- Οι Αμερικάνοι επιμένουν στο "χτύπημα" του Ιράκ, ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες αυτής της τακτικής;

- Κατ' αρχήν η προετοιμασία της στρατιωτικής επίθεσης των Αμερικανών δε στοχεύει αποκλειστικά στο Ιράκ. Στόχος τόσο της επίθεσης, όσο και των διάφορων αμερικανικών πρωτοβουλιών είναι η υποταγή των λαών της περιοχής,πολύ περισσότερο μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η "Pax Americana" σε όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ευρύτερα. Οι εξελίξεις στον Περσικό κόλπο συνδέονται πρωτίστως με την κατάσταση που υπάρχει στο Ισραήλ και με την αδιάλλακτη στάση του, όσον αφορά των αναγνώριση βασικών δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού. Συνδέεται οπωσδήποτε με το μεγάλο ανταγωνισμό των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων,γενικά, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Κόλπου. Να σημειώσουμε το γεγονός ότι μετά τον πόλεμο του Κόλπου του 1991 έχουν ενταθεί οι ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις για τον έλεγχο των πηγών, αλλά και των δίαυλων μεταφοράς πετρελαίου.

Ενα ακόμα στοιχείο που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής είναι ότι οι ΗΠΑ ενισχυμένες και από τις αποφάσεις της Μαδρίτης, όσον αφορά το ΝΑΤΟ, θέλουν να χρησιμοποιήσουν το θέμα αυτό για να επιβάλουν ακόμα πιο πιεστικά και πειστικά την ηγεμονία τους στις διάφορες χώρες. Πρέπει να πάρουμε υπόψη μας και τα πολλαπλά ταξίδια που γίνονται και από την Ολμπράιτ, τον υπουργό Αμυνας και από άλλους αξιωματούχους των ΗΠΑ στην περιοχή και σε άλλες χώρες, προκειμένου να "πειστούν" για την αναγκαιότητα αυτού του εγχειρήματος. Συνοπτικά νομίζω ότι οι βαθύτερες αιτίες αυτής της αμερικάνικης πρωτοβουλίας βρίσκονται κυρίως σε ένα νέο ξέσπασμα των αντιθέσεων μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων,όπως πολύ ξεκάθαρα φαίνεται και από τη στάση που κρατούν οι συγκεκριμένες χώρες στο θέμα αυτό. Εάν τελικά υλοποιηθεί αυτή η επίθεση θα είναι ένα νέο βαρύτατο πλήγμα για τον ιρακινό λαό.

- Ποια είναι η κατάσταση και συγκεκριμένα ποια προβλήματα αντιμετωπίζει η "Pax Americana" μέσα στο νέο διεθνές περιβάλλον που διαμορφώθηκε μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση του σοσιαλιστικού μπλοκ;

- Υπάρχει αυτό το πολύ σημαντικό και καινούριο στοιχείο: Οι ΗΠΑ, είτε ανοιχτά είτε μέσω του ΟΗΕ, αλλά και με άλλους τρόπους, θέλουν να πείσουν ότι εκείνες και μόνο μπορούν να επιβάλουν την ειρήνη και να λύσουν τα διάφορα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο. Είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικοδόμηση της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων που επιβάλλουν. Θυμόμαστε ότι και από παλιότερα γίνονταν σοβαρές προσπάθειες και για την κατάσταση στη Μ. Ανατολή, συμφωνίες Μαδρίτης και Οσλο, για τη λύση του Παλαιστινιακού, που σηματοδότησαν την έναρξη αυτής της διαδικασίας επιβολής της νέας τάξης πραγμάτων. Είχαμε την προηγούμενη κρίση στον Κόλπο που χρησιμοποιήθηκε και αυτή για την επιβολή της νέας τάξης. Αυτά τα δύο χρησιμοποιήθηκαν ως μοντέλο για την προώθηση των απαράδεκτων εξελίξεων στη Βοσνία και σε άλλες περιοχές του κόσμου.

