ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η "ΘΕΙΑ" ΟΡΓΗ

Οσο πλησιάζουμε προς το έτος 2000 τόσο πιο πολύ μεγαλώνουν οι κοινωνικές ανισότητες. Ετσι, όλοι μας, βιώνουμε - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - τον εξής παραλογισμό: Ενώ ο πλούτος που παράγεται στην παγκόσμια οικονομία μεγαλώνει, την ίδια ώρα μικραίνει ο αριθμός των ανθρώπων που συγκεντρώνουν στα χέρια τους μυθικά πλούτη και ταυτόχρονα μεγαλώνει ο αριθμός των ανθρώπων που βιώνουν συνθήκες φτώχειας - πείνας και εξαθλίωσης. Και όλοι οι ειδικοί - οικονομολόγοι και οικονομολογούντες, πολιτικοί και πολιτικολογούντες - προβλέπουν ότι οι κοινωνικές ανισότητες θα γίνουν ακόμη πιο έντονες. Μας λένε, δηλαδή, ότι η διανομή και αναδιανομή του εισοδήματος και του παγκόσμιου πλούτου θα γίνει στα επόμενα χρόνια περισσότερο άδικη και άρα οι πλούσιοι θα συνεχίσουν να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Η πρόβλεψη - εκτίμηση αυτή ισχύει με την προϋπόθεση ότι θα συνεχιστεί ομαλά, χωρίς εμπόδια και δε θα ανατραπεί η σημερινή "νέα τάξη πραγμάτων".

Τα στοιχεία, για το πώς διαμορφώνεται ο χάρτης των πλούσιων και των φτωχών της Γης και βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, δε χωρούν αμφισβήτηση. Προέρχονται από διεθνείς οργανώσεις και οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, η UNICEF, η EUROSTAT, ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, Εθνικές και Διεθνείς Ενώσεις Καταναλωτών κλπ. Είναι στοιχεία που φαντάζουν απίστευτα, αλλά είναι αληθινά. Πρόκειται για στοιχεία που δείχνουν τις δύο όψεις του πλανήτη Γη και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

***

Η πρώτη όψη της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας είναι αυτή που - όπως μας πληροφορούν τα επίσημα στοιχεία ελληνικών και διεθνών οργανισμών - χρόνο με το χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των κατοίκων της Γης που πεθαίνουν από την πείνα (μεταξύ αυτών δεκάδες εκατομμύρια παιδιά), ενώ εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο βγαίνουν στο μεροκάματο, οδηγούνται στην πορνεία, είναι άστεγοι κλπ. Μιλάμε για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των κατοίκων της Γης που ζουν σε συνθήκες πλήρους ή απόλυτης φτώχειας. Στοιχεία αυτής της κατηγορίας αποτελούν αυτά που έδωσαν προχτές οι εκπρόσωποι της Διεθνούς Οργάνωσης Καταναλωτών (CI) και της ελληνικής οργάνωσης καταναλωτών (ΕΚΠΟΙΖΩ). Τα στοιχεία αυτά μας πληροφορούν ότι στις μέρες μας ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης πάνω από 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο. Με δεδομένο ότι ο πληθυσμός σε όλες τις χώρες του κόσμου, σ' Ανατολή και Δύση, σε Βορά και Νότο, ανέρχεται σήμερα γύρω στα 6 δισεκατομμύρια, αυτό σημαίνει ότι το 21,7% του παγκόσμιου πληθυσμού - δηλαδή περισσότεροι από 1 στους 5 κατοίκους της Γης - ζουν σε συνθήκες ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ και φυσικά πολύ περισσότεροι σε συνθήκες σχετικής φτώχειας. Εννοείται ότι για κάποιες χώρες, τις υπανάπτυκτες ή τις αναπτυσσόμενες, ο αριθμός των κατοίκων της Γης, που ζουν σε συνθήκες απόλυτης και σχετικής φτώχειας, είναι πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με τους φτωχούς και εξαθλιωμένους των πλούσιων ή ανεπτυγμένων χωρών.

