Ενα μυθικό σχεδόν πρόσωπο, ένα ιερό τέρας της 7ης Τέχνης, ο Τσάρλι Τσάπλιν θα εμφανιστεί μέσα από την ταινία του Ρίτσαρντ Ατένμπορο, που είναι βασισμένη στο βιβλίο του Ντέιβιντ Ρόμπινσον και στην αυτοβιογραφική ταινία του ίδιου του Τσάπλιν. Η ομώνυμη ταινία θα προβληθεί από το MEGA στις 23.30 απόψε. Θα παρακολουθήσουμε τη ζωή του μεγάλου σκηνοθέτη και ηθοποιού από την εποχή που ήταν ένα φτωχόπαιδο και έπαιζε στους βρώμικους δρόμους του Λονδίνου έως τις μέρες της δόξας του. Ερμηνεύουν οι Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Νταν Ακρόιντ, Αντονι Χόπκινς και η ίδια η κόρη του Τσάπλιν και γνωστή ηθοποιός Τζέραλντιν Τσάπλιν.

Ομως, ίσως θα είχε κάποια σημασία να ρίξουμε μια ματιά στη ζωή του αγαπημένου μας Τσάρλι Τσάπλιν, του γνωστού σε όλους ως Σαρλό, του ανθρώπου που χάρισε το γέλιο, αλλά και που πότισε με δάκρυ τα μάτια των πιστών θαυμαστών του για έναν περίπου αιώνα. Και θα συνεχίζει η διαχρονική του παρουσία του να συγκλονίζει, να ενθουσιάζει, να συναρπάζει και να διασκεδάζει τους φίλους του καλού, του κλασικού σινεμά. Ο κορυφαίος δημιουργός και ερμηνευτής του κινηματογράφου, ο μεγάλος ανθρωπιστής και καλλιτέχνης γεννήθηκε στα 1889. Υπήρξε γιος ανθρώπων του μουσικού θεάτρου και πρωτοβγήκε στη σκηνή μόλις πέντε ετών. Τα επόμενα χρόνια ήταν δύσκολα, πολύ δύσκολα. Μάνα και γιος γυρνούσαν και τραγουδούσαν στις φτωχογειτονιές του Λονδίνου για να κερδίσουν λίγες δεκάρες. Εποχή εξαθλίωσης περνούσαν. Για ένα διάστημα τον έκλεισαν σε ίδρυμα για παιδιά και χάρη σε γνωριμίες ο Τσάπλιν κάποτε επιτέλους προσλήφθηκε σ' ένα θίασο παιδιών χορευτών. Ο Τσάπλιν έμεινε εφτά χρόνια εκεί, συμμετέχοντας σε περιοδείες στην Αγγλία, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, όπου στα 1913, τον πρόσεξε ο Μαξ Σένετ και του πρόσφερε δουλιά στην κινηματογραφική εταιρία "Κίστον". Στη νέα εταιρία ο Τσάπλιν έπλασε οριστικά 16 ταινίες μικρού μήκους και τον τύπο του Σαρλό, που έγινε γνωστός στην αρχή σε λίγους και εκλεκτούς και αμέσως μετά σε όλον τον κόσμο. Ο Τσάπλιν υμνήθηκε όσο κανένας άλλος δημιουργός της 7ης Τέχνης και ενώ η Βασίλισσα της Αγγλίας τον έκανε ιππότη το 1975, οι Σοβιετικοί τον είχαν ξεχωρίσει, τον είχαν θαυμάσει και του αφιέρωσαν ολόκληρους τόμους από την αρχή της καριέρας του. Ενας από τους μεγάλους θαυμαστές του Τσάπλιν υπήρξε και ο μοναδικός Αϊζενστάιν. Ομως, οι Μακαρθικοί και οι διώξεις που ακολούθησαν στη Γη της Επαγγελίας και της Ελευθερίας, στην Αμερική, φυσικά τον θεώρησαν ως ύποπτο για φιλοκομμουνιστικά αισθήματα. Παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ κομμουνιστής - απλά ειρηνιστής ήταν ο άνθρωπος - αυτοί επέμεναν και τον "κατηγόρησαν" ως κομμουνιστή, με αποτέλεσμα ο Τσάρλι Τσάπλιν να εγκαταλείψει τη χώρα να στείλει ένα τηλεγράφημα προς τις αμερικανικές αρχές. Δεν επέστρεψε ποτέ εκεί παρά πολλές δεκαετίες αργότερα, μόνο και μόνο για να παραλάβει ένα Οσκαρ. Ορκίστηκε να μην ξαναπατήσει ποτέ το πόδι του στη Γη της ανοησίας. Ετσι η Αμερική με τις "ελεύθερες" διώξεις της έχασε οριστικά τον μεγαλύτερο καλλιτέχνη της εποχή εκείνης και πολλών εποχών, ο οποίος παρά τα πολλά χρόνια που είχε ζήσει εκεί, ποτέ δεν της είχε ζητήσει την υπηκοότητα. Ο Τσάρλι Τσάπλιν έκανε τέσσερις γάμους, ο τέταρτος και ο πιο ευτυχισμένος ήταν με την κόρη του Ευγένιου Ο' Νιλ, την Ούνα, με την οποία απέκτησε οχτώ παιδιά, ένα από τα οποία είναι και Τζέραλντιν Τσάπλιν που πρωταγωνιστεί στη σημερινή ταινία του Ατένμπορο. Φυσικά, ο κίτρινος Τύπος πάντα τον χτυπούσε για τις μπερδεμένες συζυγικές του σχέσεις και για τις προτιμήσεις στα νέα κορίτσια, αυτό όμως δεν αφορούσε παρά τον ίδιο και τις γυναίκες του. Το κοινό έβλεπε και αγαπούσε τα μαύρα μεγάλα μελαγχολικά του μάτια, το φαρδύ παντελόνι, το αστείο χαμόγελο, τις παράξενες κινήσεις, τον πόνο και το γέλιο να συνυπάρχουν μέσα στον ίδιο άνθρωπο. Στον άνθρωπο που θαύμασε, στο Σαρλό, στον ανθρωπάκο, στο δικό τους άνθρωπο, μάλλον το δικό τους θεό, θα λέγαμε.