Το σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει για τις ΗΠΑ, αυτή την εποχή, είναι ότι ενώ στην περιοχή αυτή έγινε σχεδόν κατά γράμμα ό,τι εκείνες επιδίωκαν ή που εκείνες προωθήσανε, τα προβλήματα δε λυθήκανε, αλλά οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, γιατί η πολιτική της νέας τάξης πραγμάτων βασιζόταν στην πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", στην καταπίεση των κινημάτων και των λαών της περιοχής και τώρα φυσικά εκδηλώνονται τα προβλήματα αυτά. Το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, γιατί η περιοχή αυτή της κρίσης, με κάθε αμερικάνικη παρέμβαση - η οποία βεβαίως γίνεται και στα πλαίσια του ανταγωνισμού με τις μεγάλες δυνάμεις κυρίως της Δυτικής Ευρώπης - οδηγεί σε μια ακόμα μεγαλύτερη διεύρυνση της ζώνης της αστάθειας και της κρίσης. Γι' αυτό έχουν δίκιο όσοι λένε ότι μια ένοπλη επίθεση τώρα στην περιοχή του κόλπου θα έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες απ' ότι είχε ο πόλεμος του 1991.Το βλέπει κανείς από την κατάσταση που υπάρχει στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, αλλά και στη στάση ορισμένων αραβικών καθεστώτων του Κόλπου, που εκείνη την εποχή είχαν υποστηρίξει χωρίς κανέναν όρο την αμερικάνικη επιχείρηση, ενώ τώρα διατυπώνουν επιφυλάξεις και αντιρρήσεις.

- Στην υπόθεση της νέας "κρίσης" του Κόλπου εμπλέκονται και άλλα κράτη. Πώς συγκεκριμένα εκφράζονται οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων;

- Το εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει, είναι ότι οι ΗΠΑ είχαν υποσχεθεί στις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κομμάτι της λείας που θα προέκυπτε μετά τον πόλεμο του Κόλπου του 1991, όσον αφορά κυρίως τα πετρέλαια.Ολα τα στοιχεία δείχνουν όμως ότι η αμερικάνικη ηγεμονία εδραιώθηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό, που τελικά χώρες όπως οι Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία,μείνανε απ' έξω από το νέο περιβάλλον που δημιουργήθηκε.Αυτό οδήγησε τη Γαλλία σε πολύ μεγάλες συμφωνίες για επενδύσεις με το Ιράν, αλλά και το ίδιο το Ιράκ, για την περίοδο που θα ακολουθήσει μετά την άρση των κυρώσεων, όπως επίσης και τη Γερμανία.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι η Βρετανία,που πρωτοστατεί στη λήψη στρατιωτικών μέτρων, ήταν από εκείνες τις χώρες, μαζί με τη Γερμανία, οι οποίες έχουν κάνει εξαγωγή εξοπλισμών στο Ιράκ. Εδώ φαίνεται πραγματικά αυτό το διπλό παιχνίδι. Πάντως φαίνεται πως οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι τόσο μεγάλες, που ενδεχομένως και αν ακόμα δεν υπήρχε το πρόβλημα του Ιράκ να είχαν εμφανίσει κάποιο άλλο πρόβλημα, μέσα από το οποίο θα εκδηλώνονταν με τον ίδιο έντονο τρόπο. Στην περίπτωση του Ιράκ, το θέμα προσφέρεται και για κατανάλωση στην αμερικάνικη κοινή γνώμη και για μια σειρά από άλλα δεδομένα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε, ότι μέσα από το θέμα αυτό εκδηλώνεται με τον ποιο επιθετικό τρόπο η αδιαπραγμάτευτη ηγεμονία των ΗΠΑ,όσον αφορά, τουλάχιστον από τη δική τους σκοπιά, τον απόλυτο έλεγχο στις πηγές ενέργειας.

