Για την εξήγηση του κυβερνητικού κατήφορου, η αξιοποίηση στοιχείων που σχετίζονται, τόσο με την ποιότητα, όσο και με τον "πολιτικό πολιτισμό" των σημερινών εξουσιαστών του τόπου, είναι πολύτιμη. Ομως, ο βασικός λόγος που, ως αιχμή του αυταρχισμού, της αστυνομοκρατίας, της βίας και της τρομοκρατίας κατά του λαού, αναδεικνύεται μια αντι - ΚΚΕ προβοκατόρικη πρακτική, με τις ρίζες της να βρίσκονται στην εποχή της... ΕΡΕ, είναι η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης. Μια τέτοια πολιτική, ένας τέτοιος "μονόδρομος", που θέλει τους εργαζόμενους "απασχολήσιμους" και τα λαϊκά στρώματα, υποψήφια θύματα στις αγχόνες της Μπούντεσμπανκ, βρίσκει αναπόφευκτο καταφύγιο στον αγοραίο αντικομμουνισμό.

***

Αξιομνημόνευτη είναι η συνέπεια με την οποία η κυβέρνηση επιδεικνύει τα αντικομμουνιστικά της αντανακλαστικά: Πάντα σε χρονική συνάφεια με την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων! Οσο, δε, πιο αποφασιστικοί γίνονται αυτοί οι αγώνες, όσο πιο σοβαρά βήματα πραγματοποιούνται στη συσπείρωση των λαϊκών στρωμάτων, τόσο πιο "αποφασιστικά" είναι τα βήματα της κυβερνητικής κατρακύλας, τόσο πιο αναβαθμισμένος εμφανίζεται ο αντικομμουνισμός στον επίσημο κυβερνητικό λόγο και στην καθημερινή κυβερνητική πρακτική!

