Το υγειονομικό - ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας, που πάντοτε διακρινόταν για τη λειψή αποτελεσματικότητα και λειτουργία του, σήμερα έχει φτάσει σ' επικίνδυνα οριακό σημείο. Οι αντιθέσεις που το χαρακτηρίζουν έχουν πάρει διαλυτικές διαστάσεις και κύρια η αναντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στις οξυμένες ανάγκες για σύγχρονη υγειονομική φροντίδα, από τη μια, και στην ανεπαρκή κάλυψη, από την άλλη.

Η έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού στη βάση των κοινωνικών αναγκών, η εμμονή σε μοντέλα αντιμετώπισης του θέματος "υγεία" ξεπερασμένα (θεραπεία αντί πρόληψης), οι ανύπαρκτες υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας, οι υποβαθμισμένες και ανεπαρκείς υπηρεσίες των δημοσίων νοσοκομείων, οι μειωμένες ασφαλιστικές παροχές των διαφόρων ταμείων, οι υποβαθμισμένες έως απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και αμοιβής των εργαζομένων στο χώρο, και η κατάσταση σ' όλο το φάσμα παραγωγής, διακίνησης και κατανάλωσης του φαρμάκου έχουν οδηγήσει το δημόσιο υγειονομικό σύστημα σε κατάσταση πλήρους αποδιοργάνωσης.

Αντίθετα, έχουμε μια εκρηκτική ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα που συνεχώς διογκώνεται. Τα γνωστά πολυδύναμα και μη διαγνωστικά κέντρα και κλινικές, που λειτουργούν ουσιαστικά παράνομα και χωρίς προδιαγραφές, εκτός του ότι δεν προσφέρουν στις περισσότερες περιπτώσεις καλύτερες - ποιοτικά - υπηρεσίες υγείας, και τεχνητή αύξηση ιατρικών πράξεων προκαλούν, με σημαντική επιβάρυνση των Ταμείων και ανταγωνίζονται με άνισους όρους το δημόσιο τομέα.

Αυτή η εικόνα δεν είναι παρά το αποτέλεσμα των συντηρητικών πολιτικών των κυβερνήσεων, που ασφαλώς επηρεάζει και τον τομέα της υγείας. H διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ επιτάχυνε παραπέρα τις εξελίξεις. Αρχικά με μια σειρά διατάγματα και με το νόμο 2071/92 έβαλε τη σφραγίδα της πλήρους συντηρητικοποίησης. Η υγεία δεν είναι κοινωνικό αγαθό, που την αποκλειστική ευθύνη θα έχει το κράτος, αλλά εμπορεύσιμο είδος, που η κυκλοφορία του θα ρυθμίζεται από τους κανόνες του ανταγωνισμού της "ελεύθερης" αγοράς, όπως επιβάλλει και η Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Αυτή η βαθιά αντιδραστική ιδεολογική αντίληψη προωθήθηκε με γοργούς ρυθμούς και είχε σαν αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση και αποδιοργάνωση του δημόσιου τομέα, και την ταυτόχρονη ανάπτυξη του ιδιωτικού, εντελώς ανεξέλεγκτα.

Την ίδια αντίληψη και πρακτική ακολουθεί και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, που παρά τις "αλλαγές" που έκανε στο νόμο της ΝΔ (2071/92) για την "αποκατάσταση" του ΕΣΥ, διατηρεί και αναπτύσσει όλα εκείνα τα στοιχεία που εξαφανίζουν και τον ελάχιστο κοινωνικό χαρακτήρα του συστήματος που έχει απομείνει. Πρόσφατο δείγμα είναι ο προϋπολογισμός μ' επιχορηγήσεις καθηλωμένες στα επίπεδα του 1993 και αυτές μόνο σαν πρόβλεψη.

Η πολιτική και πρακτική του ΠΑΣΟΚ φάνηκε όμως πολύ καθαρά, όταν έδωσε στη δημοσιότητα το, κατ' όνομα, πλαίσιο αρχών για σύγκλιση. Πρόκειται για τις γνωστές γενικόλογες προτάσεις του υπουργείου, πάνω στις οποίες θα στηριχτεί - υποτίθεται - ένα νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας και Ασφάλισης.

