υργός Οικονομικών, Γ. Ανωμερίτης. Οχι ότι άλλαξε και τίποτα δηλαδή, αφού, όπως προκύπτει από σχετικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή μια μέρα πριν, ο φορομπηχτικός χαρακτήρας του μέτρου παραμένει αλώβητος.

• 21 Φλεβάρη: Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Λ. Παπαδήμος ολοκληρώνει τα σχέδια της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής για το 1996, ανακοινώνοντας ότι στόχος της νομισματικής πολιτικής είναι ο εκ νέου περιορισμός της προσφοράς χρήματος σαν μέσο για τη συγκράτηση του πληθωρισμού.
• 28 Φλεβάρη: Ακλόνητος στις, περί λιτότητας θέσεις του ο υπουργός Οικονομικών, Αλ. Παπαδόπουλος, δηλώνει κυνικά ότι η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί τουλάχιστο για τα επόμενα 3 χρόνια. Τα "επιχειρήματα" περί μονόδρομου δίνουν και παίρνουν.

• 15 Μάρτη: Η λιτότητα βέβαια δεν απασχολεί καθόλου τους... "ευυπόληπτους" πολίτες της χώρας, αντίθετα οι δουλιές τους γίνονται όλο και πιο χρυσές. Ο Β. Βαρδινογιάννης, επισημοποιεί - με τις σχετικές τυμπανοκρουσίες - τον αφελληνισμό των επιχειρήσεων "Μότορ Οϊλ" και AVIN, με τη μεταβίβαση του 50% του πακέτου των μετοχών στη σαουδαραβική ARAMCO, το μεγαλύτερο εκμεταλλευτή πετρελαϊκών κοιτασμάτων στον κόσμο.
• 27 Μάρτη: Αντίθετα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, η κυβέρνηση οριστικοποιεί τη μεταβίβαση των "Τσιμέντων Χαλκίδας", της τρίτης τσιμεντοβιομηχανίας της χώρας, στον ιταλικό όμιλο "Κονκρέτουμ". Το δημόσιο (και επαγωγικά όλοι μας) θα φορτωθεί τα 300 δισ. δρχ. χρέη της προηγούμενης διοίκησης Κιοσέογλου - Τακόπουλου, αλλά θα εισπράξει και 28 δισ. δρχ. τα οποία υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν το αντίτιμο της πώλησης, αλλά στην ουσία, απλά καλύπτουν τα συμβολαιογραφικά έξοδα...

• 2 Απρίλη: Το εμπορικό έλλειμμα της χώρας (εξαγωγές μείον εισαγωγές αγαθών) σπάει όλα τα ρεκόρ ξεπερνώντας τα 17 δισ. δολάρια για το 1995. Σήμα κινδύνου για τις διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας στέλνει και το έλλειμμα του ισοζυγίου "τρεχουσών συναλλαγών" (εμπορικό έλλειμμα συν καθαρό άθροισμα εισαγωγών και εξαγωγών υπηρεσιών), που για το ίδιο έτος διαμορφώθηκε σε 2,95 δισ. δολάρια. Ωστόσο, καθώς τα ισοζύγια δεν περιλαμβάνονται στους "δείκτες σύγκλισης", κυβέρνηση και Τράπεζα Ελλάδας τα εγκαταλείπουν στο έλεος των ξένων μονοπωλίων και των εισαγωγέων κάθε μορφής, αδιαφορώντας πλήρως για την εξέλιξή τους.
• 5 Απρίλη: Η επιτυχία της μερικής ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ φαίνεται πως"άνοιξε την όρεξη" του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, που εξαγγέλλει την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην πώληση των "μικρών", πλην όμως χρυσοφόρων τραπεζών, Κρήτης, Αττικής και Κεντρικής Ελλάδας. Παράλληλα, προτρέπει τους διοικητές των μεγάλων κρατικών τραπεζών να προχωρήσουν στην... "απεμπλοκή" τους από όλες τις λεγόμενες προβληματικές επιχειρήσεις.
