Οι ΗΠΑ "κληρονόμησαν" την Ελλάδα από τους Βρετανούς το 1947.

"Οι επίσημοι στόχοι της αμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του '50 ήταν η εξουδετέρωση κάθε κομμουνιστικής επιρροής, η οικονομική και πολιτική σταθερότητα και η προσήλωση της χώρας στο ΝΑΤΟ και το δυτικό στρατόπεδο".

Κύριες προϋποθέσεις για την υλοποίηση των στόχων αυτών ήταν η διατήρηση ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων, που θα μπορούσαν "να αποκρούσουν εισβολή των δυνάμεων του ανατολικού μπλοκ από το βορρά", καθώς και η στενή σχέση των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών των δύο χωρών.

Πάνω στους στόχους αυτούς οι ΗΠΑ έκτισαν ένα πλέγμα σχέσεων με την πολιτική ηγεσία της χώρας και στενών δεσμών με το στράτευμα και τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών.

Από την αρχή στηρίχτηκαν και στήριξαν το παλάτι εξαιτίας της ενεργής δράσης του στον εμφύλιο.

Σε καθημερινή βάση, πρεσβεία, διπλωμάτες, στρατιωτικοί και αξιωματούχοι της CIA συμμετείχαν ενεργά στις συνωμοσίες και τα έντονα παρασκήνια που χαρακτήριζαν τις δεκαετίες '50 και '60 (και τις επόμενες δεκαετίες θα προσθέταμε).

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βιβλίο, ο ρόλος του αμερικανικού παράγοντα κατά τη δεκαετία του '50 δεν μπορεί ασφαλώς να μελετηθεί χωρίς να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στο ρόλο της CIA.

Ο Τρούμαν μετέτρεψε την Αθήνα σ' ένα από τα νευραλγικά πόστα της CIA. Ο σταθμός της CIA ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος, από πλευράς προσωπικού, στον κόσμο (!) και σε αυτόν υπηρετούσαν υπάλληλοι γνωστοί για τις εξαίρετες ικανότητές τους.

Εκθεση ειδικής επιτροπής που είχε διορίσει ο Αϊζενχάουερ το 1955 για να εξετάσει όλες τις μυστικές επιχειρήσεις που είχε εκτελέσει μέχρι τότε η CIA κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Αθήνα "ήταν ένα από τα πολύ λίγα πόστα στα οποία ο σταθμάρχης της μυστικής υπηρεσίας είχε μεγαλύτερη δύναμη από τον πρέσβη".

Μια από τις πρώτες μυστικές επιχειρήσεις της CIA από την ίδρυσή της εκτυλίχτηκε στην Ελλάδα το 1948, με στόχο την εκτέλεση επιχειρήσεων ψυχολογικού πολέμου για την αντιμετώπιση της προπαγάνδας του ΚΚΕ.

Οι πράκτορες της CIA είχαν βασική αποστολή τη συλλογή πληροφοριών από τη Βουλγαρία, την Αλβανία και τη Γιουγκοσλαβία και την αντιμετώπιση σοβιετικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα.

Η αμερικανική υπηρεσία CIA συνεργάστηκε στενά με τις ελληνικές αρχές ασφαλείας για την παρακολούθηση και την εξάρθρωση των κομμουνιστικών οργανώσεων.

Η CIA είχε ευρύ δίκτυο πληροφοριοδοτών που το εξασφάλιζε χάρη στα δολάρια που μοίραζε. "Η φτώχεια που επικρατούσε στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του '50 επέτρεπε στους πράκτορες της αμερικανικής υπηρεσίας να αποκτούν σχετικά εύκολα πληροφοριοδότες σε διάφορες κρατικές και στρατιωτικές υπηρεσίες".

Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΚΥΠ) ιδρύθηκε το Μάη του 1953 με την καθοριστική καθοδήγηση, βοήθεια και ενίσχυση των αμερικανικών υπηρεσιών. Η CIA παρείχε στην ΚΥΠ κονδύλια για τη λειτουργία της, τα εκπαιδευτικά σεμινάρια για τα στελέχη της και ειδικό εξοπλισμό. Εβαλαν βέβαια και τη σφραγίδα τους στον προσανατολισμό της ΚΥΠ: "κατασκοπία στο εξωτερικό, αντιμετώπιση των ξένων υπηρεσιών που δρούσαν στην Ελλάδα και κυρίως αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου".

Εκθεση των Αμερικανών ειδικών αναφέρει ότι τα στελέχη της ΚΥΠ ήταν αναμεμειγμένα σε παράνομες πολιτικές δραστηριότητες και εξαρτιόνταν υπερβολικά από τις δυτικές υπηρεσίες, ενώ δεν είχαν εμπιστοσύνη στις πληροφορίες τους, προφανώς για να δικαιολογήσουν τη δική τους δράση.

Πολλές φορές εκτελούσαν κοινές επιχειρήσεις. Οι κοινές επιχειρήσεις της ΚΥΠ και της ΣΙΑ είχαν επίκεντρο τη Βουλγαρία και την Αλβανία. "Στα ελληνικά σύνορα με τις χώρες αυτές είχαν δημιουργηθεί ειδικά κέντρα συλλογής πληροφοριών, εξοπλισμένα με ηλεκτρονικά μέσα που υπέκλεπταν συνομιλίες, λειτουργούσαν ως δίκτυα έγκαιρης προειδοποίησης για τις κινήσεις στρατιωτικών δυνάμεων και επίσης ως κέντρα από όπου ξεκινούσαν μυστικές αποστολές" (!).

Ενας από τους Ελληνες αξιωματικούς που συμμετείχαν στις κοινές αυτές επιχειρήσεις κατά τη δεκαετία του '50 ήταν ο τότε αντισυνταγματάρχης της ΚΥΠ Γ. Παπαδόπουλος, ο μετέπειτα επικεφαλής του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1967... (σ.σ. οι ΗΠΑ γνώριζαν από την αρχή την ύπαρξη και δράση των πραξικοπηματιών και όπως επιβεβαιώνεται από τα έγγραφα που παρουσιάζονται στο βιβλίο τους ενθάρρυναν να προχωρήσουν στην επιβολή της δικτατορίας και στη συνέχεια τους στήριξαν σθεναρά).

Στη ΣΙΑ, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, "είχε ανατεθεί από την αμερικανική κυβέρνηση η συνεργασία με επίλεκτες ομάδες του ελληνικού στρατού για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης εισβολής από δυνάμεις της Σοβιετικής Ενωσης και των δορυφόρων της".

Ακρως απόρρητο έγγραφο του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του Λευκού Οίκου αναφέρει συγκεκριμένα πως το 1952 οι ΗΠΑ έπρεπε να παράσχουν την υποστήριξη που αρμόζει στην ελληνική στρατιωτική ηγεσία για να βοηθήσουν στη διατήρηση της εσωτερικής ασφάλειας (!) και την απόκρουση επίθεσης από χώρες - δορυφόρους με την ενίσχυση ανταρτών".

Στη ΣΙΑ ανατέθηκε η ευθύνη για τη συνεργασία με τα ΛΟΚ (Λόχοι Ορεινών Καταδρομών). Η σχέση της ΣΙΑ με τα ΛΟΚ εγκαινιάστηκε το 1951 και βασικό ρόλο έπαιξαν ο Στίβεν Μίλτον, στέλεχος της ΣΙΑ, και ο συνταγματάρχης Καλίνσκι, αρχηγός των ΛΟΚ και γαμπρός του Παπάγου.

Η ΣΙΑ είχε αναλάβει την εκπαίδευση των αξιωματικών των ΛΟΚ και τους παρείχε σκηνές, ειδικά φορτηγά και πολεμικό εξοπλισμό.