Το πλαίσιο αυτό στηρίζεται αποκλειστικά στην έκθεση - πόρισμα των ξένων και Ελλήνων εμπειρογνωμόνων. Πρόκειται για μια έκθεση που εκφράζει με τον πιο ωμό τρόπο τις κατευθύνσεις της "Λευκής Βίβλου" στο χώρο της υγείας και ασφάλισης υγείας. Η ουσία του βρίσκεται στην πρόταση για εισαγωγή της ελεύθερης ανταγωνιστικής αγοράς στην προσφορά των υπηρεσιών υγείας και στο διαχωρισμό της προσφοράς από τη ζήτηση. Στα πλαίσια της πολιτικής της αγοράς, προτείνεται τα νοσοκομεία να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις με ιδιωτικο - οικονομικά κριτήρια (ΑΕ ή ΝΠΙΔ).

Επαναφέρει τη μεσαιωνική αντίληψη ότι ο ασθενής φταίει για την ασθένειά του και αυτός πρέπει να πληρώσει, και προτείνει τη "λύση": Αποποίηση των ευθυνών του κράτους για την προάσπιση και προαγωγή της υγείας, περιορισμό των δαπανών, διοχέτευση στην ιδιωτική πρωτοβουλία μέρους του δημόσιου τομέα υγείας - ασφάλισης.

Βασικό ρόλο στις προτάσεις του υπουργείου κατέχει η αλλαγή της μορφής των δημοσίων νοσοκομείων (με τη μετατροπή τους σε ΑΕ), ο ΕΦΥ και ο οικογενειακός γιατρός.

Ο ΕΦΥ θα είναι ένα όργανο, που θα διαχειρίζεται στην ουσία τους πόρους των κλάδων υγείας των Ταμείων και θ' αγοράζει υπηρεσίες υγείας από τα κρατικά νοσοκομεία, πολυιατρεία του ΙΚΑ, ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, με γνώμονα πάντοτε το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Ούτε θα παράγει, ούτε θα χαράζει στρατηγική στον τομέα της υγείας. Κλειδί στη λειτουργία του θεωρείται ο οικογενειακός γιατρός, που με τη θεσμοθέτησή του και μόνο το υπουργείο ισχυρίζεται ότι λύνει το πρόβλημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Ο θεσμός, όμως, του οικογενειακού γιατρού και η ένταξή του σ' ένα ανεπαρκές από άποψη υποδομής και οικονομικά αποδυναμωμένο σύστημα υγείας δε θα λύνει προβλήματα. Πολύ περισσότερο μάλιστα, απ' τη στιγμή που ο οικογενειακός γιατρός "καλείται να λειτουργήσει και ως φύλακας των άλλων υγειονομικών υπηρεσιών, όπως οι υπηρεσίες του ειδικού εντός και εκτός νοσοκομείου, η συνταγογραφία φαρμάκων, οι διαγνωστικές εξετάσεις...".

Οι προτάσεις του υπουργείου, παρά την επιμελημένη γενικολογία και ασάφεια, έχουν ένα σαφή προσανατολισμό: Την πιο πέρα απελευθέρωση της αγοράς και στον τομέα της υγείας, μέσα από τη διατήρηση ενός ελάχιστου δημόσιου τομέα, που θα τροφοδοτεί άμεσα και έμμεσα τον ιδιωτικό τομέα. Συμβαδίζουν με τις γενικότερες και ειδικότερες κατευθύνσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της "Λευκής Βίβλου" και, βέβαια, σε καμιά περίπτωση δε γίνονται αποδεκτές από το ΚΚΕ.

Και γι' αυτό δεν είναι τυχαία η υποδοχή που έτυχαν από όλα τα κόμματα που τάχθηκαν υπέρ αυτής της συνθήκης και του "προγράμματος σύγκλισης" της οικονομίας.