- Αυτό σημαίνει ότι τέτοια φαινόμενα κρίσεων θα εκδηλώνονται όλο και πιο συχνά;

- Είναι στη φύση του ιμπεριαλισμού η επιθετικότητα και άρα οι αντιπαραθέσεις και οι αντιθέσεις. Το θέμα είναι ότι για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους και λόγω της ύπαρξης του ΝΑΤΟ, στην Ευρώπη δεν εκφράζονται τόσο πολύ, δεν είναι τόσο γνωστά. Πρέπει να θυμίσουμε όμως ότι μια μεγάλη αντιπαράθεση υπήρχε στο θέμα της Αλβανίας. Τη μεγάλη αντιπαράθεση που εκδηλώθηκε στο θέμα της Βοσνίας. Δεν πρέπει να ξεχνιούνται. Ηταν μια προσπάθεια των Ευρωπαίων να δώσουν τη δική τους "λύση", με τις ΗΠΑ από την άλλη να επιζητούν να δοθεί "λύση" μόνο εφόσον το προβάδισμα το είχαν αυτές. Επίσης έχουμε σοβαρές τέτοιες τριβές στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών στην Κεντρική Αφρική, όπου και εκεί το αντικείμενο είναι πάλι οι πηγές ενέργειας. Ακόμα οι εξελίξεις στο Κογκό, οι εξελίξεις στο Ζαϊρ. Υπάρχουν σοβαρές συγκρούσεις κυρίως μεταξύ της Γαλλίας και των ΗΠΑ στη Νιγηρία και γενικά στην Κεντρική Αφρική. Φυσικά δεν έχουν την έκταση και αυτή τη δραματικότητα που έχει η κρίση στον Περσικό κόλπο. Ομως, αν δει κανείς με προσοχή τις εξελίξεις, διαπιστώνει ότι υπάρχει μια όξυνση αυτών των τριβών και των αντιπαραθέσεων. Μάλιστα έτσι εξηγείται και η μεγάλη σπουδή και επιμονή των Αμερικανών για τις νέες ρυθμίσεις στο ΝΑΤΟ, που έχουν να κάνουν με τη νέα στρατηγική του, με τη νέα δομή του, που έχουν να κάνουν με τη λύση που δόθηκε και στη Μαδρίτη και στο Αμστερνταμ, όσον αφορά τη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση ως αμυντικό ευρωπαϊκό βραχίονα του ΝΑΤΟ.

- Τι εκδηλώνεται μέσα από αυτές τις ρυθμίσεις;

- Εκδηλώνεται μια σπουδή των Αμερικανών να ελέγχουν με νέο τρόπο τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις υπάρχουν, κατά αρχήν των λαών βεβαίως, αλλάκαι τις αντιπαραθέσεις και τις αντιθέσεις που έχουν με τις άλλες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει τη θέση του Κόμματός μας ότι με την πάροδο του χρόνου αυτές οι αντιθέσεις θα οξύνονται και θα οδηγούνται και σε πιο δραματικές εξελίξεις.Φυσικά πρέπει κανείς να έχει υπόψη του ότι οι ΗΠΑ και γενικά το ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκει τους τρόπους να εκτονώνει τις αντιθέσεις αυτές και τελικά να προχωρεί σε συντονισμένες ρυθμίσεις. Θυμίζω την τοποθέτηση της Γερμανίας που σήμερα λέει ότι θα διευκολύνει τους Αμερικανούς σε μια τέτοια επίθεση στον Περσικό κόλπο.

