Ολοκληρώνονται σήμερα οι εργασίες της Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, η οποία διεξάγεται, με πρωτοβουλία της ΚΕ του ΚΚΕ, στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνάντησης, στην οποία παίρνουν μέρος 60 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, από 50 χώρες, απ' όλες τις ηπείρους, αναπτύχθηκε πλούσιος προβληματισμός γύρω από τα ζητήματα που τέθηκαν σ' αυτήν, τόσο για την κατάσταση που επικρατεί στο διεθνές κομμουνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, τις υπάρχουσες δυσκολίες, όσο και την ανάγκη του συντονισμού της δράσης του απέναντι στην ενιαία στρατηγική του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται από τη δράση των διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων και οργανισμών και τη γενικευμένη επίθεση ενάντια στους λαούς, πρωτόγνωρη για τα μεταπολεμικά χρόνια με τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί, αλλά και ο συντονισμός δράσης των πολιτικών δυνάμεων, που υπηρετούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα συμφέροντα των πολυεθνικών μονοπωλίων, δημιουργούν το έδαφος και τη βάση της αναγκαίας κοινής προσπάθειας για κοινό βηματισμό των Κομμουνιστικών Κομμάτων στις σημερινές συνθήκες. Επίσης η ανταλλαγή απόψεων για την επικαιρότητα του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου" και του επαναστατικού του μηνύματος είναι συνεισφορά στην κοινή πάλη. Η ανταλλαγή της εμπειρίας για την ανίχνευση του βηματισμού και του κοινού δρόμου είναι σημαντική στην πορεία της αναγκαιότητας του συντονισμού και της κοινής δράσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων, αλλά και του καθοριστικού τους ρόλου στη συσπείρωση, στην ενίσχυση και το μέτωπο των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων διεθνώς.

Ο "Ρ" παρουσιάζει ολόκληρη την εισήγηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος, στη Διεθνή Συνάντηση.

"Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες

Σας καλωσορίζουμε στην Αθήνα, στις εργασίες της Διεθνούς Συνάντησης, που διοργανώνει το Κόμμα μας.

Γιορτάζουμε τα 80χρονα του Κόμματός μας, με εκδηλώσεις τιμής προς τις θυσίες και τους αγώνες του λαού μας, τη διεθνή φιλία των λαών και την αλληλεγγύη. Η δύναμη και το κουράγιο μας έχουν βαθιές ρίζες στα πολύτιμα διδάγματα, που αντλούμε από την ιστορία του Κόμματός μας.

Εκατόν πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πρώτη έκδοση του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το πρώτο, σε επιστημονική βάση, "θεωρητικό και πρακτικό πρόγραμμα" εργατικής επαναστατικής οργάνωσης, της "Ενωσης Κομμουνιστών".

Οι θεμελιακές ιδέες του, οι νόμοι της κοινωνικής κίνησης που αναδείχνονται, με την κοφτερή γλώσσα και τη βαθιά διεισδυτικότητα των συγγραφέων, επιβεβαιώνονται στην εικόνα του σύγχρονου κόσμου.

Τον τελευταίο καιρό, διαπιστώνουμε στην Ελλάδα και διεθνώς μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος γύρω από το μαρξισμό και το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο". Δεν είναι άσχετη από τις διεθνείς εξελίξεις, τα βάσανα και τις τραγικές εμπειρίες που ζουν παγκόσμια οι λαοί. Μαρτυρά τη ζωτικότητα της μαρξιστικής θεωρίας, αλλά και την ανάγκη να ξαναμελετήσουμε τις πηγές, που τροφοδότησαν λαϊκές αντιστάσεις και επαναστάσεις, κατακτήσεις και πολύτιμα διδάγματα. Διαπιστώνουμε, ταυτόχρονα, και μια προσπάθεια - από άλλους συνειδητή, από άλλους όχι - να αλλοιωθεί το βασικό μήνυμα που περιέχεται στο "Μανιφέστο". Ορισμένοι επαινούν την επιστημονική ανάλυση του καπιταλιστικού συστήματος, την πρόγνωση για το μέλλον του. Δε δίνουν, όμως, την πρέπουσα προβολή στο πιο βασικό που υπογράμμιζε ο Μαρξ, την ανάγκη να γκρεμιστεί με επαναστατικό τρόπο η τελευταία ιστορικά ταξική κοινωνία. Δεν προσέχουν το βασικό μήνυμα του "Μανιφέστου", ότι στην εργατική τάξη ανήκει η τιμή, το χρέος να αναδειχτεί σε πρωτοποριακή επαναστατική δύναμη, σε κυρίαρχη δύναμη, που εγγυάται την πιο πλατιά συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.

