Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ,τέως Διευθυντής ΟΛΠ, συντάκτης 1ου 5ετούς προγράμματος Οικονομικής ανάπτυξης - τομέας Θαλάσσιων Μεταφορών - από την Αθήνα, με γράμμα του καταγγέλλει το ξεπούλημα του Οργανισμού που επιχειρείται από την κυβέρνηση:

"Η έξαλλη πορεία της νεοθατσερικής κυβερνητικής πολιτικής, έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Η δε "πρακτική" εφαρμογή των αποφάσεων επιβάλλεται διά πυρός και σιδήρου.

Κάθε υπεύθυνος παράγων ή και διοικητής των προς πώληση οργανισμών ή επιχειρήσεων που προβάλλει αντιρρήσεις επικαλούμενος βάσιμα επιχειρήματα που στοιχειοθετούν αντίθετη άποψη από την κυβερνητική, εκδιώκεται βάναυσα. Αυτή η πολιτική επικράτησε και στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς με τον κ. Κλαυδιανό, κυβερνητικό στέλεχος, πρόεδρο του ΟΛΠ, με ικανή πείρα στα λιμενικά θέματα (είχε επί μακρόν διατελέσει Γεν. Διευθυντής), που εκδιώχθηκε - γιατί ήταν αντίθετος με την πώληση του ΟΛΠ - από τον κ. Σουμάκη, ο οποίος ελάχιστη ή και καθόλου πείρα έχει στα προβλήματα των θαλάσσιων μεταφορών.

Ποια όμως είναι τα πραγματικά δεδομένα του ΟΛΠ;

Το μεγάλο σύγχρονο λιμάνι του Πειραιά, που χτίσανε οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό σιγά - σιγά από το 1950 πάνω στα ερείπια που παρέλαβαν, χωρίς καμία κρατική βοήθεια, λειτουργεί υποδειγματικά, με άριστο εξοπλισμό και το χαμηλότερο κόστος στην Ευρώπη.

Σε κανένα τομέα δεν υστερεί ο ΟΛΠ σε σύγκριση με άλλα μεσογειακά λιμάνια και κυρίως τα ιταλικά που είναι ανταγωνιστές μας.

Μεγάλος και σύγχρονα εξοπλισμένος σταθμός εμπορευματοκιβωτίων, άνετες προβλήτες και αποθηκευτικοί χώροι. Εκτεταμένο επιβατικό λιμάνι, δεξαμενές, μέγαρο, εκθεσιακοί χώροι, γραφεία κτλ.

Στις συναλλαγές με τους πελάτες, ο χρόνος εξυπηρέτησης έχει σχεδόν μηδενιστεί. Κάθε πελάτης προσέρχεται σε μια μόνο θέση για τη συναλλαγή του και τελειώνει για όλες τις εργασίες που συντελούνται από τη μια άκρη του λιμένα έως την άλλη.

Το μηχανογραφικό σύστημα του ΟΛΠ που λειτουργεί πρωτοποριακά από το 1965, βασισμένο σε ένα άρτιο λογιστικό σχέδιο, κοστολογεί λεπτομερώς, κάθε εκτελούμενη εργασία, ώστε κάθε τιμολόγιο εργασιών να είναι δίκαιο και ανταποδοτικό.

Αυτά ακριβώς τα προβλήματα συναλλαγών, κόστους πολλαπλών θέσεων, πληρωμών και λοιπών χρονοβόρων - για τους συναλλασσόμενους - διαδικασιών, θεράπευσε ο ΟΛΠ που συστάθηκε το 1931 από τον Ε. Βενιζέλο.

Τι περισσότερο θα πετύχει η κυβέρνηση με την "εξυγίανση" που ευαγγελίζεται, εκτός βέβαια από το πρόσκαιρο όφελος μερικών δισ. που θα πάρει; (Το πρόγραμμα επενδύσεων του ΟΛΠ για το 1977 ήτανε 17 δισ., ίσο δηλαδή με το 30% του προϋπολογισμού του).

