Η 15 Μάρτη μπορεί να αποβεί μοιραία ημερομηνία για χιλιάδες Κούρδους στη Γερμανία. Αν ως τότε δε μεσολαβήσει μια νέα, θετική, απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης, θα τεθεί σε ισχύ η αρχική απόφαση για την απέλαση των "υπόπτων" Κούρδων, δηλαδή εκείνων που υποτίθεται ότι είναι μέλη του απαγορευμένου "τρομοκρατικού" Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). Από το 1993, που ο ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών Κάντερ, απαγόρευσε το κόμμα αυτό, στη Γερμανία έχουν συλληφθεί περί τους 200 Κούρδους και ενάντια σε πολλές εκατοντάδες άλλους έχουν αρχίσει από καιρό ανακρίσεις.

Η απόφαση για τη σωρηδόν εκτόπιση των "υπόπτων" από τη Γερμανία, αναβλήθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη ως τα μέσα του φετινού Μάρτη, γιατί τότε ακριβώς η σκανδαλώδης καταδίκη στην Τουρκία οχτώ Κούρδων βουλευτών, είχε ξεσηκώσει θόρυβο και στη δημόσια γνώμη της Γερμανίας.

Τι θα γίνει όμως μετά τις 15 του Μάρτη; Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι τόσο ο χριστιανοδημοκράτης ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών όσο και άλλοι έγκυροι χριστιανοδημοκράτες υπουργοί κρατιδίων, είναι αποφασισμένοι να μη δώσουν άλλη παράταση στην απέλαση. Το επιχείρημά τους είναι γνωστό: πρώτον ότι τα μέλη του ΡΚΚ δρουν στη Γερμανία "τρομοκρατικά" και δεύτερο και κύριο για τους Κούρδους που απελαύνονται, "δεν κινδυνεύει" η ζωή και η ελευθερία τους, στην Τουρκία. Τάχα βελτιώθηκε η κατάσταση στην Τουρκία "επί το δημοκρατικότερον". Ανταποκρίνεται ο ισχυρισμός αυτός στην αλήθεια;

Στις 25 και 26 Φλεβάρη είδαν το φως της δημοσιότητας στο Βερολίνο στοιχεία που αντικρούουν αυτούς τους ισχυρισμούς. Εκείνες τις μέρες πραγματοποιήθηκε στη γερμανική πρωτεύουσα "διάσκεψη για το Κουρδιστάν", οργανωμένη από το ΚΟΔΗΣΟ και το γραφείο Πληροφοριών του Κουρδιστάν. Στην έκκληση που απηύθυναν οι 300 συμμετέχοντες - πολιτικοί, συνδικαλιστές, δικηγόροι κλπ. - ζητούν από την υπεύθυνη πολιτική ηγεσία και την κοινή γνώμη της Γερμανίας, να σταματήσει "η δίωξη ολόκληρου του κουρδικού πληθυσμού σ' αυτή τη χώρα" (σ. σ. τη Γερμανία).

Ο δικηγόρος Χανς Εμπερχαρντ Σουλτς από τη Βέρμη, χαρακτήρισε στην ομιλία του την κατάσταση των Κούρδων ως εξής: "Η σημερινή εγκληματικοποίηση των Κούρδων μπορεί στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας να συγκριθεί με τις συνέπειες της απαγόρευσης του ΚΚ Γερμανίας, το 1953". Ο Δυτικογερμανός δικηγόρος ανέφερε στη συνέχεια συγκεκριμένα στοιχεία δίωξης.

Πολύ πιο συγκεκριμένος στο κεφάλαιο αυτό είναι ο Σερντάρ Τσελίκ, συνεργάτης της εφημερίδας "Ozgun Ulke" - που στο μεταξύ απαγορεύτηκε - και συγγραφέας του βιβλίου "Ακριβή Αλήθεια", που μιλάει για την τρομοκρατία εναντίον των δημοκρατικών δημοσιογράφων στην Τουρκία.

