οι Τ. Μπενάς και Λ. Τζεφρόνης επιχείρησαν να αποδείξουν, ότι το κόμμα

που δημιουργήθηκε τότε, το "ΚΚΕ εσωτερικού", είναι ιστορικά δικαιωμένο! Ηταν επόμενο και αναμενόμενο. Στελέχη που επί 30 χρόνια μάχονται κατά του ΚΚΕ, όντας έξω απ' αυτό και που επί πολλά χρόνια πριν το 1968 υπονόμευαν το ΚΚΕ όντας μέσα σ' αυτό,τι άλλο θα μπορούσαν να γράψουν; Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά, κρίνοντας άρθρα τους, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Γράφει σχετικά ο Λ. Τζεφρόνης: "Το άστρο του ΚΚΕ εσωτερικού θα ανέβει τελικά στον ουρανό της ζωής" ("Αυγή", 10/3/98). Και ο Τ. Μπενάς: "Δικαιωμένο στη γενική του πολιτική σύλληψη και κατεύθυνση" ("ΕΠΟΧΗ", 22/2/98).

Είναι έτσι τα πράγματα, όπως με φανατισμό γράφουν οι Τζεφρόνης - Μπενάς;

Αν υποθέταμε, προς στιγμήν, ότι είναι έτσι, τότε προκύπτουν μια σειρά βασικά ερωτήματα, που με την απάντησή τους δεν καταπιάνονται.

Πώς εξηγείται το γεγονός "να έχει επιλέξει ο Συνασπισμός τη σιωπή πάνω στην ιστορία των κομματιών που τον συναποτέλεσαν, δηλαδή την αυτοεξουδετέρωσή τους ως ιδεολογικού πόλου και τη συμψηφισματική διαχείριση της τρέχουσας επικαιρότητας",όπως αντιγράφει και υιοθετεί ο Τ. Μπενάς απόσπασμα άρθρου του Ν. Βούτση;

Αν υποθέσουμε ότι το "ΚΚΕ εσωτερικού" είναι δικαιωμένο, τότε πώς εξηγείται το ότι όχι μόνο αυτό, αλλά και άλλα "ευρωκομμουνιστικά" κόμματα, επίσης, αυτοκαταργήθηκαν και σήμερα θεωρούν ως δογματισμό ακόμη κι αυτή την "ευρωκομμουνιστική" ιδεολογία και πολιτική; Η μήπως οι Τζεφρόνης - Μπενάς δε θεωρούν δικαιωμένο, π. χ., το Ιταλικό ΚΚ, αλλά θεωρούν μόνο το "ΚΚΕ εσ. ";

Ακόμη: Πώς γίνεται να θεωρούν δικαιωμένο το "ΚΚΕ εσ. " και εκείνοι που παραμένουν πιστοί σ' αυτό (όπως ο Μπενάς) και εκείνοι που το απαρνήθηκαν (όπως οι Τζεφρόνης, Δημητρίου, Κύρκος κ. ά. ) και βρίσκονται στον ΣΥΝ;

Η μήπως το "ΚΚΕ εσ. " δικαίωσε την ύπαρξή του μέχρι το 1986, κατά τους μεν, αλλά έπρεπε να διαλυθεί σε συνέχεια και να γίνει ΕΑΡ και κατόπιν ΣΥΝ, πράγμα που ο Μπενάς απορρίπτει με πάθος; Κι αν είναι έτσι, για τους μεν, τότε πώς συμβαίνει το... δικαιωμένο κόμμα να είναι "δικαιωμένο" μόνο μέχρι το 1986;

Τα όσα αφορούν στο "ΚΚΕ εσ. " και τη συνέχειά του (είτε αυτή είναι ο ΣΥΝ, είτε όσοι αναπολούν και σήμερα το "εσ. ", είτε όλοι μαζί), μας επιτρέπουν αβίαστα να πούμε, ότι τοποθετήσεις, όπως "το ΚΚΕ εσ. δικαιώθηκε", είναι φιλάρεσκες.

Αλλά υποστηρίζουμε ότι οι τοποθετήσεις τους βρίσκονται και έξω από την πραγματικότητα.

α) Επειδή το "ΚΚΕ εσωτερικού" επέζησε επί 18 χρόνια, διάστημα αρκετό για να εκτιμηθεί ο επιζήμιος για το λαϊκό κίνημα ρόλος του, όπως και συνολικά ο επιζήμιος ρόλος του "ευρωκομμουνισμού". Αρκεί να θυμηθούμε την πολιτική της διαβόητης εθνικής ενότητας (ΕΑΔΕ), ή τις βασιλοκομμουνιστικές απολογίες των Παρτσαλίδη - Δρακόπουλου στο δικαστήριο...

