ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 7 Δεκέμβρη 1997
Σελ. /48
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΑΓΟΡΑ
Η απελευθέρωση της ασυδοσίας

Οταν μέχρι πριν από δέκα - δώδεκα χρόνια στην αγορά ίσχυε ακόμα το σύστημα κάποιων στοιχειωδών αγορανομικών ελέγχων και ο καθένας γνώριζε ότι, τουλάχιστον τυπικά, μπορούσε να υπάρχει παρέμβαση σε συμπτώματα αισχοκέρδειας και κερδοσκοπίας, εκείνοι που προετοίμαζαν (τεχνικά και ιδεολογικά) την περιβόητη "απελευθέρωση", υποστήριζαν ότι η άρση των ελέγχων στον τρόπο διαμόρφωσης των τιμών θα οδηγούσε σε... καταναλωτικούς παραδείσους. Εκεί - μας υπόσχονταν - ο μέσος εργαζόμενος - αγοραστής θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το καθεστώς του "ελεύθερου ανταγωνισμού" που θα έριχνε τις τιμές, ενώ παράλληλα μας πιπίλιζαν το μυαλό ότι με την ανάπτυξη των διαφόρων τραπεζικών προϊόντων και με τη διάδοση του συστήματος των πιστωτικών καρτών και των καταναλωτικών δανείων, θα ερχόταν η στιγμή που η αγορά θα κατακλυζόταν από προσφορές. Ετσι, όλοι εμείς από άβουλοι πελάτες διαφόρων καταστημάτων, θα γινόμασταν η "μάνα" του παιχνιδιού και θα... μοιράζαμε χαρτί στον "καλύτερο", τον "φτηνότερο", τον "πιο εξυπηρετικό" και πάει λέγοντας.

Η "απελευθέρωση" έγινε. Οι... καταναλωτικές υπηρεσίες των τραπεζών ήδη δεσπόζουν. Από "προσφορές" άλλο τίποτα. Σε ό,τι αφορά βέβαια τα υπόλοιπα, εκείνα τα περί του "βασιλιά καταναλωτή", αποδεικνύονται καθημερινά όλο και περισσότερο φούμαρα. Το σοβαρότερο βέβαια ζήτημα για τον καταναλωτή - εργαζόμενο είναι η συνεχής μείωση των εισοδημάτων του, εξαιτίας της ασκούμενης αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής. Αποδείξεις για τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων υπάρχουν ακόμα και στα επίσημα στοιχεία που επεξεργάζονται και κατά καιρούς δίνουν στη δημοσιότητα οι υπηρεσίες του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και άλλοι οργανισμοί. Ομως η περιβόητη "απελευθέρωση" στην πραγματικότητα έχει οδηγήσει σε πολύ χειρότερη υποβάθμιση του διαθέσιμου εισοδήματος της μέσης οικογένειας των μισθωτών, από ό,τι δείχνουν τα επίσημα στοιχεία.

Η κατάσταση δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική, αφού η "απελευθέρωση" της αγοράς έγινε για να εξυπηρετηθούν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου - πωλητές, σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων - καταναλωτών. Η επινόηση να κωδικοποιηθεί η "νέα τάξη" που επιβλήθηκε στους όρους λειτουργίας της αγοράς με την ονομασία "απελευθέρωση", δεν είχε άλλο στόχο από το να κρύψει την ουσία του απώτερου σκοπού, που ήταν - και εξακολουθεί να είναι - η αποδοχή, η επιβολή και η θεσμοθέτηση της πλήρους ασυδοσίας και κυριαρχίας εκείνων που έχουν το πάνω χέρι στην αγορά. Δηλαδή, των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τη μορφή με την οποία εμφανίζονται σ' αυτή.

