Τελικά ήταν αρκετή μια καταγγελία ενός ιδιοκτήτη καναλιού υπό χρεοκοπία (στη συγκεκριμένη περίπτωση του κ. Αλαφούζου υιού και του ΣΚΑ+ΔΚΙ), ότι κάτι ύποπτο υπήρξε μεταξύ υπουργών και αυτών που πήραν την άδεια για το καζίνο του Φλοίσβου και χάλασε ο κόσμος. Ο σουσουδισμός της πρασινογάλανης δικομματικής συμπαιγνίας και των ΜΜΕ σ' όλο του το μεγαλείο. Πρωτοσέλιδα, επερωτήσεις, ειδικές εκπομπές... Κι όλα αυτά για να μας πουν ότι λειτουργεί η δημοκρατία! Κι αυτά που προηγήθηκαν; Η όλη φιλοσοφία της κυβέρνησης (και της αξιωματικής αντιπολίτευσης) που οδήγησε εκεί τα γεγονότα; Ακρα του τάφου σιωπή. Το πρόβλημα σαφώς και δεν είναι πώς ανατέθηκε η σύμβαση του καζίνο, αλλά η λογική του κρατικού τζόγου που έχει κατακυριεύσει όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης, η θυσία του περιβάλλοντος στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και η προσπάθεια ευνουχισμού των πολιτών μέσω της συστηματικής τηλεβλάκωσης, του κίτρινου Τύπου και της σκανδαλολογίας.

Εν αρχή ην η χούντα

Η πρώτη προσπάθεια να βάλουν στο χέρι τον όρμο του Φαλήρου έγινε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Οι πλιατσικολόγοι συνταγματάρχες μπορεί να πρόβαλαν το σλόγκαν "Ελλάς - Ελλήνων - Χριστιανών", αλλά στην ουσία προωθούσαν το σύνθημα "Ελλάς - Ημετέρων - Κομπιναδόρων" κι έκαναν ό,τι μπορούσαν γι' αυτό. Μόνο που η κομπίνα και η αρπαχτή έχει γίνει θεσμός στο μεταπολιτευτικό δικομματικό σύστημα κι έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Και για να επιστρέψουμε σ' αυτό που λέγαμε πριν. Μεσούσης της χούντας γίνονται οι πρώτες προσχώσεις στο Φάληρο και αποφασίζεται η κατασκευή μαρίνας, ξενοδοχείων, η εκτροπή του Ιλισού και πλήθος άλλων παρεμβάσεων. Μόνο που δεν πρόλαβαν να υλοποιηθούν. Το 1979 το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας ανατρέπει τους χουντικούς σχεδιασμούς χαρακτηρίζοντας το Φάληρο ως περιοχή για "μαζική αναψυχή". Εξι χρόνια μετά επί υπουργίας του Αντ. Τρίτση εγκρίθηκε το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο (Ν.515/85) και η περιοχή αποκαλείται "υπερτοπικής σημασίας και πόλος αναψυχής", βάζοντας προσωρινά πάγο στα διάφορα κοράκια που πάντα έβλεπαν το Φάληρο ως χώρο εύκολης κερδοσκοπίας. Το Ρυθμιστικό Σχέδιο ήταν σαφές. Κανένα κτίριο, πολύ πράσινο και δημιουργία πλαζ. Ετσι υπήρχε ένας μη αστικός χώρος ανάμεσα σε Αθήνα και Πειραιά που προστατευόταν.