Η εκλεκτική προσέγγιση του Μαρξ αδικεί, όχι μόνο την ιστορία και την επιστήμη, αλλά δυσκολεύει αφάνταστα την ανάπτυξη και τον εμπλουτισμό της επιστημονικής θεωρίας του σοσιαλισμού σήμερα.

Πριν 150 χρόνια, στο "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος", οι Κ. Μαρξ και Φρ. Ενγκελς, κατέληξαν, μεταξύ άλλων, και στα εξής σημαντικά συμπεράσματα:

"Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει, χωρίς να επαναστατεί αδιάκοπα τα εργαλεία παραγωγής. Δηλαδή τις σχέσεις παραγωγής, δηλαδή όλες τις κοινωνικές σχέσεις. Με την εκμετάλλευση της παγκόσμιας αγοράς, η αστική τάξη διαμορφώνει κοσμοπολίτικα την παραγωγή και την κατανάλωση όλων των χωρών".

Είναι φανερό ότι οι θεμελιωτές του επιστημονικού σοσιαλισμού, όπως και ο Λένιν στη συνέχεια, είχαν βαθιά επίγνωση των διαδικασιών της διεθνοποίησης της παραγωγής, κάτω από την κυριαρχία πλέον του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αρα, το κομμουνιστικό και γενικότερα εργατικό κίνημα δεν είναι ανέτοιμο και απροετοίμαστο να αντιμετωπίσει τις διάφορες θεωρίες, που προβάλλουν την "παγκοσμιοποίηση" ως ένα εντελώς νέο φαινόμενο, δήθεν άγνωστο ως τώρα.

Το σύνθημα ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ αντιστοιχεί στα προβλήματα, στις ανάγκες της διεθνοποίησης της ταξικής πάλης. Η διαλεκτική σχέση εθνικού και διεθνικού είναι παρούσα στα έργα των Μαρξ, Ενγκελς και στη συνέχεια του Λένιν.

Σήμερα, ο ρόλος του διεθνούς παράγοντα, του διεθνούς συσχετισμού, είναι ακόμα μεγαλύτερος στο εθνικό επίπεδο. Η νικηφόρα έκβαση της σοσιαλιστικής επανάστασης και, ακόμη περισσότερο, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μια χώρα ή σε κύκλο χωρών επηρεάζεται ακόμα πιο αποφασιστικά από τις διεθνείς εξελίξεις.

Παρ' όλα αυτά, ο αγώνας σε εθνικό επίπεδο αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο των διεθνών εξελίξεων. Η διεθνής δράση των λαών, η εμβέλεια και αποτελεσματικότητά της δεν μπορεί παρά να στηρίζεται και να εξαρτάται από τη δράση στο εθνικό επίπεδο και τη στενή συνεργασία - αλληλοσύνδεση των εθνικών κινημάτων σε περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα.

Χαιρετίζουμε τους σημαντικούς απεργιακούς αγώνες, τις μαχητικές κινητοποιήσεις που ξεσπάνε σε αρκετές χώρες, όπως στην Ινδονησία, στη Δανία, στην Αυστραλία, στη Ν. Κορέα, στη Ρωσία κι αλλού.

