"Ειλημμένη θεωρείται η κυβερνητική θέση για πώληση της τράπεζας Μακεδονίας - Θράκης στον ιδιωτικό τομέα". Αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου στην κοινή αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ (συμμετείχε ο πρόεδρος της Χ. Πολυζωγόπουλος), της ΟΤΟΕ και της διοίκησης των εργαζομένων στην Τράπεζα. Μια απάντηση, η οποία προσθέτει ένα καινούριο σκάνδαλο, στον κυβερνητικό φάκελο των ιδιωτικοποιήσεων, σκάνδαλο με ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτή τη φορά, που το κάνουν περισσότερο απεχθές. Κυριολεκτικά σε χρόνο - ρεκόρ, η κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε να "βγάλει στο σφυρί" την Τράπεζα Μακεδονίας - Θράκης (Μ - Θ) και να την πουλήσει όσο - όσο. Σύμφωνα, μάλιστα, με ορισμένες πληροφορίες, έχει βρεθεί και ο υποψήφιος αγοραστής, ο οποίος - αγοράζοντας μόνο το 17,5% του μετοχικού κεφαλαίου - αποκτά και τον έλεγχο της Τράπεζας.

Για την εξέλιξη αυτή στο χώρο των τραπεζών, τεράστιες είναι οι ευθύνες των φιλοκυβερνητικών πλειοψηφιών της ΟΤΟΕ, αλλά και της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Με τη συμμετοχή τους - οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, που ελέγχονται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ - έδωσαν στον "κοινωνικό διάλογο" τα αναγκαία διαπιστευτήρια δημοκρατικότητας στην κυβερνητική πολιτική. Και αφού εκπληρώσανε το ρόλο τους, η κυβέρνηση τους παραγκώνισε, γεγονός που τους οδήγησε χτες να κάνουν λόγο για ...κυβερνητικό αιφνιδιασμό και ...μονομερείς αποφάσεις. Χαρακτηριστικό, πάντως, είναι ότι όταν ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ Δ. Κουσελας, ρωτήθηκε αν οι διαδικασίες πώλησης της Μ - Θ έχουν τα χαρακτηριστικά σκανδάλου, έδωσε την εκπληκτική απάντηση πως "θα δούμε στην πράξη τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και θα τις καταγγείλουμε...". Ο ίδιος αρνήθηκε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, κάνοντας απλώς λόγο για "κλιμάκωση των ενεργειών"!

Συνδικαλιστικά στελέχη επισημαίνουν ότι για την απόκτηση του μειοψηφικού πακέτου, με δεδομένη τη σημερινή τιμή διαπραγμάτευσης της μετοχής, θα απαιτηθεί ένα ποσό ύψους μόλις 9 - 10 δισ. δραχμών. Πρόκειται για συμβολικό ποσό, αν παρθεί υπόψη ότι η αξία τεσσάρων μόνο μεγάλων ακινήτων, που κατέχει σήμερα η Τράπεζα, εκτιμάται σε 25 δισ. δραχμές, ενώ πριν από λίγες μέρες, για παλιά ανείσπρακτα χρέη επιχειρήσεων του ΟΑΕ, η κυβέρνηση παραχώρησε στη Μ - Θ κρατικά ομόλογα 12,5 δισ. δραχμών. Τα ίδια στελέχη επισημαίνουν ότι η κυβέρνηση Σημίτη φέρεται να έχει σημαδέψει την τράπουλα της τραπεζικής αγοράς και σε ρόλο διαιτητή προωθεί το σχέδιο ιδιωτικοποίησης των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών. Επικρατέστεροι αγοραστές θεωρούνται οι Ομιλοι της Τράπεζας Πίστεως (Κωστόπουλος), ο Ομιλος Λάτση, ενώ ενδιαφέρον υπάρχει και από ξένους τραπεζικούς ομίλους, στη δε ατζέντα περιλαμβάνονται τα ονόματα όλων των κρατικών τραπεζών, μηδέ εξαιρουμένης και της Εθνικής.

Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στη συνέχεια από κοινού ΟΤΟΕ και σύλλογος εργαζομένων, κατάγγειλαν την κυβέρνηση ότι σκόπιμα δεν προώθησε εδώ και δύο χρόνια το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού της Τράπεζας Μ - Θ, ώστε να την παραδώσει στη συνέχεια σε ιδιωτικά χέρια. Οι συνδικαλιστές των τραπεζοϋπαλλήλων κάνουν λόγο πλέον για επιχειρούμενη βίαιη αλλαγή της τραπεζικής πίτας, προς όφελος των ιδιωτικών τραπεζών, καθώς και ότι η κυβέρνηση δεν πήρε εκείνα τα αναγκαία μέτρα, ώστε οι υπό δημόσιο έλεγχο εμπορικές τράπεζες, να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις με τις ιδιωτικές. Αντίθετα, ισχυρίζονται τώρα ότι με την τακτική της η κυβέρνηση βάζει βαρίδια στα πόδια των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών, κάτι που αντικειμενικά ευνοεί τις ιδιωτικές τράπεζες.

Ειδικά για τη Μ - Θ, επισημαίνουν ότι είναι μία κερδοφόρα τράπεζα, που το 71% των μετοχών της ανήκει σε ιδιώτες, ενώ η κυβέρνηση επηρεάζει την Τράπεζα μέσω των μετοχών που κατέχει η Εθνική, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, καθώς και άλλα ταμεία.Στόχος της κυβέρνησης είναι, όπως καταγγέλθηκε στη συνέντευξη, η εκχώρηση της διοίκησης πλέον της Τράπεζας σε ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες ενδιαφέρονται να την αγοράσουν κοψοχρονιάς.

Τα προβλήματα της κλωστοϋφαντουργίας χρησιμοποιούν τώρα ως πρόσχημα οι βιομήχανοι του κλάδου, για να πετύχουν μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές, αλλά και για να στηρίξουν την αντεργατική τους πολιτική. Σε πρόσφατη συνεδρίασή του, το ΔΣ του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών, αποφάνθηκε ότι το 1998 θα είναι δύσκολος χρόνος για την κλωστοϋφαντουργία και εξέφρασε την ανησυχία ότι πολλές επιχειρήσεις του κλάδου δε θα αντέξουν στον ανταγωνισμό. Γι' αυτό σημαντικές ευθύνες αποδίδει στην κυβέρνηση και στο φορολογικό νομοσχέδιο, που, όπως υποστηρίζει, προσθέτει φόρους που επιβαρύνουν κυρίως την ιδιωτική πρωτοβουλία. Στο όνομα τού να σωθεί ο κλάδος, ανακοίνωσαν επίσης ότι απέρριψε την Κλαδική Σύμβαση Εργασίας, θεωρώντας ότι οι εργαζόμενοι είναι εκτός πραγματικότητας όταν προτείνουν αυξήσεις της τάξεως του 20%!

Βέβαια, για τα ουσιαστικά προβλήματα του κλάδου, ο οποίος αποτελεί το 50% του συνόλου των βιομηχανικών εξαγωγών και απασχολεί το 30% των απασχολούμενων στη βιομηχανία, οι βιομήχανοι περιορίζονται απλώς στο να τα επικαλούνται για να αποσπάσουν οφέλη. Στην πραγματικότητα δηλαδή και στο όνομα της εξασφάλισης των δικών τους κερδών, αρνούνται να δουν τόσο την πηγή του κακού που δεν είναι άλλη από την ίδια τη φιλοσοφία της ασκούμενης πολιτικής που περιθωριοποιεί την ελληνική βιομηχανία, προκειμένου να υπάρξει ελεύθερο πεδίο δράσης για το πολυεθνικό κεφάλαιο, όσο και από τη δική τους τακτική συστηματικής λεηλασίας της βιομηχανίας με στόχο το δικό τους πλουτισμό.