- Κατά πόσο η διεύρυνση της ζώνης αστάθειας αγγίζει και τα προβλήματα της περιοχής μας, όπως Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Παλαιστινιακό;

- Συσχετίζονται άμεσα, τόσο λόγω της γεωγραφικής γειτνίασης που υπάρχει, όσο και λόγω του τύπου των λύσεων που προωθούνται.Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο χάρτη. Η Βοσνία είναι μια τυπική μορφή εφαρμογής της νέας τάξης πραγμάτων, της "Pax Americana". Από την άλλη πλευρά έχουμε το Μεσανατολικό με την ίδια τακτική και την ίδια λογική. Και βεβαίως έχουμε τις πολύ συγκεκριμένες και έντονες προσπάθειες που γίνονται τα δύο τελευταία χρόνια να καλυφθεί με τον ίδιο τρόπο και η ενδιάμεση περιοχή, το Αιγαίο, τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.Εντάσσονται απόλυτα σε αυτή την τακτική που ακολουθείται γενικά από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Βέβαια, η διαμόρφωση των όρων που θα εξασφαλίζουν την ηγεμονία της νέας τάξης πραγμάτων προϋποθέτει και την αλλαγή συνόρων. Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει να αλλάξουν μια σειρά από ρυθμίσεις που είχαν γίνει στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Ενός Δικαίου το οποίο είχε οικοδομηθεί σε συνθήκες πολύ πιο ευνοϊκές για τους λαούς, για το προοδευτικό κίνημα και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα γενικά. Αυτές οι ρυθμίσεις προωθούνται και από τους Αμερικανούς, αλλά και από τους Ευρωπαίους. Ακριβώς αυτό βλέπουμε να γίνεται και στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κατ' επέκταση αυτές τις ρυθμίσεις εξυπηρετεί και η νέα δομή του ΝΑΤΟ, η οποία, εκτός των άλλων, και διακηρυγμένα και με την πρακτική που ακολουθεί, μετατοπίζει το κέντρο βάρους της δράσης του προς Νότο, προς αυτή την περιοχή που χαρακτηρίζεται από αυτά τα συγκρουσιακά φαινόμενα για τα οποία μιλάμε.

- Μια ενδεχόμενη επίθεση στο Ιράκ τι επιπτώσεις θα έχει στην ευρύτερη περιοχή;

- Και η πολεμική προετοιμασία και η επίθεση θα ενισχύσει πολύ περισσότερο τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις και φωνές στο ίδιο το Ισραήλ, κάτι που γίνεται ήδη από τώρα. Ενισχύεται η στάση εκείνων των δυνάμεων οι οποίες δε δέχονται καμία διαπραγμάτευση, καμία συνεννόηση με τους Παλαιστίνιους. Στη συνέχεια θα είχε ολέθριες οικονομικές συνέπειες και για τη χώρα μας και για τις άλλες χώρες της περιοχής. Να θυμίσω μόνο ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά, ο πόλεμος στον Κόλπο είχε στοιχίσει στην Τουρκία 35 δισ. δολάρια. Για τη χώρα μας δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, το βέβαιο είναι ότι είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στον τουρισμό και είναι σίγουρο ότι και τώρα θα επαναληφθεί το ίδιο πράγμα και με ευρύτερες συνέπειες στην οικονομική δραστηριότητα στη χώρα μας. Υπάρχουν φυσικά και οι προειδοποιήσεις που γίνονται για τη μεγάλη διασπορά που μπορεί να έχουν χημικά αέρια και άλλες ουσίες σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μια τέτοια επίθεση θα δημιουργήσει επιπλέον σοβαρά προβλήματα σταθερότητας σε μια σειρά από χώρες της περιοχής είτε μιλάμε για την Αίγυπτο είτε για τις χώρες που βρίσκονται στην άμεση γειτνίαση με τον Περσικό κόλπο. Αρα λοιπόν οι συνέπειες θα είναι πολύ μεγάλες και αυτές πιστεύω ότι επιδιώκουν οι ΗΠΑ. Να πειθαναγκάσουν δηλαδή και να πειθαρχήσουν τους λαούς και τις χώρες της περιοχής, μια σειρά από τις οποίες εξάλλου έχουν σήμερα μια τελείως διαφορετική στάση και συμπεριφορά απέναντι στους Αμερικανούς, από αυτή που είχαν την εποχή του πολέμου του 1991.