Η φιλοσοφία, η πολιτική και η ιδεολογική αντίληψη του ΚΚΕ βρίσκεται σε βαθιά αντίθεση με τους προσανατολισμούς, την ιδεολογία και την πρακτική που ακολουθείται.

Οι θέσεις μας καθορίζονται, όχι μόνο από τον ανθρωπιστικό προσανατολισμό της φιλοσοφίας μας, αλλά και από τη βαθιά συνείδηση ότι η υγεία του λαού είναι ζήτημα στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας. Οι επενδύσεις στον τομέα της υγείας δεν πρέπει να μετρούνται, μόνο σαν οικονομικό μέγεθος, αλλά σαν μακροπρόθεσμες παραγωγικές επενδύσεις, που συντελούν στη διατήρηση της υγείας του ατόμου, στην αύξηση της παραγωγικής του δυνατότητας, στην ανάπτυξη, σε τελική ανάλυση, της χώρας. Αυτό καθορίζει και την αρνητική μας στάση στον ιδιωτικό τομέα, που σαν μόνο κίνητρο έχει το κέρδος, αυτό καθορίζει και την αντίθεσή μας σε όλες τις νεοσυντηρητικές (διαφόρων μορφών) αντιλήψεις, που προωθεί η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που, όταν αναφέρεται σε ζητήματα υγείας, όχι τυχαία δεν αναφέρεται σε δημόσια υγεία. Για το ΚΚΕ, η υγεία του λαού, αυτή καθεαυτή, αποτελεί κοινωνικό αγαθό και η προστασία της ανήκει στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Στην εποχή μας, οι νέες κοινωνικές ανάγκες προβάλλονται με τόση εκρηκτικότητα και πολυπλοκότητα, ώστε ακόμη και καπιταλιστικές χώρες εκφράζουν την ανάγκη κάλυψης των υγειονομικών τους αναγκών με περισσότερη κρατική παρέμβαση. Οι συντηρητικές αλλαγές που επιχειρούνται στο υγειονομικό - ασφαλιστικό σύστημα της χώρας συνοδεύονται και από την ιδεολογική επίθεση ενάντια στις αξίες και τα κοινωνικά συστήματα που αντιλαμβάνονται την υγεία του λαού σαν κοινωνικό αγαθό. Στο όνομα της "ελεύθερης επιλογής" και της "αποτελεσματικότητας", που παραπλανητικά προβάλλουν, χλευάζονται οι αξίες και τα ιδανικά, οι προτάσεις για ίση ποιοτικά και ποσοτικά δωρεάν υγεία, για κοινωνία δικαιοσύνης και ανθρωπιάς, που θα δρα αντίρροπα στη σημερινή κατάσταση του χυδαίου ατομικισμού.

Για ένα αποτελεσματικό δημόσιο υγειονομικό σύστημα, χρειάζεται:

1. Εθνικός σχεδιασμός: Για να μπει τέρμα στην άναρχη και πολλές φορές αλληλοαναιρούμενη εξέλιξη του υγειονομικού συστήματος, είναι ανάγκη να υπάρξει ένας εθνικός σχεδιασμός, μια πολιτική υγείας, η οποία να στηρίζεται στις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) "Υγεία για όλους". Να αξιοποιεί τις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας και να εξυπηρετεί τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Χρειάζεται σχεδιασμός για την καταγραφή και κάλυψη των αναγκών σε υλικοτεχνική υποδομή και ανθρώπινο δυναμικό, στην παραγωγή, εκπαίδευση και κατανομή του ιατρικού και λοιπού υγειονομικού προσωπικού. Στη χωροταξική κατανομή των βασικών μονάδων, ανάλογα με τις ανάγκες του πληθυσμού. Σχεδιασμός για το ρόλο και την έκταση του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα υγείας. Σχεδιασμός για την κάλυψη των αναγκών της επαρχίας και των λαϊκών συνοικιών των αστικών κέντρων.