β) Γιατί πέρασαν 12 χρόνια από την αυτοκατάργησή του και στο μεταξύ τίποτα δεν έκανε αισθητή την απουσία του, πολύ περισσότερο την αναγκαιότητά του.

Να θέσουμε το ζήτημα διαφορετικά: Μπορεί να δικαιώσει η ζωή ένα κόμμα, που δημιουργείται από τα σπλάχνα του ΚΚΕ (από αντίπαλα προς αυτό στοιχεία), από ένα κόμμα που καθορίζει το βαθμό της επιτυχούς ή όχι πορείας του από το βαθμό υπεροχής του ή όχι απέναντι στο ΚΚΕ και που η όλη ύπαρξη και δράση του στηρίζεται στην αντιΚΚΕ (δηλαδή στην ανοιχτή ή έμμεση αντικομμουνιστική) πρακτική;

Ας παρακολουθήσουμε τι γράφει ο Λ. Τζεφρόνης. Από το παρακάτω απόσπασμα των άρθρων του γίνεται φανερή η απέχθειά του προς το ΚΚΕ, όχι μόνο μετά τη 12η Ολομέλεια του 1968, αλλά και πριν, όταν ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Οταν το Κόμμα μας βρισκόταν στην παρανομία και ο ίδιος υποτίθεται ότι πάλευε για τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Απέχθεια που δε χαρακτηρίζει μόνο τον Τζεφρόνη, αλλά όλους του "εσ. ".

Γράφει, λοιπόν, ο Λ. Τζεφρόνης, αναφερόμενος στην απόφαση του ΚΚΕ να δημιουργήσει κομματικά στηρίγματα μέσα στην προδικτατορική ΕΔΑ, τότε που το ΚΚΕ και παράνομο ήταν και τις Κομματικές Οργανώσεις του είχε προηγούμενα διαλύσει: "Μ' άλλα λόγια, μέσα στο σώμα της ΕΔΑ τοποθετούνταν ένας εκρηκτικός μηχανισμός... Η αποστολή αυτού του σκελετού του ΚΚΕ μέσα στην ΕΔΑ ήτανε διπλή: α) Επρεπε να εξασφαλίσει το πέρασμα της "σωστής" γραμμής του ΚΚΕ στις Οργανώσεις της ΕΔΑ και β) έπρεπε να αποτελεί το "έμβρυο" της νομιμοποίησης του ΚΚΕ, είτε αυτή γινότανε "ντε γιούρε" είτε διά του "έτσι θέλω", δηλαδή "ντε φάκτο". Και αν βέβαια επρόκειτο για την ντε γιούρε, το πράγμα τρωγόταν (sic). Αν όμως κάποια στιγμή η ηγεσία του ΚΚΕ έκρινε ότι ήρθε η ώρα της "νομιμοποίησης" με το "έτσι θέλω", οι κομμουνιστικές ομάδες, στελέχη και μέλη, δηλαδή, της ΕΔΑ, θα έπρεπε να νοικιάσουνε σπίτια, για να εγκατασταθούν τα γραφεία του ΚΚΕ, να κρεμάσουν σ' αυτά και ταμπέλες, να κάμουν εγκαίνια κλπ. κλπ. Και φυσικά τότε θα γινότανε "το σώσε". Από ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, δίκες, καταδίκες και άλλα "γραφικά"! Και το θέμα είναι ποιος θα έσωζε την ΕΔΑ και ποιος θα πλήρωνε το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας βλακείας! "...

Αυτά εκστομίζονται από ένα μέλος (τότε) της ΚΕ του ΚΚΕ!!! Αν το κράτος νομιμοποιούσε το ΚΚΕ, το πράγμα τρωγόταν!!! Αν όμως το ΚΚΕ επιχειρούσε να επιβάλει τη νομιμοποίησή του, τότε θα επρόκειτο για βλακεία! Γιατί θα κινδύνευε η ΕΔΑ! (Πάλι ο κίνδυνος για την ΕΔΑ, όπως ακριβώς και στην υπόθεση Μπελογιάννη).

Γιατί θα κινδύνευε η ΕΔΑ; Επειδή θα πήγαιναν οι κομμουνιστές να νοικιάσουν γραφεία! (Τι άλλο να έκαναν; ). Επειδή θα κρεμούσαν και ταμπέλες! (Τι άλλο να κρέμαγαν; ). Και θα έκαναν και εγκαίνια! (Τέτοιο θράσος! ). Και βέβαια, θα άρχιζαν διώξεις... Οι οποίες, στη γλώσσα του Λ. Τζεφρόνη, συγκαταλέγονται στα γραφικά! Ενώ, αντίθετα, με την ΕΔΑ, από ένα χρονικό σημείο και μετά, είχαν σταματήσει και ορισμένοι είχαν βρει μια σχετική ησυχία...