***

Δίπλα στην κοινωνία των 2/3 των φτωχών, που ζουν σε συνθήκες σχετικής ή απόλυτης φτώχειας, υπάρχει η "κοινωνία" της χλιδής και του πλούτου. Είναι η άλλη όψη της παγκοσμιοποιημένης, πια, οικονομίας, που μεγιστοποιεί τα κέρδη και υπερκέρδη στις πολυεθνικές και το χρηματιστικό κεφάλαιο. Και συχνά πυκνά, διάφορα στοιχεία μας πληροφορούν ότι ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώνεται σε ένα όλο και πιο μικρό αριθμό κατοίκων της Γης, τους αποκαλούμενους, μεγιστάνες ή Κροίσους ή χρυσοκάνθαρους του πλούτου. Οπως λοιπόν μας πληροφόρησαν πέρσι οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς", περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι του πλανήτη, έχουν περιουσιακά στοιχεία (κινητή και ακίνητη περιουσία) συνολικής αξίας που ξεπερνούν το αστρονομικό ποσό των 16,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Καλά διαβάσατε. Ο πλούτος που συγκεντρώνουν στα χέρια τους αυτά τα 6 εκατομμύρια κάτοικοι της Γης - σύγχρονοι Κροίσοι - ξεπερνούν τα 16,6 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ (πάνω από 4,6 ΤΕΤΡΑΚΙΣ εκατομμύρια δραχμές). Και αυτά τα 6 εκατομμύρια των μεγιστάνων του πλούτου, δεν αποτελούν παρά μόλις το 0,1% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Για την ιστορία, να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα (που βιώνει τα αποτελέσματα των γαλαζοπράσινων πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας), το 24%, ή περίπου ο 1 στους 4 Ελληνες, ζουν σε συνθήκες "σχετικής φτώχειας" και στην Αγγλία (που βιώνει τις συνέπειες της θατσερικής πολιτικής) το ποσοστό εκείνων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας φτάνει στο 25%. Σήμερα, η κυβέρνηση Σημίτη, με την εμμονή της στην πολιτική της αντιλαϊκής μονόπλευρης λιτότητας, κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για να ξεπεράσει την Αγγλία - που ελέω της μακροχρόνιας πολιτικής λιτότητας που εφάρμοσε η "σιδηρά" κυρία Θάτσερ και συνεχίζει επάξια σήμερα ο "αριστερός" πρωθυπουργός Τ. Μπλερ - ο αριθμός των φτωχών υπολογίζεται σε περίπου 25%! Το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σημίτη κάνει ό,τι μπορεί και θα κατακτήσει σύντομα την πρώτη θέση μεταξύ των 15 χωρών - μελών της κοινότητας - με το μεγαλύτερο αριθμό των απόλυτα και σχετικά φτωχών και εξαθλιωμένων και τη χώρα που εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο - επιβεβαιώνεται από πληθώρα στοιχείων. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε την εμμονή της κυβέρνησης στη συνέχιση της πολιτικής μείωσης των μισθών και συντάξεων, την περικοπή των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, την άνοδο της ανεργίας, την υπέρογκη - και πολλαπλάσια του πληθωρισμού - αύξηση των φόρων, αλλά και των κερδών επιχειρήσεων κλπ.

***

Και είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση Σημίτη στην Ελλάδα - όπως και η πλειοφηψία των κυβερνήσεων των άλλων χωρών του πλανήτη Γη - θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, για να επιβεβαιώσουν την πρόβλεψη των "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" ότι το 2000 οι δισεκατομμυριούχοι της Γης θα φτάσουν τα 7,5 εκατομμύρια και ο πλούτος που θα συγκεντρώνουν στα χέρια τους θα φτάσει στο αστρονομικό ποσό των 24,4 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΔΟΛΑΡΙΩΝ. Εννοείται, βέβαια, ότι μια τέτοια εξέλιξη - δηλαδή η μεγιστοποίηση των κερδών για το μεγάλο κεφάλαιο και η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του πλούτου σε λιγότερα χέρια - θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα με έναν όρο. Οτι δηλαδή οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του κόσμου θα μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα. Είμαστε όμως αισιόδοξοι - ή θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι - ότι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες του κόσμου, θα αντισταθούν και δε θα ανεχθούν τη συνέχιση μέτρων και πολιτικών που θα οδηγούν στη μεγιστοποίηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Στο χέρι των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων είναι να αποτρέψουν την επιστροφή στο Μεσαίωνα, όπου θα βιώνουμε σαν σύγχρονοι Γιάννηδες Αγιάννηδες του Β. Ουγκό. Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, στην Ελλάδα και διεθνώς, έχει να κάνει με το χρόνο που η θεία υπομονή των εργαζομένων θα μετατραπεί σε θεία οργή...

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Στις σύγχρονες συνθήκες της "παγκοσμιοποιημένης" οικονομίας και των ελεύθερων αγορών, βιώνουμε την κοινωνία των δύο ταχυτήτων. Εκείνη σύμφωνα με την οποία οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι (διεθνώς 1,3 δισ. κάτοικοι ή το 22% του πληθυσμού της Γης ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας) και την άλλη που λέει ότι 6 εκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη (περίπου το 0,1% του πληθυσμού της Γης) συγκεντρώνουν πλούτο αξίας 16,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗ, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠ

Δεν υπάρχει πολιτική για το πράσινο

- Προχτές, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε ότι υπάρχει ραγδαία αύξηση του αστικού και περιαστικού πρασίνου την τελευταία τετραετία στην Αθήνα. Απλώς μας κοροϊδεύει ή βλέπει κάτι που δε βλέπουμε;