Το σημερινό τοπίο στην αγορά είναι λίγο - πολύ γνωστό. Μια μικρή ομάδα μεγαλοεπιχειρηματιών με πρώτες και καλύτερες κάποιες θυγατρικές ξένων μονοπωλίων επεκτείνονται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς και καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς. Το σύστημα της δημιουργίας υποκαταστημάτων "επώνυμων μαγαζιών" σ' ολόκληρη τη χώρα εξαπλώνεται σαν επιδημία, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση των διαδικασιών συγκέντρωσης και μονοπώλησης της αγοράς. Η εικόνα είναι πιο χαρακτηριστική στον τομέα των τροφίμων, αλλά και στους άλλους κλάδους της αγοράς οι εξελίξεις είναι φανερές. Από αυτή την άποψη η λεγόμενη "απελευθέρωση" της αγοράς δεν αφορά μόνο το σύστημα καθορισμού των τιμών στα διάφορα είδη πλατιάς κατανάλωσης, αλλά και στην ασυδοσία που παρέχεται πλέον στο ξένο και κυρίως στο πολυεθνικό κεφάλαιο να εισβάλει στη χώρα και να αλωνίζει. Μια... παροχή που έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατανάλωση, τα εμπορεύματα που διακινούνται στην αγορά, την ποιότητά τους και τις τιμές τους. Βέβαια, μαζί με τις χιλιάδες των ΕΒΕ που κατεβάζουν οριστικά τα ρολά των καταστημάτων τους, υπάρχουν και εκατοντάδες μεγάλες και επώνυμες επιχειρήσεις, που αφού για δεκαετίες αποτέλεσαν την κότα που έκανε τα "χρυσά αυγά" για τους ιδιοκτήτες τους, οδηγήθηκαν τελικά σε κλείσιμο ή σε απορρόφησή τους από το μεγάλο κεφάλαιο. Σ' αυτά ακριβώς τα πλαίσια οι υποτιθέμενοι "ελεύθεροι καταναλωτές" στην ουσία μετατρέπονται σε ομήρους του πολυδιαφημιζόμενου κάθε "Κωτσόβολου", "Μαρινόπουλου", "Αρτίστι Ιταλιάνι" και πάει λέγοντας. Ομηροι καταστημάτων - επιχειρήσεων που ανεξάρτητα από το πώς μπορεί να εμφανίζονταν πριν από μερικά χρόνια στην αγορά, σήμερα είναι οικονομικοί κολοσσοί, με τζίρο πολλών δισεκατομμυρίων.

Το μεγαλύτερο κόλπο που έχει τεθεί σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια είναι η δημιουργία... ψευδαισθήσεων στους εργαζόμενους ότι η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, που έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς η αγοραστική τους δύναμη, μπορεί τάχα να αντιμετωπιστεί με τις... έξυπνες συναλλαγές που δήθεν προσφέρουν τα διάφορα καταστήματα. Οι πωλήσεις με δόσεις. Το σύστημα που υποτίθεται πως λέει στον κάθε πικραμένο ότι δεν έχει κανένα λόγο να απασχολείται με το ότι δεν είναι σε θέση να βρει τα ποσά που χρειάζονται για την αγορά διάφορων καταναλωτικών ειδών. Ας είναι καλά τα διάφορα καταστήματα, κύρια εκείνα που λειτουργούν με αρκετά υποκαταστήματα σε διάφορες μεγάλες τοπικές αγορές. Αυτά καθιέρωσαν το σύστημα πωλήσεων χωρίς προκαταβολή και τις πολλές δόσεις, αυτά αναλαμβάνουν μόνα τους να συνάψουν για λογαριασμό του κάθε πελάτη καταναλωτικό δάνειο από κάποια τράπεζα, χωρίς ο πελάτης αυτός να μπει στη χρονοβόρα και ψυχοφθόρα διαδικασία να στηθεί στις πυρές των τραπεζών. Αυτό όμως το σύστημα αποτελεί και τη βάση για μια τεράστια κλοπή των καταναλωτών, οι οποίοι επειδή δεν έχουν τα αναγκαία για κάποια αγορά ποσά, τελικά τις χρυσοπληρώνουν στους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

ΔΟΣΟΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ
"Προσφορές" για ληστεία με δόσεις

Επιτόκια που ορισμένες φορές ξεπερνούν και το 50% περιέχουν πολλές από τις φανταχτερές περιπτώσεις των αγορών χωρίς προκαταβολή και με πολλές πολλές δόσεις