Στο σχεδιασμό για την ανάπτυξη του υγειονομικού συστήματος και τη διαμόρφωση πολιτικής υγείας, είναι απαραίτητη η συμμετοχή των μαζικών, κοινωνικών και επιστημονικών φορέων. Επίσης ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μέσω των δύο (2) βαθμών πρέπει να είναι σημαντικός σ' αυτόν το σχεδιασμό, ιδιαίτερα στα θέματα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και κοινωνικής πρόνοιας και στα διάφορα τοπικά προβλήματα (ανάλογα με το χαρακτήρα της περιοχής).

2. Ενίσχυση και αναβάθμιση του δημόσιου τομέα υγείας.

Ιδιαίτερα σήμερα, με το δοσμένο επίπεδο ανάπτυξης, την οικονομική και πολιτική κρίση, τα μεγάλα κοινωνικά και περιβαλοντικά προβλήματα, τα πληθυσμιακά και χωροταξικά προβλήματα, την καθυστέρηση ανάπτυξης της υπαίθρου, αλλά και τις κοινωνικές ανισότητες στην πρωτεύουσα και στ' αστικά κέντρα, προβάλλει η ανάγκη για ουσιαστικές αλλαγές στο υγειονομικό σύστημα της χώρας, για ένα άλλο σύστημα υγείας.

Οι αλλαγές αυτές πρέπει να σχεδιάζονται και να στηρίζονται από το Δημόσιο Τομέα Υγείας. Η θέση του ΚΚΕ για την κυρίαρχη θέση του Δημόσιου Τομέα στις υπηρεσίες και την ασφάλιση υγείας, αναφέρεται σε ένα μοντέλο τελείως διαφορετικό από το σημερινό, που είναι αντιλαϊκό, γραφειοκρατικό και αντιδημοκρατικό.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει την ανάγκη για ένα ριζικά διαφορετικό Δημόσιο Τομέα Υγείας, που να είναι ικανός και σύγχρονος, δημοκρατικός και αποτελεσματικός.

Εκσυγχρονισμός του Δημοσίου Τομέα Υγείας. Από πολλές πλευρές, προβάλλεται η ανάγκη του εκσυγχρονισμού των υπηρεσιών της δημόσιας υγείας. Ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών πρέπει να είναι πολύπλευρος και να αφορά:

α) Τον τεχνολογικό εξοπλισμό. Στόχος πρέπει να είναι η απόκτηση μηχανημάτων υψηλής τεχνολογίας, η σωστή κατανομή τους, και η αξιοποίηση όσων υπάρχουν, η μηχανοργάνωση κλπ.

β) Εκσυγχρονισμός στην εκπαίδευση όλων των επαγγελμάτων υγείας. Η εκπαίδευση πρέπει να στοχεύει στην απόκτηση των γνώσεων από τις σύγχρονες κατακτήσεις της επιστήμης. Θα πρέπει να πάψει να είναι άναρχη, αλλά να στηρίζεται σε συγκεκριμένα προγράμματα, στη βάση ενός εθνικού σχεδιασμού και να είναι συνεχής. Να αναπτυχθούν νέες ειδικότητες, όπως Γενικής Ιατρικής, Κοινωνικής Ιατρικής, Δημόσιας Υγείας, κλπ.

γ) Εκσυγχρονισμός των θεσμών. Πρέπει να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα που θα καταστήσουν τον Δημόσιο Τομέα Υγείας δημοκρατικό, προοδευτικό, αποτελεσματικό. Να θεσμοθετηθεί η αντικειμενική και αξιοκρατική αντίληψη στις προσλήψεις υγειονομικών. Να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα για την εξάλειψη των φαινομένων της διαφθοράς στο κύκλωμα των προμηθειών και της διακίνησης του φαρμάκου. Μαζί με τη λειτουργική αναβάθμιση των υπηρεσιών, να παρθούν ειδικά μέτρα για την ισότιμη μεταχείριση των ασθενών και την εξάλειψη των φαινομένων εκμετάλλευσής τους.

Να κατοχυρωθεί η συμμετοχή των φορέων στους σχεδιασμούς και τις αποφάσεις και ο ουσιαστικός κοινωνικός έλεγχος στις υπηρεσίες.

Να προωθηθεί η αποκέντρωση και στις αποφάσεις και στις λειτουργίες και να θεσμοθετηθεί η απεξάρτηση των υπηρεσιών υγείας από τον κάθε φορά κυβερνητικό εναγκαλισμό.