Στη χώρα μας, δεν αυξάνεται μόνο η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, δυναμώνουν και οι κινητοποιήσεις, πολλές από τις οποίες ξεσπάνε με παρέμβαση των εργαζομένων από τα κάτω, κόντρα στη θέληση των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων, είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η ανεργία, ή το ξεκλήρισμα ενός μεγάλου μέρους της φτωχής αγροτιάς από τη γη της. Σημαντικοί ήταν οι αγώνες των ναυτεργατών, της νεολαίας και των εκπαιδευτικών.

Σημαντικές και πολύμορφες δραστηριότητες αναπτύσσει το αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα στη χώρα μας. Ενα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ανησυχεί και αρχίζει να συνειδητοποιεί τι τραγικές συνέπειες θα έχει για τη χώρα μας, για τα Βαλκάνια, για τη Μεσόγειο, η προθυμία που δείχνει η ελληνική κυβέρνηση να συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του λεγόμενου "νέου" ΝΑΤΟ, στη διανομή της λείας στα Βαλκάνια, στη συγκρότηση πολυεθνικών Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης.

Οσον αφορά τη χώρα μας, το ΚΚΕ, με τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου του, έχει χαράξει τη γραμμή της δημιουργίας μιας κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που την ονομάζουμε Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, με στόχο να συσπειρωθούν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που επιλέγουν τη γραμμή της σύγκρουσης με τις επιλογές των ιμπεριαλιστών και των μονοπωλίων σε ένα ενιαίο Μέτωπο, που η προοπτική του θα βλέπει στη σοσιαλιστική επανάσταση και οικοδόμηση".

"Ζούμε μια γενικευμένη επίθεση, τέτοια που δεν έχει γνωρίσει ο μεταπολεμικός κόσμος, με επίκεντρο τις γνωστές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε παγκόσμια κλίμακα.

Το ένα στοιχείο της είναι η αρπαγή των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων, που έχει χαρακτηριστεί ως πισωγύρισμα. Δεν πρόκειται, όμως, για μια πραγματική επιστροφή, αλλά για ακόμα μεγαλύτερη ωρίμανση και σήψη του καπιταλισμού. Από τη μια, καταβάλλονται έντονες προσπάθειες να ανασυγκροτηθεί το καπιταλιστικό σύστημα, να αντιμετωπίσει την κρίση του, τις αντιφάσεις και αντινομίες του, να προλάβει νέα λαϊκά ξεσπάσματα, εξεγέρσεις και κοινωνικές επαναστάσεις. Από την άλλη όμως, όλο και στενεύουν τα περιθώρια, ο καπιταλισμός να ελίσσεται και να βρίσκει αποτελεσματικά γιατροσόφια. Εντείνεται και γίνεται περισσότερο αντιδραστικός ο χαρακτήρας του συστήματος, γι' αυτό, άλλωστε, και οι κυβερνήσεις ακολουθούν αυτήν την "αδιαπραγμάτευτη" πολιτική στάση.

Από τα ίδια τα πράγματα και τις εξελίξεις, ο αγώνας για τα άμεσα προβλήματα είναι πιο οργανικά ενταγμένος σήμερα στην πάλη για το σοσιαλισμό,παρά το γεγονός ότι ο υποκειμενικός παράγοντας είναι πιο αδύνατος σήμερα, εξαιτίας και των εξελίξεων των τελευταίων χρόνων. Βεβαίως, το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί με τις επιθυμίες μας, να κλειστεί δηλαδή σε κάποια χρονοδιαγράμματα.

Εξω, όμως, από τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα, με προοπτική το σοσιαλισμό, δε διαμορφώνεται καμιά εναλλακτική λύση και, μάλιστα, με προοπτική βιωσιμότητας.Ακόμη και η απλή αντίσταση εξουδετερώνεται και εκφυλίζεται, οι επιμέρους κατακτήσεις των εργαζομένων είναι ασταθείς και γρήγορα παίρνονται πίσω από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Βεβαίως, οι επί μέρους αντιστάσεις δεν πρέπει να υποτιμούνται, όμως αυτές θα αποκτήσουν βαρύτητα και προοπτική, όταν εντάσσονται σε μια γενικότερη ριζοσπαστική προοπτική, που να "βλέπει" στο σοσιαλισμό.

