Η αποκάλυψη ενός ακόμη κρίκου στην αλυσίδα των επεισοδίων, που συνθέτουν την ένταση των ελληνοτουρκικών αντιπαραθέσεων, και μάλιστα, άμεσα πολεμικού χαρακτήρα, αφού ενεπλάκησαν πολεμικά πλοία, αποδεικνύει ότι τα όρια ανάμεσα στο θερμό και το "ψυχρό" επεισόδιο απέχουν όσο και η επαφή των δύο πλοίων. Η συγκυρία της αποκάλυψής του με την επιβεβαίωση του υπουργού Αμυνας για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο ίσως και να 'ναι τυχαία, ίσως όχι. Τι αξία έχει, όμως, μια διερεύνηση της σχέσης του τυχαίου με το μη τυχαίο, όταν υπάρχει η εύφλεκτηπραγματικότητα; Αλλωστε, ολόκληρη Συμφωνία Μαδρίτης υπογράφηκε ακριβώς για να εκτονώσει και τα θερμά και τα ψυχρά επεισόδια. Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι υπάρχει και ο πυρήνας και το εύφλεκτο υλικό που συνθέτουν το πεδίο βολής. Ενα πεδίο βολής που είναι άμεσα μετατρέψιμο από πεδίο ασκήσεων σε πεδίο πολέμου. Ομως δεν υπάρχει μόνο η υλική βάση μετατροπής ψυχρών επεισοδίων σε θερμά, αλλά και ο ίδιος ο μετατροπέας τους. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η άκρη του νήματος που τραβώντας τη ξετυλίγεται για να ξεμπλέξει το κουβάρι των ελληνοτουρκικών αντιθέσεων, της έντασής τους στο έδαφος της δράσης της "νέας τάξης πραγμάτων" στην περιοχή.
* * *
Η ανάμειξη των αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών στα τεκταινόμενα δεν είναι καινούρια, αλλά γίνεται όμως ολοένα και πιο απροκάλυπτη, όλο και πιο δραστική. Μόνο που δε γίνεται εν αγνοία και παρά τη θέληση των κυβερνήσεων των δύο κρατών, και της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά με τη δική τους θέληση, συμμετοχή και συμβολή. Είναι δυο κράτη - μέλη του ίδιου επιθετικού, ιμπεριαλιστικού, στρατιωτικοπολιτικού συνασπισμού, του ΝΑΤΟ. Συμμετέχουν στη δράση του στη βάση των συμφερόντων της "συμμαχίας", δηλαδή, πρώτ' απ' όλα των ΗΠΑ. Καθένα κράτος, και το ελληνικό και το τουρκικό, υπερασπίζεται τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης. Αλλά αυτά τα συμφέροντα διαπλέκονται όλο και πιο σφιχτά με τα συμφέροντα των πολυεθνικών, και κυρίως των αμερικανικών. Προσδοκούν, λοιπόν, η ολιγαρχία της Ελλάδας και της Τουρκίας, μέσα από τη συμμετοχή τους στη "νέα τάξη" και τη συμβολή τους στην ανάπτυξή της, να ικανοποιούν τα συμφέροντά τους. Μόνο που τυχαίνει οι επιδιώξεις τους, η δράση τους στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού και της συμμετοχής τους σ' αυτόν, να συμπίπτουν γεωγραφικά και μάλιστα στον ευρύτερο χώρο από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή και τις χώρες του πετρελαίου. Είναι ο χώρος που εκδηλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, αλλά ταυτόχρονα εκδηλώνονται και οι αντιθέσεις του ελληνικού με το τουρκικό κράτος. Αλλά και οι Αμερικανοί επιδιώκουν την πλήρη ΝΑΤΟική κυριαρχία στο Αιγαίο, στην Κύπρο, προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Γι' αυτό και είναι φανερό πλέον και στον πιο δύσπιστο ότι τα ελληνοτουρκικά επεισόδια, που το τελευταίο χρονικό διάστημα και πυκνώνουν αλλά και πιο σοβαρά γίνονται, έχουν άμεση σχέση με τις ΗΠΑ και τις επιδιώξεις τους, σε τέτοιο βαθμό που να μην ξεχωρίζει η ενθάρρυνση από την υποκίνησή τους. Είναι επίσης γεγονός ότι και οι δυο κυβερνήσεις επικαλούνται και επιδιώκουν τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ, δηλαδή, την επέμβασή τους στις αντιπαραθέσεις τους. Αυτό είναι και το ουσιαστικό πρόβλημα για την ελληνική κυβέρνηση, την εξωτερική της πολιτική και τα λεγόμενα "εθνικά ζητήματα". Οτι εναποθέτει εκούσια τη λύση τους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και κυρίως στον αμερικανοΝΑΤΟικό, αλλά και στο δυτικοευρωπαϊκό. * * *