- Πρόκειται για τη γνωστή τακτική να εξαγγέλλονται έργα που είναι κατώτερα απ' αυτά που πρέπει να γίνουν, αλλά και που η εφαρμογή τους είναι αμφίβολη. Εχει γεμίσει το Λεκανοπέδιο μπετόν με τον απαράδεκτο "Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό" που με τεχνάσματα, όπως το 40% ημιυπαίθριων χώρων, ξαναυξάνει το Συντελεστή Δόμησης. Γεμίζει ανισόπεδους κόμβους και καταλυτικό νέφος και για αντιπερισπασμό εξαγγέλλει απραγματοποίητα έργα. Αλλωστε η πολιτική της κυβέρνησης φαίνεται και από τις εξαγγελίες για τα έργα της Ολυμπιάδας του 2004, που οικοδομούν τους τελευταίους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους στην Αττική και καταστρέφουν το αττικό περιβάλλον (Σχοινιάς, Φαληρικό Δέλτα, Θρακομακεδόνες, Γαλάτσι κ.ά.).

- Μίλησε επίσης για μια σειρά παρεμβάσεις και έργα που αναλαμβάνει η κυβέρνηση στον Ελαιώνα, το Ελληνικό, το Γουδί, τους Αμπελόκηπους και την παραλιακή ζώνη, που θα αυξήσουν το πράσινο κατά 26.000 στρέμματα. Πώς σχολιάζετε αυτές τις εξαγγελίες;

- Οι χώροι αυτοί είναι οι τελευταίοι χώροι που μας απέμειναν. Αντί λοιπόν να μετατραπούν σε πράσινο, προγραμματίζεται να οικοδομηθούν αφήνοντας ένα ποσοστό 20-25% πρασίνου. Και αυτό διατυμπανίζεται σαν πολιτική πρασίνου όπως στο Ελληνικό, τον Ελαιώνα και την παραλιακή ζώνη. Ακόμη μεταφέρονται λειτουργίες από εδώ και από εκεί, "σώζοντας" τάχα το Γουδί ή τον Ιππόδρομο, σε βάρος του Ελληνικού κλπ. Και ακόμη δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για την εφαρμογή τους, όπως για παράδειγμα στα Κουντουριώτικα, που περιφράζονται ήδη από ιδιώτες, όπως κατήγγειλε ο "Ρ" στις 6 Μάρτη. Αρα μιλάμε στον αέρα!

- Για την ανάπλαση των ορεινών όγκων το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει στείλει μέχρι στιγμής τρία Προεδρικά Διατάγματα στο ΣτΕ, τα οποία επιστράφηκαν ως αντισυνταγματικά. Τι προσπαθεί να κάνει με τη θεσμοθέτηση παρόμοιων σχεδιασμών η κυβέρνηση;

- Είναι στάχτη στα μάτια, διότι από τη μια έχουμε αεροβατούσες εξαγγελίες, ενώ από την άλλη, στην πράξη, νομιμοποιεί όλους τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, αφαιρεί ζώνες προστασίας απ' το Νότιο Υμηττό, προγραμματίζει δόμηση υπεράνω της περιφερειακής Υμηττού και άλλα πολλά και γνωστά. Ξαναθυμίζουμε την εμμονή της κυβέρνησης να καταστρέψει την Πάρνηθα με το Ολυμπιακό χωριό, όπως και τις ύποπτες μεθοδεύσεις Τζουμάκα για το Αλσος Συγγρού στο Μαρούσι. Και ακόμα, τις τελευταίες καταγγελίες όπου τέσσερις υπουργοί (Βενιζέλος, Λαλιώτης, Β. Παπανδρέου, Τζουμάκας) παρέτειναν την παράνομη λειτουργία λατομείων στον Υμηττό και μάλιστα από 206 ήδη παράνομα στρέμματα σε 1.235 ακόμα και σε δασικές περιοχές και αρχαιολογικούς χώρους. Αντίθετα δηλαδή και με την 4420/97 απόφαση του ΣτΕ.

- Πέρα από τις κάλπικες και οφθαλμοφανώς απατηλές εξαγγελίες Λαλιώτη, πιστεύετε ότι μπορεί στο Λεκανοπέδιο να αυξηθεί πραγματικά το πράσινο και πώς;

- Βέβαια, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση. Αν γίνουν αποκλειστικά Μητροπολιτικά Πάρκα στο Γουδί, το Ελληνικό, τον Ελαιώνα με άμεσες απαλλοτριώσεις και δεσμεύσεις, αν μειωθεί δραστικά και ουσιαστικά ο Συντελεστής Δόμησης σε όλη την Ελλάδα και αν καθοριστούν ζώνες μεταφοράς Συντελεστή, ώστε να εφαρμοστεί σωστά ένα θετικό μέτρο και όχι στην κατεύθυνση της γενικής αύξησης του Συντελεστή Δόμησης. Τέτοια πολιτική βούληση όμως δεν υπάρχει, όπως προκύπτει απ' το έργο και όχι τις εξαγγελίες της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Κ. Π.