Σας συμφέρει ν' αγοράσετε μια τηλεόραση, που η αξία της τοις μετρητοίς είναι 199.000 δραχμές, πληρώνοντας 12 δόσεις των 20.000 δραχμών (σύνολο 240.000 δρχ.); Η αποτελεί προσφορά να αποκτήσετε ένα ραδιοκασετόφωνο αξίας 79.900 δραχμών, πληρώνοντας 6 δόσεις των 15.300 δραχμών (σύνολο 91.800 δρχ.);

Εμείς λέμε ΟΧΙ. Τέτοια σενάρια πωλήσεων με δόσεις αποτελούν νόμιμη και επίσημη κλοπή.Είναι ληστεία! Τα καταστήματα που τα προτείνουν βέβαια, αντιτείνουν το επιχείρημα πως μ' αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζεται δήθεν το πρόβλημα ρευστότητας, που όλοι μας αντιμετωπίζουμε. Η πλέον αντικειμενική και αδιαμφισβήτητη αλήθεια είναι η εξής: Το καθεστώς πλήρους ασυδοσίας και παντελούς ελέγχου που έχουν επιβάλει οι κυβερνώντες στην αγορά, επιτρέπει σε διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες - καταστηματάρχες να λειτουργούν ως κοινοί τοκογλύφοι, "προσφέροντας" ληστρικούς όρους πωλήσεων, ενώ την ίδια στιγμή όχι μόνο δεν προστατεύει τους καταναλωτές εργαζόμενους, αλλά τους σπρώχνει στα νύχια των κερδοσκόπων.

Οι διαστάσεις που έχει πάρει το σύστημα των πωλήσεων με δόσεις είναι γνωστές. Αλλωστε, σχεδόν κάθε Κυριακή, οι εφημερίδες κατακλύζονται από σχετικά ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια,μια ανάγνωση των οποίων (με τους αναγκαίους υπολογισμούς) δίνει απτές αποδείξεις για το όργιο της αισχροκέρδειας που δεσπόζει στην αγορά. Πίσω από πολλές προσφορές, που με την πρώτη ματιά φαντάζουν συμφέρουσες, κρύβονται αστρονομικά επιτόκια πολλαπλάσια από αυτά που ισχύουν στις τράπεζες. Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της ληστείας, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ακόμα και σήμερα που μετά τη συναλλαγματική κρίση οι τράπεζες έχουν αυξήσει τα επιτόκια των καταναλωτικών τους δανείων, στις περισσότερες κυμαίνονται από 20 μέχρι 23%, ενώ τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών φτάνουν και το 25%, υπάρχουν καταστήματα που οι δόσεις τους είναι προσαρμοσμένες σε επιτόκια 30 και 35 και 40, ακόμα και 50%! Μάλιστα - κι αυτό είναι ενδεικτικό της κατάστασης που υπάρχει - για να διαπιστώσει κανείς αυτή την εικόνα, δεν είναι ανάγκη να ανακατέψει τα μυστικά τεφτέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτού του είδους η ληστεία μάλιστα - παρά το γεγονός ότι δεν πτοεί και δεν ενεργοποιεί καμιά κυβερνητική υπηρεσία - αποδεικνύεται ακόμα και από τα διαφημιστικά τους φυλλάδια, που κυκλοφορούν κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Απλά, οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες ποντάρουν σε δύο πράγματα: Πρώτον,ότι πολιτική της κυβέρνησης είναι να συντηρεί και να διευρύνει το καθεστώς της πλήρους ασυδοσίας τους. Δεύτερον,στο γεγονός ότι ο μέσος - κι όχι μόνο - καταναλωτής δεν είναι σε θέση να υπολογίσει από μόνος του το επιτόκιο που επιβάλλεται στις δόσεις που πληρώνει, αφού αυτό προκύπτει μέσα από περίπλοκους συντελεστές και μαθηματικές πράξεις. Ετσι για παράδειγμα μπορεί στην περίπτωση της τηλεόρασης που πληρώνουμε 240.000 δραχμές αντί για 199.000 δραχμές τοις μετρητοίς να θεωρεί κανείς - και σωστά - ότι πληρώνει τελικά 20,6% περισσότερο, όμως σχεδόν κανείς δε γνωρίζει πως το επιτόκιο για τη συγκεκριμένη αγορά είναι τουλάχιστον 36%!

