ΣΤΗΝ έβδομη μέρα μπαίνει σήμερα ο αγροτικός ξεσηκωμός που συγκλονίζει ολόκληρη τη χώρα. Στη Θεσσαλία, χιλιάδες τρακτέρ παραταγμένα επί της Εθνικής οδού Αθήνας - Θεσσαλονίκης. Το ίδιο και στη Θράκη, στη Μακεδονία, στην Πελοπόννησο, στη Στερεά, στην Κρήτη και τα νησιά. Παντού η αγροτιά βρίσκεται στο πόδι. Στον αγώνα για την επιβίωση. Στη μάχη για την ανατροπή της αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης. Ενωμένη σαν μια γροθιά, πειθαρχημένη. Σίγουρη για τη νίκη της - αποφασισμένη για τη νίκη. Δύσκολος ο αγώνας. Απέναντί της οι ισχυροί με την κυβέρνησή τους, τα δικαστήριά τους, τα ΜΜΕ τους. Οι αγρότες όμως επιμένουν. Μαθημένοι στα δύσκολα. Για όλα αυτά μιλά στο "Ρ" ο Βαγγέλης Μπούτας,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής του Κόμματος και μέλος της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα και εκπρόσωποι μαζικών φορέων της περιοχής (σελίδες 10 - 13)
ΜΑΘΗΜΑΤΑ... "θατσερικής" πολιτικής σε θέματα εκχώρησης αρμοδιοτήτων της δημόσιας διοίκησης στην περίφημη "ιδιωτική" πρωτοβουλία, ιδιωτικοποιήσεων του ευρύτερου δημοσίου τομέα και των μεγάλων έργων και περικοπών των κρατικών δαπανών, παρακολούθησαν - με σκοπό να αντιγραφούν οι πολιτικές αυτές και στη χώρα μας - στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους... (σελίδα 14)
ΜΙΑ δεκαετία σκανδάλων, ρεμούλας και καθυστερήσεων συμπλήρωσε το 1997, το πολύπαθο έργο του φυσικού αερίου. Δέκα χρόνια μετά την υπογραφή της διακρατικής σύμβασης με τους Ρώσους (1987) για την είσοδο του νέου καυσίμου στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας, αυτό που με σιγουριά μπορεί να πει κανείς, πέρα από τις καθυστερήσεις, είναι ότι το ενεργειακό αυτό πολλά υποσχόμενο έργο για την οικονομία της χώρας, που έχει ξεπεράσει σε κόστος τα 700 δισ. δρχ., έχει μετατραπεί σε σκάνδαλο ολκής το οποίο συμπαρασύρει ολόκληρο τον ενεργειακό τομέα της χώρας (σελίδα 16)
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει το χτύπημα της παραγωγικής βάσης και η ανεργία στη Θεσσαλονίκη. Μόνο τον τελευταίο μήνα έκλεισαν τρία εργοστάσια. Είναι ενδεικτικό ότι το τελευταίο τετράμηνο του '97 χάθηκαν από την περιοχή χίλιες θέσεις απασχόλησης μόνο στον κλάδο της Πλεκτικής και της Ενδυσης. Σα να έχει πέσει επιδημία. Τι προτείνει η "Εργατική Ενότητα" για τα εργοστάσια που βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής (σελίδες 24 - 25)
"ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ Νηογνώμονας ΑΕ". Επικίνδυνη η δράση του, με άνωθεν κάλυψη. Ενώ ο Διεθνής Οργανισμός Νοηγνωμόνων, το υπουργείο Μεταφορών των ΗΠΑ και η ΕΕ αμφισβητούν ευθέως την εγκυρότητά του, η κυβέρνηση και ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας επιμένει να του εναποθέτει την ασφάλεια των ναυτικών μας. Οι αποκαλύψεις, όμως, για τις εγκληματικές ευθύνες που τον βαραίνουν για μια σειρά ναυτικές τραγωδίες, είναι συνταρακτικές (σελίδα 35)
ΜΠΕΡΤΟΛΝΤ ΜΠΡΕΧΤ.100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου δημιουργού που μελέτησε, πίστεψε και διέδωσε το μαρξισμό, μεταπλάθοντάς τον σε διδακτική, στρατευμένη με το λαό, τέχνη. Εκανε ποίημα, τραγούδι, πεζογραφία, θέατρο, θεωρητικά κείμενα την πάλη των τάξεων, την ανάγκη αλλαγής του ανθρώπου και της κοινωνίας με την κατάληψη της εξουσίας από το προλεταριάτο και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.Αυτό το "αμάρτημά" του είναι που δεν του συγχώρεσε, ποτέ, ο καπιταλισμός. Ούτε η πατρίδα του, η Γερμανία, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ούτε η μεσοπολεμική. Ούτε, φυσικά, η ναζιστική. Ούτε οι αντιδραστικές δυνάμεις στις ευρωπαϊκές χώρες, απ' όπου πέρασε εξόριστος στα χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου (σελίδες 18 - 19)
