ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Κυκλοφόρησε το τέταρτο τεύχος της ΚΟΜΕΠ

Η πολιτική επικαιρότητα που προηγήθηκε αυτής της έκδοσης χαρακτηρίστηκε από κινητικότητα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα: τη Διακυβερνητική Διάσκεψη της ΕΕ στο Αμστερνταμ, ακολούθησε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, με σκοπό τη διεύρυνση της Συμμαχίας.

Στις εργασίες και στα αποτελέσματα αυτών των συνδιασκέψεων είδαμε να επιβεβαιώνονται δύο τάσεις, σύμφυτες του καπιταλιστικού συστήματος, που εκδηλώνονται και στην προώθηση της "νέας τάξης πραγμάτων". Κατ' αρχήν, επιβεβαιώθηκε η συνοχή των καπιταλιστικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από την εθνική τους προέλευση. Αυτή η συνοχή εκδηλώνεται και με τη συναίνεση στις αποφάσεις που ενισχύουν τους διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς για την κυριαρχία τους επάνω στην εργατική τάξη, συνολικά τους εργαζομένους, όλων των χωρών.

Η Διακυβερνητική Διάσκεψη της ΕΕ κατέληξε στο "Σύμφωνο Σταθερότητας", στο οποίο συναίνεσαν φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες - σοσιαλιστές. Αυτό το σύμφωνο είναι προϊόν αποδοχής και στήριξης των στρατηγικών επιλογών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Εκδήλωση της επιθετικής πολιτικής του μονοπωλιακού κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του ήταν η ενσωμάτωση της Συνθήκης Σένγκεν στις συμφωνίες της ΕΕ.

Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ κατοχυρώθηκαν οι επεμβατικές ενέργειες της Συμμαχίας, σε συνεργασία με άλλους διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Αυτού του είδους οι ρυθμίσεις "νομιμοποιούν" τις επεμβατικές στρατιωτικές ενέργειες του ΝΑΤΟ σε χώρες πέραν των ορίων του (πχ Βοσνία, Αλβανία).

Ολες αυτές οι διεργασίες όμως, ανέδειξαν με νέες εκδηλώσεις και τις αντιθέσεις των καπιταλιστικών δυνάμεων, μέσα σε κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο (πχ Μ. Βρετανίας και Γερμανίας, στα πλαίσια της ΕΕ), καθώς και ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Οι αντιθέσεις αυτές εκδηλώθηκαν και στα κριτήρια επιλογής κρατών που θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Ειδικότερα, η διεύρυνσή του με την απόφαση ένταξης σε αυτό της Ουγγαρίας, της Σλοβενίας και της Πολωνίας, καθώς και το κοινό ανακοινωθέν Σημίτη - Ντεμιρέλ, είναι γεγονότα που κάνουν ακόμα πιο διακριτά τα στρατηγικά σχέδια του ιμπεριαλισμού, μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, ενώ επιβεβαιώνεται, στις συνθήκες αυτές, και ο ηγεμονικός ρόλος των ΗΠΑ.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εναρμονίστηκε απόλυτα με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Υπερέβαλε σε ζήλο για την υλοποίησή τους, ζητώντας παράλληλα και την ένταξη βαλκανικών χωρών στο ΝΑΤΟ. Με την υπογραφή δε του κοινού ανακοινωθέντος με την τουρκική κυβέρνηση, άνοιξε διάπλατα το δρόμο για τον πλήρη αμερικανονατοϊκό έλεγχο στο Αιγαίο. Ετσι, ένα ακόμα προγεφύρωμα του ιμπεριαλισμού, απαραίτητο για τον αποκλειστικό έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Κασπίας και της Μέσης Ανατολής, μπαίνει στο δρόμο της προετοιμασίας - και, βέβαια, μπροστά στη σκοπιμότητα της προώθησης των αμερικανονατοϊκών εμπρηστικών σχεδίων, που εξυπηρετούν και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, περνά σε δεύτερη μοίρα η δυνατότητα που παρέχεται στην τουρκική άρχουσα τάξη να προβάλλει διεκδικήσεις στο Αιγαίο, αξιοποιώντας τη μη αναγνώριση των συνόρων από το ΝΑΤΟ.

Οι άλλες - πλην ΚΚΕ - πολιτικές δυνάμεις, καθώς και οι αντιδράσεις στελεχών τους, που εκδηλώθηκαν με αφορμή το ελληνοτουρκικό σύμφωνο, περιορίζουν το θέμα ακριβώς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κρύβοντας συνειδητά τη γενικότερη πολιτική του ιμπεριαλισμού. Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο ΣΥΝ, που υπερθεματίζει σε φιλονατοϊκές τοποθετήσεις.

Η προωθούμενη ιμπεριαλιστική "ειρήνη" εγκυμονεί νέους και μεγαλύτερους κινδύνους για την περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και γενικότερα. Ταυτόχρονα όμως, η επιβολή της αποτελεί και έναν από τους βασικούς παράγοντες για την παραπέρα όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων σε κάθε χώρα της περιοχής. Οι αντιθέσεις αυτές δεν μπορούν να επιλυθούν με πολιτικές διαχείρισης του μονοπωλιακού κεφαλαίου - όπως επιχειρείται στη χώρα μας, αλλά και αλλού. Αυτή τη θέση προβάλλει το ΚΚΕ στις σχέσεις του και με τα άλλα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, με αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό.