Δυο μόνο λόγια, με βάση το συγκεκριμένο παράδειγμα, ίσως φτάνουν για να καταλάβει κανείς το σχετικό μηχανισμό. Σε περίπτωση λοιπόν που ο ενδιαφερόμενος αγόραζε την τηλεόραση και πήγαινε μετά από ένα χρόνο να δώσει τις 240.000 δραχμές όλες μαζί, τότε πράγματι το επιτόκιο θα ήταν 20,6%. Κι αυτό επειδή ολόκληρο το χρέος των 199.000 δραχμών θα το "κουβαλούσε" πάνω του επί 12 ολόκληρους μήνες. Οταν όμως πληρώνουμε κάθε μήνα τη δόση των 20.000 δραχμών, μήνα με το μήνα μαζί πληρώνουμε στο κατάστημα και μέρος από το αρχικό χρέος. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα οι τόκοι υπολογίζονται σε μικρότερο ποσό χρέους (υπόλοιπο). Δηλαδή τόκοι, επί του συνολικού του χρέους των 199.000 δραχμών υπολογίζονται μόνο για ένα μήνα,μέχρι να πληρωθεί η πρώτη δόση. Σύμφωνα με τις λεγόμενες "καταστάσεις απόσβεσης δανείου" η πρώτη δόση των 20.000 δρχ. περιέχει τόκους (περίπου 5.000 δρχ.) και εξόφληση χρέους (περίπου 15.000 δρχ.). Αυτό σημαίνει ότι οι τόκοι του δεύτερου μήνα θα υπολογιστούν στις 184.000 δραχμές (199.000 - 15.000), του τρίτου στις 170.500 κ. ο. κ. Γι' αυτό ακριβώς το επιτόκιο που τελικά πληρώνουμε φτάνει το 36%.

Για την τιμή των όπλων

Πρέπει να σημειωθεί ότι για την τιμή και μόνο των όπλων, από την κυβέρνηση εδώ και τρία χρόνια υπάρχουν δύο αγορανομικές διατάξεις, οι οποίες υποτίθεται πως υποχρεώνουν τους επιχειρηματίες να ενημερώνουν τους πελάτες τους για τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις που μπορούν να γίνουν οι αγορές. Οι αγορανομικές αυτές διατάξεις βέβαια είναι για τα μάτια του κόσμου, αφού σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν τηρούνται, ενώ η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης αδιαφορούν πλήρως για τα κόλπα που μετέρχονται τα διάφορα μεγαλοκαταστήματα προκειμένου να μην τις εφαρμόζουν. Οι αγορανομικές διατάξεις προβλέπουν ότι η αξία πώλησης των προϊόντων "τοις μετρητοίς", η αντίστοιχη αξία του με δόσεις, το επιτόκιο των δόσεων, η προκαταβολή και το ποσό της κάθε δόσης πρέπει να αναγράφονται υποχρεωτικά και στις πινακίδες πώλησης μέσα στα καταστήματα και σε όλα τα διαφημιστικά φυλλάδια. Ενα το κρατούμενο θα πρέπει να θεωρείται ότι κανένα κατάστημα δεν εκπληρώνει όλους αυτούς τους όρους, ενώ υπάρχουν και ορισμένα που δεν εκπληρώνουν κανέναν!

Τα διαφημιστικά

Ας δούμε όμως μερικά παραδείγματα "προσφορών", όπως αυτά περιέχονται σε διάφορα διαφημιστικά φυλλάδια που κυκλοφόρησαν μέσω των κυριακάτικων εφημερίδων τις τελευταίες βδομάδες και μετά ας επιχειρήσουμε ορισμένα συμπεράσματα.

Κατάστημα που έχει παραρτήματα σε Γλυφάδα, Κηφισιά, Ν. Σμύρνη και Αγ. Παρασκευή και αυτοδιαφημίζεται ως "πρώτοι στην τεχνολογία","προσφέρει" ανάμεσα στα άλλα (σε παρένθεση οι τιμές τοις μετρητοίς):

