λ9

Σήμερα, 26 Αυγούστου, συμπληρώνονται 6 μήνες από τότε που "έφυγε" για πάντα η αγωνίστρια ΧΑΡΟΥΛΑ Χωραφάκη - ΚΕΠΕΣΗ."Εφυγε" χωρίς να προλάβει να κάμει τόσα και τόσα για τον αγώνα. Ιδιαίτερα χωρίς να μπορέσει να γράψει το δεύτερο βιβλίο της "Ο συνδικαλισμός και η εργοδοσία του ΕΕΣ". Το υλικό έτοιμο - συστηματοποιημένο ημερολογιακά - για τους αγώνες που έκαμε κόντρα στην αδικία, για το συμφέρον των συναδέλφων της χωρίς διάκριση. Ο τίτλος της παράταξής της "ΤΟ ΕΝΩΤΙΚΟ" του ΕΕΣ, εξέφραζε αυτό το πνεύμα της ολοκάθαρα.

"Εφυγε", χωρίς να σκεφθεί πόσο σπαραγμό άφηνε πίσω της.

Ο σύντροφος στη ζωή της και στον αγώνα προσφέρει αυτό που μπορεί στη μνήμη της, 10.000 δρχ. στο ΚΚΕ.

* * *

Ο έμπορος Η. Δ. πρόσφερε στο ΚΚΕ 30.000 δρχ.

* * *

λ9

Στις 18 Αυγούστου 1997 σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΥΤΙΚΑΡΗ.Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, πολέμησε τους κατακτητές και τους προσκυνημένους από τις γραμμές της Θρυλικής ΕΠΟΝ, ζωντάνεψε τους πόθους του λαού για το δίκιο και τη λευτεριά της πατρίδας. Τα Παλαιά Σφαγεία, η γειτονιά όπου αγωνίστηκε τον αποχαιρέτησε σύσσωμη και θα τον θυμάται πάντα.

Αιώνια η μνήμη του.

Στη μνήμη του πρόσφεραν στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Πετραλώνων: Οι θείοι του Δήμητρα και Γιώργος Σαββάτης 12.000 δρχ. Οι συμπέθεροί του Φρόσω και Διονύσης Ροδίτης 8.000 δρχ. Ο συμπέθερός του Δημ. Πανίδης 8.000 δρχ.

* Στη μνήμη του αγαπητού μας γαμπρού Παντελή Μυρικάρη προσφέρουμε 5.000 δρχ. στο ΚΚΕ.

Χριστίνα και Γιάννης Τσάκωνας

* * *

Ο Ανδρέας Ζαπάντης πρόσφερε στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Κάτω Αχαρνών 10.000 δρχ. στη μνήμη του γιου του ΔΙΟΝΥΣΗ και της παλαίμαχης αγωνίστριας ΛΟΥΛΑΣ ΛΟΓΟΡΑ.

* * *

λ9

Πέρασαν 5 χρόνια από τότε που μας έφυγε για πάντα ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Αν. ΚΑΡΑΤΖΙΟΣ γραμματέας της ΚΟΒ Κέντρου και μέλος της ΝΕ Λάρισας. Γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Πουρνάρι Λάρισας. Καταγόταν από αγροτική οικογένεια. ΕΠΟΝίτης στην Κατοχή και σύνδεσμος με τον πυρήνα του ΚΚΕ Πουρναρίου, μαχητής του ΔΣΕ στον Εμφύλιο, το χειμώνα του 1946 - 47 έπεσε νύχτα σε ενέδρα χωροφυλάκων, πιάστηκε, βασανίστηκε απάνθρωπα, αλλά δεν πρόδωσε. Το 1949 τραυματίστηκε βαριά στη μάχη του Αμύνταιου από ρουκέτα αεροπλάνου και για ένα διάστημα έχασε την ακοή του.

Από το φθινόπψωρο του 1949 έζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, όπου για 27 χρόνια δούλεψε εργολάβος στις οικοδομές. Το 1956 τελείωσε Μέση Σχολή Γεωπονίας.

Επαναπατρίστηκε το 1976 και συνδέθηκε με την ΚΟ Λάρισας. Για ένα διάστημα ήταν πρόεδρος του τοπικού σωματείου Μηχανοξυλουργών, μέλος του ΔΣ του Παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ και της ΠΕΕΠΠ.

Στις 23 Αυγούστου 1992, στην εκδήλωση που έγινε για την επέτειο της ορκωμοσίας της πρώτης αντάρτικης ομάδας του Ολύμπου έπαθε σοβαρό καρδιακό επεισόδιο, που τον οδήγησε στο θάνατο.

Στη μνήμη του προσφέρω 5.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη" και 5.000 δρχ. στο Ενημερωτικό Δελτίο της ΠΕΕΠΠ.

Η γυναίκα του Βάλια Καράτζιου