Ισως, αντιτείνουν ορισμένοι, ότι το γεγονός αυτό δεν είναι κάτι το καινούριο. Πάντα, στις δημοτικές εκλογές, κρινόταν και η πολιτική της αντίστοιχης κυβέρνησης. Στον ένα ή άλλο βαθμό, όμως, τη σφραγίδα έβαζαν οι "τοπικές ιδιομορφίες", τα μεγάλα και μικρά προβλήματα των "τοπικών κοινωνιών", οι ικανότητες και η προσφορά των "τοπικών αρχόντων", οι ιδέες και οι προτάσεις τους, για την αντιμετώπιση των όποιων, τοπικών προβλημάτων.

Μήπως, όμως, έχουμε εμείς άδικο; Ας δούμε, έστω και επιγραμματικά, ορισμένες από τις αλλαγές αυτές.

Τα οικονομικά της ΤΑ: Το πρόβλημα είναι παλιό, όσο περίπου και η ΤΑ, αλλά σήμερα έχει αποκτήσει πλέον άλλη ποιότητα. Τόσο, γιατί οι συνεχείς και δραστικές περικοπές των νόμιμων, έστω, απαιτήσεων της ΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό έχουν δημιουργήσει στην κυριολεξία, πλέον, ασφυκτική κατάσταση στους δήμους και τις κοινότητες, όσο και γιατί "σπρώχνονται", με όλα τα μέσα, στην υλοποίηση διάφορων μέτρων σκληρής μονόπλευρης λιτότητας. Να μετατραπούν, δηλαδή, σε υπηρέτη της κυβερνητικής πολιτικής ή αλλιώς, σ' ένα ακόμη όργανο αναδιανομής του εθνικού πλούτου προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος του λαού. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνουν η θεσμοθέτηση των δυνητικών ή τοπικών φορολογιών, η επέκταση της λογικής της ανταποδοτικότητας σε οτιδήποτε κάνει ή θέλει να κάνει ένας ΟΤΑ, οι ανεξέλεγκτες και υπέρογκες αυξήσεις των διάφορων δημοτικών τελών, οι ιδιωτικοποιήσεις - και επομένως η λειτουργία τους, σύμφωνα με τα περιβόητα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια - των διάφορων δημοτικών επιχειρήσεων και ιδρυμάτων, κλπ, κλπ. Τον ίδιο σκοπό, επίσης, εξυπηρετεί η συμμετοχή της ΤΑ στα διάφορα κοινοτικά προγράμματα. Οι όποιες κοινοτικές επιχορηγήσεις ξεπληρώνονται στην πραγματικότητα διπλά και τρίδιπλα, η συμμετοχή της ΤΑ στο πού και πώς θα αξιοποιηθούν τα ποσά αυτά είναι - για μια σειρά λόγους - αμελητέα, ενώ το αλισβερίσι των "κρατικοδίαιτων" εκπροσώπων της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" δίνει και παίρνει.

Οι αρμοδιότητες της ΤΑ: Εξίσου, με τα οικονομικά, παλιό πρόβλημα της ΤΑ, που κι αυτό, όμως, έχει πάρει πλέον πολύ σοβαρότερες διαστάσεις. Πρώτο,γιατί το γενικότερο - αρκετά έως πολύ διαφορετικό από παλιότερα - πλαίσιο των κοινωνικο - οικονομικών συνθηκών, μέσα στο οποίο καλείται να δράσει η ΤΑ, απαιτεί απ' αυτήν απαντήσεις και η τελευταία δεν έχει την αρμοδιότητα - αλλά ούτε και τις υλικοτεχνικές προϋποθέσεις και δυνατότητες - να τις δώσει (θέματα ανάπτυξης και ανεργίας, παιδείας, υγείας και πρόνοιας, χωροταξικού σχεδιασμού, περιβάλλοντος, κλπ). Πρόβλημα, που γίνεται ακόμη σοβαρότερο, καθώς η γενικότερη κυβερνητική πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και της πολύμορφης ενίσχυσης της ασυδοσίας της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" φέρνει τους ΟΤΑ μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα και σοβαρότατες συνέπειες, σε βάρος του λαού. Δεύτερο,γιατί η πολιτική των κυβερνώντων θέλει την ΤΑ στο ρόλο του "φύλλου συκής" της δικής τους αντιλαϊκής πολιτικής (π.χ. να συμμετέχει συναινώντας, ως φτωχοσυγγενής, στα διάφορα περιφερειακά ή άλλα κυβερνητικά όργανα) ή της "αποκέντρωσης" οικονομικών βαρών του κρατικού προϋπολογισμού. Χαρακτηριστικές αποδείξεις γι' αυτά αποτελούν η καθιέρωση μιας παντελώς κολοβής, δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης και η απόδοση... αρμοδιοτήτων, όπως τα οικονομικά βάρη της συντήρησης των σχολείων και των κρατικών παιδικών σταθμών.