• 8 Απρίλη: Κατατίθεται στη Βουλή το νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης 36 ΔΕΚΟ, σύμφωνα με το οποίο το "φιλέτο" των δημοσίων επιχειρήσεων προβλέπεται να... "εκσυγχρονιστεί" στα πρότυπα του ΟΤΕ. "Καλά όλα αυτά", δηλώνουν οι βιομήχανοι μέσω του ΣΕΒ, "αλλά δε μας φτάνουν μόνο τα λόγια, θέλουμε και έργα".
• 24 Απρίλη: Η υπόθεση του καζίνο του Φλοίσβου, του οποίου η άδεια ανακλήθηκε ήδη, παίρνει και πολιτικές διαστάσεις. Η Β. Παπανδρέου, βάλλει κατά της... προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάνει λόγο για "αναντιστοιχία λόγων και έργων". Η ίδια ξεκαθαρίζει ότι το καζίνο της Πάρνηθας θα παραμείνει το μοναδικό στην Αττική, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των αναδόχων για την κατασκευή του καζίνο του Φλοίσβου εταιριών, αλλά και των εκατοντάδων τζογαδόρων του Χρηματιστηρίου που επένδυσαν στις μετοχές τους.
• 29 Απρίλη: Το δραστικό περιορισμό των δημοσίων ελλειμμάτων, δηλαδή τη μείωση των δαπανών ή και εναλλακτικά την αύξηση των εσόδων, εισηγείται στην κυβέρνηση ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Λ. Παπαδήμος, διαβάζοντας την έκθεσή του στην ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων της Τράπεζας. Πρότεινε επίσης μείωση του κόστους παραγωγής και άλλα παρόμοια και αμφίβολης αποτελεσματικότητας μέτρα, με στόχο τη μείωση των πληθωριστικών πιέσεων.

• 7 Μάη: Για του λόγου το αληθές, η ΕΣΥΕ ανακοινώνει "σκαρφάλωμα" του πληθωρισμού στο 9,2% τον Απρίλη. Τώρα, είτε συγκυριακοί είναι οι λόγοι ανόδου, είτε έχουν να κάνουν με λανθασμένες επιλογές οικονομικής πολιτικής, αυτό ουδόλως ενδιαφέρει μισθωτούς και συνταξιούχους, που βλέπουν το "τέρας" να ξαναγυρνά μετά από μια - σύντομη τελικά - περίοδο υποχώρησης.
• 3 Μάη: Μετά την υπόθεση του καζίνο του Φλοίσβου, νέο μέτωπο ανοίγουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, με αφορμή αυτή τη φορά, το Προεδρικό Διάταγμα για την ονομαστικοποίηση των μετοχών. Η πρώτη μέρα εφαρμογής του, βρίσκει τη συντριπτική πλειοψηφία των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιριών να μην έχουν ονομαστικοποιήσει τις μετοχές τους, διαδικασία που ολοκληρώνεται αρκετά αργότερα.
• 8 Μάη: Νέα σκληρά μέτρα και προσήλωση στη διαβόητη "σύγκλιση" απαιτούν από την κυβέρνηση οι βιομήχανοι μέσω της τετραμηνιαίας έκθεσης του ΙΟΒΕ. Πέρα μάλιστα από τα "παραδοσιακά" αιτήματα, "ξεσπαθώνουν" και βάζουν ζήτημα αναπροσαρμογής των υφιστάμενων όρων στην αγορά εργασίας, την κοινωνική ασφάλιση και τη φορολογική πολιτική.
• 23 Μάη: Αντίθετα με τα αιτήματα των εργαζομένων, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης αναλαμβάνει προσωπική δέσμευση ότι θα υλοποιήσει τα αιτήματα των βιομηχάνων, απευθυνόμενος στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ. Ολος ο καλός κόσμος του κυβερνώντος κόμματος ήταν εκεί. "Ενα σώμα - μια γροθιά", που λένε...
