Πορεία προς το άγνωστο σηματοδοτεί το εκ πρώτης όψεως νεφελώδες, αλλά όχι χωρίς στόχους και απώτερες επιδιώξεις, κατασκεύασμα που ακούει στο όνομα "νομοσχέδιο περί Παλλαϊκής Αμυνας", το οποίο μετά από χρόνια αναμονής βγήκε από τα συρτάρια του υπουργείου Αμυνας. Πέρα από τις ρυθμίσεις αυτές καθ' αυτές που προβλέπονται, εισάγεται ένας θεσμός υποτίθεται επικουρικός των αναγκών της Εθνικής Αμυνας, αυτός της Παλλαϊκής Αμυνας. Μπαίνει δηλαδή σε πλαίσια στρατιωτικά η εθελοντική συμμετοχή και προσφορά του ελληνικού λαού ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας στην υπηρεσία της πατρίδας. Μια προσφορά που για να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική πρέπει να είναι εξ ολοκλήρου εθελοντική και όχι καταναγκασμός. Οπως εξάλλου έχει δείξει και η ιστορική εμπειρία ο ελληνικός λαός, άνδρες και γυναίκες, ποτέ, όποτε οι ανάγκες το καλούσαν, δεν υστέρησε σε φιλοπατρία και σε αγώνες για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας.
****
Η κυβέρνηση, με τη στιγμή που επέλεξε για την κατάθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου για την Παλλαϊκή Αμυνα, επιδιώκει να παίξει σε δύο επίπεδα. Από τη μια αξιοποιεί το κλίμα όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων για να περάσει τη λογική που διέπει το νομοσχέδιο. Ταυτόχρονα με το κλίμα που δημιουργείται γύρω από το θέμα και ιδιαίτερα με τα φανταχτερά πρωτοσέλιδα περί υποχρεωτικής στράτευσης των γυναικών, η κυβέρνηση επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό του λαού από τα άλλα προβλήματα και από την πολιτική της. Επιπρόσθετα, με τις κινήσεις αυτές προσπαθεί να μετρήσει αντιδράσεις ώστε να δει μέχρι πού θα προχωρήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι στο νομοσχέδιο, όπως αυτό δόθηκε από το υπουργείο Αμυνας στα Μέσα Ενημέρωσης, δε γίνεται καμία αναφορά περί του χρόνου εκπαίδευσης στην Παλλαϊκή Αμυνα, ενώ γίνεται σαφής αναφορά στις κυρώσεις που θα επιβάλλονται σε όσους και όσες αρνηθούν να καταταγούν. Την ίδια ώρα από την κυβερνητική πλευρά γίνεται προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις παρέχοντας διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται για στρατιωτική θητεία και για υποχρεωτική στράτευση των γυναικών, αλλά απλώς για εκπαίδευση μια βδομάδα το χρόνο και κάθε χρόνο!
****
Πέρα από τα λεγόμενα των διαφόρων, η πραγματικότητα όπως αυτή περιγράφεται μέσα από το νομοσχέδιο δίνει και το διάγραμμα του τι επιδιώκεται. Μετατροπή ενός εθελοντικού λαϊκού θεσμού σε μέσον στρατιωτικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας στο όνομα της Εθνικής Αμυνας και γενικότερα χειραγώγησης του λαού. Η ισραηλοποίηση που επιδιώκεται είναι φανερή. Δηλαδή, μια κοινωνία που η ζωή της, η καθημερινότητά των πολιτών της θα εξελίσσεται γύρω από έναν στρατιωτικό άξονα. Μια κοινωνία ντυμένη στο χακί που θα βλέπει την πορεία της και το μέλλον της μέσα από ένα παραμορφωτικό πρίσμα. Ομως η προώθηση της Παλλαϊκής Αμυνας τη συγκεκριμένη περίοδο και με σημείο αναφοράς τον τουρκικό κίνδυνο, σε τίποτα δε συμβάλει στην αντιμετώπισή του. Αφ' ενός μεν γιατί οι τουρκικές προκλήσεις είναι γνωστό από πού τροφοδοτούνται και ποια στάση κρατάει η κυβέρνηση προς αυτά τα κέντρα. Αφ' ετέρου, το μπόλιασμα του λαού με την ψυχολογία που λέει "με το όπλο στο χέρι" μεταφέρει την ένταση σε επίπεδο λαών από επίπεδο ηγεσιών και διπλωματίας, πράγμα που τροφοδοτεί παραπέρα την κλιμάκωση χωρίς προοπτική διεξόδου.