Τελικά η τροπολογία για τις ΔΕΚΟ ίσως αποδειχτεί η μαμή μιας γέννας που τα κοιλοπονήματά της διαρκούν εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι συνέπειες στο κόμμα της ΝΔ, με τις διαγραφές "επώνυμων" στελεχών της, δεν είναι και από μόνο του ασήμαντο γεγονός, αλλά η επίδρασή του ίσως αποδειχτεί καταλυτική για εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό που φαίνονται αναγκαίες για την άρχουσα τάξη και το πολιτικό της σύστημα. Το συγκεκριμένο γεγονός των διαγραφών στη ΝΔ, στο φόντο των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων των κομμάτων του κατεστημένου (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), αλλά και των άλλων κομμάτων που η πολιτική τους δεν ξεπερνά τα όρια του συστήματος, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το ΣΥΝ, έχει τροφοδοτήσει συζητήσεις και προβληματισμούς για ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού και όχι τυχαία. Από το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, όταν για πρώτη φορά και τα δύο κόμματα του κατεστημένου είχαν ταυτόχρονη μείωση της εκλογικής τους δύναμης, φάνηκε αυτή η ανάγκη. Ηταν επίσης η πρώτη φορά που η λαϊκή παρέμβαση, έστω και στην κοινοβουλευτική της έκφραση, απέδειξε ότι είναι δυνατό η λαϊκή δυσαρέσκεια να επιδρά στην πτώση και των δύο κατ' εξοχήν αστικών κομμάτων.
* * *
Τι εκφράζει όμως το συγκεκριμένο φαινόμενο; Η πολιτική τους δε γίνεται αποδεκτή από τις λαϊκές μάζες. Το πολιτικό σύστημα απαιτεί αναπροσαρμογές για να λειτουργεί όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά, στις συνθήκες προσαρμογής του καπιταλισμού στην Ελλάδα, τόσο στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης,όσο και της "νέας τάξης πραγμάτων". Οι επιλογές του κεφαλαίου στη χώρα μας, ακολουθούν πιστά και προσαρμόζονται ακόμη πιο εντατικά στον προσανατολισμό και το βηματισμό των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ενώσεων, αφού τα συμφέροντά του εξυπηρετούνται μέσω της πιο σφικτής διαπλοκής με το πολυεθνικό κεφάλαιο. Αυτές οι στρατηγικές επιλογές επιβάλουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αυτή η πολιτική δεν αφήνει περιθώρια εμφάνισης, στο πολιτικό επίπεδο, μιας διακριτής διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στα αστικά κόμματα, όπως στο παρελθόν, δηλαδή της φιλελεύθερης από τη μια μεριά και της σοσιαλδημοκρατικής, από την άλλη, εκδοχής της. Υπάρχει πλήρης ταύτιση των διαχειριστικών στρατηγικών και μεθόδων, έτσι που να δυσκολεύονται να διαχωριστούν ακόμη και σε επίπεδο ταχτικής, τη στιγμή που το ένα κόμμα (στην προκειμένη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ) είναι στην κυβερνητική εξουσία και το άλλο στην αντιπολίτευση. Δεν είναι πλέον σίγουρη με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό η δυνατότητα εναλλαγής των αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση. Το ίδιο πρόβλημα παρουσιάζεται και με τα κόμματα που στο πολιτικό σκηνικό παίζουν το ρόλο αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων. Δεν πείθει η ηγεσία του ΣΥΝ ότι αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, όταν βρίσκεται σε διάλογο με το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί να πείσει το ΔΗΚΚΙ ότι στη δική του πολιτική δικαιώνονται οι λαϊκές προσδοκίες, όταν αυτή ταυτίζεται με το ΠΑΣΟΚ της 10ετίας του '80. Ετσι εμφανίζεται η εξής αντίφαση: Από τη μια να υπάρχει πλήρης ταύτιση στρατηγικών επιλογών, ταύτιση πολιτικής, και από την άλλη να προβάλλεται η αναγκαιότητα ύπαρξης αστικής αντιπολίτευσης ικανής να διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία, για τη συνέχιση εφαρμογής της ίδιας πολιτικής, αλλά και κομμάτων που να μπορούν να εκπληρώνουν πειστικά το ρόλο των "αναχωμάτων".