Να εφαρμοστούν άμεσα προοδευτικοί και δημοκρατικοί κανονισμοί και καθηκοντολόγιο.

3. Το ΚΚΕ θεωρεί καθοριστικό στοιχείο τον προσανατολισμό του υγειονομικού συστήματος, πρώτα απ' όλα στην κάλυψη των αναγκών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και πρόληψης.

Σε μεγάλο βαθμό, μια κοινωνική πολιτική είναι προοδευτική ή συντηρητική από τους προσανατολισμούς της στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας του λαού, στο εργοστάσιο, στο σχολείο, στη γειτονιά, στις ευπαθείς ομάδες, εκεί όπου αναδεικνύεται το ταξικό περιεχόμενο της υγείας.

Αμεσα μέτρα που πρέπει να παρθούν είναι:

α) Να αρχίσει άμεσα η δημιουργία της υποδομής για τη λειτουργία των αστικών κέντρων υγείας, καθώς και των άλλων μονάδων πρωτοβάθμιας φροντίδας.β) Να ενισχυθεί και βελτιωθεί η λειτουργία των περιφερειακών Κέντρων Υγείας (ΚΥ).

γ) Να υπάρξει ουσιαστική αναβάθμιση των υπηρεσιών του ΙΚΑ με την κάλυψη των αναγκών σε προσωπικό, εξοπλισμό και προγράμματα. Γενναία επιχορήγηση για την αναβάθμιση των νοσοκομείων του ΙΚΑ.

δ) Εφαρμογή του θεσμού της ιατρικής της εργασίας και της σχολικής υγιεινής.

ε) Ανάπτυξη πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας για τη στοματική υγεία, με ιδιαίτερη έμφαση στην πρόληψη, αλλά και της δευτεροβάθμιας.

4. Αναβάθμιση της νοσοκομειακής περίθαλψης και του ρόλου του νοσοκομείου.

Δεν μπορεί να υπάρχει ουσιαστική αναβάθμιση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης χωρίς τον εθνικό σχεδιασμό.

Η προκλητικά άνιση κατανομή των νοσοκομειακών κλινών, με τη συγκέντρωσή τους στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη) και μάλιστα σε συγκεκριμένες συνοικίες δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα.

Η ανυπαρξία οργανωμένων υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας επιβαρύνει τα μεγάλα νοσοκομεία και τελικά αλλοιώνει το χαρακτήρα τους, σαν δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες μονάδες.

Η ανοργανωσιά, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό, η ανεπαρκής αξιοποίηση των μονάδων υψηλής τεχνολογίας στα νοσοκομεία, οδηγούν ασθενείς στην ανασφάλεια και την ταλαιπωρία και διοχετεύουν τεράστια ποσά των προϋπολογισμών τους στα ιδιωτικά κέντρα.

Οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, (κυρίως νοσηλευτικό, 23.000 οργανικές θέσεις κενές), το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, η κακοδιοίκηση, τα ελλείμματα των προϋπολογισμών αποδιοργανώνουν τα νοσοκομεία και υποβαθμίζουν τις υπηρεσίες.

α) Πρέπει να ενισχυθούν τα τοπικά και περιφερειακά νοσοκομεία και τα πανεπιστημιακά, για να υπάρξει ουσιαστική κάλυψη των αναγκών σε επίπεδο νομού και περιφέρειας.

β) Να αρχίσει άμεσα η ίδρυση νέων νοσοκομείων, όπου είναι απαραίτητα για τις ανάγκες, στην επαρχία και τα αστικά κέντρα. Να προχωρήσει, επιτέλους, η λειτουργία του νοσοκομείου του Θριάσιου και όλων των ήδη κατασκευασμένων, καθώς και η αντικατάσταση των γηρασμένων, χωρίς την κατάργησή τους, μέσα σ' ένα πενταετές συγκεκριμένο πρόγραμμα.