Σε άρθρο του με την ευκαιρία της Διάσκεψης για το Κουρδιστάν, ο Τσελίκ γράφει - απαντώντας έμμεσα σε Γερμανούς πολιτικούς - ότι η κατάσταση στην Τουρκία "δε βελτιώθηκε ούτε κατά ένα γιώτα": Αντίθετα, το καθεστώς της Αγκυρας ενέτεινε τις τελευταίες βδομάδες και μήνες την εκστρατείαεξόντωσης ενάντια στον κουρδικό λαό... Στα τέσσερα περασμένα χρόνια δολοφονήθηκαν εκατοντάδες δικηγόροι, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, γιατροί και δάσκαλοι. Το κτίριο της "Ozgun Ulke" στην Ισταμπούλ (σ. σ. Κωνσταντινούπολη) μεταβλήθηκε πρόσφατα σε ερείπια. Ενας συντάκτης της σκοτώθηκε... Ο Τούρκος συγγραφέας Aζίζ Νεσίν, που έμεινε κλεισμένος σε φυλακές σχεδόν πέντε χρόνια, αναφέρει στη συνέντευξή του στο (γερμανικό) "Stern" ότι "φυλακισμένοι Κούρδοι αναγκάζονταν αρκετές φορές να τρώνε τα κόπρανά τους". Χωρικοί αναγκάζονται από τις "δυνάμεις ασφαλείας" που κατά ένα μέρος έχουν εκπαιδευτεί στη Γερμανία και τις ΗΠΑ, να συνεργάζονται μαζί τους σαν "βοηθοί αστυνομίας" και "προστάτες των χωριών", γιατί αλλιώς πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τα χωριά τους. "Τα τελευταία χρόνια παραδόθηκαν στις φλόγες και τις βόμβες ολόκληρα κουρδικά χωριά, οι κάτοικοί τους απήχθησαν και δολοφονήθηκαν, τα ζώα τους κατασχέθηκαν, τα χωράφια τους και οι κήποι τους ερημώθηκαν. 1.500 χωριά έχουν ερημωθεί ως τώρα, πάνω από 5.000 κάτοικοί τους δολοφονήθηκαν, γύρω στα τρία εκατομμύρια Κούρδοι αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες. Και ποιος εφοδιάζει την Τουρκία με όπλα, που χρησιμοποιούνται κατά των Κούρδων;".

Οι Κούρδοι στη Γερμανία δρουν για την εθνική τους ταυτότητα και ενάντια στην εθνική καταπίεση στην Τουρκία, τονίζει ο Τσελίκ, και γι' αυτό πρέπει να σταματήσει ο χαρακτηρισμός τους σαν τρομοκράτες και να μην απελαθούν.

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

Οι δύο τελευταίες βδομάδες σφραγίστηκαν από τη μία ακόμη ευρωπαϊκή νομισματική αναταραχή, που άγγιξε τα όρια της κρίσης. Το εύρος της θύμισε τις μέρες του "μαύρου" Σεπτέμβρη του 1992. Το μάρκο απογειώθηκε. Τα ευρωπαϊκά νομίσματα σημείωσαν έναντι του γερμανικού νομίσματος τις χαμηλότερες ισοτιμίες της ιστορίας τους. Από τον κανόνα δεν ξέφυγαν ούτε τα παραδοσιακά ισχυρά νομίσματα της Ευρώπης: η δανική κορόνα και το ελβετικό φράγκο.

Η αιτία της νομισματικής αναταραχής, τη φορά αυτή, δε βρισκόταν, ωστόσο, στην Ευρώπη. Εντοπιζόταν, κυρίως, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και για την ακρίβεια στις σχέσεις μεταξύ μάρκου και δολαρίου. Εκείνο που κλόνισε τα ευρωπαϊκά νομίσματα ήταν η υποτίμηση του δεύτερου έναντι του πρώτου. Υποτίμηση, που συνδέεται με την αναδιάρθρωση των οικονομικών δυνάμεων στα πλαίσια του σύγχρονου καπιταλισμού. Με τις ανακατατάξεις των στόχων και τις νέες επιδιώξεις δύο μεγάλων πρωταγωνιστών του παγκόσμιου καπιταλισμού, Ηνωμένων Πολιτειών και Γερμανίας.

Η πτώση του νομίσματος των ΗΠΑ έναντι του μάρκου εμφανίζεται ως σταθερό φαινόμενο των δύο τελευταίων χρόνων. Και αυτό, μολονότι προβλέψεις και εκτιμήσεις οικονομικών αναλυτών περίμεναν εδώ και ενάμιση χρόνο την ανάκαμψη του δολαρίου έναντι του μάρκου.

