Η αλήθεια, όμως, για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που προβάλλει η κυβέρνηση και δεν κρύβεται ούτε με τα επιλεκτικά στοιχεία που εμφανίζει το οικονομικό επιτελείο της ούτε με τα εύσημα που της αποδίδουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες (ΣΕΒ, εξαγωγείς κλπ.) και οι διεθνείς οργανισμοί - υπηρέτες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΕΕ). Πλευρές, για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αποτελούν μερικά από τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας (ΕΣΥΕ) και της Τράπεζας της Ελλάδας, που ανακοινώθηκαν προχτές και είδαν χτες το φως της δημοσιότητας. Τα στοιχεία αυτά, που αναφέρονται στην εξέλιξη τριών βασικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας (ελλείμματα ισοζυγίου - βιομηχανική παραγωγή - ανεργία) και τα οποία η κυβέρνηση απέφυγε να σχολιάσει σαν ο διάβολος το λιβάνι, επιβεβαιώνουν πως για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο. Και ιδού γιατί:

* * *

Δεύτερον, η ελληνική βιομηχανία εξακολουθεί να παράγει σήμερα λιγότερα προϊόντα από το 1980 (!) γεγονός που δείχνει τη συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής και τη δυσμενή αλλαγή θέσης της Ελλάδας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Ενώ οι κυβερνώντες δίνουν όρκους πίστης ότι πασχίζουν για την ανάπτυξη και ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, στην ουσία έχουμε ανάκαμψη μη παραγωγικών τομέων, του παρασιτισμού και της κερδοσκοπίας. Ετσι, κάθε χρόνο βιώνουμε τα λουκέτα σε μικρές, μεσαίες, αλλά και μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο, ενώ μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80 μιλούσαμε για προβληματικές επιχειρήσεις, σήμερα να μιλάμε για προβληματικές περιοχές και οι κυβερνώντες καλούν τους άνεργους να δεχτούν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που θεσμοθετούν μισθούς και μεροκάματα πείνας, κάτω και από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση!

Τρίτον, η παθητική προσαρμογή της βιομηχανικής πολιτικής στις επιταγές του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, το οποίο ήθελε και θέλει την ελληνική οικονομία και βιομηχανία συμπληρωματική της Κοινότητας, είχε ως συνέπεια όχι μόνο την επιδείνωση των ελλειμμάτων του ισοζυγίου - αλλά και την εκρηκτική άνοδο της ανεργίας. Τα στοιχεία της δειγματοληπτικής έρευνας της ΕΣΥΕ, που δημοσιεύτηκαν προχτές και δίνουν ότι οι επίσημα άνεργοι στην Ελλάδα το 1996 έφτασαν τους 450.000 (με πρώτους στους καταλόγους των ανέργων τους νέους και τις γυναίκες), είναι αποκαλυπτικά για το πραγματικό περιεχόμενο της "σύγκλισης" και του Μάαστριχτ. Από την έρευνα αυτή, που μας πληροφορεί πως το ποσοστό ανεργίας το 1996 έφτασε το 10,3% (φέτος έχουμε νέα άνοδο) προκύπτει με σαφήνεια πως με την εφαρμογή της γαλαζοπράσινης λιτότητας και των προγραμμάτων "σύγκλισης" που εφάρμοσαν τόσο οι κυβερνήσεις της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, το μόνο που καταφέραμε είναι να... συγκλίνουμε με τις άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

* * *

Και επειδή από το καζάνι της ελληνικής οικονομίας, άλλοι τρώνε με κουτάλες και άλλοι με τρύπια κουτάλια, οι εργαζόμενοι - που βρίσκονται στην περίπτωση εκείνων που έχουν τρύπια κουτάλια - έχουν κάθε λόγο να αντιπαλέψουν τη συγκεκριμένη πολιτική και κάθε πολιτική που στηρίζει και υποστηρίζει τα μεγάλα συμφέροντα.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

ΣΠΟΤ:

Οσοι υποστηρίζουν πως η ελληνική οικονομία βελτιώνεται, παίρνουν σαν βασικό κριτήριο όχι τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, αλλά μόνο το βαθμό κερδοφορίας των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των συνεταίρων τους στην Ελλάδα

- Αύριο, Παρασκευή, η Επιτροπή Σωματείων καλεί τους εργαζόμενους, να υποδεχτούν αγωνιστικά τον πρωθυπουργό, που έρχεται για να εγκαινιάσει την 62η ΔΕΘ. Ποιος είναι ο στόχος της κινητοποίησης;

- Να δοθεί απάντηση από τους εργαζόμενους της πόλης στην αντιλαϊκή πολιτική, στα κούφια λόγια του πρωθυπουργού που κάθε χρόνο υπόσχεται ανάκαμψη, ανάπτυξη της οικονομίας και γενικότερα της πορείας της χώρας. Απάντηση επί της ουσίας, κόντρα στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι κουράστηκαν να σηκώνουν τα βάρη και να είναι τα μόνιμα υποζύγια της πολιτικής λιτότητας, που οδηγεί σε συνεχή συρρίκνωση των εισοδημάτων τους. Πρέπει να δώσουν απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται στην παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τα εργασιακά δικαιώματα.