• 24 Μάη: Μετά από όλ' αυτά, όχι ότι είναι περιττή, αλλά η περιοδική έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία που δίνεται στη δημοσιότητα, κάπου κουράζει. Τι το ΣΕΒ ακούς, τι το ΙΟΒΕ, τι τον ΟΟΣΑ, τι το ΔΝΤ, τι τον Παπαδήμο, τι και τον Σημίτη, όλοι περίπου τα ίδια λένε. Είναι προφανές. Δεν υπάρχει έλλειψη φαντασίας, αλλά έχουν κοινούς στόχους.

• 4 Ιούνη: Οι έντονες πιέσεις που ασκούνται στον πληθωρισμό και το εμπορικό ισοζύγιο, σύμφωνα με το διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας έχουν τη ρίζα τους στην υπερβολική... κατανάλωση των ιδιωτών. Αποφασίζεται λοιπόν περιορισμός στις χορηγήσεις καταναλωτικών δανείων από τις εμπορικές τράπεζες. Οι τελευταίες, εκμεταλλευόμενες την ασυδοσία που τους παρέχει η ελεύθερη αγορά, βρίσκουν νέους τρόπους για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Μειώνουν παραπέρα τα επιτόκια καταθέσεων και αυξάνουν τα άλλα, των καταναλωτικών δανείων.
• 11 Ιούνη: Η πρώτη επίσημη νύξη για κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, με παράλληλη αναμόρφωση - στην ουσία παραμόρφωση - του ασφαλιστικού συστήματος, γίνεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη, σε μια από τις γνωστές "φιέστες", αυτή τη φορά οργανωμένη από το παγκόσμια γνωστό περιοδικό "Εκόνομιστ". Θα ακολουθήσουν και άλλες νύξεις και καμιά, μέχρι σήμερα, κυβερνητική διάψευση.
• 12 Ιούνη: Υπόμνημα - δραματική επισήμανση του ανώτερου συνδικαλιστικού οργάνου των μικρομεσαίων, της ΓΣΕΒΕΕ, προς τον πρωθυπουργό, καταγγέλλει πως αν συνεχιστεί η ίδια οικονομική πολιτική, μέχρι το 1999 πάνω από 350.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το χώρο των βιοτεχνών και εμπόρων θα βάλουν λουκέτο, γεγονός που άλλωστε δεν αμφισβητεί ούτε η ίδια η κυβέρνηση. "Και τι με νοιάζει;" είναι εν ολίγοις η απάντηση του "εκσυγχρονιστή", που με τις δηλώσεις του παραπέμπει απευθείας στις πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού!
• 13 Ιούνη: Δεν είναι καλύτερη η κατάσταση και στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Από την εκκαθάριση μεγάλου δείγματος των δηλώσεων της Εφορίας προκύπτει ότι σε κάθε 100 δραχμές φόρο εισοδήματος, το κράτος πήρε από μισθωτούς και συνταξιούχους 66,4 δρχ. και 33,4 από όλους τους άλλους. Τα σχόλια περιττεύουν...
• 20 Ιούνη: Εξοικονόμηση 900 δισ. δρχ. επιπλέον ζητά ο ΟΟΣΑ από την κυβέρνηση, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών κριτηρίων σύγκλισης. Και η κυβέρνηση, σαν απλός υπάλληλος που εκτελεί εντολές, τα βρήκε (αλλά από πού και σε βάρος ποιών...), με τον προϋπολογισμό που θα καταθέσει το Νοέμβρη του ίδιου έτους στη Βουλή.
• Τελευταίες μέρες του μήνα: Μέρες συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ και κοντά σε όλα τα άλλα... "εκσυγχρονιστικά" μας προέκυψε και πολύ θράσος. Γιατί, εδώ που τα λέμε μόνο θράσος χρειάζεται, ώστε μέλη του ΕΓ και μάλιστα ο ίδιος ο επίτροπος του ΠΑΣΟΚ στην Κομισιόν να κάνουν λόγο για απώλεια του αριστερού προσανατολισμού και του πατριωτικού χαρακτήρα του κυβερνώντος κόμματος. Πρωταθλητής αναδείχτηκε ο Γ. Παπαντωνίου, που κοντά σ' όλα τ' άλλα έκανε λόγο για εφαρμοζόμενη πολιτική βαθύτατα αναδιανεμητικού χαρακτήρα, υπαινισσόμενος πως η κυβέρνηση τα παίρνει από τους Βαρδινογιάννηδες και τα δίνει στο λαό.

