Ιδεολογικοπολιτική εκστρατεία υπέρ των αποκρατικοποιήσεων, ξεκίνησαν χτες κυβέρνηση και βιομήχανοι, καθώς διαπιστώνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού αντιδρά στην πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Ετσι, την ώρα που οι εργαζόμενοι στην Ιονική Τράπεζα διαδήλωναν στους δρόμους της Αθήνας, ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης, να ξεπουλήσει την αρχαιότερη ελληνική τράπεζα, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, ο ΣΕΒ και άλλοι θιασώτες της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, αναζητούσαν επιχειρήματα, για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του λιγότερου κράτους, σε όλους τους τομείς της εθνικής οικονομίας, κάνει καλό! Στα πλαίσια αυτά, είδαμε και ακούσαμε χτες, τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου (για λογαριασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ) και τον πρόεδρο του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) Δ. Μαρινόπουλο (για λογαριασμό των μεγαλοεπιχειρηματιών), να συναγωνίζονται ο ένας τον άλλο σε επιχειρήματα υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, στα πλαίσια ημερίδας με θέμα "Η απομυθοποίηση της αποκρατικοποίησης".

Οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η μετατροπή του απασχολούμενου σε... απασχολήσιμο είναι το αντίτιμο που αξιώνει το πολυεθνικό κεφάλαιο, για να γίνει η χώρα - μέλος της ΟΝΕ. Αυτό προκύπτει από την ομιλία του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,που ξεκάθαρα ανέφερε ότι οι "διαρθρωτικές αλλαγές", που προωθεί η κυβέρνηση (ιδιωτικοποιήσεις, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό), δεν έχουν στόχο να μπούμε στην ΟΝΕ, αλλά αποτελούν την προετοιμασία, ώστε όταν μπούμε, η Ελλάδα να παρουσιάσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα!

Ομολογεί, δηλαδή, ότι ο πρωταρχικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης στα πλαίσια της ΟΝΕ, είναι η συμπίεση του εργατικού κόστους, η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού, ώστε να μας προτιμήσουν οι πολυεθνικές στις επενδυτικές τους επιλογές.

Στην ομιλία του ο Γ. Παπαντωνίου επιτέθηκε στους εργαζόμενους και συνδικαλιστές της Ιονικής, αναφέροντας ότι οι αντιδράσεις τους δεν έχουν λογική... Καταφεύγοντας στην κινδυνολογία ισχυρίστηκε για μια ακόμη φορά ότι αν είχε γίνει αποδεκτή η λύση της συγχώνευσης των τραπεζών Ιονικής - Εμπορικής θα έπρεπε να γίνουν 3.000 απολύσεις προσωπικού και να κλείσουν 130 υποκαταστήματα. Στο επίμαχο θέμα της διασφάλισης των θέσεων εργασίας των εργαζομένων της Ιονικής ανέφερε ότι θα υπάρξει ανάλογη ρήτρα με αυτήν που προβλέπεται στη συμφωνία πώλησης της "Μακεδονίας - Θράκης", η οποία αναφέρει ότι για δύο χρόνια δε θα γίνουν απολύσεις προσωπικού. Ωστόσο, για το ίδιο θέμα τραπεζικά στελέχη ανέφεραν ότι απολύσεις θα γίνουν, αλλά με την "ανώδυνη" μέθοδο της... εθελούσιας εξόδου.

Κατά τον Γ. Παπαντωνίου η ελληνική κοινωνία βρίσκεται πολύ πίσω, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο θέμα της αντίληψης και της συνειδητοποίησης της αναγκαιότητας των αποκρατικοποιήσεων... Θέση, η οποία υποδηλώνει έμμεσα την άρνηση και μη αποδοχή μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής.

Οσο για τη μέθοδο της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ, μέσω του χρηματιστηρίου, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν παραπάνω από προκλητικός. "Θα ήταν αδιανόητο για την κυβέρνηση - υποστήριξε - σε μια περίοδο που στο ελληνικό χρηματιστήριο παίζονται 100 - 150 δισ. δραχμές την ημέρα να μην αντλήσει κεφάλαια, κτυπώντας την πόρτα του ιδιωτικού τομέα (σ. σ. πουλώντας τις ΔΕΚΟ βέβαια), αλλά να προσφύγει στη λύση της επιβολής φόρων". Απέφυγε, βέβαια, να πει οτιδήποτε ότι τα προς πώληση φιλέτα του δημοσίου πωλούνται μόνο μία φορά και ότι τα σχετικά έσοδα είναι εφάπαξ και μη επαναλαμβανόμενα.