Το "ευχαριστώ" στους Αμερικανούς του Κ. Σημίτη στην κρίση των Ιμίων, για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν αμέσως όταν το ζήτησε η κυβέρνηση, δημιούργησε τις γκρίζες ζώνες, θέτοντας υπό αμφισβήτηση κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Από τις γκρίζες ζώνες και την πολιτική παραπομπής του ζητήματος στα διεθνή δικαστήρια, λύση που υποδείχτηκε από τους Αμερικανούς έφτασαν στη Συμφωνία της Μαδρίτης, η οποία επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ (υπογράφηκε υπό την επίβλεψη της Μ. Ολμπράιτ), στα μέτρα εμπιστοσύνης (επιδιαιτησία), του γγ του ΝΑΤΟ (σ' αυτά παραπέμπει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μετά το επεισόδιο με τα πολεμικά πλοία), αλλά και στις συμμετοχές με στρατιωτικές μονάδες ταχείας επέμβασης, και όχι μόνο, για τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα. Απευθύνονται στις ΗΠΑ μετά από κάθε επεισόδιο στο Αιγαίο, προκαλώντας τες υποτίθεται να πάρουν θέση, λες και δεν έχουν. Ακόμη και στην περίπτωση του επεισοδίου με το αεροπλάνο που μετέφερε από την Κύπρο τον Ελληνα υπουργό Αμυνας με τους δημοσιογράφους, έδειξαν τις προθέσεις τους αλλά και τις διαθέσεις τους, όταν δήλωναν ότι κακώς έγινε η πτήση σ' αυτό το τμήμα του εναέριου χώρου, αφού θεωρείται ΝΑΤΟικός επιχειρησιακός χώρος. Και όσο κι αν υποτίθεται ότι ανακάλεσαν, η ουσία παραμένει. Η πολιτική τους στο Κυπριακό επιδιώκει τη λύση του στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), το οποίο και ανάγουν σε υπόθεση ελληνοτουρκικής διαφοράς και αντιπαράθεσης. Οσο οξύνονται οι αντιθέσεις με την Τουρκία, τόσο πιο βαθιά εναποθέτουν τη λύση τους στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
* * *
Η επίκληση του κινδύνου από την Τουρκία αποτελεί και την πιο σοβαροφανή αιτιολογία για την "παλλαϊκή άμυνα", που ως επιδίωξη, με δεδομένη την προσαρμογή του στρατού στις ΝΑΤΟικές απαιτήσεις, την επαγγελματοποίησή του, αλλά και τους επιθετικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, σημαίνει πλήρη στρατιωτικοποίηση του ελληνικού λαού και προσαρμογή του στις απαιτήσεις της άρχουσας τάξης και των πολυεθνικών. Στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, αυτή η προοπτική δε σημαίνει ενίσχυση της άμυνας, αφού αυτή έχει ήδη εμπλακεί στα σχέδια της "συμμαχίας", ενώ κυριαρχικά δικαιώματα αμφισβητούνται από τους αμερικανοΝΑΤΟικούς, ώσπου να τους εκχωρηθούν.
Αλλά, όπως αποδεικνύει η ιστορία του κινήματος, στις αποφασιστικές στιγμές το λαϊκό μέτωπο μπορεί να ανατρέψει και τη βούληση και τη δράση των κυρίαρχων, ξένων και ντόπιων. Το "όχι του λαού" και το έπος της Αντίστασης είναι παρακαταθήκη για τη σύγχρονη αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Σ. Λ.
Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι,
νέες και νέοι,
στρατευμένα παιδιά του λαού,
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940, επέτειος του μυριόστομου "ΟΧΙ στο φασισμό", καθώς και η συνέχειά του στον ηρωικό αγώνα της ΕΑΜικής Αντίστασης, προσφέρονται για πλούσιο προβληματισμό και για χρήσιμα διδάγματα, μακριά από τη στείρα προγονοπληξία και τους ανούσιους και επικίνδυνους εθνικισμούς.