• 9 Ιούλη: Την έκδοση νέου 5ετους ομολογιακού δανείου υπέρ της Εθνικής Τράπεζας προς αντικατάσταση του παλαιού (έκδοσης 1991) που κατείχε το κράτος, αποφασίζει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τη διοίκηση της τράπεζας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κίνηση που διευκολύνει - τροχοδρομεί καλύτερα - την προοπτική ιδιωτικοποίησης της τράπεζας...
• 12 Ιούλη: Ο πρόεδρος του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων Αν. Τσουδερός ανακοινώνει δημόσια την πρόθεση της κυβέρνησης να βάλει οριστικό λουκέτο στα εργοστάσια της "Πειραϊκής - Πατραϊκής" στην Πάτρα και τη Χαλκίδα. Πρόσχημα, η αποτυχία ξεπουλήματος του πάλαι ποτέ κολοσσού της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας σε ιδιώτες, έπειτα μάλιστα από τέσσερις διαδοχικούς διαγωνισμούς (ή καλύτερα πλειστηριασμούς).
• 15 Ιούλη: Χρειάστηκε έξι μήνες στην ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης η Β. Παπανδρέου για να διαπιστώσει την ύπαρξη... κυκλωμάτων που λυμαίνονται την περιουσία του ΕΟΤ. Η επωδός της δήλωσής της ιδιαίτερα προκλητική, αφού κατά τη γνώμη της "όλοι φταίνε για το σημερινό χάλι πλην της σημερινής κυβέρνησης". Οι εργαζόμενοι στον ΕΟΤ αντιδρούν άμεσα και καταγγέλλουν τις κυβερνητικές πολιτικές σε βάρος του ΕΟΤ που ξεκίνησαν τουλάχιστον πριν δέκα χρόνια και κορυφώθηκαν επί υπουργίας Σημίτη.
• 22 Ιούλη: Λουκέτο βάζει αιφνιδιαστικά (;) η "GOOD YEAR" στο εργοστάσιο ελαστικών στη θεσσαλονίκη. Στο δρόμο μένουν 350 εργαζόμενοι, πολλοί απ' τους οποίους έκαναν χρήση της θερινής τους άδειας. Θυμίζει Περατικό, αλλά η κυβέρνηση "νίπτει τας χείρας της".
• 22 Ιούλη: Για πρώτη φορά οι αποδόσεις των καταθέσεων ταμιευτηρίου, μετά την αφαίρεση των φόρων, "πέφτουν" κάτω και από 10%. "Πρωτοπόρος" και κερδισμένη η ιδιωτική Αλφα Τράπεζα Πίστεως, χαμένοι οι χιλιάδες καταθέτες της.
• 23 Ιούλη: Η τρελή κούρσα των κερδών των εμπορικών τραπεζών άλλωστε, με βάση τα στοιχεία της ICAP, συνεχίστηκε και το 1995: Είκοσι πέντε ελληνικές τράπεζες αύξησαν τα κέρδη τους κατά 65,3% ως προς το 1994. Δεν πάει όμως πίσω και η βιομηχανία, καθώς, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΣΕΒ, 2.000 μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις αύξησαν το 1995 τα κέρδη τους κατά 28,2%. Τη στιγμή που τα όρια φτώχειας απλώνονται σε όλο και περισσότερα στρώματα του πληθυσμού, μια χούφτα επιχειρήσεων και τραπεζών κυριολεκτικά θησαυρίζουν.