Ολοι οι παράγοντες, επιχειρησιακοί, κοινωνικοί, πολιτικοί κλπ., είναι εναντίον της εκποίησης του ΟΛΠ, που στην ουσία είναι η μεταβίβαση - σε άγνωστους - χιλιάδων στρεμμάτων πειραϊκής γης. Είναι η πώληση της κύριας εισόδου της χώρας. Της "πόρτας" του σπιτιού μας".

Η τεχνολογία και οι τράπεζες πληροφοριών του παρόντος και πολύ περισσότερο του μέλλοντος, μας υπόσχονται μια ακόμη εντονότερη ανισοκατανομή της πληροφορίας και της γνώσης. Μέσα σε μια κοινωνία δεδομένων ανισοτήτων, οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν μπορούν παρά να δουλέψουν προς όφελος των κατεστημένων συσχετισμών δύναμης.

Μαζί με κάθε καράβι, υπάρχει και το ναυάγιο. Το περίεργο με τις ταχείς λεωφόρους της πληροφορικής ή το νέο προϊόν του Internet, είναι ότι το ατύχημα δε φαίνεται, είναι άυλο σαν τα κύματα που μεταφέρουν τις πληροφορίες.

Αυτός ο μύθος, πως το Internet λυτρώνει ή εξισώνει τους ισχυρούς με τους αδύνατους, ή ότι ρίχνει γέφυρες μεταξύ αγνώστων χρηστών από διαφορετικές ηπείρους, είναι η μισή αλήθεια. Ισως υπάρχει η αίσθηση ακόμα πως ο πολίτης χρήστης θα διαμορφώσει τον κόσμο των πληροφοριών - την παγκόσμια πληροφορία!

Οι λεωφόροι της πληροφορικής όμως δεν είναι μόνο το Internet. Από την 1η Δεκέμβρη 1997 άρχισε η εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν και για την Ελλάδα στο βασικό σκέλος που είναι: η συγκέντρωση, επεξεργασία και η μεταφορά πληροφοριών για τους πολίτες που διακινούνται στο κράτος Σένγκεν της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το κεντρικό σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (sis) έχει την έδρα του στο Στρασβούργο.

Το ηλεκτρονικό φακέλωμα θεσμοθετήθηκε στη χώρα μας με την ψήφιση του νόμου 24244/97 για την προστασία του ατόμου απ' την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και με το νόμο 2524/27/06/97 με τον οποίο επικυρώθηκε η συνθήκη Σένγκεν απ' το ελληνικό Κοινοβούλιο και είναι σε ισχύ, τα δυο βασικά άρθρα: Σύμφωνα με τις συμβάσεις της Συνθήκης Σένγκεν θα καταχωρούνται πληροφορίες για όσους πολίτες υπάρχει υποψία ότι έχουν σχέση με το οργανωμένο έγκλημα, ή είναι ύποπτοι για απειλή της δημόσιας τάξης και της ασφάλειας (Αρθρο 93). Η συγκέντρωση πληροφοριών θα γίνεται με τη μέθοδο της διακριτικής παρακολούθησης (Αρθρο 99).

Σίγουρα, η Σένγκεν δεν έχει να κάνει με δαιμονισμένους αριθμούς και άλλα φαντάσματα, άλλα, με ένα μηχανισμό διαχείρισης μιας βάσης δεδομένων της πολιτικής εξουσίας και των παραγώγων της. Αυτή είναι η ουσία. Η συζήτηση που γίνεται σήμερα για την αναγκαιότητα λογοκρισίας στον κυβερνητικό χώρο με νόμιμο τρόπο και έτσι οι μηχανισμοί πληροφοριών να είναι αποενοχοποιημένοι και χειραφετημένοι, είναι και αυτός ένας άλλος μύθος, γιατί αυτό συνδέεται άμεσα με τον μελλοντικό έλεγχο των βάσεων δεδομένων.

Χωρίς καμία κρατική βοήθεια, o ΟΛΠ λειτουργεί υποδειγματικά, με άριστο εξοπλισμό και το χαμηλότερο κόστος στην Ευρώπη