Από εδώ, κατά τη γνώμη μας, απορρέει και το ζήτημα, σε ποια κατάσταση, σε ποια ετοιμότητα βρίσκεται σήμερα το κομμουνιστικό κίνημα, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα".

"Θεωρούμε ενθαρρυντικό το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια, αν και δεν έχει ξεπεραστεί η κρίση στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, πυκνώνουν οι συναντήσεις μεταξύ των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, τόσο σε περιφερειακό (στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Λατινική Αμερική), όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο (όπως ήταν οι Συναντήσεις της Μόσχας και του Λένινγκραντ το '97). Δεν έχουμε καταφέρει ως κομμουνιστικό κίνημα να ανταποκριθούμε στις σύγχρονες συνθήκες του αγώνα της εργατικής τάξης, των άλλων καταπιεζόμενων από τον ιμπεριαλισμό στρωμάτων και λαών.

Τι είναι, όμως, αυτό που εμποδίζει σήμερα τα κομμουνιστικά κόμματα να ασκούν ένα γενικότερο προωθητικό ρόλο σε διεθνές επίπεδο, στους διεθνείς αγώνες;

Πιστεύουμε πως, πέρα από τις δυσκολίες και τις ιδιομορφίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν τα ΚΚ σε κάθε χώρα ξεχωριστά, μεγάλο εμπόδιο αποτελούν σήμερα οι σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ των ΚΚ.

Βεβαίως, μακριά από εμάς η αντίληψη ότι οι ιδεολογικές διαφορές μπορεί να αγνοηθούν ή να παρακαμφθούν τεχνητά. Πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε, με διάλογο, σε συνθήκες συντροφικότητας και ισοτιμίας, με προσπάθειες, ταυτόχρονα, για κοινή δράση εκεί που συμφωνούμε. Ολες οι διαφορές δεν έχουν πάντα την ίδια αφετηρία, ούτε ίσως σε όλες τις περιπτώσεις έχουν πάρει έναν οριστικό χαρακτήρα.

Τα περισσότερα, αν όχι όλα τα κόμματα, δρούμε σε δύσκολες και, από μια πλευρά, πρωτόγνωρες συνθήκες. Υπάρχουν κόμματα που βρίσκονται στην παρανομία, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες, δεν έχουν την ευχέρεια να μελετήσουν όλα τα προβλήματα. Κόμματα, που πρόσφατα ιδρύθηκαν, άλλα που δεν έχουν διαμορφώσει τη φυσιογνωμία τους, άλλα κόμματα που ζουν τα προβλήματα κρίσης ή εσωτερικών διαφωνιών. Επομένως, δεν είναι εύκολο όλα τα κόμματα και σε όλες τις περιπτώσεις να κατακτήσουμε ολοκληρωμένη εικόνα για όλα τα σύγχρονα προβλήματα. Εχουμε - όλοι μας - πολλή δουλιά να κάνουμε, ώστε να αποκτήσουμε βαθιά γνώση γύρω από τις διεθνείς εξελίξεις και τα νέα φαινόμενα. Κανένα κόμμα από μόνο του δεν μπορεί να δώσει πλήρεις απαντήσεις, αν δε μελετήσει τις εμπειρίες και τις απόψεις και άλλων κομμάτων.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Γνωρίζουμε πως ορισμένα κόμματα, σ' ό,τι αφορά τη συνεργασία των ΚΚ, στέκονται σε αρνητικές στιγμές, εμπειρίες τους, ή αξιολογούν αρνητικά την πείρα που διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι αναγκαία η κοινή δράση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Αλλα εκφράζουν επιφυλάξεις για τη δυνατότητα να υπάρξει διεθνής συντονισμός, ενιαία δράση, σε παγκόσμιο, ακόμα και περιφερειακό επίπεδο.

