Πονηρέ ιστορικέ...
Αναψαν τα λαμπάκια! Στο Χονγκ Κονγκ, στη Βραζιλία, στη Νέα Υόρκη. Κερδοσκόποι, κομπιναδόροι, εκβιαστές! Σείστηκε ο κόσμος. Και συ, "πονηρέ ιστορικέ", το βιολί σου. Το μικρό σατανικό σχέδιό σου. Γράφεις ύμνους για μια υπόθεση που εγκατέλειψες (στην καλύτερη των περιπτώσεων)! Πλέκεις το εγκώμιο σε έναν ηγέτη, με του οποίου την πολιτική διαφωνείς. Τι ζήταγε ο Αρης, κύριε; Κοινωνική συναίνεση φώναζε; Διαλόγους υποταγής πρότεινε; Ολοι μαζί να στήσουμε τη σοσιαλδημοκρατία έλεγε; Τα βήματά σου, λες, τα τρεμάμενα ακολουθούσε; Για το "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος" δεν έφυγες, ή κάνω λάθος;
Ο ιστορικός "φίλε" μου - το ξέρεις πολύ καλά και ας κάνεις το αντίθετο - πρέπει να απλώνει το χέρι του με σεβασμό στο παρελθόν και να τραβάει - πάλι με σεβασμό - στην επιφάνεια όλη την αλήθεια. Να τη βγάζει στο φως, στον αέρα. Στις "συνθήκες", που μπορεί να φανεί χρήσιμη. Δε βουλιάζει το χέρι του, όπως κάνεις εσύ, στην ιστορία με ασέβεια. Δεν πιάνει έναν άνθρωπο για να τον τεμαχίσει και με "επιλεγμένα" κομμάτια του να χτυπήσει την "ουσία". Ο άνθρωπος κρίνεται ολόκληρος. Και οι πολιτικές κρίνονται ολόκληρες. Ο Αρης γαλούχησε και γαλουχήθηκε. Δεν έκανε τους αγώνες του με μια παρέα απατεώνων, τυχοδιωκτών, και ό,τι άλλο αφήνεις εσύ με τις "στενές" επιλογές σου, να φανεί. Για το ΚΚΕ μιλάμε, κύριε!
Και δε σε πονηρεύει, πονηρός αποδεδειγμένα εσύ ο ίδιος, όλη αυτή η συντονισμένη εκστρατεία "διαφώτισης" από την αστική τάξη για τον πρωτοκαπετάνιο; Μέρος της είσαι και συ καημένε! Τι λες, λοιπόν, την έπιασαν οι τύψεις; Λες γι' αυτό να δίνει τις ατέλειωτες σελίδες της, τα κανάλια της, τα ραδιόφωνά της; Αυτό προσπαθείς να μας πείσεις; Ποιους πολέμαγε ο Αρης και ποιοι τον πολεμούσαν; Τέτοια - και τόση - εθνική ομοφωνία!
Εμπρός, λοιπόν, και γω να συμφωνήσω "Κακό το Κόμμα και η ηγεσία του", όπως φωνάζετε. "Σωστή, όμως, η κοσμοθεωρία του", έτσι, όπως - επίσης - λέτε. Βάλτε, λοιπόν - αν λέτε, πράγματι, την αλήθεια - όλον αυτόν το μηχανισμό σας, να δικαιώσουμε τον Αρη και να δικαιωθούμε. Να φέρουμε τη λαϊκή δημοκρατία, τον κομμουνισμό. Αυτά ήταν τα ιδανικά του! Μη στρίβετε - και μη το στρίβετε - ψεύτες!
Σας πήρανε χαμπάρι! Και σένα και τους άλλους "συγγραφείς". Το παλιό αντικομμουνιστικό νόμισμα ξεσκονίζετε - με τη γλώσσα σας - όλοι. το ίδιο φιλότιμα - και αφιλότιμα - όπως κάνανε και οι προηγούμενοι. "Δεν ήταν κακοί μόνον οι Εγγλέζοι, ήταν και το κόμμα. Προπαντός αυτό"! Τέτοιες "αμερόληπτες" επισημάνσεις! Τόσο - και τέτοια - "επιστημονικά" συμπεράσματα! Κουβέντα για το ζητούμενο. Εσείς, λοιπόν, τι λέτε; Θέλετε να αλλάξει ο κόσμος και σε ποια κατεύθυνση; Ολοταχώς προς τα πίσω δεν είναι αλλαγή. Προδότης, για την ιστορία, το ξέρετε, δεν είναι αυτός που αγωνίζεται και - ενδεχομένως - κάνει λάθος. Προδότης είναι αυτός που ξέρει την αλήθεια και λέει ψέματα! Αυτός που πέρασε απέναντι...
...Γιατί απέναντι η έρευνα, "φιλειρηνικά - και ψόφια - αρνάκια", άλλες περιοχές ψάχνει. Αλλού θέλει να καταλήξει. Δεν την ενδιαφέρει τι είδους αγώνα έκανε ο Αρης και για ποιους λόγους, ούτε, βέβαια, για ποιους σκοπούς. την ενδιαφέρει, αυτή η απόπειρα να μην επαναληφθεί. Ποτέ πια αντάρτικο. Αυτός είναι ο στόχος. Τα πράγματα πρέπει να μείνουν κινητά. Ετσι, κάνετε το μερικό κυρίαρχο. Πρέπει - οπωσδήποτε - αλλού να στραφεί το ενδιαφέρον. Και "ορθώνετε ερωτηματικά" - που κανένας, φυσικά, δεν αρνείται τον ενδιαφέρον τους - σε τέτοια ύψη και με τέτοια επιμονή, που γίνονται εμπόδια για σωστά συμπεράσματα. Και σε αυτό τον αγώνα, πρώτοι και καλύτεροι, είσαι εσύ και οι όμοιοί σου. Ολοι οι πρώην, "πονηρέ ιστορικέ"...
...Ολοι αυτοί που ψάχνουν να κρύψουν την ντροπή τους, κάνοντας άλλες μεγαλύτερες - και χειρότερες - ντροπές. Λοιπόν, πουλημένη η ηγεσία; Εκεί θέλεις να καταλήξεις; Αυτό θέλεις να αποδείξεις; Και το ανακάλυψες τώρα, που αποβλήθηκες; Τώρα, που σε σέρνουν από τη μύτη, όπως τις αρκούδες, από κανάλι σε κανάλι και από εφημερίδα σε εφημερίδα; Σιγά - σιγά, να μου το θυμάσαι, θα σε βάλουν να φας την ουρά σου. Θα σε βάλουν να πεις πως ήσουν και συ ο ίδιος προδότης. Και θα το κάνεις, γιατί, πάντα, θα ελπίζεις πως υπάρχει και άλλος κατήφορος για να διανύσεις. Δε βλέπεις ότι χτυπάς - το κεφάλι σου - πάνω σε αυτό που αγάπησες. Δε βλέπεις πως με τη στάση σου, στην ουσία, αρνείσαι ότι υπήρξες. Τέτοια κατάντια!
Feeds