Τεμαχοποίηση και νεοφιλελευθερισμός

Ετσι ήταν το καθεστώς έως ότου έχουμε τα πάρκα Φλοίσβου - Αγίου Γεωργίου και τα αθλητικά κέντρα από το δήμο. Η περιοχή αρχίζει αργά, αλλά σταθερά, να χάνει τα χαρακτηριστικά της. Με την επάνοδο της ΝΔ στην εξουσία, σε μια περίοδο που το σύνθημα της ελεύθερης αγοράς ήταν καραμέλα, τίθεται εκ νέου το ζήτημα της "αξιοποίησης" του Φαλήρου. Το υπάρχον πάρκο καταστρέφεται (αναμόρφωση την ονόμασαν) και αποφασίζεται η κατασκευή συνεδριακού κέντρου, ξενοδοχείων, καταστημάτων, κατοικιών και εγκαταστάσεων επισκευής σκαφών. Μέχρι και τσιμεντένια λίμνη προέβλεπαν οι αθεόφοβοι! Και για την ιστορία να αναφέρουμε ότι αρμόδιοι υπουργοί ήταν οι κ. κ Μάνος και Κασίμης. Η έλευση του ΠΑΣΟΚ εκ νέου στην εξουσία και τα παχιά λόγια του υπεύθυνου για το περιβάλλον υπουργού για την κατάργηση του νόμου 2160/93 γέμισε ελπίδες τους κατοίκους της γύρω περιοχής και τους πολίτες που ενδιαφέρονται για μια πιο ανθρώπινη πόλη. Ομως οι ελπίδες εξανεμίστηκαν πολύ γρήγορα. Το περασμένο καλοκαίρι με μια τροποποίηση, σε άσχετο νομοσχέδιο, δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας καζίνο στο Φλοίσβο. Τότε στο "Ριζοσπάστη" είχε καταγγελθεί η πράξη αυτή, όπως και στη Βουλή από τους βουλευτές του ΚΚΕ. Ομως το συναινετικό τρίο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Πολιτική Ανοιξη "αγρόν ηγόραζεν", όπως και το σύνολο των ΜΜΕ. Μάλιστα ακούστηκαν και οι γνωστές σαχλαμάρες για την αναγκαιότητα των καζίνο, λόγω του ανταγωνισμού της Τουρκίας. Ενα μήνα μετά το υπουργικό δίδυμο των κ. κ Λιβανού - Λαλιώτη με κοινή υπουργική απόφαση προκηρύσσουν διεθνή διαγωνισμό.

Και το περιβάλλον;

Ο 2160/93 νόμος της... Δεξιάς, όπως χαρακτηρίζουν υπεροπτικά οι "σοσιαλιστές" τη ΝΔ (σ.σ. αυτοί άραγε τι είναι;) τροποποιείται. Αλλά μόνο για να προβλέψει τα καζίνο. Ολα τ' άλλα; Ξεχάστηκαν λόγω ταμειακών δυσκολιών. Ο σοσιαλισμός μπορεί να περιμένει... Ετσι η όλη θεώρηση και προοπτική για την πλήρη εκμετάλλευση των ελεύθερων χώρων της Αθήνας για πράσινο και χρήση τους από τους πολίτες πάει περίπατο. Η παραλιακή λωρίδα μεταξύ Αθήνας - Πειραιά τσιμεντοποιείται στο όνομα των οραμάτων του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών εταίρων του. Σειρά έχουν ο ιππόδρομος, το αεροδρόμιο του Ελληνικού και ο Ελαιώνας. Να σημειώσουμε την εξαφάνιση του Πάρκου Ελευθερίας που θυσιάστηκε χάριν ενός μεγαλοεκδότη με την κατάφωρη καταπάτηση της υπάρχουσας νομοθεσίας και αποφάσεων του Συμβουλίου τηςΕπικρατείας. Στο Φάληρο θα οικοδομηθούν 450 στρέμματα με κτίρια που θα καλύπτουν 100.000 τετραγωνικά μέτρα. Γεγονός που θα αποκόψει οριστικά το Φάληρο από τη θάλασσα. Η μαρίνα παραμένει και χαρακτηρίζεται δημόσιο κτήμα όλη η περιοχή. Ολη η χερσαία ζώνη της μαρίνας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ιδιωτική χρήση (σ.σ. αυτός είναι εξάλλου ο στόχος). Το συνεδριακό κέντρο των 20.000 τ.μ. θα γίνει, όπως και άλλα κτίρια 34.000 τ.μ. (καζίνο, ξενοδοχεία κ.ά.). Επίσης 5.000 τ.μ. προορίζονται για ναυτικό μουσείο.

Μερικά οικονομικά και νομικά ζητήματα

- Το κράτος θα εισπράξει 11 δισ. δρχ. από μια έκταση αξίας 25 δισ.

- Εισπράττει 200 εκατ. από ενοίκιο 27.500 τ.μ. που καταλήγει στα 80 εκατ. επειδή θα χρησιμοποιήσει 700 τ.μ. Τότε γιατί δεν το νοίκιασε αναλογικά 3,3 δισ;

- Δαπανά 11 δισ. για την κατασκευή της μαρίνας και θα τη νοικιάσει μόνο 300 εκατ.

- Τα περίφημα αντισταθμιστικά οφέλη (ξενοδοχεία, συνεδριακό κέντρο) ουσιαστικά μεταφράζονται με την εκχώρησή τους στο κράτος μετά από 30 χρόνια. Τι αξία θα έχουν τότε;

- Τα αντισταθμιστικά οφέλη θα γίνουν από τα κέρδη του καζίνου κι όχι με άμεση επένδυση. Ομως οι λογαριασμοί για τόκους - δόσεις δεν αφήνουν περιθώρια για κατασκευές ύψους 32 δισ.

- Ο τζίρος του καζίνο θα είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτος (σ.σ. ΦΠΑ δε θα υπάρχει).