Το κόμμα μας, χωρίς να παραβλέπει και να υποτιμά τη μια ή την άλλη εκτίμηση, αντιμετωπίζοντας την άποψη του κάθε ΚΚ με σεβασμό, εκτιμά πως σήμερα είναι αναγκαίο να προωθήσουμε τον συντονισμό, τη συνεργασία των ΚΚ, την προσπάθεια να χαράξουν οι κομμουνιστές σ' όλο τον κόσμο μια κοινή στρατηγική, αξιοποιώντας, τόσο τη θετική, όσο και την αρνητική εμπειρία του κομμουνιστικού κινήματος. Δεν αρκεί η αλληλοενημέρωση, η ανταλλαγή πείρας και πληροφοριών, η απλή αλληλεγγύη. Χρειάζεται και η κοινή δράση.

Το ζητούν ευρύτερα οι προοδευτικοί άνθρωποι. Μας το διδάσκουν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, που σε ορισμένες μάλιστα περιοχές, όπως στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς, έχουν αναπτύξει προωθημένες μορφές συνεργασίας.

Στο παρελθόν, όταν υπήρχε η ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος (παρά τις όποιες αδυναμίες), όταν αναπτυσσόταν το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, όταν υπήρχε καλύτερος συσχετισμός, τότε και άλλες ευρύτερες δυνάμεις, σε ορισμένες περιπτώσεις και σοσιαλδημοκρατικές, προσέγγιζαν αντιιμπεριαλιστικές θέσεις. Υπάρχουν, και σήμερα, σημαντικές ριζοσπαστικές, αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που θα ενθαρρυνθούν, όταν δουν ότι οι κομμουνιστές συσπειρώνονται και συντονίζονται".

- Η υπεράσπιση του σοσιαλισμού και της θεωρίας του. Η απόκρουση του σύγχρονου αντικομμουνισμού

"Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να δράσουν αποτελεσματικά, αν δε βρουν τρόπο να διαμορφώσουν μια κοινή γενική ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, που - κατά την άποψή μας - πρέπει να στηρίζεται στη μαρξιστικο-λενινιστική κοσμοθεωρία και τον προλεταριακό διεθνισμό. Ταυτόχρονα, στη βάση αυτή, είναι επιτακτική η ανάγκη συλλογικής μελέτης των νέων φαινομένων, των εξελίξεων, η επεξεργασία σύγχρονων απαντήσεων, η γενίκευση της σύγχρονης πείρας.

Παρά το γεγονός ότι έγιναν λάθη, ότι εμφανίστηκαν παρεκκλίσεις και εσωτερικά προβλήματα, κατά την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, χωρίς βεβαίως προηγούμενη πείρα, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και υπόσκαψης. Η Οχτωβριανή Επανάσταση, η ύπαρξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών άλλαξε ριζικά και προς το καλύτερο σ' όλον τον πλανήτη τη ζωή των εργαζομένων. Γι' αυτό ακριβώς θεωρούμε πως μια κοινή και παγκόσμια ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα των κομμουνιστών πρέπει να αναγνωρίζει το ρόλο και τη συνεισφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, άσχετα από τις παρατηρήσεις ή την κριτική στάση που μπορεί να έχει το κάθε κόμμα.

Γνώμη μας είναι ότι πρέπει να γίνει πλατιά συζήτηση, να βγουν συμπεράσματα και διδάγματα για τις αιτίες των ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης, στην ΕΣΣΔ. Θα χρειαστεί χρόνος, σίγουρα στην πορεία θα αναδειχτούν νέα στοιχεία, θα φωτιστούν καλύτερα όσα, ήδη, γνωρίζουμε. Σε τίποτε δε βοηθά ο μηδενισμός, η συνολική απόρριψη".