Τ. Δ.

Πέρασε και ο Δεκαπενταύγουστος, το τριήμερο της... μεγάλης φυγής. Πολλοί επιστρέφουν, πολλοί επέστρεψαν και άλλοι ξεχάστηκαν εκεί στην ερημική ή και κοσμική παραλία. Η τηλεόραση και οι ταινίες της λησμονήθηκαν για λίγο. Να που όμως τώρα την έχουμε και πάλι ανάγκη και μια ταινία καλή, που να ισοδυναμεί με μια ακόμη φυγή. Φυγή από την πραγματικότητα. Ετσι, για μας, που η μόνη μας παρηγοριά είναι να ξεφύγουμε και να διαφύγουμε από τις "ήσυχες μέρες" του Αυγούστου, έχουμε να προτείνουμε το εξής: Την Τρίτη στις 22.00 μια εξαιρετική ταινία που παρουσιάζει το MEGA, μια ταινία των αδελφών Ταβιάνι του 1977. Πρόκειται για το έργο "Πατέρας αφέντης",βασισμένο στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Γκαβίνο Λέντα. Ο Γκαβίνο είναι μόλις οχτώ χρόνων όταν ο πατέρας τον παίρνει από το σχολείο και τον αναγκάζει να φυλάει και να βόσκει τα πρόβατα. Το παιδί είναι σαν δούλος και συνεχώς δέχεται την αγριότητα και τη σκληρότητα του πατέρα του, ο οποίος του συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ο παππούς του συμπεριφερόταν στον ίδιο. Οταν μια μέρα ο αγράμματος Γκαβίνο μεγαλώσει και πάει στο στρατό, θα γνωρίσει τη ζωή, το νέο τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων. Θα μάθει άλλες αξίες και θα ζήσει την όψη μιας άλλης ζωής. Ετσι μονάχα θα ανακαλύψει τη δική του ταυτότητα. Ο νεαρός θα επιστρέψει στο σπίτι του, αφού έχει περάσει το "σχολείο" του στρατού, έχοντας νικήσει τις φοβίες και έχοντας κατανικήσει τον τρόμο που του προκαλούσε ο πατέρας του. Οι αδελφοί Ταβιάνι επιχειρούν και το καταφέρνουν με τον καλύτερο τρόπο να καταγράψουν τη σιωπή και την πορεία προς την επικοινωνία. Αυτό ακριβώς είναι και το μήνυμα της ταινίας: το άτομο που ζει εξαθλιωμένο, απομονωμένο, βυθισμένο στην αμάθεια, κλειστό σε μια κοινωνία "αμνών", είναι ένα άτομο, που κάποτε θα σπάσει, σταδιακά ίσως, τα δεσμά της απομόνωσης, είναι το ελεύθερο άτομο, που θα επικοινωνήσει, θα πολιτικοποιηθεί και θα αρχίσει να αγωνίζεται για τη συλλογική απελευθέρωση από τους "πατεράδες - αφέντες". Το σενάριο έγραψαν οι: Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι.