Ο Γ. Α. ΧΑΛΑΡΗΣ από την Αθήνα, σε γράμμα του με επίκαιρα θέματα που μας έστειλε, μεταξύ των άλλων γράφει: "Η προεδρία της Δημοκρατίας κάθε τόσο σε δεξιώσεις καλεί στο προεδρικό μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού, αντιπροσωπείες ορισμένων κοινωνικών τάξεων. Ομως - εκτός του ότι δεν καλούνται σ' αυτές τις έστω τυπικές δεξιώσεις αντιπρόσωποι εργατών, αγροτών, εργαζομένων γυναικών κ.ά. - απουσιάζουν οι εκπρόσωποι των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Αυτοί που δε "λάκισαν" προς το εξωτερικό μετά την κατοχή από τους φασίστες της χώρας μας, αυτοί που έμειναν και πολέμησαν τον κατακτητή, αυτοί που πότισαν τα βουνά με το αίμα τους και με χιλιάδες νεκρούς. Αυτοί θα έπρεπε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας να είναι στην πρώτη θέση των καλεσμένων και όχι οι απόγονοι μερικών που ζούσαν στα καλύτερα ξενοδοχεία του Καϊρου ή "σπούδαζαν" στην Αμερική όταν ο ελληνικός λαός πέθαινε στους δρόμους πρησμένος από την πείνα".

• Και τέλος ασχολείται με την προκλητικά πλούσια αμφίεση των "Αγίων Πατέρων" της Εκκλησίας μας, όπου σε γιορτινές εμφανίσεις τους λάμπουν στο χρυσάφι, όταν χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν πεινασμένα. "Πού είναι γραμμένο - καταλήγει - οι εκπρόσωποι του Χριστού να είναι χρυσοστολισμένοι, ενώ Εκείνος ήταν τόσο απλός. Την ισότητα σε όλους διακήρυττε και όχι την απόκτηση του χρυσού".

Ο Γ. Α. ΧΑΛΑΡΗΣ από την Αθήνα, σε γράμμα του με επίκαιρα θέματα που μας έστειλε, μεταξύ των άλλων γράφει: "Η προεδρία της Δημοκρατίας κάθε τόσο σε δεξιώσεις καλεί στο προεδρικό μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού, αντιπροσωπείες ορισμένων κοινωνικών τάξεων. Ομως - εκτός του ότι δεν καλούνται σ' αυτές τις έστω τυπικές δεξιώσεις αντιπρόσωποι εργατών, αγροτών, εργαζομένων γυναικών κ.ά. - απουσιάζουν οι εκπρόσωποι των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Αυτοί που δε "λάκισαν" προς το εξωτερικό μετά την κατοχή από τους φασίστες της χώρας μας, αυτοί που έμειναν και πολέμησαν τον κατακτητή, αυτοί που πότισαν τα βουνά με το αίμα τους και με χιλιάδες νεκρούς. Αυτοί θα έπρεπε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας να είναι στην πρώτη θέση των καλεσμένων και όχι οι απόγονοι μερικών που ζούσαν στα καλύτερα ξενοδοχεία του Καϊρου ή "σπούδαζαν" στην Αμερική όταν ο ελληνικός λαός πέθαινε στους δρόμους πρησμένος από την πείνα".

• Και τέλος ασχολείται με την προκλητικά πλούσια αμφίεση των "Αγίων Πατέρων" της Εκκλησίας μας, όπου σε γιορτινές εμφανίσεις τους λάμπουν στο χρυσάφι, όταν χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν πεινασμένα. "Πού είναι γραμμένο - καταλήγει - οι εκπρόσωποι του Χριστού να είναι χρυσοστολισμένοι, ενώ Εκείνος ήταν τόσο απλός. Την ισότητα σε όλους διακήρυττε και όχι την απόκτηση του χρυσού".