γ) Μαζί με τη λειτουργία των αστικών ΚΥ, απαιτείται ο χωρισμός της χώρας σε υγειονομικές περιφέρειες, οι οποίες μπορεί να ακολουθούν το διοικητικό χωρισμό, σε συνδυασμό, όμως, και με άλλα κριτήρια, πληθυσμιακά, χωροταξικά, βιομηχανική ανάπτυξη κλπ. Κάθε υγειονομική περιφέρεια να έχει επάρκεια σε υγειονομικές υπηρεσίες πρώτης, δεύτερης και τρίτης βαθμίδας, δηλ. νοσοκομεία, ΚΥ, δίκτυο μονάδων άμεσης βοήθειας και μονάδες προνοιακού τύπου. Κάθε υγειονομική περιφέρεια να έχει αρμόδια υγειονομική υπηρεσία, που σχεδιάζει, ερευνά, προτείνει και παίρνει μέτρα για όλα τα προβλήματα της υγείας του πληθυσμού της περιοχής.

Διάφορα νοσοκομεία μπορεί να έχουν μεταξύ τους λειτουργική ενότητα με τη μορφή συγκροτήματος.

Ακόμη πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα:

α) Για την επαρκή ετήσια επιχορήγηση των νοσοκομείων, ώστε οι προϋπολογισμοί τους να στοχεύουν στην παραπέρα ανάπτυξη.

β) Εκτακτη επιχορήγηση για την κάλυψη των ελλειμμάτων των νοσοκομείων.

γ) Αμεση πλήρωση των κενών οργανικών θέσεων, ιδιαίτερα του νοσηλευτικού προσωπικού, με την καθιέρωση ειδικών κινήτρων.

δ) Κάλυψη των αναγκών σε υλικοτεχνική υποδομή, ιδιαίτερα απόκτηση της σύγχρονης τεχνολογίας και μηχανοργάνωσης.

ε) Να αρθεί η εκχώρηση λειτουργιών των δημοσίων νοσοκομείων σε ιδιώτες (καθαριότητα, πλυντήρια, μαγειρεία κλπ.).

5. Η λειτουργία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας πρέπει να εντάσσεται σ' ένα κοινωνικό πλαίσιο και να υποκύπτει στον εθνικό σχεδιασμό.

Πρέπει να αποκλειστεί κάθε συμμετοχή της στην εκπαίδευση και σε λειτουργίες εθνικής σημασίας. Πρέπει να υπάρξει αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο και προδιαγραφές για τα κτιριακά και χωροταξικά ζητήματα, τον εξοπλισμό, την επιστημονική υποδομή. Κανονισμοί λειτουργίας και προστασίας εργαζομένων και ασθενών, καθώς επίσης και ουσιαστικός κοινωνικός έλεγχος. Σε καμιά περίπτωση να μην παρέχονται στις μεγάλες ιδιωτικές μονάδες ειδικά οικονομικά κίνητρα και διευκολύνσεις. Η κάθε επιστημονική δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να διέπεται από προδιαγραφές ισοδύναμες του δημοσίου.

Στα αστικά κέντρα λειτουργεί σήμερα μεγάλος αριθμός ιδιωτικών νοσηλευτικών μονάδων. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι περισσότερες απ' αυτές είναι υποβαθμισμένες έως απαράδεκτες. Ομως και τα ειδικά κέντρα που παρουσιάζουν σύγχρονη οργάνωση κατευθύνουν τις λειτουργίες τους με μονομέρεια και με βάση το κέρδος, π.χ. εξοπλισμός με σύγχρονη τεχνολογία, που είναι ταυτόχρονα πολύ κερδοφόρος. Ετσι, πέρα από το υψηλό κόστος της νοσηλείας σ' αυτά τα κέντρα, η οργάνωση και λειτουργία τους δεν μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην κάλυψη των μεγάλων αναγκών του πληθυσμού.

Διαφορετικά πρέπει να αντιμετωπιστεί η ιδιωτική άσκηση της ιατρικής, η οποία μέχρι ένα βαθμό είναι χρήσιμη, ιδιαίτερα σε συνθήκες ανύπαρκτης πρωτοβάθμιας φροντίδας.