• 26 Ιούλη: Και πώς να μη θησαυρίζουν, όταν, για παράδειγμα, οι φαρμακοβιομήχανοι, με τις ευλογίες του τομέα Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης, κάνουν χρυσάφι την ασπιρίνη και απογειώνουν την τιμή της κατά 443% (!) στις 459 δρχ. έναντι 169 δρχ. που ήταν η παλιά τιμή του συσκευάσματος. Ανάλογες αυξήσεις ανακοινώνονται και για τα υπόλοιπα φάρμακα πλατιάς κατανάλωσης, με το γνωστό σ' αυτές τις περιπτώσεις, πρόσχημα, δηλαδή λίγα χρώματα διαφορετικά στη συσκευασία, άντε και κάτι ψιλοαλλαγές στην ονομασία και το φάρμακο γίνεται αυτόματα "νέο".

• 10 Αυγούστου: Επιβάλλεται αύξηση κατά 25% στα τέλη διοδίων των εθνικών δρόμων. Η κυβέρνηση στηρίζει το νέο χαράτσι στην "αναγκαιότητα" εξεύρεσης πρόσθετων πόρων για τη χρηματοδότηση των υπό κατασκευή μεγάλων οδικών αξόνων, λες και τα τρισεκατομμύρια των φόρων που πληρώνουν οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται και για την κατασκευή δρόμων. Οι αυτοκινητόδρομοι πάντως - μαζί και τα διόδιά τους - θα εκχωρηθούν στις πολυεθνικές που θα αναλάβουν την κατασκευή τους.
• 12 Αυγούστου: Νέα κρούσματα εξαπάτησης των μικρομετόχων κατέγραψαν οι εποπτικές αρχές του Χρηματιστηρίου. Αρκετοί ιδιοκτήτες εισηγμένων εταιριών πούλησαν σε υψηλές τιμές μετοχές των εταιριών τους, χωρίς να γνωστοποιήσουν- όπως όφειλαν - τις κινήσεις τους στη διοίκηση του Χρηματιστηρίου. Οι ποινές πάντως, ως είθισται, έμειναν στα χαρτιά.

• 2 Σεπτέμβρη: Με τα πρωτοβρόχια αναλαμβάνουν χρέη διοίκησης στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά οι εκπρόσωποι της πολυεθνικής "Μπράουν εντ Ρουτ", στους οποίους οι κυβερνώντες παρέδωσαν "άνευ όρων" το μάνατζμεντ του συγκροτήματος, υπονομεύοντας ακόμα περισσότερο το μέλλον της μεγαλύτερης ναυπηγοεπισκευαστικής μονάδας της χώρας. Για να τους ευχαριστήσουν, οι ξένοι υπόσχονται ότι "θα φέρουν χρυσές δουλιές", φτάνει όμως - και αυτό το τονίζουν - να μειωθεί αισθητά το κόστος παραγωγής, δηλαδή το εργατικό, αφού το άλλο σκέλος, δηλαδή οι επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό, δε φαίνονται ούτε με κιάλια...
• 20 Σεπτέμβρη: Δυο μέρες πριν από τις εκλογές, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ξεκαθαρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει την ίδια εισοδηματική πολιτική. Πράγματι, δεν αποδείχτηκε ψεύτης.
• 23 Σεπτέμβρη: Βοηθούντος, βέβαια, του προέδρου του ΣΕΒ Ι. Στράτου, ο οποίος ευθύς αμέσως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, σπεύδει να υπενθυμίσει στην κατ' ευφημισμό "κεντροαριστερή" κυβέρνηση τις ανειλημμένες της υποχρεώσεις έναντι των κεφαλαιούχων. "Χαρά θεού" την ίδια μέρα από τους τζογαδόρους των αγορών χρήματος (διατραπεζική) και κεφαλαίου (Χρηματιστήριο).

• 2 Οκτώβρη: "Κατανόηση" βαφτίζει την επερχόμενη λιτότητα σε βάρος των αδύναμων στρωμάτων του πληθυσμού ο υπερυπουργός - πλέον - Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Παπαντωνίου. Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι άνεργοι και οι λοιποί θιγόμενοι, "κατανοούν" τα όσα είπε και γι' αυτό ακριβώς το λόγο θα ξεσηκωθούν ομαδικά και θα κατέβουν στους δρόμους το αμέσως επόμενο διάστημα.
