Σαν σήμερα, στις 22 Μάρτη 1993, πέθανε ο αγωνιστής ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ.Γεννήθηκε το Μάρτη του 1918 στη Νίκαια Λάρισας. Το 1923 έμεινε ορφανός από πατέρα. Μόλις τελείωσε το Δημοτικό, πήγε παραγιός. Το 1933 σε ηλικία 15 χρόνων οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ. Το 1939, υπηρετώντας τη θητεία του, πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και τραυματίστηκε στον καρπό του αριστερού χεριού του. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Ηταν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης ως αντάρτης του Ιππικού Θεσσαλίας.

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, κλείστηκε στις φυλακές της Λάρισας και των Τρικάλων. Οταν γεννήθηκε ο γιος του, ήταν στη φυλακή. Κυνηγημένος από τους τρομοκράτες του Σούρλα, πήρε ξανά το δρόμο του βουνού, το δρόμο του αγώνα. Το 1946 κατέφυγε στο ΔΣΕ στο Ιππικό του Γαζή στα Αγραφα. Υπηρέτησε με το βαθμό του λοχαγού και αργότερα ήταν επιτελάρχης Ταξιαρχίας.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, το φθινόπωρο του 1949, έζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία ως το 1951 και από το 1951 ως το 1986 στη Βουδαπέστη.

Στην πολιτική προσφυγιά, διακρίθηκε ως ένθερμος υποστηριχτής της αθλητικής ιδέας στο χωριό "Νίκος Μπελογιάννης" και στη Βουδαπέστη. Η ζωή του μακριά από την πατρίδα και φυσικό του περιβάλλον ήταν δύσκολη και βασανιστική. Με τη γυναίκα του Γρηγορία αντάμωσε το 1966. Το γιο του τον γνώρισε μετά τη μεταπολίτευση, το 1974. Οταν κατέβηκε ο γιος του από το τρένο στο σταθμό της Βουδαπέστης, νόμισε ότι ήταν άλλος ο πατέρας του, που του έμοιαζε κάπως. Ηταν μια στιγμή συγκλονιστική δράματος και χαράς, ταυτόχρονα.

Ο Πέτρος Λαζόπουλος επαναπατρίστηκε το 1986 με κλονισμένη την υγεία του. Το 1991 του έκοψαν το πόδι από το μηρό. Εζησε στο κρεβάτι 18 μήνες, γιατί αγαπούσε τη ζωή και ήθελε να δει το γιο του παντρεμένο και αποκαταστημένο.Πέθανε στις 22 Μάρτη 1993 και θάφτηκε την επομένη στη Λάρισα.

Με τη συμπλήρωση 2 χρόνων από το θάνατό του, ο γιος του Γιώργος πρόσφερε 20.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη".

***