Το ΚΚΕ στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των ιδιωτών γιατρών, οικονομικά (για δίκαιο φορολογικό σύστημα), ασφαλιστικά, εκπαιδευτικά, επαγγελματικά και επεξεργάζεται συγκεκριμένες προτάσεις.

6. Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποίησε την ανακολουθία του ΠΑΣΟΚ για το φάρμακο και με νόμο παρέδωσε ένα σημαντικό τομέα της υγείας και εθνικής οικονομίας, που ήταν μάλιστα κερδοφόρος, στο ντόπιο και ξένο επιχειρηματικό κεφάλαιο. Και το ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του προωθεί παραπέρα τις επιλογές της ΝΔ.

Τα κυβερνητικά μέτρα για τον ΕΟΦ ευθυγραμμίζονται με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και συμβάλλουν στην αποβιομηχάνιση της χώρας μας. Το ΚΚΕ πιστεύει:

α) Το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίζει την ευρύτερη δυνατή χορήγηση φτηνών και ποιοτικά ελεγμένων φαρμάκων, μέσω των ασφαλιστικών ταμείων.

β) Σ' ένα προοδευτικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης της βιομηχανίας του φαρμάκου, αλλά και της βιομηχανίας ιατρικών μηχανημάτων, αντιδραστηρίων και αναλωσίμου υλικού. Και εμπειρία υπάρχει και ικανό επιστημονικό προσωπικό, άλλωστε η δυνατότητα εξαγωγής σε άλλες χώρες, τέτοιων προϊόντων, θα συμβάλει στην εξοικονόμηση μεγάλων ποσών συναλλάγματος.

γ) Ο ΕΟΦ να είναι το κυρίαρχο όργανο σ' όλο το φάσμα της παραγωγής, διακίνησης και κατανάλωσης.

δ) Να δημιουργηθούν ερευνητικά τμήματα στα Πανεπιστήμια, στην Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία, στο "Δημόκριτο".

Ερευνα, όμως, που θα στηρίζεται στις ανάγκες της χώρας και όχι για να καλύπτει άλλα κράτη.

ε) Τα χορηγούμενα φάρμακα από τ' ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να χορηγούνται με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Και χωρίς περιοριστικές "λίστες".

7. Η ασφάλιση υγείας

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη δημόσια, ισότιμη στις παροχές και ενιαία ασφάλιση υγείας.

Η ασφαλιστική κάλυψη πρέπει να είναι ευθύνη και υποχρέωση του κράτους. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με τη μερική ή ολική ιδιωτική ασφάλιση.

Είναι ανάγκη να παρθούν άμεσα μέτρα για την ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων και ιδιαίτερα του ΙΚΑ και να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα και τα προβλήματά τους με μόνιμη επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και άμεση απόδοση των οφειλομένων.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με τις συνεχείς αυξήσεις των νοσηλίων, που γονατίζουν κυριολεκτικά τα ασφαλιστικά ταμεία και αυξάνουν τα κέρδη των ιδιωτικών κλινικών και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, καθώς και με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι ουσιαστικός και αναπόσπαστος παράγοντας αναβάθμισης του υγειονομικού συστήματος είναι η βελτίωση της θέσης των εργαζομένων στο χώρο της υγείας, από άποψη επιστημονική, επαγγελματική, συνθηκών δουλιάς και αμοιβής. Σήμερα, πέρα από το σύνολο σχεδόν των προβλημάτων που απασχολούν το συνδικαλιστικό κίνημα, σημειώνουμε μερικά σημεία που έχουν καθοριστικό ρόλο:

- Αύξηση του νοσηλευτικού προσωπικού και μια σειρά μέτρων, που θα εξασφαλίζουν την παραμονή, την εκπαίδευση, τη συνεχή τροφοδότηση με υψηλής στάθμης υγειονομικό προσωπικό.

- Προγραμματισμός του ιατρικού δυναμικού και εξασφάλιση συνεχούς και υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης.