Οι λανθασμένες, όπως αποδεικνύεται πια, αυτές εκτιμήσεις βασίζονταν στη γενική βελτίωση της κατάστασης της οικονομίας των ΗΠΑ. Πράγματι, η τελευταία έχει εμφανίσει τα δύο τελευταία χρόνια επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης, μείωση της ανεργίας και κάμψη του πληθωρισμού. Αντίθετα, η γερμανική οικονομία, μολονότι και αυτή ανέκαμπτε, απορροφούσε ακόμη τους κλυδωνισμούς της ενοποίησης. Οι ρυθμοί ανάπτυξής της ήταν σαφώς χαμηλότεροι, η ανεργία της μεγαλύτερη. Η γερμανική οικονομία βελτίωσε σημαντικά την εικόνα της, μόλις πέρσι.

Τα στοιχεία αυτά επέτρεπαν κάθε αισιόδοξη εκτίμηση για το δολάριο. Να, όμως, που συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Το δολάριο όχι απλά δεν ανέβηκε, αλλά έχασε το 17% της αξίας του έναντι του μάρκου μέσα στους τελευταίους 14 μήνες. Η πτώση του τις τελευταίες μέρες ερμηνεύτηκε κυρίως ως αποτέλεσμα της "παγίδευσης των ΗΠΑ και του νομίσματός της στην οικονομική κρίση του Μεξικού". Αυτό αληθεύει. Αλλά η διάρκεια του φαινομένου δείχνει ότι υπάρχει κάτι ακόμη, μια βαθύτερη αιτία για το "κακό".

Η ρίζα του κακού πρέπει να αναζητηθεί μάλλον στα δημόσια οικονομικά των ΗΠΑ, που όπως είναι γνωστό, κάθε άλλο παρά ανθηρά είναι. Σε αντίθεση με τη Γερμανία, που κατάφερε να διατηρήσει το δημόσιο χρέος της σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα υψηλότατο δημόσιο χρέος, που ανέρχεται στο 250% του ΑΕΠ της χώρας. Αν σκεφτούμε ότι ακόμη και το ελληνικό φτάνει στο 125% του ΑΕΠ, το εξαιρετικό μέγεθος του δημοσίου χρέους της υπερατλαντικής συμπολιτείας γίνεται εύκολα αντιληπτό.

Το πρόβλημα θεωρείται τόσο σημαντικό, που μια από τις κυριότερες δεσμεύσεις και προσπάθειες του Προέδρου Κλίντον έχει ως στόχο τον περιορισμό του χρέους. Οι Ρεπουμπλικανοί του Κογκρέσου έφτασαν, μάλιστα, να ζητήσουν να κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα η υποχρέωση της κυβέρνησης για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ανεξάρτητα από το υπερβολικό της πρότασής τους, η διατύπωσή της και μόνον δείχνει την έκταση του προβλήματος.

Αυτό ακριβώς το βάρος του δημοσίου χρέους και οι απεγνωσμένες (και, ταυτόχρονα, ανεπιτυχείς) προσπάθειες κυβέρνησης και της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ να το περιορίσουν, φόβισαν τα μεγάλα κερδοσκοπικά κεφάλαια, γνωστά ως "HEDGE - FUNDS". Ιδιαίτερα το φάσμα του πληθωρισμού, που μπορεί να εξανεμίσει τα προσδοκώμενα κέρδη τους, τα έδιωξε και τα διώχνει μακριά από τις ΗΠΑ. Το δολάριο εμφανίζει πιθανότητες αστάθειας, άρα δε συμφέρει. Και γι' αυτό εγκαταλείφθηκε, κατά συνέπεια, υποτιμήθηκε, προς όφελος του μάρκου.