Ενδιαφέρθηκε, πάντως, "για το καλό όνομα των ιδιωτικοποιήσεων" και για αυτό τον λόγο, όπως είπε, "η κυβέρνηση ακολουθεί πολιτική διαφάνειας" ενώ, μετά από σχετική ερώτηση, αποκάλυψε ότι οι λίστες των υποψήφιων διευθυντών των ΔΕΚΟ, καταρτίζονται από ιδιωτικές εταιρίες που έχουν προσληφθεί ως... μάνατζερ.

Ανοίγοντας τις εργασίες της ημερίδας, ο Δ. Μαρινόπουλος (ο γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας) δεν έκρυψε ότι στόχος της συγκεκριμένης ημερίδας - με τον επιλεγμένο τίτλο "απομυθοποίηση της αποκρατικοποίησης" - ήταν να αποφορτιστεί από το πολιτικοϊδεολογικό περιεχόμενο που έχει ο όρος "αποκρατικοποίηση", ώστε να ξεπεραστούν οι λαϊκές αντιδράσεις στην πολιτική ιδιωτικοποιήσεων. Αφού επικαλέστηκε μια σειρά διάτρητα επιχειρήματα υπέρ της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων και αφού υποστήριξε πως "η ελληνική κοινωνία, οφείλει να αρχίσει να αντιμετωπίζει την έννοια αποκρατικοποίηση από μια διαφορετική, από την τρέχουσα, οπτική γωνία, ανεξάρτητα από ιδεολογικές αγκυλώσεις, πολιτικές θέσεις και προσωπικά συμφέροντα", στη συνέχεια κάλεσε τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας να καταθέσει δημόσια τα κυβερνητικά επιχειρήματα υπέρ του "κοινού στόχου" για το "λιγότερο κράτος". Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για τους παράγοντες, που ενεργοποίησαν το κύμα ιδιωτικοποιήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν ο Μ. Φθενάκης (πρώην γενικός διευθυντής της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ), ο οποίος, στην παρέμβασή του, είπε ξεκάθαρα ότι "πρώτος σταθμός" για να αλλάξουν οι απόψεις που επικρατούσαν μέχρι πρόσφατα επί του συγκεκριμένου θέματος ήταν "η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, που έτρεφε τις πλέον γιγαντιαίες κρατικές επιχειρήσεις".

Συνήγορο στην πολιτική ξεπουλήματος και στην προσπάθεια ιδεολογικοποίησης της ανάγκης των ιδιωτικοποιήσεων, οι μεγαλοβιομήχανοι βρήκαν στο πρόσωπο τουΚλάους Πέτερ Ουίλτ,που είναι ειδικός σύμβουλος της Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων της Γερμανίας και ο οποίος ξεκίνησε την ομιλία με την εξής χαρακτηριστική τοποθέτηση: "Τα τελευταία δέκα χρόνια το τρένο της ιστορίας όχι μόνο κινείται αλλά τρέχει με εκπληκτική ταχύτητα. Ο διαχωρισμός του κόσμου σε δυτικό και ανατολικό δεν υπάρχει πια. Η Σοβιετική αυτοκρατορία έχει πια διαλυθεί και ολοένα και περισσότερες χώρες που παλιά ανήκαν στην ελεγχόμενη από την ΕΣΣΔ Comecon, τώρα έχουν προσεταιριστεί από το ΝΑΤΟ. Σε όλο τον κόσμο δημιουργούνται νέοι οργανισμοί που προετοιμάζουν το έδαφος για τον ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο". Η απαλλαγή, λοιπόν, του διεθνούς κεφαλαίου από την ΕΣΣΔ και τη σοσιαλιστική κοινότητα, παραδέχεται ο Γερμανός σύμβουλος, άλλαξε ακόμα και τους όρους ανταγωνισμού μεταξύ των διαφόρων ομάδων του κεφαλαίου που και μέσω των ιδιωτικοποιήσεων ξαναμοιράζουν τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής. Ο Γερμανός συμβουλάτορας των δικών μας οραματιστών του ξεπουλήματος ήταν αποκαλυπτικός: Μέσα σε τέσσερα χρόνια - μετά την απορρόφηση της ΓΛΔ - "πάνω από 6.500 εταιρίες και πάνω από 8.000 τμήματα ή στοιχεία του ενεργητικού επιχειρήσεων είχαν πουληθεί σε ιδιωτικούς επενδυτές", ενώ, αν πάρει κανείς υπόψη του τα διάφορα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, υπογράφηκαν συνολικά 91.000 συμφωνίες ιδιωτικοποίησης. Εκτός από αυτά ακόμα 3.700 επιχειρήσεις έκλεισαν, ενώ, όπως λέει ο ίδιος, "περίπου 400.000 εργάτες επηρεάστηκαν άμεσα από αυτές τις ρευστοποιήσεις"...