- Είμαστε αντίθετοι με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των νοσοκομειακών γιατρών. Επιμένουμε στο θεσμό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης σαν μοναδική εργασιακή σχέση. Πρέπει να γίνει συνείδηση σ' όλους τους γιατρούς ότι η βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης θα κατακτηθεί με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Η βελτίωση των οικονομικών τους με άλλους τρόπους μπορεί να ωφελήσει μια μικρή μειοψηφία, αλλά για τους πολλούς θα μείνει αυταπάτη.

- Να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των φορέων των γιατρών και τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ιδιωτικές μονάδες.

- Αμεση πλήρωση των κενών οργανικών θέσεων γιατρών στο ΕΣΥ.

- Να θεσπιστούν αξιοκρατικά κριτήρια για τις προσλήψεις και την εξέλιξη των γιατρών του ΙΚΑ.

- Συμμετοχή του κράτους στην ασφάλιση υγείας των εργαζομένων.

- Αύξηση των κρατικών δαπανών για την υγεία μέσω του προϋπολογισμού.

- Απόκρουση των κυβερνητικών μέτρων, που φαλκιδεύουν το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας και ασφάλισης.

- Κατάρτιση προοδευτικών και δημοκρατικών κανονισμών και καθηκοντολογίου.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι υγειονομικοί οφείλουν να σηκώνουν ένα μέτωπο καταγγελίας και αντίστασης στα νοσηρά φαινόμενα συναλλαγής, αδιαφορίας και εκμετάλλευσης και να επιβάλουν ένα πνεύμα εξυγίανσης και κοινωνικής αλληλεγγύης. Ιδιαίτερα οι κομμουνιστές υγειονομικοί, στον ευαίσθητο αυτό χώρο που εργάζονται, θα πρέπει να περάσουν σε ιδεολογική επίθεση, απέναντι σ' αυτά τα φαινόμενα, προβάλλοντας ταυτόχρονα τα υψηλά ιδανικά του σοσιαλισμού και κομμουνισμού, του ανθρωπισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Να αντιμετωπίζουν με συμπάθεια και ανθρωπιά τον ανθρώπινο πόνο και να υπερασπίζονται το δικαίωμα όλων των ασθενών για ισότιμη μεταχείριση. Η προσπάθεια παγίωσης των νεοσυντηρητικών αντιλήψεων έχει πολλαπλές ηθικο-κοινωνικές, αλλά και οικονομικές επιπτώσεις και οδηγεί στην παραπέρα υποβάθμιση. Τ' αρνητικά φαινόμενα στο δημόσιο χώρο της υγείας και η εκμετάλλευση που γίνεται δεν αποσκοπούν στις προσπάθειες για εξάλειψη, αλλά, αντίθετα, στην κατασυκοφάντησή του.

Οι προτάσεις του υπουργείου, παρά την επιμελημένη γενικολογία και ασάφεια, έχουν ένα σαφή προσανατολισμό: Την πιο πέρα απελευθέρωση της αγοράς και στον τομέα της υγείας, μέσα από τη διατήρηση ενός ελάχιστου δημόσιου τομέα, που θα τροφοδοτεί άμεσα και έμμεσα τον ιδιωτικό τομέα

Οι επενδύσεις στον τομέα της υγείας δεν πρέπει να μετρούνται, μόνο σαν οικονομικό μέγεθος, αλλά σαν μακροπρόθεσμες παραγωγικές επενδύσεις, που συντελούν στη διατήρηση της υγείας του ατόμου, στην αύξηση της παραγωγικής του δυνατότητας, στην ανάπτυξη, σε τελική ανάλυση, της χώρας

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι υγειονομικοί οφείλουν να σηκώνουν ένα μέτωπο καταγγελίας και αντίστασης στα νοσηρά φαινόμενα συναλλαγής, αδιαφορίας και εκμετάλλευσης και να επιβάλουν ένα πνεύμα εξυγίανσης και κοινωνικής αλληλεγγύης

Από την παρουσίαση των θέσεων του ΚΚΕ για την Υγεία

Ο Σπ. Στριφτάρης στο βήμα, παρουσιάζει τις προτάσεις του ΚΚΕ για την υγεία