* * *
Είναι μερικά χρόνια τώρα που το κατεστημένο, σ' όλους τους τόνους, εκφράζει την ανάγκη επιβολής αυτής της πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και την απαίτηση να τη στηρίζουν αποφασιστικά όλα τα κόμματά του, τα οποία δεν πρέπει να προσμετρούν το πολιτικό κόστος και να φοβούνται την τολμηρή επίθεση στα λαϊκά στρώματα, λόγω αυτού του κόστους. Σ' αυτή την κατεύθυνση αναζητούν και μεθόδους επιβολής της κοινωνικοπολιτικής συναίνεσης. Αυτή όμως η βαθιά αντιλαϊκή και αντιδραστική πολιτική οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις. Γεγονός που απαιτεί και μια αντιπολίτευση η οποία, ενώ θα στηρίζει τις κυβερνητικές επιλογές θα 'ναι ικανή να απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια απ' αυτές τις επιλογές. Αυτό το σύστημα πρέπει να μπορεί να λειτουργεί, αμβλύνοντας τις αντιθέσεις, ανοίγοντας το δρόμο για υποταγή, ενσωμάτωση των εργαζομένων στο σύστημα, για αποτροπή ανάπτυξης αγώνων, να εμφανίζει και το λεγόμενο "κοινωνικό πρόσωπο". Είναι επίσης γεγονός ότι η ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος τους χαλάει αυτά τα σχέδια. Ετσι η "αντιπολίτευση" μέσα στο ΠΑΣΟΚ, για διάφορες κυβερνητικές επιλογές, δεν αμφισβητεί τη στρατηγική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, αλλά αναζητεί τρόπους ανώδυνης για το σύστημα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και εγκλωβισμού των λαϊκών δυνάμεων σ' αυτή την πολιτική. Μπορεί να αναδείχνει φραστικά κατά καιρούς την ανάγκη ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων από την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, αλλά δεν αντιτάσσεται στη γενεσιουργό αιτία αυτής της πολιτικής, προβάλλοντας ότι μπορεί να υπάρξει πολιτική στα πλαίσια του συστήματος, που θα εξυπηρετεί ταυτόχρονα και τα μονοπώλια και το λαό! Μπορεί να αντιτάχτηκε σε χειρισμούς σχετικά με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, όπως και για τη "συγκυριαρχία" στο Αιγαίο με την Τουρκία, αλλά δεν αντιτάσσεται στο ΝΑΤΟ, τους Αμερικανούς και τη "νέα τάξη πραγμάτων".
Η ΝΔ, στηριγμένη στην εκτίμηση ότι το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει τη δική της πολιτική - άρα δεν μπορεί να την εφαρμόζει το ίδιο αποτελεσματικά με τη ΝΔ - ακολούθησε την αντιπολιτευτική τακτική στήριξης στις κυβερνητικές επιλογές και αντιπαράθεσης σ' ό,τι δεν προχωράει σύμφωνα με τους ρυθμούς που η ίδια θα 'θελε. Η διαφωνία στους κόλπους της επικεντρώνεται στο ποια τακτική ασκεί αποφασιστική πίεση στην κυβέρνηση για πιο αποτελεσματική εφαρμογή της πολιτικής που απαιτεί το κεφάλαιο και πώς, μέσω αυτής της τακτικής, θα ενισχύεται η δύναμη της ΝΔ.
