Ενας "Καθαρός ουρανός", μας τον σύστησε, αποκαλύπτοντάς μας μια εξαίρετη φωνή, μελωδική και οικεία. Από αυτές που κουβαλάνε μνήμες κι ερεθίζουν τις ψυχές. Τέσσερα χρόνια συμπληρώνει ο Κώστας Μάντζιος στη δισκογραφία. Η αρχή έγινε με τη συμμετοχή του στον "Καθαρό Ουρανό" του Γιώργου Σταυριανού,για ν' ακολουθήσει το '95 ο πρώτος προσωπικός του δίσκος "Στην Πολιορκία πέφτει πάντα η Τροία" (δέκα τραγούδια επίσης του Γ. Σταυριανού). Τον περασμένο Απρίλιο κυκλοφόρησε ο δεύτερος προσωπικός του δίσκος με τίτλο "Αν ήταν εύκολη η ζωή θα κράταγε αιώνες".Ενας δίσκος "πολυσυλλεκτικός, με πιο λαϊκή χροιά", όπως λέει ο Κ. Μάντζιος, σε μουσική των Γιώργου Αρσενίδη, Γεωργίας Αναστασοπούλου, Γιάννη Νικολάου, Νίκου Λαβράνου, Πέτρου Βαγιόπουλου και στίχους των Ηλία Κατσούλη, Βαγγέλη Βελώνια, Εφης Ματζούφα, Χρήστου Παπαϊωάννου, Οδυσσέα Εισαγγελέα, Θόδωρου Λαχανά, Γιώργου Λεκάκη και Γιάννη Καλπούζου. Ακόμη υπάρχει κι ένα παλιό λαϊκό σε στίχους του ρεμπέτη Γιώργου Μουφλουζέλη.

Πιστεύοντας ότι "το τραγούδι είναι κατάθεση ψυχής", ο Κώστας Μάντζιος αρνείται το "εύπεπτο" και δηλώνει: "Αν μετά από κάποια χρόνια μου πει κάποιος ότι οι "Ωρες χρωματιστές" ή η "Ελένη" είναι ωραία τραγούδια, δε θέλω τίποτα άλλο". Διαχρονικά για τον ίδιο είναι "τα τραγούδια, που τραγουδούν αλήθειες. Ακόμη και όταν είναι μιας άλλης εποχής, αν γίνεται με αγνούς στόχους, για να τραγουδήσει μια κατάσταση που υπάρχει ή ταλαιπωρεί τον κόσμο, παραμένει ζωντανό, συνεχίζει και αργότερα να συγκινεί".

Αναφερόμενος στην κατάσταση, που επικρατεί σήμερα στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού, ο Κ. Μάντζιος αναφέρει ότι υπάρχει "σύγκρουση δύο διαφορετικών αντιλήψεων", που δημιουργεί μια συγκεχυμένη κατάσταση. Η μια αφορά στο "εμπορικό σύστημα, που εκπορεύεται από τις δισκογραφικές εταιρίες, το οποίο ουσιαστικά εμπορεύεται είδη και προσβλέπει αποκλειστικά στο κέρδος". Η άλλη αφορά στους "δημιουργούς, στους ανθρώπους της τέχνης, που προσπαθούν να έχουν τέτοιες συνθήκες οι οποίες θα τους δίνουν τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, ώστε να δημιουργούν απερίσπαστοι, πέρα από τα γνωστά κλισέ "θα πουλήσω, δε θα πουλήσω"". Για την υπάρχουσα κατάσταση, πάντως, "ευθύνονται και δημιουργοί, που έχουν μπει στο σύστημα και συνεχώς κόβουν στο μηχάνημα τραγούδια. Δεν είναι δυνατόν ο δημιουργός να είναι κότα με τα χρυσά αυγά. Δε γίνεται να είσαι κλεισμένος μέσα σ' ένα δωμάτιο και να γράφεις μουσική. Πρέπει να ζήσεις με τον διπλανό σου, να δεχτείς ερεθίσματα. Γιατί μιλάμε για την κοινωνική υπόσταση του δημοτικού, του λαϊκού ή του έντεχνου τραγουδιού; Αν η μόνη σου επικοινωνία είναι με τον υπολογιστή, όπως συχνά γίνεται στις μέρες μας, γιατί πράγμα θα γράψεις; Ετσι παράγονται τεχνητά κατασκευάσματα, εγκεφαλικά. Η μουσική όμως δεν μπορεί να είναι εγκεφαλικό κατασκεύασμα".

"Σαφώς, λέει ο Κ. Μάντζιος, σήμερα υπερισχύει το σύστημα, που εμπορεύεται το τραγούδι κι αυτό θέτει τους όρους. Το τραγούδι, όμως, δεν είναι "κόκα - κόλα", δεν είναι καταναλωτικό προϊόν, ώστε να εφευρίσκεις συνεχώς νέες αγορές. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν οι δισκογραφικές εταιρίες άλλαζαν αντίληψη. Ακολουθώντας μακροπρόθεσμη τακτική να επενδύουν στους δημιουργούς, αφήνοντάς τους να γράφουν τραγούδια που αγγίζουν τον κόσμο. Είναι σίγουρο ότι έτσι θα πουλάνε και μετά από 30 χρόνια". Για τον Κ. Μάντζιο, πάντως, "εμπορικό δε σημαίνει ταυτόχρονα και μη ποιοτικό τραγούδι. Χρειάζεται όλοι εμείς που ενδιαφερόμαστε να προαχθεί ο ελληνικός πολιτισμός, να πείσουμε την άλλη πλευρά, τον εμπορικό μηχανισμό του τραγουδιού, να στηρίζει τα ποιοτικά τραγούδια ώστε να είναι κι εμπορικά".

"Δυστυχώς, λέει ο Κ. Μάντζιος, αναγκαζόμαστε ακόμα κι εμείς που έχουμε μια πιο ρομαντική οπτική, να λειτουργήσουμε μέσα σ' αυτό το πεδίο της εμπορίας του τραγουδιού. Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Αν αποφάσιζα, όμως, να μη συμμετάσχω σ' αυτό το πράγμα, λέγοντας ότι δε μου το επιτρέπει η συνείδησή μου, δε θα έκανα ποτέ δίσκο. Αυτό όμως παράλληλα σημαίνει ότι θα απείχα, θα λιποτακτούσα από αυτή την ιστορία. Αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο σε κάθε λογής πρόσωπα, που λιμαίνονται το ελληνικό τραγούδι, στο όνομα μάλιστα της διασκέδασης, την οποία έχει πράγματι ανάγκη ο κόσμος. Και διασκέδαση δεν είναι μόνο τα τσιφτετέλια".

Ως προς το τελευταίο, ο Κ. Μάντζιος πιστεύει ότι μερίδιο της ευθύνης φέρουν και οι "ποιοτικοί καλλιτέχνες, που έχουμε γυρίσει την πλάτη στη διασκέδαση, την έχουμε ξορκίσει με το σκεπτικό ότι είναι κατώτερης ποιότητας. Τα δημοτικά τραγούδια δεν είναι ποιοτικά; Ο κόσμος δε γλένταγε, και χόρευε με αυτά; Δυστυχώς σήμερα έχουμε πέσει στα κλισέ".

Αναφερόμενος στην πολιτεία και στη στάση της απέναντι στο γνήσιο ελληνικό τραγούδι, δηλώνει ότι "είναι παντελώς απούσα όσον αφορά στη στήριξή του. Εδώ απουσιάζει καθημερινά από άλλα θέματα, όπως είναι οι συντάξεις και τόσα άλλα... Το τραγούδι θα στήριζε; Σε αυτή τη χώρα τα πάντα γίνονταν χάρη στο φιλότιμο, στη φλόγα του λαού. Ελπίζω, τουλάχιστον, να συνεχίσουν να υπάρχουν δον Κιχώτες και το ελληνικό τραγούδι, το γνήσιο και αληθινό, να συνεχίζει να υπάρχει, να δημιουργεί. Δυστυχώς, δεν υπάρχει η φροντίδα της πολιτείας, η οποία θα έπρεπε να αγκαλιάσει την ελληνική μουσική δημιουργία, χωρίς τις υπάρχουσες προκαταλήψεις και μεροληψία. Δεν υπάρχει όμως πολιτική βούληση για να γίνει ουσιαστικό έργο".

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Του "δένουν" τα χέρια

Για τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, μας μιλά η πρόεδρος του ΕΕΤΕ, ζωγράφος - χαράκτρια, Εύα Μελά και η ζωγράφος - συγγραφέας και υπεύθυνη στο ΔΣ του ΕΕΤΕ για το κτίριο της οδού Βαλτετσίου, Ντιάνα Αντωνακάτου,μας αποκαλύπτει το δεκατριάχρονο "Γολγοθά" των εικαστικών

ΣΕΛΙΔΑ 3

ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

Συνάντηση στους... μύθους

Είναι σίγουρο πως πλέον η γεωλογική και η αρχαιολογική έρευνα χρειάζονται... η μία την άλλη. Ο καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος μιλά στο "Ρ" και εξηγεί τους λόγους

ΣΕΛΙΔΑ 4

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΡΟΔΟΠΗ

Το "Τζουράσικ παρκ"

της κυβέρνησης

Την ώρα που η κυβέρνηση διοργανώνει ημερίδες και εκδρομές για τη διαφήμιση του πλούσιου στα χαρτιά κυβερνητικού έργου, στη Ροδόπη χριστιανοί και μουσουλμάνοι αγρότες και εργάτες, αλλά και παλιννοστούντες Πόντιοι προσπαθούν να επιβιώσουν, παλεύοντας ενάντια σε μια πραγματικότητα, με κύρια χαρακτηριστικά την ανεργία, την υποβάθμιση, το ρατσισμό

ΣΕΛΙΔΕΣ 8 - 9

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

"Μαχαίρι" στις επιχορηγήσεις των σωματείων

Οι αιτίες της κρίσης στην ΑΕΚ. Οι μεγάλες ποδοσφαιρικές βιομηχανίες

ΣΕΛΙΔΕΣ 14 - 15