  • Ατμοσίδερα (64.900 δρχ.) και κάρτες για ηλεκτρονικούς υπολογιστές (77.900 δρχ.) με εξόφληση σε έξι μηνιαίες δόσεις των 12.500 δρχ. και 15.000 δρχ. αντίστοιχα. Δηλαδή επιτόκιο 51%!
  • Βιντεοκάμερα (149.900 δρχ.) και εκτυπωτή (149.000 δρχ.) με εξόφληση σε δώδεκα δόσεις των 15.700 και 15.500 αντίστοιχα. Επιτόκια 45 και 43%!
  • Ραδιοκασετόφωνα (119.900 δρχ.), CD Walkman (99.500 δρχ.) σε δώδεκα δόσεις των 12.200 και 10.200 δραχμών αντίστοιχα. Επιτόκιο 38,7 και 39,2%!
  • Τηλεόραση (149.900 δρχ.) με δώδεκα μηνιαίες δόσεις των 15.200. Επιτόκιο 38%!
  • Ηλεκτρονικούς υπολογιστές με δόσεις 18 μηνών που το επιτόκιό τους είναι 33%!

Ενδεικτικό της πλήρους ασυδοσίας που υπάρχει ακόμα και στον τρόπο που οι διάφοροι επιχειρηματίες αποφασίζουν για τις "δοσοπροσφορές" είναι και το γεγονός ότι το ίδιο κατάστημα, σύμφωνα με το σχετικό φυλλάδιο, πουλάει άλλες βιντεοκάμερες με επιτόκιο 33%, συσκευές FAX και τηλεφωνητές με επιτόκιο 29-30%, λευκά είδη με επιτόκιο 27-28%. Και το... κλου του συγκεκριμένου καταστήματος, αν δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος: Ηλεκτρική σκούπα αξίας 45.900 δρχ. σε τρεις δόσεις με επιτόκιο 1%!

Αλλο, ομοειδές, κατάστημα που λειτουργεί στο κέντρο της Αθήνας επί της Πατησίων και στο πρόσφατο φυλλάδιο του διαφημίζει ότι "τώρα έως και 18 άτοκες δόσεις χωρίς προκαταβολή":

  • Βιντεοκάμερα (159.000 δρχ.) με δώδεκα δόσεις των 16.500 δραχμών, δηλαδή επιτόκιο 42,5%, ή άλλη των 179.000 δραχμών μετρητοίς με δώδεκα δόσεις των 18.500 και επιτόκιο 41,7%. Αλλες βιντεοκάμερες "προσφέρονται" με επιτόκια από 33 μέχρι και 41%!
  • Τηλεόραση (149.000 δρχ.) με 12 δόσεις των 15.000 δραχμών και επιτόκιο 36,5%.Αλλες τηλεοράσεις με επιτόκια από 31 μέχρι και 35,5%, ενώ κάποια προηγούμενα μοντέλα μπορεί κανείς να τα βρει με επιτόκιο και 25%.
  • Συσκευή βίντεο (99.000 δρχ.) με 12 δόσεις των 10.000 δραχμών, δηλαδή με επιτόκιο 37,1% και άλλες ομοειδείς συσκευές με δόσεις τα επιτόκια των οποίων ξεκινούν από 30,2% και φτάνουν το 35%.
  • Συσκευές FAX και τηλεφωνητές με επιτόκια από 36,5% μέχρι και 39,5%.

Στο ίδιο κατάστημα με επιτόκια μέχρι 25% μπορεί αυτή την περίοδο να αγοράσει κανείς κλιματιστικά.

Η δυσκολία της σύγκρισης

Είναι άκρως ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς ότι σχεδόν ποτέ από τα φυλλάδια αυτά δεν είναι εύκολο να κάνει κανείς συγκρίσεις για τις διάφορες "προσφορές". Δεν πρόκειται βέβαια για "διαβολική" σύμπτωση, αλλά για άγραφο νόμο, που τηρούν ευλαβικά τα διάφορα μεγαλοκαταστήματα. Μάλιστα, παράγοντες της αγοράς που γνωρίζουν από μέσα τι ακριβώς γίνεται, είναι πολύ κατηγορηματικοί όταν υποστηρίζουν ότι ο κάθε επιχειρηματίας καραδοκεί πότε οι ανταγωνιστές του θα βγάλουν τα διαφημιστικά τους ένθετα, ώστε μετά να οριστικοποιήσουν ποιες ακριβώς "προσφορές" θα συμπεριλάβουν στους δικούς τους καταλόγους. Οι δυσκολίες στις συγκρίσεις υπάρχουν ακόμα και στις λίγες περιπτώσεις που λόγος γίνεται για ίδια εμπορεύματα. Τότε, ο διαφορετικός αριθμός των δόσεων, ή η απουσία των τιμών τοις μετρητοίς πάλι καθιστά περίπλοκη τη διεξαγωγή συμπερασμάτων από το μέσο καταναλωτή.

