Η Μαρία, η Λάνα, η Αλέκα και η Βαγγελιώ, είναι νέες γυναίκες που ζουν στη Ματαράγκα Καρδίτσας. Οι άντρες τους δίνουν τη μάχη στα μπλόκα της Εθνικής και οι ίδιες νιώθουν σα να είναι εκεί. Γιατί βιώνουν τα οξύτατα προβλήματα επιβίωσης και από τη θέση της μάνας και της νοικοκυράς. Για ένα πράγμα είναι σίγουρες: "Αν και φέτος δε γίνει τίποτα, οι κυβερνώντες θα μας δουν και εμάς στα μπλόκα".

"Μεταφράζουν" τους αριθμούς σε λέξεις, μετατρέπουν τους "κανόνες" της σημερινής αντιαγροτικής πολιτικής σε καθημερινά προβλήματα επιβίωσης, συμπυκνώνουν τις αποφάσεις που παίρνονται "εκεί στην Ευρώπη" σε πέντε λέξεις: "Πλέον δεν μπορούμε να ζήσουμε"!

Αναλύουν - με την κυριολεκτική σημασία της λέξης - την κατάσταση που επικρατεί στην πλειοψηφία των αγροτικών νοικοκυριών της Θεσσαλίας, μ' έναν χειμαρρώδη τρόπο που δε σου αφήνει περιθώρια να αμφισβητήσεις ούτε μια λέξη τους. "Δηλαδή τι θέλουν; Να πάρουμε τις οικογένειές μας και να φύγουμε; Να ερημώσουν τα χωριά και να γίνουμε όλοι μας μετανάστες;".

Και πριν προλάβεις καν να ρωτήσεις, σου δίνουν απαντήσεις για όλα. Για την αγωνία που νιώθουν βλέποντας τα παιδιά τους να μεγαλώνουν, για τις "ενοχές" που αισθάνονται γιατί δε θα έχουν τη δυνατότητα να τα σπουδάσουν και "θα μείνουν εδώ, πίσω να αντιμετωπίσουν τα ίδια με μας προβλήματα", για το σπίτι τους που "αιμορραγεί" οικονομικά όλο και πιο πολύ, για τους άντρες τους που αυτές τις μέρες παλεύουν για την επιβίωση των οικογενειών τους στα μπλόκα του αγώνα, αλλά και και για τα αδιέξοδα της γυναίκας της ελληνικής επαρχίας, που όσο δυνατή, όσο ολοκληρωμένη κι αν είναι, δεν μπορεί ακόμα να σπάσει το "τείχος" της στερεότυπης αντίληψης που τη θέλει μόνο στο σπίτι... Η Μαρία,η Λιάνα,η Αλέκα και η Βαγγελιώ. Και οι τέσσερις νέες γυναίκες, που έστησαν το σπιτικό τους στο χωριό Ματαράγκα της Καρδίτσας,νιώθουν σήμερα τα θεμέλια να τρίζουν κάτω απ' τα πόδια τους. Με τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους, με την αμεσότητα που διακρίνεται σε κάθε φράση τους, αλλά και με την ευαισθησία - που όσο να 'ναι περισσεύει στο "δεύτερο φύλο" - οι τέσσερις αγρότισσες γοητεύουν και εκπλήσσουν. Και κρούουν τον κώδωνα κινδύνου για το μέλλον της ελληνικής επαρχίας - "μας τρομάζει και μόνο που το σκεφτόμαστε" - αγανακτούν με το παρόν που "είναι ένας καθημερινός, μαραθώνιος δρόμος επιβίωσης" και νοσταλγούν το παρελθόν, τότε "που το άγχος ήταν για μας λέξη άγνωστη".