Το ΚΚΕ, λοιπόν, δεν ήθελαν ούτε στα μάτια τους να το βλέπουν, αν και ήταν στελέχη του! Από τέτοια συναισθήματα και ιδεολογικοπολιτική αντίληψη ορμώμενοι δημιούργησαν το "ΚΚΕ εσ. ", με στόχο να διεμβολίσουν το ΚΚΕ. "Το πιο αντιδραστικό ΚΚ", όπως γράφει αγανακτισμένος ο Τ. Μπενάς, ή "ένα κόμμα εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο", όπως λέει με φρίκη ο Λ. Κύρκος, ή "ένα ον που κυκλοφορεί ασύδοτο" (! ), όπως ωρύεται ο Θ. Πάγκαλος...

Πώς μπορεί, λοιπόν, να θεωρείται δικαιωμένο ένα κόμμα, να ονομάζεται μάλιστα και κομμουνιστικό, τη στιγμή που οι ιδρυτές του βολεύονταν με την εκτός νόμου θέση του ΚΚΕ; Τη στιγμή που σαμποτάριζαν την πάλη για τη νομιμοποίησή του; Τη στιγμή που πάσχιζαν να το διαλύσουν, για να το αντικαταστήσουν με την ΕΔΑ;

Στα σχετικά άρθρα του ο Λ. Τζεφρόνης δεν τοποθετείται στο ερώτημα "γιατί το δικαιωμένο "ΚΚΕ εσ. " αυτοκαταργήθηκε", αν και... δικαιωμένο, ενώ ο Τ. Μπενάς αποδίδει την αυτοκατάργηση του "ΚΚΕ εσ. " στον... οπορτουνισμό της πτέρυγας που την αποφάσισε. Διαπιστώνει "μια παμμεγίστη ιστορική ευθύνη όσων για βραχυχρόνιους "πολιτικούς" λόγους, χάριν της συγκυρίας, έχασαν την ιστορική τους όραση".

Κατ' αρχάς να πούμε, ότι ένας από τους βασικούς λόγους που ο Τ. Μπενάς θεωρεί λαθεμένη την αυτοκατάργηση του "εσ. " είναι το ότι θα μπορούσε, κατά τη γνώμη του, να χτυπηθεί το ΚΚΕ αποτελεσματικά, αν το "εσ. " δεν είχε καταργηθεί.

Επομένως, ο Μπενάς, ως προς το στόχο, δηλαδή ως προς το χτύπημα του ΚΚΕ, είναι εξίσου σύμφωνος με τον Κύρκο και όσους συμφωνούν μαζί του. Ποια είναι η διαφορά τους στην τακτική;

Ο Τ. Μπενάς υποστηρίζει ότι οι διεθνείς εξελίξεις του '89 - '91 δικαίωσαν το "ΚΚΕ εσ. ". Επομένως, αν είχε διατηρήσει την κομμουνιστική, όπως τη λέει, φυσιογνωμία του και δεν είχε αποϊδεολογικοποιηθεί μετατρεπόμενο σε ΕΑΡ, θα μπορούσε να είχε υπερισχύσει του ΚΚΕ...

Αντίθετα, ο Κύρκος και οι υπέρμαχοι του ΣΥΝ θεωρούν ότι το ΚΚΕ μπορούσε να είχε χτυπηθεί καλύτερα μέσω της ΕΑΡ, στα πλαίσια του ΣΥΝ, και όχι με τη συνέχιση της διαπάλης ΚΚΕ - "ΚΚΕ εσ. ".

Ομως, ο Τ. Μπενάς κάνει σοβαρό λάθος αποδίδοντας την αυτοκατάργηση του "ΚΚΕ εσ. " στους λόγους που επικαλείται. Αυτοί οι λόγοι ασφαλώς και ισχύουν. Ομως, απλώς επέσπευσαν την αυτοκατάργηση του "εσ. ". Αλλά η ίδια θα είχε επέλθει οπωσδήποτε. Κι αν δεν είχε επέλθει και στο όνομα, θα είχε συντελεστεί στην ουσία, δηλαδή στο περιεχόμενο της ιδεολογίας και της πολιτικής. Η πορεία της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης και οι ταχύτατοι ρυθμοί που αυτή προσέλαβε, μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, "υποχρέωσε" κάθε κόμμα του συστήματος, ακόμη και ΚΚ, να μετακινηθεί πιο δεξιά από πριν, σε καθαρά σοσιαλδημοκρατική γραμμή. Αυτό έγινε και με το ΚΚ της Ιταλίας κ. ά. Αλλά μήπως και στην Ελλάδα δε συνέβη το ίδιο; Ερώτημα: Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στην ΑΚΟΑ (αυθεντικό, όπως λέει, συνεχιστή του "ΚΚΕ εσ. ") και στο λεγόμενο "αριστερό ρεύμα" του ΣΥΝ; Ανάμεσα στην ΑΚΟΑ και συνολικά στο ΣΥΝ; Μόνο σε κάποιες φρασούλες συναντάει κανείς τις "διαφορές" τους και όχι σε θεμελιώδη ζητήματα.