Εκθεση της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Αθήνα ανέφερε πως η αμερικανική υποστήριξη προς τα ΛΟΚ είχε ένα άκρως απόρρητο σκέλος. Το βασικό σχέδιο προέβλεπε ότι μετά την εισβολή εχθρικών δυνάμεων, ο υπεύθυνος επιχειρήσεων του σταθμού της ΣΙΑ θα ανέβαινε στα βουνά, μαζί με ορισμένες επίλεκτες δυνάμεις των ΛΟΚ και των ΤΕΑ (Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας), όπου θα αντιπροσώπευαν την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση και θα συντόνιζαν την αντίσταση κατά των εισβολέων. Στη διάθεση των ανδρών των ΛΟΚ υπήρχαν αποθηκευμένα όπλα, ασύρματοι και άλλο υλικό σε ειδικούς κρυψώνες. Το σχέδιο είχε ως βασικό στόχο να μην επαναληφθεί η εμπειρία της αντίστασης κατά της γερμανικής κατοχής (!).

Οι αξιωματικοί της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα και της ΣΙΑ συνεργάζονταν, ακόμα, με τα ΤΕΑ, στις μονάδες των οποίων έκαναν τακτικές επισκέψεις. Ο ρόλος των ΤΕΑ σε περίπτωση εισβολής ήταν η προστασία των τακτικών δυνάμεων του στρατού και η εκτέλεση επιχειρήσεων ανορθόδοξου πολέμου.

Η έκθεση της στρατιωτικής αποστολής αναφέρει ακόμη ότι τα ΤΕΑ λειτουργούσαν σαν δίκτυα συλλογής πληροφοριών, διατηρούσαν τουλάχιστον έναν πληροφοριοδότη σε κάθε χωριό και συμμετείχαν σε "συζητήσεις στα τοπικά καφενεία", ασκώντας την τακτική της αντιπροπαγάνδας. Επίσης, οι διοικητές των ΤΕΑ "διατηρούν φακέλους για όλους τους γνωστούς κομμουνιστές, τους συνοδοιπόρους και το δυναμικό της ΕΔΑ στις περιοχές ευθύνης τους".

Από τις αρχές της δεκαετίας του '50 η ΣΙΑ είχε συλλέξει πληροφορίες για τη δραστηριότητα της συνωμοτικής παραστρατιωτικής οργάνωσης ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) που ιδρύθηκε το 1944. Οι αμερικανικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν με προσοχή τις δραστηριότητές του και τις ενθάρρυναν με τη λογική ότι θα μπορούσαν να παρέμβουν αποτρεπτικά σε περίπτωση κομμουνιστικού κινδύνου. Ο ΙΔΕΑ περιλάμβανε αξιωματικούς που είχαν βαθμό ταγματάρχη ως και στρατηγού.

Η αμερικανική πρεσβεία είχε επαφές με στελέχη του ΙΔΕΑ και παρακολουθούσε συστηματικά τις εσωτερικές (!) εξελίξεις της ομάδας, ενώ οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ εκτιμούσαν ότι εάν ο ΙΔΕΑ αποφάσιζε να προχωρήσει σε πραξικόπημα "αυτό θα εξηρτάτο σε μεγάλο βαθμό... από το ποια θα ήταν η αμερικάνικη αντίδραση" (!).

Στέλεχος της ΣΙΑ που υπηρέτησε στην Αθήνα τρεις φορές από το 1947 έως το 1966, υποστήριζε ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αντιμετώπιζαν θετικά το ρόλο του ΙΔΕΑ και άλλων συνωμοτικών ομάδων, διότι εκτιμούσαν ότι δε θα επέτρεπαν ποτέ την άνοδο αριστερών κομμάτων στην εξουσία ή ανοίγματα ελληνικών κυβερνήσεων στο ανατολικό μπλοκ.

