Ποιος μπορεί να σταματήσει το ποτάμι που τρέχει προς τη θάλασσα; Ποιος μπορεί να ζωγραφίσει τη θεία πνοή που έδωσε η Μαρία Κάλλας στο λυρικό τραγούδι; Ποιος μπορεί να αδιαφορήσει και να μην πενθήσει τη μεγάλη ερμηνεύτρια, που στις 16 του Σεπτέμβρη του 1977 μας άφηνε τη φωνή της σε δίσκους, ενώ εκείνη έφευγε απροσδόκητα σαν ένα πουλί, σαν ένας ατίθασος έρωτας, έτσι ακριβώς όπως η ίδια το είχε τραγουδήσει στην άρια "Χαμπανέρα" από την Κάρμεν του Μπιζέ. Η ΕΤ-1, τιμώντας τη μνήμη της μοναδικής, της σπάνιας, της μεταξωτής, αλλά και κρυστάλλινης, της ανεπανάληπτης Κάλλας, που υπήρξε η μούσα του Βισκόντι και του Τζεφιρέλι, που λατρεύτηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, που χρίστηκε η Θεά της Οπερας, που έγινε μύθος, που, όμως, δεν κατόρθωσε να αγαπηθεί από τον άνδρα που αγάπησε, που πέθανε μόνη και πικραμένη στο διαμέρισμά της στο Παρίσι από ανακοπή καρδιάς, παρουσιάζει ένα τριήμερο αφιέρωμα με το γενικό τίτλο "Η Κάλλας τραγουδάει".

Τη Δευτέρα στις 22.00 από την ΕΤ-1 θα δούμε την εκπομπή "Η μεγάλη νύχτα της όπερας". Πρόκειται για εκείνη τη μοναδική βραδιά στην Οπερα του Παρισιού, που το αηδόνι με τη σκηνική παρουσία, την εκπληκτική κίνηση και τη βελούδινη επική και άλλοτε λυρική φωνή, έκλεψε την καρδιά των Γάλλων και συνέχισε το δρόμο προς τη δόξα, το δύσκολο, το μοναχικό αυτό δρόμο, που κάποτε μετατρέπεται σε πραγματικό Γολγοθά. Είναι 19 Δεκέμβρη του 1958 και η Μαρία Κάλλας, κομψή όσο ποτέ, ευκίνητη και λυγερή, με εκπληκτική σκηνική παρουσία, σαν οπτασία, τραγουδάει στο πρώτο μέρος άριες από τις όπερες του Μπελίνι, του Βέρντι και του Ροσίνι, δηλαδή, "Νόρμα", "Τροβατόρε" και "Κουρέα της Σεβίλλης". Και ενώ το κοινό μαγεύεται, συνεπαίρνεται και παρασύρεται και ξεσπάει σ' ένα ξέφρενο χειροκρότημα, κάποιος θυμόσοφος λέγεται ότι, είπε:

"Σήμερα αναστήθηκαν οι συνθέτες, ο Μπελίνι, ο Βέρντι και ο Ροσίνι είναι ανάμεσα στο κοινό που χειροκροτεί".

Στο δεύτερο μέρος, η Μαρία Κάλλας τραγουδά όλη τη δεύτερη πράξη της "Τόσκα" του Πουτσίνι με τον Τίτο Γκόμπι στο ρόλο του Σκάρπια. Διευθύνει ο Ζορζ Σεμπαστιάν.

Την Τρίτη στις 20.00 θα μεταδοθεί το ρεσιτάλ που δόθηκε στις 15 Μάη του 1959 στο Αμβούργο υπό τη διεύθυνση του Νίκολα Ρεσίνο. Η Μαρία Κάλλας ερμηνεύει άριες από τις όπερες "La Vestale", "Μάκβεθ", "Ο Κουρέας της Σεβίλλης", "Δον Κάρλος" και ο "Πειρατής". Μετά τις Ειδήσεις των 9 ακολουθεί ένα συγκλονιστικό πορτρέτο της Μαρίας Κάλλας, με ντοκουμέντα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά. Για την Μαρία Κάλλας μιλούν οι: Τζάκυ Καλλογεροπούλου, Ιρμα Κολάση, Χρήστος Λαμπράκης, Ρένζο Αλέγκρι, Λουκίνο Βισκόντι, Βασίλης Νικολαϊδης και η Τερέζα Ντεργκάντσα.

Τέλος την Τετάρτη στις 22.00 προβάλλεται ένα τρίπτυχο αφιέρωμα σε ρεσιτάλ που έδωσε κατά καιρούς η αλησμόνητη ερμηνεύτρια. α) Ρεσιτάλ Μαρίας Κάλλας, 16 Μάρτη 1962, στο Αμβούργο, υπό τη διεύθυνση του Ζορζ Πρετρ. Η Μαρία Κάλλας ερμηνεύει άριες από τις όπερες "Δον Κάρλος" του Βέρντι, "Ελ Σιντ, Κάρμεν" του Ζορζ Μπιζέ και από τον "Ερνάνι" του Βέρντι.