- Τροποποιήθηκε βασικός νόμος με υπουργική απόφαση για τα καζίνο. Πόσο νόμιμο ήταν αυτό;

- Πού βρίσκεται η περιβαλλοντική μελέτη που είναι αναγκαία για τέτοιας κλίμακας έργο;

Αντί επιλόγου

Το Μάη θα συζητηθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσφυγή πολιτών (σ.σ. έχει αναβληθεί δυο φορές η συζήτηση για να γίνει στην ολομέλεια) για το Φλοίσβο. Εγκυροι νομικοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι το ΣτΕ θα αποδεχτεί τις αιτιάσεις των πολιτών και θα σταματήσει όλα όσα πάνε να γίνουν σε βάρος του Φαλήρου και του περιβάλλοντος. Ως πότε, όμως, θα πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά από τις αρπαχτικές διαθέσεις των ιδιωτών και την ολιγωρία ή τη συνενοχή του επίσημου κράτους; Να ένα ερώτημα που χρήζει απάντησης, σε συνδυασμό με το ρόλο του δικομματισμού και της αναγκαιότητας του γκρεμίσματός του στη χώρα μας.

Για τη σωτηρία του Ολύμπου

Πενήντα προσωπικότητες από την Ευρώπη ζητούν με επιστολή τους στον υπουργό ΠΕ. ΧΩ. ΔΕ να προστατευτεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά η φυσιογνωμία του Ολύμπου που είναι μοναδική. Ανάμεσά τους υπογράφουν ο Umberto Eco, o Richard Ernst (Νόμπελ Χημείας), o Theodore Monod (πρόεδρος Γαλλικής Ακαδημίας), n Jacqueline de Romily (Νόμπελ λογοτεχνίας) κ.ά. Εκεί καταντήσαμε. Να ζητούν τα αυτονόητα ξένες προσωπικότητες...

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Σκιτσομαχίες και σκίτσο - υπεκφυγές

Την προηγούμενη βδομάδα στα ΝΕΑ δημοσιεύτηκε ένα πολύ πετυχημένο σκίτσο. Ιδιώτης, Λιβανός, Αλαφούζος κι ένας εισαγγελέας σ' ένα σπαρταριστό διάλογο.- Σας ακούω κ. Αλαφούζο.

- Τα ρέστα μου.

- Ο κ. Λιβανός;

- Πάσο.

- Εσείς κ, εισαγγελέα;

- Τα βλέπω.

Απλή ερώτηση: Στην ίδια εφημερίδα το ίδιο σκίτσο με πρωταγωνιστές τους κ. κ. Λαλιώτη, Μικρούτσικο, Λαμπράκη και τον απαραίτητο πια εισαγγελέα θα μπορούσε να δημοσιευτεί; Τι κι αν στη μια περίπτωση έχουμε το Φλοίσβο και στην άλλη το Πάρκο Ελευθερίας;

KAI ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

ΕΜΕΙΣ, του Χ. Πικριδά, εκδ. ΔΕΛΦΙΝΗ

Μέσα στον πακτωλό των τίτλων που κυκλοφορούν, συχνά υπάρχουν δουλιές που είτε μπαίνουν στα ψιλά, είτε εξαφανίζονται τελείως εάν ο δημιουργός δεν είναι δημοσιοσχεσίτης και άνθρωπος των κυκλωμάτων. Πριν από δυο μήνες κυκλοφόρησε το τρίτο άλμπουμ του Χ. Πικριδά, ενός σκιτσογράφου όχι από τους πιο γνωστούς, αλλά αναμφίβολα από τους καλύτερους. Με αφαιρετική γραμμή και λεζάντες που σπάνε κόκαλα, θίγει τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας μ' ένα μοναδικό τρόπο. Δεν τον απασχολούν τα μποντουάρ των πρωθυπουργικών συζύγων, ούτε τα κουτσομπολιά των παραπολιτικών σχολίων. Οι παρατηρήσεις του για τα όσα συμβαίνουν είναι παρατηρήσεις κοινωνιολόγου. Με χιούμορ πικρό δεν αρέσκεται στο να χαϊδεύει πρόσωπα και καταστάσεις για να γίνεται αρεστός και αποδεκτός. Το αντίθετο. Οσα δε γράφονται και λέγονται για την κοινωνική σήψη, τη διαφθορά των αστών πολιτικών, τη δικτατορία των ΜΜΕ, τον παρασιτισμό, τη διαφθορά, την πολιτιστική υποβάθμιση, την περιθωριοποίηση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, αλλά και τη μεγάλη ευθύνη όλων μας που δεν αντιδρούμε όσο πρέπει, καταγράφονται από την πένα του Χ. Π. Ενα βιβλίο μικρού σχήματος, αλλά μεγάλου βεληνεκούς που σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.