"Το χειρότερο για μας αυτή τη στιγμή είναι πως δεν έχουμε περιθώρια αντίδρασης. Βλέπουμε τα οικονομικά μας να στενεύουν, τα χρέη να μας "πνίγουν", τις ανάγκες μας να μένουν ανικανοποίητες, τα παιδιά μας να ζητούν και μεις να μην μπορούμε να τους δώσουμε και δεν μπορούμε να βοηθήσουμε. Ψάχνουμε, όλες μας, τα τελευταία δύο χρόνια για μια δουλιά, να συμπληρώσουμε το πενιχρό έως ανύπαρκτο εισόδημα των ανδρών μας και δε βρίσκουμε. Τι θα κάνουμε δηλαδή; Θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια και θα περιμένουμε το ξεκλήρισμά μας;", ξεκινάει την κουβέντα η Αλέκα Μάλλιου.Μητέρα δύο αγοριών - 20 και 18 χρόνων - οργίζεται με αυτά που ζει και τρομάζει με αυτά που θα 'ρθουν. "Μπορεί κανένας απ' αυτούς που μας κυβερνούν να καταλάβει το αδιέξοδο μιας μάνας που θέλει να στείλει λεφτά στο παιδί της που είναι φαντάρος και δεν έχει; Μπορεί κανείς τους να νιώσει την αγωνία των γονιών που σκέφτονται κάθε βράδυ τι θα κάνουν τα παιδιά τους όταν απολυθούν απ' τον στρατό;",αναρωτιέται και φυσικά ξέρει την απάντηση.

"Εχουμε πάνω από 200 νέους στο χωριό μας - που δε θέλουν να αφήσουν τον τόπο τους - και είναι κυριολεκτικά απελπισμένοι. Ούτε να καλλιεργήσουν μπορούν, ούτε μεροκάματο να βρουν. Κάθονται, λοιπόν, όλη μέρα στα καφενεία και έχουν αποκλείσει τα όνειρα και τους στόχους απ' τη ζωή τους. Πώς να παντρευτούν αυτά τα παλικάρια, πώς να φτιάξουν τη ζωή τους;",μπαίνει αμέσως στη συζήτηση η Λιάνα Νασιοπούλου,μητέρα κι αυτή δύο παιδιών - 9 και 5 χρόνων αντίστοιχα.

"Δεν είναι μόνο πως όλες οι οικογένειες στο χωριό είναι χρεωμένες στην Τράπεζα και αυτή τη στιγμή αδυνατούν να πληρώνουν τις δόσεις τους. Ετσι όπως έχουμε φτάσει, σε λίγο θα παίρνουμε δάνεια για να... συντηρήσουμε τις οικογένειές μας!", συμπληρώνει - και δείχνει πως σίγουρα δεν κάνει πλάκα - η Βαγγελιώ Γιαννακού,μητέρα τριών παιδιών, ενός 10χρονου και των 8χρονων δίδυμων.

"Κοιτάξτε, είμαστε σε απελπιστική θέση. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα τρελαθούμε. Αφού ήδη σηκώνεται το μυαλό μας όταν φανταζόμαστε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Γι' αυτό και πιστεύουμε πως μόνο με τον αγώνα που δίνουν φέτος - όπως και πέρσι - οι άνδρες μας μπορούμε να κερδίσουμε το δικαίωμά μας να ζούμε στον τόπο που γεννηθήκαμε", τονίζει με έμφαση η Μαρία Κούμπου,κι αυτή μητέρα δύο παιδιών, ηλικίας 14 και 12 χρόνων.

Οργή και αγανάκτηση, θυμός κι απελπισία, αλλά και πείσμα κι αποφασιστικότητα, είναι τα συναισθήματα που διακρίνουν τις τέσσερις γυναίκες της Ματαράγκας. Αυτές που μέσα από τα πράγματα που συνθέτουν την καθημερινότητά τους, αντιλαμβάνονται πρακτικά - παρά θεωρητικά - αυτό που λέγεται "αντιαγροτική και αντιλαϊκή πολιτική". Ισως γι' αυτό ο λόγος τους δεν είναι μόνο άμεσος, αλλά, κυρίως, και δυνατός.

Η Βαγγελιώ θα μιλήσει για το άγχος που νιώθει κάθε φορά που φτάνει 1η του μηνός και έχει να πληρώσει 25.000 δραχμές για το φροντιστήριο του γιου της, κάθε φορά που τα παιδιά της ζητούν ένα ζευγάρι καινούρια παπούτσια.