Ενδεικτικό το παράδειγμα καταστήματος, με παραρτήματα στις δυτικές συνοικίες, που λανσάρει το σύνθημα "όταν η ποιότητα και η τεχνολογία παρουσιάζονται με προσφορές".Στο διαφημιστικό του φυλλάδιο λοιπόν με αριστοτεχνία παρουσιάζει πλήρη στοιχεία μόνο για τις πωλήσεις με δόσεις που το επιτόκιο είναι 22-26%, ενώ για τα υπόλοιπα εμπορεύματα εμφανίζει μόνο τα ποσά των δόσεων. Επιτόπια έρευνα αποκαλύπτει ότι τα επιτόκια των δόσεων σ' αυτά τα καταστήματα είναι από 34 μέχρι 39%!

Τα παραπάνω αφορούν τα διαφημιστικά φυλλάδια. Εκεί όμως που πραγματικά ο μέσος καταναλωτής τα χάνει εντελώς, είναι όταν επιχειρεί να πάει αυτοπροσώπως στο κατάστημα για να βολιδοσκοπήσει και να κάνει τις αγορές του. Εκεί διαπιστώνει ότι τα διαφημιστικά φυλλάδια είναι σχεδόν άχρηστα,αφού αγοράζοντας πραγματικά τοις μετρητοίς, οι τιμές είναι αισθητά μικρότερες από αυτές των φυλλαδίων. Αυτό όμως αποδεικνύει την πολύ μεγαλύτερη επιβάρυνση - τη ληστεία - που γίνεται στις πωλήσεις με δόσεις. Κλασικό, αλλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικό το παράδειγμα γνωστής φίρμας που είναι "στις τιμές καλόβολη".Μπορεί το συγκεκριμένο δίκτυο καταστημάτων να μην εκδίδει διαφημιστικά φυλλάδια, μία επίσκεψη όμως σε οποιοδήποτε κατάστημα είναι αποκαλυπτική. Η πρώτη έκπληξη έρχεται από τις ίδιες τις "πινακίδες τιμών", που υπάρχουν σε κάθε εμπόρευμα. Σε κάθε μία από τις εκατοντάδες τέτοιες, αναφέρεται η λεγόμενη "αρχική τιμή τοις μετρητοίς" με την πολύ σημαντική παρενθετική παραίνεση: Συμβουλευτείτε τον πωλητή μας!Ε, λοιπόν οι συμβουλές των πωλητών του καταστήματος αποκαλύπτουν και την όλη κομπίνα που είναι στημένη σε βάρος του συνόλου των καταναλωτών. Εκεί διαπιστώνει κανείς ότι η "αρχική τιμή τοις μετρητοίς", υπάρχει μόνο για να υπολογιστούν οι δόσεις και να παρουσιαστεί χαμηλό το σχετικό επιτόκιο, που εμφανίζεται να είναι 20%, ενώ στην πραγματικότητα είναι πολλαπλάσιο. Αν κάποιος θέλει πράγματι να αγοράσει τοις μετρητοίς οι... "συμβουλές" του πωλητή λένε ότι οι τιμές είναι μικρότερες από την "αρχική τιμή τοις μετρητοίς" από 17 μέχρι και 21%. Ιδού λοιπόν τι γίνεται με τα επιτόκια των δόσεων, που το συγκεκριμένο κατάστημα λέει ότι είναι 2Ο% (σε παρένθεση οι πραγματικές τιμές τοις μετρητοίς, ενώ όλοι οι διακανονισμοί είναι 18μηνοι):

  • Κουζίνα (190.000 δρχ.) με 15.766 δραχμές το μήνα, δηλαδή επιτόκιο 55%!
  • Ψυγείο (195.000 δρχ.) με 15.766 δρχ. το μήνα, δηλαδή επιτόκιο 51,5%!
  • Ψυγειοκαταψύκτης (210.000 δρχ.) με 16.566 το μήνα και επιτόκιο 48%!
  • Τηλεόραση (185.000 δρχ.) με 14.664 το μήνα και επιτόκιο 48,8%!

