Την ανάγκη της μαζικής συμμετοχής στην απεργιακή κινητοποίηση, ώστε να δοθεί δυναμική απάντηση στην κυβερνητική επίθεση, επισημαίνει σε συνέντευξή του στο "Ρ" ο Δ. Αγκαβανάκης,αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας",με τον οποίο συζητήσαμε για τους στόχους και την προετοιμασία της απεργίας.

- Οι δημόσιοι υπάλληλοι προχωρούν μεθαύριο Τρίτη σε 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση, λίγες μέρες μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού και τη δημοσιοποίηση της εισοδηματικής πολιτικής. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις; - Υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι που πρέπει να γίνει αυτή η απεργία και να έχει μαζική συμμετοχή, παλμό και αποφασιστικότητα. Να δίνει μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, να ανοίγει προοπτικές συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα. Ενας από τους σοβαρούς λόγους είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, με την κατάθεση του προϋπολογισμού και τη δημοσιοποίηση της εισοδηματικής πολιτικής του 2,5%. Το κύρια χαρακτηριστικά της είναι ότι μέσα απ' την αυξημένη άμεση και έμμεση φορολογία αφαιρεί εισόδημα και δικαιώματα απ' τους εργαζόμενους και τα μεταλλάσσει σε υπερκέρδη των βιομηχάνων. Αυτό φαίνεται και απ' την παραπέρα μείωση των κοινωνικών δαπανών για υγεία, παιδεία, πρόνοια, απ' τις ιδιωτικοποιήσεις στο δημόσιο, αλλά και απ' τις εξευτελιστικές "αυξήσεις" του 2,5%. Κοντά στα άλλα προβλήματα έχουμε τώρα και νέα υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου. Οσον αφορά τα εργασιακά, έχουμε την προώθηση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο, μέσα απ' το διαβόητο "κοινωνικό διάλογο" και το κατάπτυστο "Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000", το νέο δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα που μας γυρνά δεκαετίες πίσω, επαναφέροντας τον αντιδραστικό κώδικα. Εχουμε την προσπάθεια για φαλκίδευση του αιτήματος για πραγματικά ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Παραπέρα μέσα απ' την έκθεση Σπράου που απηχεί τις κυβερνητικές προτάσεις, στοχεύει η κυβέρνηση στην πλήρη διάλυση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.

- Και οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως και το σύνολο των εργαζομένων, βρίσκονται αντιμέτωποι με το προϊόν του "κοινωνικού διαλόγου", το λεγόμενο "Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000". Τι θα σημάνει;

- Η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό και την εισοδηματική πολιτική αποκάλυψε σε όλο της το μεγαλείο την απάτη του "κοινωνικού διαλόγου". Ηθελε συνένοχους σε αυτή την πολιτική και βρήκε πρόθυμους τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομης Παρέμβασης", που με τη συμμετοχή τους συνέπραξαν στο αντεργατικό έγκλημα που προωθεί η κυβέρνηση. Ολες αυτές οι ηγεσίες έχουν τεράστιες ευθύνες, ανεξάρτητα αν κάποιες την τελευταία στιγμή, θέλοντας να περισώσουν κάποια ψήγματα αξιοπιστίας, αποχώρησαν. Βέβαια, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, που συνέπραξε στη χαριστική βολή ενάντια στους εργαζόμενους με την υπογραφή της, έγινε και η φανερή πέμπτη φάλαγγα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τόσο ο "κοινωνικός διάλογος", όσο και οι λογικές του κοινωνικού εταιρισμού, στοχεύουν στο πέρασμα των επιδιώξεων κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης, οδηγούν στον εργασιακό, κοινωνικό και ασφαλιστικό μεσαίωνα τους εργαζόμενους.