Η Λιάνα θα μιλήσει για τον τρόμο που αισθάνεται κάθε φορά που πλησιάζουν οι μέρες και πρέπει να πληρωθεί η δόση στην Τράπεζα, οι λογαριασμοί του ρεύματος, του τηλεφώνου. Θα μιλήσει για το πισωγύρισμα που νιώθει να συμβαίνει στα χωριά, αφού "σε λίγο όλα τα νοικοκυριά θα βάλουν πάλι την κατσαρόλα πάνω σε ξύλα και τις ηλεκτρικές κουζίνες θα τις έχουμε για... ομορφιά!".

Η Μαρία θα αναφερθεί στην αδυναμία, πλέον, των οικογενειών να στηρίξουν τα παιδιά τους ουσιαστικά, να τα σπουδάσουν, να τους βοηθήσουν επαγγελματικά, να τους δημιουργήσουν τις συνθήκες για μια καλύτερη ζωή. Θα αναφερθεί στην αδυναμία, πλέον, ενός ζευγαριού να βγει "έστω μια φορά στις 15 μέρες" έξω, να διασκεδάσει, να χαλαρώσει, να ανακτήσει δυνάμεις.

Και η Αλέκα θα μιλήσει για το "καλάθι της νοικοκυράς" που διαρκώς αδειάζει, μιας και "τα τελευταία χρόνια ψωνίζουμε μόνο τα αναγκαία κι αυτά αν τα καταφέρνουμε". Θα μιλήσει για τα τεφτέρια που έχουν κάνει "απειλητική" εμφάνιση στο δικό τους χωριό αλλά και στα περισσότερα χωριά της Καρδίτσας. "Νομίζετε πως υπάρχουν λύσεις σ' αυτά τα προβλήματα;", προλαβαίνεις ξέπνοα να ρωτήσεις. "Λύσεις θα δοθούν μόνο με τον αγώνα που δίνουν αυτή τη στιγμή οι άνδρες μας, οι αγρότες όλης της Θεσσαλίας. Αν και φέτος δε γίνει τίποτα, του χρόνου οι κυβερνώντες να περιμένουν και τις γυναίκες της Θεσσαλίας στους δρόμους"!..

Οχι μόνο δεν είναι μόνοι τους οι αγρότες στη Θεσσαλία, αλλά έχουν στο πλευρό τους το σύνολο του λαού, εκτός ίσως ορισμένων εξαιρέσεων, που δεν είναι δύσκολο να εξηγηθούν. Ομως το κύριο και το συνάμα θετικό και ελπιδοφόρο είναι ότι αγρότες, εργαζόμενοι, επαγγελματίες, βιοτέχνες, μικροέμποροι, συνταξιούχοι, συνειδητοποιούν κάθε μέρα όλο και περισσότερο ότι, εκτός από τα επιμέρους προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κάθε κλάδος, το υπ' αριθμόν ένα και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αντιλαϊκή πολιτική και οι εκφραστές της, ανεξάρτητα από το "χρώμα" τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και παράγοντες που για τους δικούς τους προσωπικούς και πολιτικούς λόγους θα επιθυμούσαν να ταχθούν με τον ένα ή άλλο τρόπο αντίθετοι στους αγρότες, ή στην καλύτερη περίπτωση να σιωπήσουν, αναγκάζονται απ' τα πράγματα, πιεζόμενοι απ' τη βάση να πράττουν το αντίθετο. Ακόμη πιο ενδεικτικό για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Θεσσαλία, είναι ότι αυτοί αποτελούν μειοψηφία και βέβαια είναι γνωστοί στις τοπικές κοινωνίες από τις θέσεις τους και την πρακτική τους στα γενικότερα προβλήματα.

Την Πέμπτη στην Καρδίτσα και τα Τρίκαλα και την Παρασκευή στη Λάρισα έγιναν τα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν με αποφάσεις των μαζικών φορέων. Το μέγεθός τους και ο δυναμισμός τους έστειλαν ισχυρό μήνυμα ότι ο αγώνας της αγροτιάς γίνεται υπόθεση όλου του λαού. Οι δηλώσεις, που ακολουθούν, από εκπροσώπους φορέων και οι οποίες είναι εντελώς ενδεικτικές (στη θέση τους θα μπορούσαν να είναι άλλοι και σχεδόν από το σύνολο των φορέων) αποδεικνύουν ακριβώς το ίδιο. Ζουν από πολύ κοντά τον αγώνα και τα προβλήματα των αγροτών.