- Υπάρχει ελληνική εμπλοκή και πώς αυτή εκφράζεται;

- Επίσημα η κυβέρνηση έχει μια θέση την οποία μπορεί να την ερμηνεύσει κανείς όπως θέλει και αυτό είναι το πρόβλημα. Δηλαδή, ναι μεν δεν έχει μέχρι στιγμής μια θέση, όπως αυτή της γερμανικής κυβέρνησης, από την άλλη πλευρά όμως απ' όσες επίσημες τοποθετήσεις υπάρχουν μέχρι τώρα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η Ελλάδα και να στηρίξει μια ένοπλη επέμβαση στην περιοχή και να τη διευκολύνει. Το λέω αυτό γιατί η ελληνική κυβέρνηση λέει ότι τάσσεται μεν υπέρ της ανάγκης καταστροφής των μέσων μαζικής καταστροφής, που υποτίθεται πως έχει το Ιράκ, αγνοώντας όμως το γεγονός ότι τέτοια μέσα υπάρχουν και στη χώρα μας, καθώς υπάρχουν πυρηνικές κεφαλές. Αγνοώντας επίσης το γεγονός ότι τέτοια μέσα διαθέτει και το Ισραήλ και μάλιστα πυρηνικά όπλα και σε πλήρη αντίθεση με όλους τους λαούς της περιοχής.

Ταυτόχρονα η ελληνική κυβέρνηση τάσσεται υπέρ της εφαρμογής των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που και αυτό μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει όπως θέλει ή πολύ περισσότερο, έχοντας υπόψη ποια είναι η κατάσταση στον ΟΗΕ, να οδηγηθεί σε ερμηνείες για εξελίξεις που μπορεί να είναι παρά πολύ αρνητικές. Σε όλα αυτά να συμπληρώσουμε και τη θέση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα εξετάσει τη στάση της τελικά εφόσον υπάρχει νέα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το πρόβλημα ωστόσο με την ελληνική κυβέρνηση έχει σχέση κυρίως με αυτό που πολλαπλώς έχει επιβεβαιωθεί ότι δηλαδή χρησιμοποιούνται οι αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα, ιδιαίτερα της Σούδας στην Κρήτη, για την εξυπηρέτηση της συγκέντρωσης των στρατιωτικών δυνάμεων στον Κόλπο. Η ελληνική κυβέρνηση δεν προβαίνει σε καμία ενέργεια που να είναι τουλάχιστον συμβατή με τα όσα διακηρύσσει. Αρα έχει μια στάση ανοχής απέναντι στην πολιτική των Αμερικανών και αυτό είναι ένα ζήτημα του μαζικού λαϊκού κινήματος. Να ξεσκεπάσει αυτά τα σχέδια, να αντισταθεί και να τα αποτρέψει όσο είναι ακόμα καιρός.

- Η ελληνική εμπλοκή είναι αποτέλεσμα ενός καταναγκασμού ή μια συνειδητή επιλογή, το κάνει δηλαδή η κυβέρνηση για κάποιους ειδικούς λόγους;

- Αυτό είναι δύσκολο να το ερμηνεύσει κανείς, αλλά το πρόβλημα δεν είναι στις προθέσεις. Το πρόβλημα που έχει η ελληνική κυβέρνηση είναι ότι θα ήθελε πολύ πιο ανοιχτά και πολύ πιο δραστήρια να στηρίξει τις αμερικάνικες επιλογές με συγκεκριμένες ενέργειες στην περιοχή,αλλά δεν μπορεί και επειδή η αμερικάνικη πολιτική έχει τόσο πολύ εκτεθεί, όπως και η ταύτιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με τις αμερικάνικες επιλογές, αλλά και πολύ περισσότερο επειδή είναι σε αναμονή οι εξελίξεις στο Αιγαίο και στο Κυπριακό υπό την αμερικάνικη ηγεμονία. Και βέβαια το κλίμα που έχει διαμορφωθεί τίποτα καλό δεν προμηνύει για τα ελληνικά συμφέροντα από αυτές τις πρωτοβουλίες. Ετσι αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να πει ότι στηρίζει τις αμερικάνικες πρωτοβουλίες για το Αιγαίο ή το Κυπριακό, για την ειρηνική επίλυση των όποιων διαφορών, τη στιγμή που αυτοί που την προωθούνε χρησιμοποιούν τα πιο τέλεια οπλικά συστήματα ή συμπεριφέρονται σαν "Ράμπο" και σαν παγκόσμιοι χωροφύλακες. Αυτό είναι το πρόβλημα αυτή τη στιγμή της ελληνικής κυβέρνησης.