- Τα αιτήματα που προβάλλει η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, απαντούν στις σημερινές ανάγκες και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δημόσιοι υπάλληλοι;

- Δυστυχώς, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ στέκεται συμβιβαστικά, επιδιώκοντας απλά τον εξωραϊσμό των προβλημάτων. Οσον αφορά τα οικονομικά έχει εγκαταλείψει το αίτημα για κάλυψη των απωλειών των προηγούμενων χρόνων, ενώ θέτει αίτημα για δραχμικές αυξήσεις, που βρίσκεται πίσω ακόμα και από το ποσοστό του πληθωρισμού του '97-'98. Βάζει "πλάτες" για το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής, αποδεχόμενη το σχέδιο νόμου που προωθεί για τις συλλογικές συμβάσεις, ενώ βάζει ως αίτημα τη δημιουργία του Ταμείου Περίθαλψης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η προκήρυξη της απεργίας έγινε κάτω από την πίεση των προβλημάτων και προκειμένου να μην αποκοπεί τελείως απ' τους εργαζόμενους, ωστόσο η αδράνεια που επιδεικνύει, εδραιώνει την άποψη ότι επιδιώκει την υπονόμευσή της.

- Πώς προχωρά η προετοιμασία της απεργίας και ποια τα μηνύματα που έρχονται;

- Εχουν προγραμματιστεί και πραγματοποιήθηκαν περιοδείες σε εργασιακούς χώρους και θα συνεχιστούν μέχρι την τελευταία μέρα. Στις συζητήσεις που γίνονται δε βρίσκεται ούτε ένας που να στηρίζει την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Αντίθετα εκφράζεται με πολλούς τρόπους η αγανάκτηση των εργαζομένων. Γίνεται κατανοητό από όλο και περισσότερους πως δε μένει άλλη επιλογή απ' το μονόδρομο του αγώνα για να περισώσουμε τα δικαιώματά μας και να κατακτήσουμε και νέα. Ενα άλλο ποιοτικό στοιχείο είναι η ολοένα και μεγαλύτερη κατανόηση των βαθύτερων αιτίων που δημιουργούν τα προβλήματα, που είναι οι αντιλαϊκές - ευρωενωσιακές επιλογές της κυβέρνησης.

- Ποιο είναι το μήνυμα που θα πρέπει να σταλεί με την απεργία;

- Καλούμε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στην κινητοποίηση, καταδικάζοντας την κυβερνητική πολιτική και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και απαιτώντας συνέχιση του αγώνα. Να προβάλλουν τα πραγματικά τους αιτήματα και να διεκδικήσουν: Αυξήσεις 25% και ενσωμάτωσή τους στους βασικούς μισθούς. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων και των αντιλαϊκών νόμων για υγεία και παιδεία. Δημοκρατικό κώδικα και πλήρη εργασιακά, συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα. Να παλέψουν ενάντια στα σχέδια για άρση της μονιμότητας και στις προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις. Να απαιτήσουν αποχώρηση της ΑΔΕΔΥ απ' τον "κοινωνικό διάλογο" - απάτη. Στο αντεργατικό μέτωπο κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης, πρέπει να αντιπαραθέσουμε το κοινό μέτωπο αγώνα των εργαζομένων.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Απεργούν πανελλαδικά μεθαύριο, Τρίτη 25 Νοέμβρη, οι δημόσιοι υπάλληλοι - με απόφαση της ΑΔΕΔΥ - αντιδρώντας στη νέα επιδρομή που δέχονται στα εισοδήματά τους από τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση και την εισοδηματική πολιτική ακόμα πιο έντονης λιτότητας. Στα πλαίσια της απεργίας θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στις 11 το πρωί, μπροστά στα γραφεία της ΑΔΕΔΥ,ενώ ανάλογες συγκεντρώσεις θα γίνουν και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Οι... αυξήσεις του 2,5%, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, φέρνει τους δημόσιους υπαλλήλους αντιμέτωπους με τη χειρότερη εισοδηματική πολιτική των τελευταίων 25 χρόνων, με εξαίρεση το 0%+0% του '92. Οι απώλειες που θα έχουν στα πραγματικά τους εισοδήματα είναι πολύ μεγάλες, μια και οι "αυξήσεις" είναι κάτω και απ' τον επίσημα προβλεπόμενο πληθωρισμό (3,7%), χωρίς βέβαια να υπολογιστούν οι απώλειες των προηγούμενων χρόνων που φτάνουν σε ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων και το 54%!