Οι πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, φοβούνται την προοπτική συσπείρωσης και ριζοσπαστικοποίησης των πιο μαχητικών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και με καταφανή σκοπό να εκτρέψουν τις ογκούμενες λαϊκές αντιδράσεις, επεξεργάζονται και προωθούν διάφορα σενάρια συνεργασίας ανάμεσα σε σοσιαλδημοκρατικές και "νεοαριστερές" δυνάμεις, κάτω από το μανδύα της επιλεγόμενης "Κεντροαριστεράς". Σε αυτήν την προοπτική εντάσσεται και μια καινοφανής - διεθνής και ελληνική - πρωτοβουλία οικονομολόγων, που, τουλάχιστον ουτοπικά, αναζητούν μια οικονομική πολιτική, που θα προσδίδει στο νεοφιλελευθερισμό μια πιο "ανθρώπινη χροιά". Στην πραγματικότητα, κάτω από το βάρος των κοινωνικών αντιθέσεων που οξύνονται, αναζητούνται μέθοδοι που θα απορροφήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ανάμεσα σε αυτές τις μεθόδους, συγκαταλέγονται τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, ο τρόπος διάθεσης των κοινοτικών κονδυλίων, η προσπάθεια εξαγοράς των πιο φτωχών και εξαθλιωμένων τμημάτων της εργατικής τάξης, αλλά και προσεταιρισμού άλλων, που έχουν ιδιαίτερο βάρος για την ανάπτυξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Στην κατεύθυνση αυτή λειτουργεί και το νέο νομοσχέδιο για την υγεία.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν ήδη ανακοινωθεί από τον υπουργό Παιδείας τα νέα μέτρα για την εκπαίδευση, που συνιστούν μια βαθιά αντιλαϊκή μεταρρύθμιση, σε έντονα ταξική κατεύθυνση, με παράλληλη υποβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου. Κανένας τομέας της ζωής και της δραστηριότητας του ανθρώπου δε μένει έξω από την επίθεση του καπιταλισμού.Κάτω από αυτές τις συνθήκες, προβάλλεται όλο και πιο έντονα η ανάγκη της διαμόρφωσης ενός άλλου μπλοκ δυνάμεων, που θα έχει ραχοκοκαλιά την εργατική τάξη και θα στοχεύει στην κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την ίδια και τους συμμάχους της. Προβάλλει η ανάγκη συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης.

Σε αυτό το τεύχος της ΚΟΜΕΠ οι ενότητες για το Σύγχρονο Καπιταλισμό, την Ιδεολογία και Πολιτική με τη διάλεξη και την αρθρογραφία, το Κομμουνιστικό Κίνημα, τη Νεολαία και το Εκπαιδευτικό Σύστημα, επιχειρούν να αναλύσουν αυτήν την πραγματικότητα και τις θέσεις του ΚΚΕ. Στην ενότητα "Σύγχρονος Καπιταλισμός", δημοσιεύονται τα ακόλουθα άρθρα και διαλέξεις: Η κεντρική εισήγηση του ΚΚΕ, στην ημερίδα που διοργάνωσε το Κόμμα για τις εξελίξεις στην Ευρώπη, μετά τη Διακυβερνητική Συνδιάσκεψη - Αρθρο για τις εξελίξεις στη ναυτιλία και τα προβλήματα των ναυτεργατών - Εκτεταμένο απόσπασμα άρθρου από την περιοδική θεωρητική έκδοση του ΚΚ ΗΠΑ, με τίτλο "Η πορεία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού προς την παγκόσμια κυριαρχία" - Τέλος, το β' μέρος άρθρου που αναφέρεται στην πορεία παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Ρωσία.

Στο τεύχος δημοσιεύεται η τρίτη διάλεξη για ιδεολογικά ζητήματα, με θέμα: "Ορισμένα ζητήματα ιδεολογικής διαπάλης για πλευρές του πολιτικού συστήματος".

Στην ενότητα "Ιδεολογία - Πολιτική" δημοσιεύονται άρθρα για το νεοφιλελευθερισμό, καθώς και για το ρόλο της επιλεγόμενης "Κεντροαριστεράς". Στην ενότητα για τη νεολαία, δημοσιεύεται η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τη Νεολαία, καθώς και η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στο 7ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Δημοσιεύεται ακόμη άρθρο που αναφέρεται σε πλευρές της αστικής ιδεολογίας, όπως αυτές καλλιεργούνται μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, με αφορμή τα θέματα των εκθέσεων στις πανελλήνιες εξετάσεις.

Η ενότητα "Κομμουνιστικό Κίνημα" είναι και σε αυτό το τεύχος αφιερωμένη στα υλικά της συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Στα Κομματικά Ντοκουμέντα δημοσιεύονται αποσπάσματα από την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την πορεία της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και την τακτική του Κόμματος στις επόμενες δημοτικές και κοινοτικές εκλογές.

Θα θέλαμε, τέλος, να κάνουμε μια επισήμανση: Ιδιαίτερα στην ενότητα "Σύγχρονος Καπιταλισμός", περιλαμβάνεται, όπως είδαμε και άρθρο μαρξιστή που ανήκει σε άλλο κομμουνιστικό κόμμα. Βεβαίως, όσον αφορά αυτό το άρθρο, μπορεί να διατηρεί κάποιος τις ενστάσεις του για την εκτίμηση της κατάστασης του υποκειμενικού παράγοντα, όπως και για ορισμένες θέσεις για τις αλλαγές στην εργατική τάξη στην παρέμβαση του εκπροσώπου του ΚΚ Αιγύπτου. Ωστόσο, για όλα αυτά τα ζητήματα, καθώς και για άλλα, που άπτονται της θεωρίας και της πολιτικής πρακτικής των κομμουνιστών, η ΚΟΜΕΠ θα επανέλθει διεξοδικότερα σε επόμενα τεύχη.