-Για το ρόλο της εργατικής τάξης

"Η σημερινή εικόνα της εργατικής τάξης σε πολλές χώρες και περιοχές, ιδιαίτερα στις πιο αναπτυγμένες χώρες του καπιταλισμού, έχει διαφοροποιηθεί. Η σύγχρονη εργατική τάξη έχει διαφορές από την εργατική τάξη που περιγράφει το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο". Τα νέα χαρακτηριστικά δεν αλλοιώνουν τον επαναστατικό της ρόλο, πολύ περισσότερο, δεν την καταργούν σαν τάξη. Προσπαθούμε και εμείς, να μελετήσουμε τη σύνθεση και τα όρια της εργατικής τάξης, τη συμπεριφορά των παραδοσιακών και σύγχρονων τμημάτων της. Αντιμετωπίζουμε, από μια άποψη, νέα προβλήματα, εξαιτίας της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, τη μάστιγα της ανεργίας, την αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος, τον εθνικισμό, το ρατσισμό που εμφανίζεται και μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης. Πρέπει να μελετήσουμε καλύτερα πώς η ιδεολογία και η πολιτική χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες και όχι το αντίθετο που προβάλλεται, ότι οι νέες τεχνολογίες χρησιμοποιούν την ιδεολογία και την πολιτική. Είναι άλλο πράγμα να προβληματιζόμαστε πώς θα πρέπει να συνδεόμαστε με τη σημερινή εργατική τάξη και άλλο πράγμα να απολυτοποιούμε τις σύγχρονες εξελίξεις, φθάνοντας ως το σημείο ότι η εργατική τάξη διαχέεται πια μέσα στην έννοια λαός, έθνος κ.ά.

Κατά τη γνώμη μας, απόψεις που υιοθετούν τα περί εξαφάνισης της εργατικής τάξης, ή αλλαγής του ρόλου της, οδηγούν αναπόφευκτα το επαναστατικό κι εργατικό κίνημα σε συνεχή υποχώρηση και υποταγή στα σχέδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων".

- Για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας

"Η άποψη του ΚΚΕ είναι πως η διεθνής σοσιαλδημοκρατία εξελίχθηκε προ πολλού σε έναν από τους βασικούς πυλώνες στήριξης του καπιταλιστικού συστήματος. Αποδείχθηκε σε μεγάλο κύκλο χωρών ότι εξυπηρετεί το σύστημα πιο αποτελεσματικά και από τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα.

Δυσκολίες προκαλεί η δράση - σε αρκετές χώρες - πολιτικών δυνάμεων, που αποκόπηκαν από το κομμουνιστικό κίνημα, απέρριψαν την επιστημονική θεωρία του σοσιαλισμού. Εξελίσσονται ή σε αρκετές χώρες έχουν αποκρυσταλλωθεί σε στήριγμα και σύμμαχο της σοσιαλδημοκρατίας, ιδιαίτερα στις προσπάθειες που γίνονται να εμφανιστεί ως εναλλακτική λύση η λεγόμενη "κεντροαριστερή" διαχείριση. Με τη μηδενιστική στάση τους απέναντι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, παρέχουν άλλοθι και στήριξη στις θεωρίες περί αναπόφευκτης προσαρμογής στη "νέα τάξη πραγμάτων".

Τέτοιες επιλογές πηγάζουν και από το βάρος των εξελίξεων, την πίεση μεγάλων λαϊκών μαζών, που θέλουν άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους. Το ζήτημα είναι ότι τέτοιες επιλογές - ανεξάρτητα από προθέσεις - παρεμβάλλουν εμπόδια σε ριζοσπαστικές συσπειρώσεις και κοινωνικές συμμαχίες.

Η διαχωριστική γραμμή περνά μέσα από την πάλη των εργαζομένων και των λαών κατά των μονοπωλίων, των στρατιωτικοπολιτικών και οικονομικών ενώσεων και οργανώσεών τους, όπως είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, η NAFTA, το ΔΝΤ και η Διεθνής Τράπεζα".