Τ. Τσόγκας, γραμματέας του Εργατικού Κέντρου: "Είμαστε στο πλευρό της ξεσηκωμένης αγροτιάς της Θεσσαλίας και όλης της χώρας. Καταδικάζουμε την αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης, που οδηγούν τους αγρότες ξανά στους δρόμους. Καταδικάζουμε το ξεκλήρισμα 450 χιλιάδων αγροτικών νοικοκυριών, όπως προβλέπει η "Ατζέντα 2000" με τους περιορισμούς στις καλλιέργειες, τις εξευτελιστικές τιμές στα προϊόντα... Καταδικάζουμε ακόμη, την ποινικοποίηση των αγώνων των αγροτών. Το χτύπημα του αγροτικού εισοδήματος έχει άμεσο αντίκτυπο σε χιλιάδες επαγγελματίες που απασχολούνται σε σχετικές βιομηχανίες κι εργοστάσια. Το ξεκλήρισμα της αγροτιάς συνεπάγεται στρατιές ανέργων".

Γ. Παπαδημητρίου, γενικός γραμματέας του Επιμελητηρίου:

"Ο αγώνας των αγροτών όχι μόνο είναι δίκαιος, αλλά και επιβεβλημένος, καθώς αν δε λυθούν τα προβλήματά τους θα οδηγηθούν στον αφανισμό, ενώ θα πληγούν και οι άλλες παραγωγικές τάξεις".

Β. Ζωγράφος, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων:

"Η κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει τα χρόνια προβλήματα των αγροτών. Να σταματήσει να είναι αδιάλλακτη και εφαρμοστής των αντιδραστικών αντιαγροτικών μέτρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης".

Θ. Βάιος, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων:

"Τα προβλήματα των αγροτών είναι και δικά μας προβλήματα. Ο αγώνας τους δεν είναι ξεκομμένος από τον αγώνα και τα προβλήματα και των άλλων κλάδων και τάξεων στη χώρα μας, που θίγονται από την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Είμαστε μαζί με τους αγρότες, που η κυβέρνηση "στέλνει" στην ανεργία, εφαρμόζοντας πιστά τις επιταγές των μονοπωλίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης".

Αγγ. Σιμονιάν, πρόεδρος του Σωματείου Οπωροπωλών:

"Απαράδεκτη η στάση της κυβέρνησης που αποφεύγει ακόμα και το διάλογο. Οι αγρότες έχουν τη συμπαράσταση του Σωματείου μας στον αγώνα και τα δίκαια αιτήματά τους".

Δ. Χύτας, γραμματέας του Σωματείου Καφεπωλών:

"Ο αγώνας των αγροτών είναι δίκαιος. Αγωνίζονται για να κρατηθούν στη γη τους. Το δικό τους εισόδημα στηρίζει και το εισόδημα των υπολοίπων επαγγελματιών".

Η. Σκυλλάκος, μέλος του Συντονιστικού Σχολείων:

"Ο αγώνας των αγροτών είναι δίκαιος. Η κυβέρνηση, ακολουθώντας την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οδηγεί τη μικρή και μικρομεσαία αγροτιά στο ξεκλήρισμα. Στην πολιτική αυτή, τα αντιλαϊκά αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε κι εμείς ως μαθητές, αντιστεκόμαστε".

Β. Τσιούτης, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας ΕΒΕ:

"Η πόλη μας θα "αδειάσει", καθώς στηρίζεται στο αγροτικό εισόδημα. Συμπαραστεκόμαστε στο δίκαιο αγροτικό αγώνα να μην ερημώσουν τα χωριά. Τα προβλήματά μας είναι κοινά".

Στ. Γούλας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου:

"Τα προβλήματα των αγροτών είναι και δικά μας προβλήματα. Ζούμε σ' ένα νομό που το 70% του πληθυσμού είναι αγροτικός. Η κυβέρνηση αρνείται να σκύψει ουσιαστικά στα προβλήματα των αγροτών. Ως Εργατικό Κέντρο επαναβεβαιώσαμε πρόσφατα τη συμπαράστασή μας στον αγώνα τους και τη συμμετοχή μας σ' αυτόν με κάποιες μικρές απεργίες, κλείσιμο των καταστημάτων, επισκέψεις στα μπλόκα".