***
Το άλλοθι σε όλα αυτά είναι οι ανάγκες της άμυνας. Για ποια άμυνα όμως γίνεται λόγος; Το γνωστό πλέγμα της εξάρτησης καλύπτει πλήρως όλους τους μηχανισμούς της άμυνας, καθώς οι Ενοπλες Δυνάμεις έχουν ταχθεί να υπηρετούν τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και να εξυπηρετούν τα σχέδια της νέας τάξης στην περιοχή. Η πραγματική άμυνα που έχει ανάγκη ο τόπος ακυρώνεται στην πράξη με την πολιτική υποταγής στο ΝΑΤΟ και με τα πρωθυπουργικά "ευχαριστώ" στους Αμερικανούς. Δεν αποκλείεται λοιπόν κάποια στιγμή, όταν οι "συμμαχικές" ανάγκες το απαιτήσουν να δούμε και την... Παλλαϊκή Αμυνα να τίθεται στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή, όπως βλέπουμε ελληνικό στρατό να προωθεί τους "ανθρωπιστικούς" σκοπούς του ΝΑΤΟ στη Βοσνία και στην Αλβανία, όπως βλέπουμε αμερικανονατοϊκές ασκήσεις να διεξάγονται στο ελληνικό έδαφος, όπως βλέπουμε να παρέχεται "γην και ύδωρ" στους Αμερικανούς και να τίθενται στη διάθεση των ΝΑΤΟικών επιτελείων οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και τα μέσα που διαθέτουν.
Ομως ακόμα και στα πλαίσια της λογικής αυτών που προωθούν τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις περί Παλλαϊκής Αμυνας, το όλο ζήτημα δείχνει να μην πατάει καλά. Πριν προχωρήσει κάποιος στη θεσμοθέτηση ενός συστήματος καθολικής συμμετοχής του πληθυσμού στην Αμυνα, θα πρέπει να έχει αντιμετωπίσει τα προβλήματα που άπτονται του συστήματος επιστράτευσης και να έχει εξαντλήσει τα περιθώρια βελτίωσής του. Επίσης η προώθηση της Παλλαϊκής Αμυνας φαίνεται να αντιφάσκει με τη γενικότερη κατεύθυνση του ΝΑΤΟ για επαγγελματοποίηση των στρατών. Κατεύθυνση που εφαρμόζεται με τη μαζική πρόσληψη εθελοντών οπλιτών πενταετίας και των δύο φύλων.
****
Με το κλίμα που δημιουργείται και το πλαίσιο που διαμορφώνεται παρέχεται επίσης "γην και ύδωρ" στις κάθε λογής οργανώσεις τύπου "εφέδρων καταδρομέων" με παραστρατιωτικό χαρακτήρα, ενώ τίποτα δεν αποκλείει τη μετατροπή της Παλλαϊκής Αμυνας ακόμα και σε μηχανισμό ενίσχυσης - εφεδρεία των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών. Η Παλλαϊκή Αμυνα, όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο, οργανώνεται σε καιρό ειρήνης και μπορεί εκτός από την περίπτωση πολέμου να καλύπτει και άλλες περιπτώσεις "έκτακτης ανάγκης", που βέβαια μπορεί να εκτιμάται από τους κυβερνώντες κατά το δοκούν. Ο χειρισμός κρίσεων και η ενεργοποίηση της Παλλαϊκής Αμυνας λοιπόν μπορεί να αφορά όχι μόνο τις πολεμικές κρίσεις και τις φυσικές καταστροφές, αλλά και "κοινωνικές κρίσεις". Η εμπειρία του παρελθόντος είναι πλούσια και η θεσμοθέτηση ενός νέου θεσμού χειραγώγησης των πολιτών καμία εγγύηση δεν παρέχει για το μέλλον.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Η κυβέρνηση, με τη στιγμή που επέλεξε για την κατάθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου για την Παλλαϊκή Αμυνα, επιδιώκει να παίξει σε δύο επίπεδα. Από τη μια αξιοποιεί το κλίμα όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων για να περάσει τη λογική που διέπει το νομοσχέδιο. Ταυτόχρονα με το κλίμα που δημιουργείται γύρω από το θέμα και ιδιαίτερα με τα φανταχτερά πρωτοσέλιδα περί υποχρεωτικής στράτευσης των γυναικών, η κυβέρνηση επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό του λαού από τα άλλα προβλήματα και από την πολιτική της
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΤΑΜΠΟΛΙΔΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
- Πώς σχολιάζετε τους βασικούς άξονες δράσης για την περιοχή που εξήγγειλε ο Κ. Σημίτης για την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, στα πλαίσια της τριήμερης επίσκεψής του στην περιοχή.