Ο χαρακτήρας της ΤΑ: Ηδη, ο χαρακτήρας της ΤΑ έχει υποστεί αρκετές αλλαγές, που έχουν γίνει αισθητές στους εργαζόμενους, στον ένα ή άλλο βαθμό. Τα παλιότερα, χαρακτηριστικά της γνωρίσματα (μια τοπική εξουσία, με σχετικά, έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά, κοντά στο λαό και τα προβλήματά του, που συμπάσχει και αγωνίζεται μαζί του για την αντιμετώπισή τους) έχουν αδυνατίσει σε μεγάλο βαθμό και κυριαρχούν, πλέον, τα στοιχεία της στυγνής, λογιστικής διαχείρισης, στα πλαίσια των κατευθύνσεων, που ορίζει το "κράτος - στρατηγείο".

Στην προώθηση των αρνητικών αυτών αλλαγών συντέλεσαν οπωσδήποτε οι αρνητικές μεταβολές του συσχετισμού των δυνάμεων και ιδιαίτερα η σοβαρή μείωση της δύναμης των κομμουνιστών και των αριστερών στο χώρο της ΤΑ. Δεν είναι, όμως, ο μοναδικός παράγοντας. Σήμερα, έχει γίνει πλέον φανερό, ότι η βαθιά συντηρητική και αντιλαϊκή αυτή μεταβολή του χαρακτήρα της ΤΑ αποτελεί συνειδητό και γενικότερο στόχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της κυβέρνησης, αλλά και όλων, των εχόντων "ευρωπαϊκό" προσανατολισμό, υπόλοιπων κομμάτων. Αλλωστε, τα δείγματα του Δ. Αβραμόπουλου, ως δημάρχου Αθήνας και προέδρου της ΚΕΔΚΕ και των πάμπολλων "κεντροαριστερών", τοπικών συγκυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ είναι τόσα πολλά, όσο και αποκαλυπτικά. Αλλη μια απόδειξη γι' αυτό αποτελεί το σχέδιο "Καποδίστριας", τόσο στο περιεχόμενό του, όσο και στον αυταρχικό και ετσιθελικό τρόπο προώθησής του.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, που βρίσκεται σήμερα μπροστά στους εργαζόμενους, σε όλους όσοι θα κληθούν σε έναν περίπου χρόνο, να δώσουν την ψήφο τους. Και είναι νομίζουμε ολοφάνερο, ότι χωρίς να παραγνωρίζονται οι υπαρκτές, τοπικές ιδιομορφίες, η γενικότερη κυβερνητική πολιτική και η στάση απέναντί της είναι τα κυρίαρχα ζητήματα των εκλογών. Αλλωστε, από την απάντηση στα κρίσιμα αυτά ερωτήματα, θα κριθεί η παραπέρα πορεία της ΤΑ, ως μοχλού συσπείρωσης και πάλης των εργαζόμενων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους ή ως όργανου υλοποίησης της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης.

Τάκης ΤΣΙΓΚΑΣ

Το 1998 δε θα εκλέξουμε νέα κυβέρνηση, αλλά η σημερινή κυβέρνηση και η πολιτική της, τόσο η γενικότερη, όσο και πολύ περισσότερο η πολιτική της στο χώρο της ΤΑ, θα κριθεί και μάλιστα, αποτελεί αντικειμενικά, το πραγματικό και βασικό δίλημμα των εκλογών αυτών