"Αγαπητοί σύντροφοι, συντρόφισσες,

Ξεκινώντας από τη θέση πως πρέπει να δυναμώσει η κοινή δράση των ΚΚ, τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, προτείνουμε τα παρακάτω:

1. Να συμφωνήσουμε στην πραγματοποίηση, μέσα στον επόμενο χρόνο, μιας νέας διεθνούς συνάντησης κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, η οποία να ασχοληθεί με την "Πολυμερή Συμφωνία για τις Επενδύσεις", που έχει επεξεργαστεί ο ΟΟΣΑ. Είναι μια καλή ευκαιρία να μπορέσουμε οι κομμουνιστές να επεξεργαστούμε τη δική μας απάντηση στη λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση".

2. Να καταλήξουμε σε μια Κοινή Δήλωση υποστήριξης του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου". Κύριος στόχος μας να διακινηθεί το "Μανιφέστο" παντού, σε όλες της χώρες, να μπει σε κάθε σπίτι.

3. Να σκεφθούμε κοινές εθνικές καμπάνιες γύρω από επίκαιρα ζητήματα, όπως είναι: Η δράση του ΝΑΤΟ, η συγκρότηση πολυεθνικών Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης, αλλά και θέματα δημοκρατίας, αλληλεγγύης σε Κομμουνιστικά Κόμματα, που είναι στην παρανομία, σε κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, που υποφέρουν από διώξεις και βασανιστήρια.

Στα πλαίσια αυτά, προτείνουμε να αναπτύξουμε πιο έντονα την αλληλεγγύη και τον αγώνα υπεράσπισης της Κούβας.

Θα μπορούσε, επίσης, να εξετάσουμε τη δυνατότητα μιας ιδιαίτερης συνάντησης κατά του ΝΑΤΟ και της διεύρυνσής του, εναντίον των Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης.

Να δυναμώσει στα Βαλκάνια και στην περιοχή της Μεσογείου ο αγώνας ενάντια στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών.

Να συντονιστεί ο αγώνας εκείνων των εργατικών ενώσεων στη Δυτική Ευρώπη, που αντιδρούν στην αφαίρεση των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων, που γίνεται στο όνομα της "παγκοσμιοποίησης" και της ΟΝΕ.

Να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με τους λαούς, που πέφτουν θύματα των ιμπεριαλιστικών συμφωνιών και σχεδίων, όπως είναι ο παλαιστινιακός λαός, οι λαοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ο λαός της Κύπρου. Στους λαούς που υποφέρουν από το εμπάργκο και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, των χωρών που οικοδομούν το σοσιαλισμό μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες ιμπεριαλιστικής πίεσης.

4. Σε μια σειρά περιφερειακές και διεθνείς συναντήσεις που διοργανώθηκαν το 1997, όλο και πιο συγκεκριμένα και οξυμένα τέθηκε το ζήτημα της ενημέρωσης μεταξύ των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Υπάρχουν συγκεκριμένες ιδέες, που προσβλέπουν στη δημιουργία ενός κοινού περιοδικού των ΚΚ, καθώς και ενός συστήματος ταχείας πληροφόρησης των κομμάτων. Σε περίπτωση που η ανάγκη αυτή επιβεβαιωθεί και στη σημερινή μας συνάντηση, το ΚΚΕ είναι σήμερα σε θέση να παρουσιάσει λεπτομέρειες, που αφορούν τη σύσταση, τα έξοδα και τη λειτουργία τους.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Είμαστε πεπεισμένοι πως η διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση δε βρίσκεται στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης μέσω των νεοφιλελεύθερων ή "κεντροαριστερών" κυβερνήσεων. Η απάντηση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική δε δίνεται με τα γιατροσόφια της κλασικής και νεόκοπης σοσιαλδημοκρατίας. Μόνο μια γραμμή πάλης, που επιδιώκει ρήξεις με τα βάθρα του καπιταλιστικού συστήματος, μόνο ο αγώνας ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που θέτει στην προοπτική του το ζήτημα της εξουσίας, μπορεί να αναχαιτίσει τη βιαιότητα της επίθεσης του κεφαλαίου σήμερα, να δώσει πραγματική διέξοδο, την επανάσταση και το σοσιαλισμό, αύριο".