Το ποιο σημαντικό είναι ότι τη στιγμή αυτή, όπου μετά τις εκλογές στην Κύπρο όλοι περιμένουν την πρωτοβουλία Χόλμπρουκ, τη στιγμή που προωθούνται τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο που προωθεί ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, στην ουσία οι ΗΠΑ, την ίδια ώρα οι ΗΠΑ εμφανίζουν το πιο βάρβαρο πρόσωπό τους στο Ιράκ. Τι αξιοπιστία λοιπόν μπορεί να έχει η στήριξη της ελληνικής εξωτερικής στις ΗΠΑ, όταν οι Αμερικανοί συμπεριφέρονται με τον τρόπο αυτό. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τον τρόπο που θα πλασαριστούν οι διάφορες λύσεις υπό αμερικάνικη ή υπό ΝΑΤΟική αιγίδα στην ελληνική κοινή γνώμη.

- Τι θα έπρεπε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση, ποια είναι η εναλλακτική στάση που θα έπρεπε να κρατήσει;

- Το πρώτο που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι να απαγορεύσει τη χρήση των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα μας και αυτό μπορεί να το κάνει και πολιτικά και πρακτικά. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει. Το δεύτερο είναι να χρησιμοποιήσει τα μέσα που διαθέτει, ώστε να συμβάλλει στην αποτροπή της οποιασδήποτε στρατιωτικής ενέργειας στην περιοχή. Αυτό κυρίως μπορεί να γίνει μέσω του ΟΗΕ, με τη χρήση των διμερών σχέσεων και την ανάπτυξη μιας σειράς πρωτοβουλιών, πράγματα όμως που δεν τα κάνει. Το πιο σημαντικό όμως θα ήταν να κλείσει την αμερικανική βάση της Σούδας και τις άλλες ΝΑΤΟικές βάσεις, που μπορεί να αξιοποιηθούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

- Ναι, αλλά ο διεθνής συσχετισμός επιτρέπει κάποιες κινήσεις τέτοιου είδους;

- Το διεθνή συσχετισμό τον διαμορφώνουν κάποιες δυνάμεις, δεν είναι στατικός. Οταν σήμερα έχουμε όλη αυτή τη συζήτηση για την αμερικάνικη επίθεση στον Κόλπο, τουλάχιστον φαίνεται ότι ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι ο ίδιος σήμερα με αυτόν που ήταν όταν έγινε η πρώτη επίθεση.Αρα το επιχείρημα ότι δε μας επιτρέπει ο διεθνής συσχετισμός, δε στέκει. Ηδη, με τη συμβολή φυσικά άλλων, είναι πιο ευνοϊκός και γενικά ο συσχετισμός δεν είναι αυτός που ήταν το 1991. Και αντιδράσεις αντίστασης των λαών υπάρχουν και οι πιο πρωτοπόρες δυνάμεις προσπαθούν να συντονίσουν τη δράση τους και από κοινού να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Εν πάση περιπτώσει ο συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει, όμως η σημερινή κυβέρνηση όχι απλώς δεν είναι διατεθειμένη, αλλά δε θέλει κιόλας να κάνει οτιδήποτε,μιας και επανειλημμένα έχει δηλωθεί και από τα πιο επίσημα χείλη η πλήρης ταύτιση της χώρας μας με τις μεγάλες επιλογές των ΗΠΑ.

- Ετσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, υπάρχουν δυνατότητες αποτροπής της στρατιωτικής επέμβασης;

- Μέχρι να εκδηλωθεί πάντα υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες και πρέπει κανείς μέχρι την τελευταία στιγμή να προσπαθεί να επηρεάσει τα πράγματα. Υπάρχει ένα ρητό που λέει "μόνο οι αγώνες που δε γίνονται είναι χαμένοι αγώνες". Με αυτή την έννοια και η οποιαδήποτε κινητοποίηση, η οποιαδήποτε δραστηριότητα προσθέτει ένα λιθαράκι σε ένα μεγάλο μέτωπο που είναι φανερό ότι υπάρχει. Στο μέτωπο αντίστασης και αντίθεσης στους συγκεκριμένους σχεδιασμούς.

- Πώς μπορεί να εκφραστεί αυτή η αντίθεση;

- Μια σειρά από μαζικούς φορείς, όπως η Ομοσπονδία Οικοδόμων, έχουν εκδηλώσει την αντίθεσή τους, η ΕΕΔΥΕ και άλλοι φορείς του κινήματος ειρήνης διοργανώνουν κινητοποιήσεις. Ηδη γίνονται στην Κρήτη και αλλού. Εχει μεγάλη σημασία αυτή η ενέργεια. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται πάρα πολύ να δώσουν μια εικόνα ότι δήθεν εκφράζουν το κοινό αίσθημα των λαών. Αυτό είναι που τους ενδιαφέρει, γιατί βεβαίως οι ηγεμόνες πάντα θέλανε να εμφανίζονται ότι δήθεν λειτουργούν με εντολή. Πρέπει λοιπόν να σπάσει αυτή η εικόνα και αυτή η αντίληψη. Οσο περισσότεροι μαζικοί φορείς μπορούν με διάφορες μορφές, με διαμαρτυρίες, παραστάσεις, πικετοφορίες στην αμερικάνικη πρεσβεία, με οποιαδήποτε μορφή, να εκφράσουν την αντίθεσή τους, όλα αυτά θα έχουν το δικό τους μερίδιο στην προσπάθεια αποτροπής αυτής της ενέργειας.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Το σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει για τις ΗΠΑ, αυτή την εποχή, είναι ότι ενώ στην περιοχή έγινε σχεδόν κατά γράμμα αυτό που εκείνες επιδίωκαν ή που εκείνες προωθήσανε, τα προβλήματα δε λυθήκανε, αλλά οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, γιατί η πολιτική της νέας τάξης πραγμάτων βασιζόταν στην πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", στην καταπίεση των κινημάτων και των λαών της περιοχής και τώρα φυσικά εκδηλώνονται τα προβλήματα αυτά

Η "νέα κρίση" στον Κόλπο, ετοιμότητα των ΗΠΑ για στρατιωτικό πλήγμα στο ΙΡΑΚ, βρίσκεται στην επικαιρότητα, κρατώντας κομμένη την ανάσα των λαών της περιοχής μπροστά σ' αυτό το ενδεχόμενο. Η απροσχημάτιστη εμμονή για επίθεση των Αμερικανών δε δημιουργεί απλά ερωτηματικά, αλλά αποκαλύπτει, για μια ακόμη φορά, το εγκληματικό πρόσωπο, της τρομοκρατικής "νέας τάξης πραγμάτων", αλλά και τη δραματική κατάσταση για τους λαούς από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Αυτή η κατάσταση, το γεγονός της λειτουργίας των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας, αλλά και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης που είναι δέσμια στην πολιτική των ΗΠΑ και δεν αντιστέκεται, εγκυμονεί νέους κινδύνους για το λαό. Ο "Ρ", συζητά για όλα αυτά με τον Μπάμπη Αγγουράκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτή και υπεύθυνο του τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του Κόμματος.