Αυτά κι άλλα πολλά μπορεί να συναντήσει κανείς στις μέρες της... ελευθερίας του καταναλωτή. Στις μέρες δηλαδή που οι εργαζόμενοι "απαλλαγμένοι" από κάθε είδους "προστατευτισμό" και ελέγχους του κράτους στην αγορά, μπορούν... ανεμπόδιστα να μετατρέπονται σε βορά της ασυδοσίας των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Κ.

Ιδιαίτερα προσεκτικοί και υποψιασμένοι πρέπει να είμαστε αυτόν τον καιρό, που δεν είναι λίγοι εκείνοι που περιμένουν στη γωνία... να ληστέψουν το δώρο των Χριστουγέννων. Οπλο τους κάποια φανταχτερή "προσφορά" ή διάφορα συστήματα δόσεων, δοσοεκπτώσεων, τωρινών αγορών - μελλοντικών πληρωμών και πάει... (κ)λέγοντας. Και η προσοχή μας όπως φαίνεται είναι άκρως απαραίτητη, γιατί η "ελεύθερη αγορά" είναι για τους εργαζόμενους καταναλωτές παγιδευμένη από λογής λογής νάρκες. Ακόμα και μια μικρή έρευνα... γραφείου αποδεικνύει ότι ο περιβόητος "υγιής ανταγωνισμός", είναι μια νοσηρή διαδικασία εκμετάλλευσης, που δεσπόζει σήμερα στην αγορά, σαν αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Και προσοχή! Ακόμα και όταν διαπιστώνουμε ότι κάποιος επαγγελματίας, που σε καμία περίπτωση δεν ανήκει στην ομάδα των μεγαλοεπιχειρηματιών, ευθύνεται για τα παράπονα που έχουμε από τις συναλλαγές μας και σ' αυτή την περίπτωση τα βαθύτερα αίτια πρέπει να αναζητούνται αλλού. Πιο συγκεκριμένα, σε εκείνους που με τη δύναμη που απέκτησαν υπαγορεύουν τους όρους λειτουργίας της αγοράς και τον ρυθμό υπό τον οποίο είναι αναγκασμένοι να χορεύουν οι υπόλοιποι. Οι τελευταίοι, η συντριπτική πλειοψηφία των διαφόρων επαγγελματιών και εμπόρων, εξαναγκάζονται να δουλεύουν με προϋποθέσεις που είναι ασύμφορες για την ίδια την επιβίωσή τους, την οποία πολλές φορές εξασφαλίζουν κάνοντας "σκόντο" στις προσφερόμενες υπηρεσίες.

Σε κάθε περίπτωση κύρια πυξίδα για τις όποιες κινήσεις μας πρέπει να είναι οι πραγματικές ανάγκες που έχουμε και όχι το τι προσφέρει ο ένας ή ο άλλος μεγαλοεπιχειρηματίας. Αυτοί κάνουν τη δουλιά τους, προκειμένου να ξεπουλήσουν τα εμπορεύματα των βιομηχανιών, διοχετεύοντας στην αγορά είδη που πολλές φορές είναι άχρηστα για κάποια νοικοκυριά, είτε επειδή δε χρειάζονται καθόλου, είτε επειδή η σχετική ανάγκη καλύπτεται πλήρως από ομοειδές - αλλά παλαιότερου τύπου - καταναλωτικό είδος που αποκτήθηκε πριν ένα - δύο χρόνια. Δεύτερο, αλλά εξίσου σημαντικό ζήτημα, είναι να κάνει ο καθένας μας συγκρίσεις για το ποιες από τις διάφορες "προσφορές" είναι πραγματικά συμφέρουσες για την κάθε περίπτωση. Να προσπαθούμε δηλαδή να γνωρίζουμε όσο γίνεται πιο καλά το πραγματικό κόστος μιας αγοράς, πριν την οριστικοποιήσει. Σ' αυτή τη δεύτερη κατεύθυνση, και στο κεφάλαιο που αφορά τις πωλήσεις με δόσεις, επιχειρεί να συμβάλει το σχετικό ρεπορτάζ του "Ρ".



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