομοθετικά κατοχυρωμένο. Με την απόφαση της κυβέρνησης να μη δώσει καθόλου ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και στην περίπτωση που ο πληθωρισμός αυξηθεί 6,5% σε μέσα επίπεδα, αυτό σημαίνει ότι το 1997 θα έχουμε πραγματική μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών τουλάχιστον 6,5%.

Αλλά το τσεκούρεμα των εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων δε σταματά μόνο στα παραπάνω. Αν σε όλα αυτά συνυπολογιστεί ότι:

• Το νέο μισθολόγιο δε θα εφαρμοστεί μονομιάς από την 1-1-97, αλλά - σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις - σταδιακά μέχρι τον Ιούλη του 1998.
• Λόγω της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, θα αυξηθεί αισθητά η παρακράτηση φόρου εισοδήματος.

Τότε με βάση όλα αυτά, είναι φανερό ότι όχι μόνο δε θα προκύψει αύξηση μισθών για το 1997, αλλά ακριβώς το αντίθετο: Θα βρεθούν και εργαζόμενοι που θα πάρουν "στο χέρι" μικρότερες αποδοχές από ό,τι σήμερα!

Λ. Τ.

"Με την εισοδηματική πολιτική του 1996, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε ονομαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις 2,5+2,5%, που είναι περίπου 5 μονάδες κάτω από τον πληθωρισμό. Θα ήθελα να μου πείτε - αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές και σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση - πόσο μικρότερες του 2,5+2,5% θα είναι οι ονομαστικές αυξήσεις το 1997 ή ακόμη και αν υπάρχει σενάριο μηδενικών αυξήσεων".

Το παραπάνω ερώτημα είχε τεθεί από το "Ρ" στον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Γιάννο Παπαντωνίου, κατά τη διάρκεια έκτακτης συνέντευξης Τύπου που είχε δώσει στις 20 Σεπτέμβρη, δηλαδή δυο μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της 22ης Σεπτέμβρη 1996. Η απάντηση που είχε δώσει ο υπουργός - αν μπορεί να χαρακτηριστεί απάντηση - ήταν η εξής: "Το 1997 και τα επόμενα χρόνια, θα συνεχιστεί η εφαρμογή της ίδιας εισοδηματικής πολιτικής, που εφαρμόστηκε στα προηγούμενα 3 χρόνια, η οποία οδηγεί σε σταθερή βελτίωση των εισοδημάτων".

Ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας και σήμερα υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, εν γνώσει του, δεν έλεγε την αλήθεια. Σήμερα, που γνωρίζουμε τα βασικά στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού για το 1997 - που εγκρίθηκαν ομόφωνα την Τρίτη από το Υπουργικό Συμβούλιο - μπορούμε να πούμε πως ο Γιάννος Παπαντωνίου έλεγε συνειδητά ψέματα.Τα ίδια ψέματα, επανέλαβε ο κύριος Παπαντωνίου - χωρίς να κοκκινίσει από ντροπή - την περασμένη Τρίτη, με δηλώσεις που έκανε στους δημοσιογράφους, όταν έδινε στη δημοσιότητα τα βασικά στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού 1997, υποστηρίζοντας πως οι αυξήσεις που θα πάρουν το 1997 οι μισθωτοί του δημοσίου θα είναι πάνω από τον πληθωρισμό!

Επειδή, ίσως, ενοχλεί ή ακούγεται κακόηχα, να λέγεται - και πολύ περισσότερο να γράφεται - πως ένας υπουργός που υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνος άνθρωπος, λέει ψέματα, θα επιχειρήσουμε να αποδείξουμε με συγκεκριμένα στοιχεία και παραδείγματα, με ποιο τρόπο και με ποια μέσα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα βάλει πιο βαθιά το χέρι της στις τσέπες των εργαζομένων, ώστε με τη μείωση των μισθών και συντάξεων να παρατείνει την πολιτική "σταθεροποίησης και ανάκαμψης των κερδών" των πολυεθνικών και των συνεταίρων τους στην Ελλάδα. Και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι - για να μην νομίσει δηλαδή κανείς, ότι έχουμε κάτι προσωπικό με τον κύριο Παπαντωνίου - θα πρέπει να πούμε πως "το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι". Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας λέει συνειδητά ψέματα για να δικαιολογήσει το μεγάλο ψέμα, που είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης,όταν υποστήριζε πως με την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει "θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες".

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