• 10 Οκτώβρη: Η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης δεν αφήνει εναλλακτικά περιθώρια αντίδρασης: Πέρα από τις διπλωματικές αοριστολογίες των δηλώσεων του Κ. Σημίτη, γίνεται αντιληπτό ότι η ένταση της σκληρής λιτότητας, καθώς επίσης η παραπέρα υποβάθμιση και ο περιορισμός των κοινωνικών δικαιωμάτων σφραγίζουν τις κυβερνητικές επιλογές.
• 17 Οκτώβρη: Για να γίνουν αυτά κατανοητά και από τους τελευταίους πολίτες της χώρας, ο Γ. Παπαντωνίου, απλά και λαϊκά, λέει επί λέξει προς εκείνους που, εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, δεν τα βγάζουν πέρα "να κόψουν το λαιμό τους"!
• 25 Οκτώβρη: Στο μεταξύ, σύμφωνα με στοιχεία εξαμήνου της περιόδου αιχμής (Απρίλης - Σεπτέμβρης) που επεξεργάζεται η Στατιστική Υπηρεσία, οι τουρίστες που επισκέφτηκαν φέτος τη χώρα μας είναι λιγότεροι τουλάχιστο κατά 5% σε σχέση με πέρσι.

• 3 Νοέμβρη: Δημοσιεύεται η προκήρυξη δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού για την πώληση της Τράπεζας Κρήτης με τιμή εκκίνησης προσφορών μόλις 40 δισ. δρχ. Εν ολίγοις, η τράπεζα δεν πουλιέται, αλλά χαρίζεται, και, όπως είναι φυσικό, τον ενημερωτικό φάκελο έσπευσαν να πάρουν δεκάδες υποψήφιοι "γαμπροί" από "καλές οικογένειες" του παγκόσμιου τραπεζικού χώρου.
• 7 Νοέμβρη: "Ενιαίο Μισθολόγιο", λέγεται το νέο τέχνασμα της κυβέρνησης για τα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων. Ουσιαστικά επιβεβαιώνονται οι αποκαλύψεις του "Ρ" ότι η κυβέρνηση καταργεί την ιδέα της εισοδηματικής πολιτικής. Σύμφωνα με αυτό, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στο δημόσιο δε θα πάρει καμιά ονομαστική αύξηση αποδοχών στη διετία 1997 - 1998, ενώ οι υπόλοιποι θα πάρουν αυξήσεις που θα υπολείπονται σε μεγάλο βαθμό από την αναμενόμενη αύξηση του πληθωρισμού.
• 7 Νοέμβρη: Ενα μικρό μέρος από τα άπλυτα της Σοφοκλέους αρχίζουν και βγαίνουν στη φόρα, καθώς η χρηματιστηριακή εταιρία "Δέλτα" βάρεσε "κανόνι" ύψους 2,6 δισ. δρχ.
• 25 Νοέμβρη: Σε πενταπλασιασμό των (φανερών) κερδών των βιομηχάνων, οδήγησε η πολιτική λιτότητας που εφάρμοσαν στην περίοδο 1990 - 1995 οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δεν είναι εικασία, αλλά επίσημα στοιχεία από την εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει...
• 29 Νοέμβρη: Η κατάσταση δεν αναμένεται να αλλάξει, τουλάχιστο για το 1997, καθώς ο προϋπολογισμός που καταθέτει στη Βουλή η κυβέρνηση είναι ο σκληρότερος όλων των τελευταίων χρόνων. Τα κύρια σημεία του είναι το "πάγωμα" των μισθών στο δημόσιο, ψευτοαυξήσεις για τους χαμηλοσυνταξιούχους, η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, η άντληση πρόσθετων φόρων 1 τρισ. δρχ., η μείωση επιχορηγήσεων σε κοινωνικούς οργανισμούς και φορείς, η αύξηση των τεκμηρίων διαβίωσης και η πρόθεση εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Με λίγα λόγια, ο Κ. Σημίτης εγγυάται ότι οι "μη έχοντες" θα μεταβληθούν το 1997 σε "μη αντέχοντες" - για να χρησιμοποιήσουμε και την "ορολογία" του.