Γράφει ο Τ. Μπενάς: "Και είναι πολύ χαρακτηριστική, για την καθοριστική σημασία της, η Δήλωση του 1991 του Φρολώφ, διευθυντή της εφημερίδας "Πράβδα", ότι "αν το '68 είχε υπερισχύσει ο Μλύναρ και οι ιδέες του, στην Πράγα, η κατάσταση στον υπαρκτό σοσιαλισμό θα ήταν διαφορετική".

Οι ιδέες του Μλύναρ ήταν οι ίδιες με εκείνες του Ιταλικού ΚΚ και του "ΚΚΕ εσ. ". Και είναι ιδέες που λειτούργησαν ως διαβρωτικό οξύ στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Εγιναν εξωτερικός και εσωτερικός μοχλός πίεσης και ανατροπής και στα ΚΚ των σοσιαλιστικών χωρών. Δεν έχει δίκαιο ο Τ. Μπενάς να επικαλείται τον Φρολώφ. Γιατί, με την "περεστρόικα", αυτές ακριβώς οι ιδέες εφαρμόστηκαν. Και είδαμε την αντεπαναστατική τους κατάληξη. Αυτή είναι η ουσία και όχι το αν εφαρμόστηκαν πιο αργά...

Γι' αυτό και ο χώρος των πρώην σοσιαλιστικών καθεστώτων είναι ο κατ' εξοχήν χώρος, όπου οι ιδέες του "ευρωκομμουνισμού" εφαρμόστηκαν και κάθε άλλο παρά τις δικαίωσε η ζωή. Για την ακρίβεια, τις δικαίωσε: Ως την πολιορκητική αιχμή των απανταχού αντεπαναστατικών δυνάμεων, οι οποίες, με τη δήθεν διαφάνεια, ανασυγκρότηση, δημοκρατία και άλλα έπεα πτερόεντα, έγιναν ο μανδύας κάλυψης της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Βεβαίως, αν η "περεστρόικα" έπαιξε τον συγκεκριμένο ρόλο, η ίδια δεν ήταν κεραυνός σε ξάστερο ουρανό. Ομως, γι' αυτά όλα, το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί μέσα από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Ας μιλήσει πάνω στα ντοκουμέντα της ο Τ. Μπενάς και ας μη διαστρεβλώνει συνειδητά και χονδροειδώς τις θέσεις του ΚΚΕ, γράφοντας: "Η ηγεσία του ΚΚΕ προσέφυγε σε κείνη την απίθανη πλατφόρμα της ανατροπής του σοσιαλισμού από τη συνωμοσία του ιμπεριαλισμού και των πρακτόρων του"...

Ο Τ. Μπενάς, γράφοντας για "ανεγκέφαλη ηγεσία", για "δογματικό παραλήρημα" και άλλα, γνωστά από την ορολογία της "ανανέωσης", επικρίνει την πολιτική του ΚΚΕ ως θεόστραβη... Η ζωή έχει δείξει την επιβεβαίωση της πολιτικής του ΚΚΕ. Αλλά ο ίδιος, τι το καινούριο έχει να πει ως προς την πολιτική γραμμή που χρειάζεται σήμερα ο λαός; Τίποτα περισσότερο απ' αυτά που λέει ο ΣΥΝ και η ΑΚΟΑ. Τίποτα περισσότερο από την παμπάλαια και χρεοκοπημένη πολιτική των "δημοκρατικών δυνάμεων"...

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

Μπορεί να δικαιώσει η ζωή ένα κόμμα, που δημιουργείται από τα σπλάχνα του ΚΚΕ (από αντίπαλα προς αυτό στοιχεία), από ένα κόμμα που καθορίζει το βαθμό της επιτυχούς ή όχι πορείας του από το βαθμό υπεροχής του ή όχι απέναντι στο ΚΚΕ και που η όλη ύπαρξη και δράση του στηρίζεται στην αντιΚΚΕ (δηλαδή στην ανοιχτή ή έμμεση αντικομμουνιστική) πρακτική;