Η ευχή της μάνας μου φαίνεται ότι έπιασε και ο πατέρας δεν ξαναντύθηκε στο χακί. Ωστόσο, η παλιά χλαίνη δεν έμεινε για πάντα στο μπαούλο, γιατί λίγα χρόνια αργότερα, που ήρθαμε εγώ και τ' αδέλφια μου στον κόσμο και μεγάλωσε έτσι η οικογένεια, το χιτώνιο άρχισε να χρησιμοποιείται. Κάποιες τσουχτερές νύχτες, δηλαδή, του χειμώνα, που τα σκεπάσματα δεν έφταναν για να μας ζεστάνουν, η μητέρα έβγαζε από το μπαούλο το στρατιωτικό παλτό και με κουκούλωνε μ' αυτό.

Οσες φορές ήμουν σκεπασμένος με τη χλαίνη και τύχαινε ν' ανοίξω τα μάτια μου πριν ξυπνήσουν οι άλλοι, έπιανα και χάιδευα μέσα στο σύθαμπο τα "χρυσά" κουμπιά της και τις επωμίδες και μετά με το χέρι μου ψαχούλευα μια μικρή τρύπα, μ' έναν καφετί λεκέ γύρω, που υπήρχε στο δεξί μανίκι. Οσες φορές ρωτούσα τη μάνα μου γι' αυτό το "φάγωμα", μου έλεγε πως είναι από σκόρο. Και μόνο σαν μεγάλωσα και τελείωνα πια το δημοτικό, έμαθα από τον ίδιο τον πατέρα μου πως η τρύπα στο μανίκι της χλαίνης είχε γίνει από την ιταλική σφαίρα που τον χτύπησε ξώφαλτσα σχεδόν στο βραχίονα και μετά πήγε και καρφώθηκε στο στήθος ενός συμπολεμιστή του. "Ηταν - μου είπε - ένα παλικάρι από τη Λαμία, που έγειρε βαριά λαβωμένο στο χιόνι και ξεψύχησε, ψιθυρίζοντας σ' εμάς τους γύρω: "Αγάντα, παιδιά, αγάντα, να μην περάσει ο φασισμός""!

Αλλες φορές πάλι ο πατέρας προχωρούσε την κουβέντα και πέρα από τα γεγονότα του πολέμου και μου μιλούσε για την τραγωδία της κατοχής, με την πείνα, τα μπλόκα, τις εκτελέσεις, τους καταδότες και τους μαυραγορίτες. Κι έπειτα τα μάτια του, που ήταν θολά, έλαμπαν ξαφνικά και άρχιζε να μου διηγείται την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης.

- Και τελικά τι έγινε πατέρα; ρωτούσα δειλά εγώ.

- Οι ξένοι, παιδί μου, δεν άφησαν να πραγματοποιηθούν τα όνειρα του λαού. Οι πολεμιστές του '40 και οι αγωνιστές της Αντίστασης εξορίστηκαν ντουφεκίστηκαν, λοιδορήθηκαν, ποδοπατήθηκαν. Και αντιθέτως οι "άκαπνοι" του πολέμου ή και οι συνεργάτες των κατακτητών ανήλθαν στην εξουσία και παρέδωσαν την Ελλάδα σε "προστάτες" και το λαό στην εκμετάλλευση και στη μιζέρια...

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Η πλατεία, μία "όαση" στην κόλαση της Αθήνας. Τα σχολεία που βρίσκονται δίπλα της, νεόχτιστα. Κι όμως, ακόμη και σ' αυτό το μικρό "παράδεισο" του 2ου Διαμερίσματος της Αθήνας, υπάρχει και ο "διάολος".

Πρόκειται για την πλατεία Πλυτά στην περιοχή του Αγίου Αρτεμίου. Η μία άκρη της πλατείας καταλήγει στη συμβολή των οδών Αμφικλέους και Ηλιάδος. Στη μια πλευρά της διασταύρωσης βρίσκονται τα κτίρια των 90ού και 123ου Δημοτικών Σχολείων της Αθήνας. Στη μέση της απόστασης των σχολείων με την πλατεία βρίσκεται ένα εγκαταλειμμένο, παμπάλαιο κτίσμα που είναι σε κατάσταση κατάρρευσης. Μπροστά του περνούν καθημερινά μαθητές.