Το γερμανικό νόμισμα μοιάζει ασφαλές και αποδοτικό. Το περιορισμένο δημόσιο χρέος της χώρας και, κυρίως, η σταθερή, σφιχτή, αντιπληθωριστική πολιτική της Μπούντεσμπανκ, αποτελεί εγγύηση για μεγάλα και σίγουρα κέρδη- και γι' αυτό το νόμισμά της ελκύει τους κερδοσκόπους του νομίσματος. Η "πονηρή" στάση της Μπούντεσμπανκ, που, μολονότι κρατά σταθερά τα επιτόκιά της, άφηνε να διαρρέουν φήμες για πιθανή άνοδό τους, με στόχο να προσελκύσει όλο και περισσότερα κεφάλαια, επέτειναν το φαινόμενο - και την πτώση του δολαρίου.

Το εντυπωσιακό είναι, βέβαια, ότι οι ΗΠΑ δε φαίνονται να κάνουν και πολλά πράγματα για να στηρίξουν το νόμισμά τους τουλάχιστον όσο δεν πέφτει κάτω από ένα επίπεδο. Αντίθετα, μάλιστα, ΗΠΑ και Γερμανία μοιάζουν, καθεμιά σε διαφορετική έκταση, ικανοποιημένες από τις χαμηλές ισοτιμίες του δολαρίου και τις υψηλές του μάρκου. Πιθανότατα, γιατί αυτές εξυπηρετούν τα σημερινά στρατηγικά οικονομικά συμφέροντα των δύο μεγαθηρίων του καπιταλισμού.

Η Γερμανία χρειάζεται κεφάλαια για να επεκταθεί με αγορές και εξαγορές επιχειρήσεων στην Ανατολική Ευρώπη. Μέσω του ισχυρού μάρκου, μπορεί να τα εξασφαλίσει. Οι ΗΠΑ, αντίθετα, επιδιώκουν να αλώσουν τις αγορές της Ασίας, και κυρίως της Κίνας, όπως έδειξε και η πρόσφατη ανταλλαγή "εμπορικών πυρών". Τα προϊόντα τους οφείλουν να είναι ανταγωνιστικά και η χαμηλή τιμή του δολαρίου συμβάλλει σε αυτό.

Αν, όμως, Γερμανία και ΗΠΑ δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τα "νομισματικά παιχνίδια" και τα υπερατλαντικά ταξίδια των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, δε συμβαίνει το ίδιο και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Η υπερτίμηση του μάρκου έπληξε όλα τα ευρωπαϊκά νομίσματα. Γιατί, με την ενίσχυση του γερμανικού νομίσματος, ανεξάρτητα από τα υπερατλαντικά αίτιά της, το γαλλικό φράγκο, η ισπανική πεσέτα, η ιταλική λιρέτα, η βρετανική στερλίνα εγκαταλείφθηκαν μαζικά προς χάρη του. Παρά τις εκτεταμένες παρεμβάσεις τους, οι κεντρικές τράπεζες δεν μπόρεσαν να καταφέρουν και πολλά, με αποτέλεσμα μια εκτεταμένη αναταραχή στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα.

Από τα μέσα της περασμένης βδομάδας, τα πράγματα ηρέμησαν και οι ισοτιμίες των ευρωπαϊκών νομισμάτων σταθεροποιήθηκαν. Αν, όμως, οι μέχρι στιγμής τάσεις ενίσχυσης του μάρκου σε βάρος του δολαρίου επιμείνουν και οδηγήσουν σε νέα νομισματική αναταραχή, το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα θα κλυδωνιστεί πολύ επικίνδυνα. Κι ίσως τότε βρεθούμε μπροστά σε κάτι ασυνήθιστο: το συντονισμό των ευρωπαϊκών κρατών, πλην Γερμανίας, και την ανάληψη μιας κοινής προσπάθειας εκ μέρους τους για τη στήριξη του δολαρίου, ως προϋπόθεση για τη διαφύλαξη του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος.

Μαριάννα ΤΟΛΙΑ

Στο φύλο της 26ης Φλεβάρη, ο "δαίμων του τυπογραφείου" ανέφερε σαν χρονολογία της ένταξης της ΟΔΓ στο ΝΑΤΟ και της ΔΕΕ τον Μάη του 1995. Η σωστή ημερομηνία είναι, φυσικά, Μάης 1955.

Γρήγορα, σε πλήρη απαγόρευση το ΡΚΚ στη Γερμανία;

Η εκτεταμένη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία συντελεί στη διεθνή νομισματική αστάθεια