Σπ. Ευαγγελόπουλος, πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου:

"Ο εμπορικός κόσμος έχει ηθική υποχρέωση να συμπαραστέκεται στους αγώνες των αγροτών, καθώς τα προβλήματά τους έχουν άμεση σχέση. Δεν μπορεί να υπάρξει ευημερία στην αγορά όταν ο αγρότης δεν έχει λεφτά στην τσέπη του. Ο αγρότης - συνεχίζει - είναι ο αιμοδότης της ζωής στην πόλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1997 έκλεισαν 260 επιχειρήσεις στον νομό μας και το ίδιο θα συμβεί και φέτος. Τα αιτήματά τους είναι κατά γενική ομολογία δίκαια. Τους συμπαραστεκόμαστε".

Ηρ. Μπλουγούρας, μέλος του ΔΣ του Εμπορικού Συλλόγου:

"Είμαστε αγροτική περιοχή, φτωχός νομός, μόλις 37ος σε ρυθμούς ανάπτυξης και στηριζόμαστε στο αγροτικό εισόδημα. Αν δεν τονωθεί το αγροτικό εισόδημα, η αγορά θα πέσει".

Κ. Αγγέλης, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου:

"Τα προβλήματα των αγροτών και των υπολοίπων εργατικών τάξεων είναι κοινά. Ο νομός μας είναι κατεξοχήν αγροτοκτηνοτροφικός. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των αγροτών και καλούμε την κυβέρνηση να σκύψει πάνω στα δίκαια και χρονίζοντα προβλήματά τους".

Θ. Τσέλιος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ:

"Θεωρούμε ότι τα αιτήματα των αγροτών είναι δίκαια. Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει λύσεις. Οταν τα αιτήματα ενός κλάδου εργαζομένων και μάλιστα των αγροτών, που η κυβέρνηση ονομάζει ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας, μένουν ανικανοποίητα, τότε κάθε άλλη σκέψη περιττεύει".

Μπ. Αργυρίου, από το Σύνδεσμο Επιστημόνων:

"Οι αγώνες των αγροτών έχουν μια μεγάλη δυναμική. Δεν πτοήθηκαν από τα αγροτοδικεία, από την πολιτική εκφοβισμού και την προσπάθεια της κυβέρνησης να υπονομεύσει και να υποβαθμίσει το δυναμισμό του αγροτικού κινήματος. Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει αυτή την πολιτική που οδηγεί στο μαράζωμα της υπαίθρου, στο ξεκλήρισμα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, στην αποδιάρθρωση γενικότερα της οικονομίας του τόπου μας. Η κυβέρνηση θα είναι υπεύθυνη για ό,τι επακολουθήσει. Ολοι οι επιστήμονες της περιοχής μας είναι στο πλευρό του αγροτικού κινήματος".

Τη συμπαράσταση του Συλλόγου Γυναικών στον αγώνα των αγροτών εξέφρασε η πρόεδρός του,Ρ. Ρούση:

"Συμπαραστεκόμαστε στους αγρότες. Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι υπόλοιπες παραγωγικές τάξεις πρέπει να παλέψουν για λύσεις στα προβλήματά τους, για ένα καλύτερο μέλλον".

Στ. Πλάνας, αναπλ. γραμματέας των ΕΒΕ:

"Αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες έχουν αλληλένδετα προβλήματα. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα επιβίωσης που κάνουν. Η μείωση του εισοδήματός τους είχε αποτέλεσμα και την κατακόρυφη μείωση του τζίρου των καταστημάτων".

Τ. Τριανταφυλλάκος, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων και της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου:

"Ο αγώνας των αγροτών είναι δίκαιος και πατριωτικός γιατί υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Οι εκφοβισμοί της κυβέρνησης δε θα περάσουν. Είναι αναγκαίος παράλληλα ο συντονισμός της δράσης όλων των τάξεων ενάντια στα "συνδικάτα" της κυβέρνησης, της ΕΕ και των πολυεθνικών. Να ανατρέψουμε αυτή την αντεργατική πολιτική".