Στους κόλπους του ΣΥΝ, εκφράζεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στους "εκσυγχρονιστές" και τους "αντι-νεοφιλελεύθερους", όταν όλοι μαζί βρίσκονται σε διάλογο με το ΠΑΣΟΚ για την Κεντροαριστερά, διαφωνώντας στο αν θα "προσκολληθούν" ή όχι στο ΠΑΣΟΚ, ενώ στρατηγικά συμφωνούν.
* * *
Η όλη εξέλιξη αναδείχνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αστικό πολιτικό σύστημα στη λειτουργία του και η αστική πολιτική στο σύνολό της απέναντι στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουμε σημαντικά τέτοια σημάδια. Οι αγώνες των λαϊκών στρωμάτων δυναμώνουν. Αποκτούν νέα χαρακτηριστικά. Ξεπερνιέται η αδράνεια και η μοιρολατρία. Δεν περνά η συναίνεση. Αναδείχνονται στοιχεία αλληλεγγύης και κοινής δράσης. Αναδείχνονται στόχοι που αντιπαλεύουν όλο και πιο καθαρά την πολιτική των πολυεθνικών. Μέσα από την πάλη στα διάφορα μέτωπα αναδείχνεται πιο ξεκάθαρα, απ' ό,τι πριν, η ανάγκη πολιτικής, ριζικά αντίθετης, για τη λύση των προβλημάτων προς όφελος του λαού. Οι αγωνιστικές διαθέσεις ανεβαίνουν, γεγονός που εκφράζεται στη διάρκεια, τη μαζικότητα, τη μαχητικότητα και τις ανεβασμένες μορφές πάλης. Ολο και πιο πολύ συνειδητοποιείται το πολιτικό πρόβλημα, ανεξάρτητα αν δεν έχει συνειδητοποιηθεί από ευρύτερες λαϊκές μάζες η διέξοδος. Υπάρχει επομένως κρίση εμπιστοσύνης από τους εργαζόμενουςστην πολιτική και τις ηγεσίες των κομμάτων διαχείρισης του συστήματος, και αυτό το αντιλαμβάνονται. Εμφανίζονται σημάδια κρίσης αυτής της αναγκαίας, για την άρχουσα τάξη και τις πολυεθνικές, πολιτικής.
* * *
Το κεφάλαιο τα θέλει όλα, εδώ και τώρα. Οι δυσκολίες μεταμφίεσης γίνονται μεγαλύτερες. Αυτό γεννά την εξελισσόμενη πραγματικότητα στους κόλπους των αστικών κομμάτων και απαιτεί την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, για να αποσοβηθούν τα χειρότερα. Οταν η λαϊκή δράση γίνεται πιο αποφασιστική τότε οι ελιγμοί στην τακτική του αστικού πολιτικού συστήματος μπορούν να δυσκολεύουν, εμφανίζοντας καταστάσεις σαν αυτές, η συνέχεια των οποίων ανιχνεύεται. Αλλωστε δεν είναι κρυφές οι επιδιώξεις του κατεστημένου για το "στήσιμο" του αντι-νεοφιλελεύθερου μετώπου, σαν αντίπαλου του "εκσυγχρονιστικού", μέσω της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, θεωρώντας ότι έτσι θα συνεχίζεται η διαιώνιση της ομαλής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, για τον εγκλωβισμό των μαζών. Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα προς όφελός του από τα αστικά πολιτικά παιχνίδια. Εχει όμως να αντιτάξει τη δική του πολιτική δράση για τα δικά του συμφέροντα, με το ανέβασμα των ταξικών αγώνων, με τη συσπείρωση και τη συμμετοχή του σ' ένα παλλαϊκό μέτωπο πάλης μαζί με τους κομμουνιστές, ώσπου να ανατρέψει οριστικά αυτή την κατάσταση, όπως και αν διαμορφωθεί. Και μπορεί να το κάνει.
Feeds