Η λαθροχειρία είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς οι "αυξήσεις" του 2,5% υπολογίζονται μόνο στις τακτικές αποδοχές (βασικό - χρονοεπίδομα - επίδομα εξομάλυνσης), κάτι που σημαίνει ότι στην πράξη θα φτάσει στην καλύτερη περίπτωση στο 2,1%.Η εξέλιξη αυτή θα έχει σοβαρές παρενέργειες και στον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών, αλλά και στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων τα επόμενα χρόνια, μια και θα είναι μικρότερη η βάση υπολογισμού των όποιων αυξήσεων στο μέλλον.

Η λεηλασία στο εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων είναι μια πλευρά της γενικότερης επίθεσης που δέχονται και έρχεται λίγες μέρες μετά το έκτρωμα του "κοινωνικού διαλόγου", το λεγόμενο "Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000". Ενα κείμενο που φέρει και την υπογραφή της πράσινης πλειοψηφίας της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ και που στοχεύει στην κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Εκτός των άλλων προβλέπει την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης και στο δημόσιο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την άρση του δικαιώματος της μονιμότητας, που άλλωστε αρκετές φορές έχει δηλώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι είναι στόχος της κυβέρνησης.

Παράλληλα, η κυβέρνηση, και σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις της, προωθεί μια "καρικατούρα"... συλλογικών συμβάσεων εργασίας στο δημόσιο. Με βάση το σχέδιο νόμου, που έχει κατατεθεί στη σχετική Μεικτή Επιτροπή του υπουργείου Δημόσιας Διοίκησης, αποκλείεται κάθε διαπραγμάτευση για τους μισθούς. Η διαπραγμάτευση δε θα καταλήγει σε σύμβαση, αλλά σε συμφωνία, η εφαρμογή της οποίας επαφίεται στη θέληση της εκάστοτε κυβέρνησης. Ακόμα όμως και για τα άλλα ζητήματα που θα γίνεται διαπραγμάτευση, αυτή θα τελεί υπό την αίρεση των συνταγματικών διατάξεων και νόμων, ενώ το μόνο που ανεπιφύλακτα μπορεί να συνομολογηθεί είναι η "εργασιακή ειρήνη".

Από κοντά έρχεται και ο νέος Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας,ο οποίος έρχεται να νεκραναστήσει τον αντιδραστικό κώδικα του 1911, που στην πράξη είχαν καταργήσει οι δημόσιοι υπάλληλοι. Να επαναφέρει τη λογική του "επιθεωρητισμού" και να καταστήσει ομήρους τους εργαζόμενους στο δημόσιο της εκάστοτε κυβέρνησης.

Επίσης απ' την υπαγορευμένη έκθεση Σπράου για τα ασφαλιστικά, διαφαίνονται οι επιδιώξεις της κυβέρνησης για πλήρη διάλυση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Αυτή την κατεύθυνση - όσον αφορά τους δημόσιους υπάλληλους - εξυπηρετούν και οι δηλώσεις του υφυπουργού Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκη για δημιουργία Ταμείου Περίθαλψης, στο οποίο θα συγχωνευτούν τα σημερινά Ταμεία Αρωγής, σκοπεύοντας στη λεηλασία των αποθεματικών τους, αλλά και στο "χαράτσωμα" των δημοσίων υπαλλήλων.

Τόσο ο "κοινωνικός διάλογος", όσο και οι λογικές του κοινωνικού εταιρισμού, στοχεύουν στο πέρασμα των επιδιώξεων κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης, οδηγούν στον εργασιακό, κοινωνικό και ασφαλιστικό μεσαίωνα τους εργαζόμενους