β) Ρεσιτάλ Μαρία Κάλλας, Νοέμβρης 1962 στο Κόβεν Γκάρντεν του Λονδίνου. Ερμηνεύονται τα έργα: "Δον Κάρλος" και "Κάρμεν" υπό τη διεύθυνση του Ζορζ Πρετρ. Και, γ) Ρεσιτάλ Μαρία Κάλλας, 9 του Φλεβάρη 1964 στο Λονδίνο. Θα παρουσιαστεί η δεύτερη πράξη της "Τόσκα" του Πουτσίνι με Σκάρπια τον Τίτο Γκόμπι. Διευθύνει ο Τσ. Φ. Τσιλάριο.

Η Μαρία Κάλλας γεννήθηκε στα 1923 στη Νέα Υόρκη από γονείς Ελληνες. Το 1937 έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και φοιτά στο Εθνικό Ωδείο και στο Ωδείο Αθηνών. Το 1942 εμφανίζεται ως πρωταγωνίστρια στην "Τόσκα" του Πουτσίνι. Το 1945 επιστρέφει στη Νέα Υόρκη. Το 1947 πρωταγωνιστεί στην "Τζιοκόντα" του Πονκιέλι και εκεί γνωρίζεται με τον Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι, τον μετέπειτα σύζυγό της και τον αρχιμουσικό Τούλιο Σεραφίν. Από το 1948 και έπειτα η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη και το 1950 αντικαθιστά στην Οπερα του Βέρντι "Αϊντα" την διάσημη Ρενάτα Τεμπάλντι στη Σκάλα του Μιλάνου. Στα 1955 η σταδιοδρομία της Μαρίας Κάλλας βρίσκεται στο μεσουράνημά της. Το 1957 ερμηνεύει το "Χορό των μεταμφιεσμένων" του Τζιουζέπε Βέρντι, ενώ η... δύναμη του πεπρωμένου την σπρώχνει στο δρόμο και στη δύναμη του Αριστοτέλη Ωνάση. Ο έρωτας την πλησιάζει και τη λαβώνει. Από εκεί και πέρα όλα αλλάζουν για τη μεγάλη τραγουδίστρια, τη μεγαλύτερη όλων των εποχών. Οι πίκρες, οι απογοητεύσεις, το διαζύγιο, ο γάμος που δε γίνεται, η προσδοκία, η προδοσία την κυριεύουν και τελικά την κερδίζει η απόσυρση. Και ο θάνατος.

Από τη Μικρά Ασία χαίρε είναι ο τίτλος του αφιερώματος της ΕΤ2, την Κυριακή στις 19.00. Εβδομήντα πέντε χρόνια πέρασαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή και το κρατικό κανάλι παρουσιάζει σε σκηνοθεσία Σοφίας Σφυρόερα μια ταινία ντοκουμέντο, μια μαρτυρία δόξας και ολέθρου, μια ταινία για εκείνους που κανείς δεν τους θυμάται πια.

"Δεν υπάρχει πια Σμύρνη. Υπήρξε. Είναι ένας τόπος φλεγόμενος και καπνίζων, γεμάτος βοή και τον αλλαγμό, από κοπετούς και από θρήνους, από τους σπαραγμούς του θανάτου, από φρικιώδη ερείπια. Η απαισιώτερα κόλασις επί της Γης. Τα 'χουμε χάσει τελείως. Αν μάθεις ότι θα κλεισθώ σε φρενοκομείον, μη σου φανεί παράξενο. Δεν μπορούμε πουθενά να σταθούμε. Καταστρεφόμαστε εντελώς. Θεέ μου σώσε την Ελλάδα μας", γράφει ο υπολοχαγός Εμμανουήλ Βασιλάκης στις 28.8 1922.

Η σεναριογράφος και σκηνογράφος της ταινίας Σοφία Ν. Σφυρόερα, αναζήτησε ντοκουμέντα από μαρτυρίες Ελλήνων και Ιταλών στρατιωτών και η ερευνά την οδήγησε στη Λιλίκα Θεοτοκά, την αδελφή του Γ. Θεοτοκά, που της εμπιστεύτηκε πολύτιμα αρχαία και επιστολές του Ελύτη, του Νίκου Καββαδία, του αδελφού της και άλλων επωνύμων συγγραφέων μαχητών. Για τους ανώνυμους μαχητές της Μικράς Ασίας, για τα κορίτσια του Σωματείου, για την αδελφή του στρατιώτη και για το βιβλίο "Χαίρε μέσα από τη μάχη" του δημοσιογράφου Φώντα Λάδη μιλά η ταινία.

Η Λιλίκα Θεοτοκά έδωσε την ώθηση. Η ταινία υλοποιήθηκε με τη συμβολή του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, της Εστίας Νέας Σμύρνης και του Δήμου Καισαριανής. Η Ελένη Σερμένα ερμηνεύει ένα από τα σπανιότερα ιστορικά δημοτικά τραγούδια για τη Μικρασιατική Καταστροφή.