- Στην ουσία, δεν υπήρξαν εξαγγελίες. Απλά ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στα υπό εκτέλεση έργα που γίνονται από το Β Πακέτο Ντελόρ και τα οποία δε σχετίζονται με τις πραγματικές ανάγκες του λαού της Δυτικής Μακεδονίας. Εξυπηρετούν άλλους σκοπούς, που καθόρισαν οι κυβερνήσεις με τις αποφάσεις της ΕΕ, στην κατεύθυνση δηλαδή να μετατραπούμε σε χώρα προσφοράς υπηρεσιών. Ακόμη μίλησε για "ισχυρή Ελλάδα" στα πλαίσια της Βαλκανικής, καθώς το πρόβλημα της κυβέρνησής του είναι το πώς θα γίνει η Ελλάδα και η περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας ορμητήριο προς τις χώρες της Βαλκανικής, το πώς δηλαδή θα συμπεριφερθούμε σαν μια ιμπεριαλιστική δύναμη στη Βαλκανική.
- Για τη στάση του κόσμου απέναντι στο κυβερνητικό κλιμάκιο τι έχετε να πείτε;
- Ηταν έκδηλη η αδιαφορία του πληθυσμού της Δυτικής Μακεδονίας γι' αυτή την επίσκεψη. Αυτό φάνηκε από την υποτονική συμμετοχή του κόσμου στις συγκεντρώσεις και από την ανοιχτά εχθρική "υποδοχή", που επιφύλαξαν οι κάτοικοι στο κυβερνητικό κλιμάκιο, όπως συνέβη στη Φλώρινα. Οι αντιδράσεις αυτές δείχνουν την αντίθεση του λαού στην πέρα για πέρα αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Μην ξεχνάμε ότι η περιοχή μας βρίσκεται μπροστά σενέο κύμα μετανάστευσης και φυγής από τον τόπο, καταστάσεις που θυμίζουν τη δεκαετία του '60.
- Ο πρωθυπουργός μίλησε πολλές φορές για άρση της απομόνωσης, τα μέτρα που έλαβε για τους σεισμοπαθείς, τη γούνα, κλπ.
- Ο κ. Σημίτης, πράγματι, είχε ως κεντρικό σύνθημα, την άρση της απομόνωσης της περιοχής, που αποτελεί, όπως τόνισε, προϋπόθεση για να υπάρξει οικονομική ανασυγκρότηση της Δ. Μακεδονίας και να χτυπηθεί η ανεργία. Τα πράγματα, ωστόσο, δεν είναι καθόλου έτσι. Να πούμε πρώτα ότι την απομόνωση την προκάλεσαν οι ίδιοι - αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις - με την πολιτική τους. Δε φτάνει μόνο να γίνει το έργο της Εγνατίας. Θα πρέπει να υπάρχει και παραγωγική δραστηριότητα. Ομως η πολιτική που εφαρμόζεται και εκπορεύεται από την ΕΕ έχει οδηγήσει στα έσχατα όρια της συρρίκνωσης αυτή τη δραστηριότητα. Εξάλλου, αν πραγματικά ήθελαν άρση της απομόνωσης έπρεπε να προχωρήσουν και σε συγκεκριμένες προτεραιότητες, όπως για παράδειγμα να γίνει η σιδηροδρομική σύνδεση της Κοζάνης με την Καλαμπάκα, ώστε να υπάρξει διέξοδος προς τα νότια της χώρας και φυσικά να γίνει σιδηροδρομική γραμμή παράλληλη με την Εγνατία. Οσον αφορά τη γούνα ό,τι μέτρα έχουν παρθεί εξυπηρετούν τους λίγους, όπως είναι οι Παπαγεωργίου, που αποτελούν την έκφραση του πολυεθνικού κεφαλαίου στον τομέα της γούνας. Γιατί όμως δεν εξαγγέλλουν εθνικό φορέα γούνας, γιατί δε λύνουν το πρόβλημα της εμπορίας και της εισαγωγής της πρώτης ύλης; Ιδια είναι και η αντιμετώπιση των σεισμοπαθών. Οι μεγάλες εταιρίες ήταν οι κερδισμένοι, ενώ σε μια σειρά χωριά του νομού Γρεβενών, όπως το Παλαιοχώρι, η Σαρακίνα, το Καλώχι κ.ά. δεν έχει αρχίσει ακόμη η διαδικασία ανέγερσης κατοικιών.
Α. Ν.
Feeds