• 4 Δεκέμβρη: Συμπλήρωμα στον προϋπολογισμό, έρχεται να "δέσει" το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για τις φοροαπαλλαγές. Προβλέπει κατάργηση ειδικών ρυθμίσεων φορολογίας που επί δεκαετίες ίσχυαν για εκατομμύρια εργαζόμενους, για τους ΟΤΑ, τις ΔΕΚΟ, τα νοσοκομεία και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ενώ την ίδια στιγμή αφήνει στο απυρόβλητο τη συντριπτική πλειοψηφία των προκλητικών, και συνταγματικά αμφισβητούμενων, φοροαπαλλαγών του μεγάλου κεφαλαίου.
• 6 Δεκέμβρη: Σημειώνεται αισθητή πτώση του πληθωρισμού στο 7,7% το Νοέμβρη, έναντι 8,1% το Δεκέμβρη του 1995. Πέρα απ' αυτό όμως, η κυβέρνηση αφαίμαξε - στην κυριολεξία - μισθωτούς και συνταξιούχους για να δει τον πληθωρισμό στο τέλος του 1996 να υποχωρεί λιγότερο από μια μονάδα, σε σχέση με το 1995. Οπως είναι φανερό, η μονόπλευρη λιτότητα όχι μόνο είναι κοινωνικά άδικη, αλλά και τεχνικά αναποτελεσματική.
• 12 Δεκέμβρη: Φυσικά, αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι τεχνοκράτες του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, πλην όμως, οι άνθρωποι τη δουλιά τους κάνουν και στα πλαίσια αυτά άλλους εξυπηρετούν. Για παράδειγμα, τους μεγαλέμπορους και τους εισαγωγείς, οι οποίοι, σε διάστημα ενός χρόνου, βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται κατά 39,5%. Στον αντίποδα, το 87,5% των νοικοκυριών βλέπουν χειροτέρευση ή στασιμότητα των συνθηκών ζωής τους για το 1997.
• 13 Δεκέμβρη: Δίνεται στη δημοσιότητα από την Τράπεζα της Ελλάδας η μακέτα του "ευρωχαρτονομίσματος", του ΕΥΡΩ, από το χάρτη του οποίου απουσιάζουν όμως τα ελληνικά νησιά. Ενδεικτικό κι αυτό του τρόπου που αντιμετωπίζουν οι εμπνευστές της Νομισματικής Ενωσης τη χώρα μας, αλλά και της στάσης που τηρούν οι "δικοί μας" έναντι των κύκλων των Βρυξελλών.
• 21 Δεκέμβρη: Ολοκληρώνεται τα μεσάνυχτα στη Βουλή η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό. Οπως ήταν φυσικό οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος είπαν το "ναι σε όλα", ανοίγοντας νέα σελίδα στην αντιλαϊκή λαίλαπα σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων της χώρας.

Βασίλης ΡΑΓΙΑΣκαλές υπηρεσίες κι αυτό ας το αντιληφθούν. Οσον αφορά στον ρόλο των ηγεσιών των τριτοβάθμιων οργανώσεων, αυτός είναι γνωστός και έχει καταδικαστεί στη συνείδηση των Ελλήνων αγροτών. Πάντως, προκαλεί εντύπωση το θράσος που τους διακρίνει. Αν σέβονταν, έστω και στο ελάχιστο, τους αγρότες, που, επί 25 μερόνυχτα, ήταν στους δρόμους, δε θα πήγαιναν για καφέ στον πρωθυπουργό και δε θα έκαναν δηλώσεις για "διάλογο", που δήθεν άρχισε. Φτάνει πια η προσβολή.