Οι ΗΠΑ ασκούσαν ουσιαστικό έλεγχο στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστική η εξής περίπτωση. Οταν ο Παπάγος μετά την εκλογή του θέλησε να αποστρατεύσει μια σειρά ανώτατους αξιωματικούς για να ελέγξει το στράτευμα, ο επιτετραμμένος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τσαρλς Γιοστ, και ο αρχηγός της στρατιωτικής αποστολής, στρατηγός Χαρτ, του ζήτησαν να τις ματαιώσει ή να τις καθυστερήσει. Ο γνωστός πρεσβευτής Πιουριφόι είχε προειδοποιήσει τον Παπάγο ότι "όλες οι αλλαγές στο στρατό θα πρέπει να έχουν την έγκριση του στρατηγού Χαρτ". Γενικότερα πάντως "όλες οι σημαντικές αποφάσεις για τη διάρθρωση του ελληνικού στρατού, τις σημαντικές μεταθέσεις και την αγορά εξοπλισμών περνούσαν από το γραφείο του στρατηγού Χαρτ και των προκατόχων του". Τέτοιες συνήθειες βέβαια δεν κόβονται εύκολα...

Το Φλεβάρη του 1952 η Ελλάδα έγινε μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας. Ο Παπάγος πρόσφερε στους Αμερικανούς το ελληνικό έδαφος για την εγκαθίδρυση στρατιωτικών βάσεων, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Α. Αϊζενχάουερ, τον Ιούνη του 1953. Τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου υπογράφηκε η συμφωνία για τις βάσεις και επικυρώθηκε την ίδια ημέρα από το Υπουργικό Συμβούλιο, επειδή η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα δεν ήθελε επικύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή (!). Τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία διεξήγαγε ο Π. Μαρκεζίνης σε συνεργασία με τον υπουργό Αμυνας Παναγιώτη Κανελλόπουλο.

Τον ίδιο μήνα, το βασιλικό ζεύγος επισκέφθηκε την Αμερική όπου του επιφυλάχτηκε θερμή επίσημη υποδοχή...

Επιμέλεια: Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Ενα από τα στερεότυπα της αστικής προπαγάνδας επί δεκαετίες αποτελούσε η κατηγορία κατά του ΚΚΕ ότι "τα πάντα τα αποδίδει στον ιμπεριαλισμό και ειδικότερα στις ΗΠΑ", ενώ, περνώντας στην αντεπίθεση, έκαναν πλύση εγκεφάλου για δήθεν "εξάρτηση του ΚΚΕ από τη Μόσχα". Ομως τα πράγματα, όπως αποδεικνύεται σήμερα, ήταν... πολύ χειρότερα απ' ό,τι κατήγγειλε το ΚΚΕ. Οπως επιβεβαιώνεται από το βιβλίο του - γνωστού για τις διασυνδέσεις του με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ - δημοσιογράφου Αλ. Παπαχελά, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο "Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας - ο αμερικανικός παράγων, 1947 - 1967", από τις εκδόσεις "Εστία", οι Αμερικανοί ασκούσαν, για το παραπάνω διάστημα, καθημερινή ασφυκτική παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, ακόμα και σε "δευτερεύοντα" θέματα. Εκείνο όμως που εντυπωσιάζει είναι ότι οι ΗΠΑ, κυρίως μέσω της ΣΙΑ και άλλων "ευαγών ιδρυμάτων", είχαν αναλάβει την αντιμετώπιση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα, μη έχοντας εμπιστοσύνη στις αντίστοιχες υπηρεσίες του μετεμφυλιακού κράτους!

Είναι φανερό ότι οι αποκαλύψεις που περιέχονται στο βιβλίο, οι οποίες προέρχονται από επίσημα κείμενα και τα αρχεία των αμερικανικών υπηρεσιών, έχουν εξαιρετική επικαιρότητα, με δεδομένο ότι το πλέγμα της εξάρτησης από τις ΗΠΑ δεν έχει αλλάξει, αντίθετα, καθημερινά ενισχύεται.

Στη συνέχεια δημοσιεύονται ορισμένα αποσπάσματα από το βιβλίο που αφορούν τη δεκαετία του '50. Για τυχόν ομοιότητες με τη σημερινή εποχή, καλύτερα να απευθυνθείτε στην κυβέρνηση Σημίτη...