Το κτίσμα ανήκει στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων και, σύμφωνα με τους κατοίκους, προορίζεται για την κατασκευή νηπιαγωγείου, ήδη από την εποχή που χτίζονταν τα διπλανά σχολεία, δηλαδή περίπου τρία χρόνια πριν. Για αδιευκρίνιστους λόγους, ούτε ο ΟΣΚ προχωρά στην κατασκευή του νηπιαγωγείου, αλλά ούτε και ο Δήμος Αθηναίων καθαρίζει το χώρο, που πληρεί ήδη όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει μια επικίνδυνη εστία μόλυνσης, όχι μόνο για τους κατοίκους, αλλά και για τους άστεγους που κατά καιρούς το χρησιμοποιούν. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι, λόγω έλλειψης δικού του κτιρίου, το νηπιαγωγείο συστεγάζεται με το δημοτικό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι γνωστές διπλές εκπαιδευτικές βάρδιες.

Οι κάτοικοι βρίσκονται σε απόγνωση. "Εχουμε κάνει πολλές ενέργειες. Πέρσι είχαμε πάει και στο Διαμέρισμα, είχαμε πει να μπουν και ταμπέλες που να απαγορεύουν τη ρίψη σκουπιδιών μπροστά στα σχολεία, να μην παρκάρουν αυτοκίνητα και να πεζοδρομηθούν οι δρόμοι γύρω από τα σχολεία, γιατί είναι επικίνδυνα για τα παιδιά. Δεν έδωσαν όμως καμιά σημασία, κανένα αποτέλεσμα", μας λέει η Δέσποινα Μαυραγάνη,που συνόδευε τον μικρό γιο της από το σχολείο.

Ο Κ. Παπανδριόπουλος είναι πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του 90ού Δημοτικού Σχολείου και μας λέει ότι η κατασκευή του νηπιαγωγείου έχει "κολλήσει" στον ΟΣΚ. "Το χειρότερο πρόβλημα, που είναι ντροπή, είναι το ότι υπάρχει πρωί - απόγευμα νήπιο. Το δεύτερο, που θα έπρεπε να το έχει μεριμνήσει και ο δήμος και ο ΟΣΚ, είναι αυτά τα χάλια", και μας δείχνει το ετοιμόρροπο κτίσμα. "Υπάρχει περίπτωση να περάσει κάποιο παιδί και να σκοτωθεί".

"Αυτό το πράγμα πρέπει να φτιαχτεί. Εχουνε γίνει κινήσεις από τον κόσμο, αλλά υπάρχει αδιαφορία. Είναι τελείως αδιάφοροι οι όποιοι υπεύθυνοι. Πρέπει να γίνει μεγαλύτερη κινητοποίηση από τον κόσμο", λέει η Αγγελική Αθανασοπούλου.

Ο εκπρόσωπος της κίνησης "Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα" στο 2ο Διαμέρισμα, Νίκος Ματσούτσος,δήλωσε στο "Ρ" ότι "είναι ντροπή και για τον ΟΣΚ και για το δήμο της Αθήνας, που δε λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα, όπως σε πρώτη φάση ο καθαρισμός του οικοπέδου, που έχει γίνει εστία μόλυνσης και κινδυνεύουν σε καθημερινή βάση να σκοτωθούν παιδιά. Εμείς, σαν δημοτική παράταξη του 2ου Διαμερίσματος έχουμε κάνει κινήσεις, τις έχουμε γνωστοποιήσει και στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, στο Δήμο της Αθήνας και τον ΟΣΚ. Απαντήσεις δεν έχουν δοθεί μέχρι τώρα. Σήμερα συνεδριάζει το Διαμέρισμα και θα ξαναθέσουμε το ζήτημα προ ημερήσιας διάταξης. Θα ξεκινήσουμε και μια διαδικασία μαζέματος υπογραφών, για να μπορέσουμε να πιέσουμε την κατάσταση". Ο συνομιλητής μας επισήμανε επίσης ότι ακόμη κι όταν παίρνονται αποφάσεις από τα Διαμερίσματα, ακόμα και για έναν απλό καθαρισμό χώρου, δεν μπορούν να υλοποιηθούν, αφού προσκρούουν στον αναχρονιστικό οργανισμό λειτουργίας τους.

Τέλος, να προσθέσουμε ότι από τις 6/10/97 η "Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα" έχει στείλει σχετικό έγγραφο στον ΟΣΚ, αλλά και στο 2ο Διαμέρισμα, στο οποίο περιγράφεται το πρόβλημα, ενώ ζητά την παρέμβαση της δημοτικής αρχής.

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Μέρος της πλατείας και στο βάθος τα σχολεία. Στη μέση, το "μνημείο" της αδιαφορίας...

Σε εστία μόλυνσης μετατρέπεται ο χώρος που προορίζεται για νηπιαγωγείο