Τα βασικά μηνύματα αυτών των μεγάλων αγώνων είναι εξαιρετικά επίκαιρα. Αναδείχνουν, ως αξίες διαχρονικής πρακτικής και ηθικής σημασίας, τη λαϊκή ενότητα, τη μαζική αυτοθυσία, τον αληθινό πατριωτισμό, τη συλλογική δράση και αλληλεγγύη.
Το έπος του '40 και της Εθνικής Αντίστασης σάρωσε το κλίμα της ηττοπάθειας, που καλλιεργούσε η μοναρχοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου, δημοσιογραφικά συγκροτήματα και μια σειρά αστοί πολιτικοί. Ενας λαός, χέρι χέρι με άλλους, εναντιώθηκε στις δυνάμεις του φασισμού, κλείνοντας τ' αυτιά στις "Σειρήνες" του ραγιαδισμού και της υποταγής.
Το ΚΚΕ είναι περήφανο, γιατί σε εκείνες τις δύσκολες ώρες στάθηκε δίπλα στο λαό, καλώντας τον, με το γράμμα του ΓΓ της ΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη, "ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟ, ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ".
Οι αγώνες αυτοί και οι μετέπειτα της περιόδου 1944 - '49 τροφοδότησαν όλους τους κατοπινούς οικονομικούς και πολιτικούς αγώνες. Συνεχίζουν να εμπνέουν και σήμερα και να διδάσκουν, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται από πολλές πλευρές να παραχαραχτεί το νόημά τους και να αναθεματιστεί η μεγάλη αξία τους.
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι,
Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επέλαση και τις προκλήσεις της "νέας τάξης πραγμάτων". Οι σχεδιασμοί των αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών να εδραιώσουν την πλήρη κυριαρχία τους στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, προκειμένου να προωθήσουν παραπέρα τον έλεγχο των πετρελαίων της Κασπίας και της Μέσης Ανατολής, εναρμονίζονται με τις επεκτατικές επιδιώξεις της σοβινιστικής Τουρκίας στο Αιγαίο. Το Αιγαίο στη μια πλευρά και η Κύπρος στην άλλη, γίνονται σημαντικοί κρίκοι αυτής της επιθετικότητας.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκαλεί τον ελληνικό λαό, αναθέτοντας την προστασία των συνόρων στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση και εναρμονίζοντας την αμυντική πολιτική της χώρας με τις επιθετικές επιδιώξεις τους. Προκαλεί, προωθώντας το κυνήγι των εξοπλισμών, τη συμμετοχή στις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης, την ίδρυση ΝΑΤΟικών στρατηγείων, την απόλυτη αμερικανική επικυριαρχία στο Αιγαίο. Αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με την εξίσου βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της, απέναντι στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργαζομένων, θα φέρει στο λαό πολύ μεγαλύτερα βάσανα, αν δεν αποκρουστεί έγκαιρα και αποφασιστικά.
Το δοκιμασμένο όπλο της ενότητας και του αγώνα προβάλλει και σήμερα, ως αναγκαία και υποχρεωτική επιλογή, εκφρασμένο στην πολιτική γραμμή της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης που προτείνει το ΚΚΕ. Η απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, η ματαίωση της συμμετοχής στις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης, η ανάκληση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Βοσνία, είναι βασικά αιτήματα της λαϊκής πάλης, για ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΑΜ, ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ.
Μόνο η ανατροπή συνολικά της κυβερνητικής πολιτικής μπορεί ν' ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές. Τα προβλήματα δε λύνονται με ανώδυνες μεταρρυθμίσεις, όπως προτείνουν ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, ούτε βέβαια - που είναι το ίδιο - με την υποταγή στην πολιτική του δήθεν μονόδρομου.
Η σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό ή η υποταγή σ' αυτόν και στα μονοπώλια, είναι το σύγχρονο δίλημμα. Είναι βέβαιο, ότι ο ελληνικός λαός θα επιλέξει τελικά τον ανειρήνευτο αγώνα με τη σημερινή κοινωνία, που έχει ευαγγέλιο τα υπερκέρδη των λίγων.
ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΑΘΗΝΑ 27.10.97Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Feeds