- Γιατί επιλέξατε την ημέρα των εγκαινίων της Διεθνούς Εκθεσης; Ισως κάποιοι σας κατηγορήσουν ότι στοχεύετε να χτυπήσετε το θεσμό.

- Στα εγκαίνια της Εκθεσης έγινε θεσμός να ανακοινώνεται κάθε φορά η εισοδηματική, οικονομική πολιτική της κυβέρνησης για τον επόμενο χρόνο. Στα πλαίσια αυτά, θα αναγγελθούν μέτρα που είναι πλέον εξόφθαλμο, ότι θα είναι πολύ σκληρότερα για το 1998, αλλά και ακόμη παραπέρα. Θα λέγαμε λοιπόν ότι επιτέλους και η εργατική τάξη πρέπει να "ανακοινώσει" τη δική της πολιτική για το επόμενο διάστημα. Την πολιτική της οργάνωσης των αγώνων, απέναντι στους σχεδιασμούς των μονοπωλίων, των βιομηχάνων και των ευρωπαϊκών κέντρων. Σε ό,τι αφορά τώρα το θεσμό της Εκθεσης. Θα είναι παραφωνία, αν η Εκθεση, πίσω από τη λαμπρή εμφάνιση των εγκαινίων, κρύβει ανεργία, υποβάθμιση, επίθεση στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Εμείς θέλουμε το θεσμό να λειτουργεί προς όφελος των κατοίκων και των εργαζομένων της πόλης.

- Συνηθίζεται κάθε χρόνο στη ΔΕΘ να εξαγγέλλονται και έργα ειδικά για την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και τη Βόρειας Ελλάδας.

- Η αιχμή μας έχει να κάνει και με αυτό. Οι προτάσεις και τα αιτήματα των κοινωνικών φορέων της πόλης έχουν γίνει σαν το γεφύρι της Αρτας. Απ' όλες τις κυβερνήσεις και τους πρωθυπουργούς ανακοινώνονται τα μεγάλα έργα. Στην ουσία οι κάτοικοι της πόλης θεωρούν ότι εμπαίζονται, γιατί δεν υπάρχει η βούληση να προχωρήσουν σε έργα ανάπτυξης και πολιτική επενδύσεων, αναβάθμισης της πόλης, με κορμό τους εργαζόμενους και τα κατώτερα λαϊκά στρώματα.

- Γιατί αυτή η αγωνιστική αντίδραση δεν οργανώνεται από το Εργατικό Κέντρο της πόλης;

- Το ΕΚΘ κλήθηκε να μπει μπροστά στην οργάνωση της αντίστασης του λαού και των εργαζόμενων, όμως η πλειοψηφία αρνήθηκε. Περιορίστηκε μόνο στην έκδοση επιστολής διαμαρτυρίας προς τον πρωθυπουργό. Απέδειξαν άλλη μια φορά ποιος είναι ο ρόλος τους. Οι εργαζόμενοι της Θεσσαλονίκης θα δώσουν απάντηση και στη συνδικαλιστική ηγεσία του ΕΚΘ. Η κινητοποίηση της Παρασκευής θα είναι η εναρκτήρια στη νέα σεζόν. Και αυτό με την έννοια ότι προετοιμάζουμε την αντεπίθεση των εργαζομένων στην επίθεση της κυβέρνησης, των βιομηχάνων και της ΕΕ. Γι' αυτό θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό μαζικότερη. Καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουν το "παρών". Να πουν "όχι" στη Θεσσαλονίκηπόλη - κέντρο εφόρμησης στις βαλκανικές χώρες, πόλη - κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου. Να διεκδικήσουν μια Θεσσαλονίκη της πραγματικής ανάπτυξης με άλλο προσανατολισμό. Της σχεδιασμένης βιομηχανικής ανάπτυξης, των νέων θέσεων εργασίας, της κοινωνικής πολιτικής.

Α. Α.