***

• Οταν τον Δεκέμβρη του 1996 η Ελλάδα συγκλονιζόταν από τον ηρωικό αγώνα των αγροτών, οι κυβερνώντες μιλούσαν για "αντικοινωνικά στοιχεία" και για "μπαταχτσήδες" που έχουν ως "προεξάρχοντες" τους Μπούτα, Παττάκη, Νταφούλη, οι οποίοι, σύμφωνα με τον κύριο Λαλιώτη, "λειτουργούν εν ονόματι των αγροτών, λειτουργούν κυρίως ως πολιτικά στελέχη του ΚΚΕ"... Την ίδια εποχή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ποινικοποιούσε την κοινωνική ζωή με δηλώσεις όπως"ενοχοποιώ πλήρως το ΚΚΕ για τις κινητοποιήσεις" και η πιστή φίλη του κ. Σημίτη, η "Αυριανή", έγραφε ότι "οι αγρότες που πρωτοστατούν σε όλα τα μπλόκα είναι ή επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, τους πληρώνουν δηλαδή για τη "δουλιά" να βγαίνουν στους δρόμους και να διαμαρτύρονται ή είναι μεγαλοαγρότες"...
• Τον Γενάρη - Φλεβάρη του '97, η ένταση των αγροτικών κινητοποιήσεων σε συνδυασμό με τους αγώνες των ναυτεργατών, προκάλεσαν και ένα κυβερνητικό "κλικ" προς το... αντικομμουνιστικότερον. Ηταν η εποχή της ανάκλησης χουντικών νόμων εναντίον του λαού, τότε που ο Τζουμάκας δήλωνε ότι πρέπει να εκλείψει το 50% των αγροτών, που ο Ρέππας μιλούσε για "κοινωνικό φραγγέλιο" και χαρακτήριζε "ευρηματική ενέργεια" το σαμποτάζ κατά των τρακτέρ. Ηταν η εποχή που υπουργοί δήλωναν ότι "στο ΚΚΕ πλέον δεν αναγνωρίζουμε ούτε το άλλοθι της αθωότητας που κάποτε του είχαμε παραχωρήσει" (! ). Το τι σήμαιναν αυτές οι... εξυπνάδες, ανέλαβε να εξηγήσει ο υπουργός Δικαιοσύνης, που μιλώντας για το "Ιδιώνυμο" και τον "νόμο 509", απειλούσε ότι... με αυτά που κάνει το ΚΚΕ μπορεί κάποιος να τα επαναφέρει! Ο ίδιος έκλεισε εκείνο το αντικομμουνιστικό κεφάλαιο, με ανακήρυξη του ΠΓ του ΚΚΕ σε υποκινητή των αγροτών και των ναυτεργατών και με ένα εξώδικο κατά του "Ρ" επειδή η εφημερίδα δεν αποκήρυττε τον αγώνα των αγροτών!
• Λίγο αργότερα πιάστηκαν επ' αυτοφώρω χαφιέδες της Ασφάλειας με πολιτικά να παρακολουθούν συσκέψεις της ΕΣΑΚ ενώ η κυβέρνηση έβαζε τα ΜΑΤ να εμποδίσουν αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Αλέκα Παπαρήγα, να επισκεφτεί τους κατοίκους της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής! Εκείνο τον καιρό, της "γκετοποίησης" μιας περιοχής της χώρας για τα συμφέροντα της πολυεθνικής TVX, ο Κ. Σημίτης προχωρούσε σε νέο αντικομμουνιστικό "άλμα", κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι ταυτίζεται με τον Λεπέν, επειδή το Κόμμα δε συναινεί στην "ευρω - σύνθλιψη"!
• Το 1998 μπήκε με τον Θ. Πάγκαλο να καταθέτει μήνυση κατά του "Ρ" και να ζητά από την εφημερίδα και το ΚΚΕ αποζημίωση 100 εκ. δραχμών για την "αποκατάσταση της τιμής του"... Ομως το σινιάλο για τον αντικομμουνιστικό κυβερνητικό παροξυσμό δόθηκε μόλις εμποροϋπάλληλοι, τραπεζοϋπάλληλοι της Ιονικής και εκπαιδευτικοί βγήκαν στους δρόμους. Η Πολιτική Γραμματεία και η Κυβερνητική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ συνεδριάζουν από κοινού με θέμα την "αντιμετώπιση του ΚΚΕ, που με τους πυρήνες των τραμπούκων του καταλύει το κράτος του νόμου"! Εχει προηγηθεί δήλωση Σημίτη στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ ότι η πορεία προς την ΟΝΕ δε θα είναι "αναίμακτη"! Καθώς τα ΜΑΤ έχουν "κατασκηνώσει" για βδομάδες στην Ιονική και στα σχολεία, αλλά ανυποχώρητα συνεχίζονται και διευρύνονται οι λαϊκοί αγώνες, τίθεται σε εφαρμογή η επιτελικά σχεδιασμένη αντικομμουνιστική παράκρουση που στήθηκε στην κυβερνητικο - κομματική συνεδρίαση. Ο Γιαννόπουλος μιλά δημόσια για "τραμπούκους του ΚΚΕ", ο Αρσένης διακινεί αυτοπροσώπως (! ) προς τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πρωτοφανείς προβοκάτσιες περί "κομμουνιστών με μάσκες που απειλούν τις ζωές καθηγητών", ο Σημίτης υιοθετεί τον "αυριανισμό" του τύπου "το ΚΚΕ πάει χέρι - χέρι με τη ΝΔ", για να φτάσουμε στο ζενίθ της αθλιότητας, τη στιγμή ακριβώς που η Ελλάδα παρακολουθεί άφωνη τα μαθήματα "εκσυγχρονισμού" των ΜΑΤ: Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει επισήμως ότι βουλευτές του ΚΚΕ, που βρέθηκαν δίπλα στους εκπαιδευτικούς, "πρωτοστάτησαν σε προκλήσεις", "σε προπηλακισμούς", "προσκάλεσαν συγκεντρωμένους να προβούν σε παράνομες πράξεις", "τους διέγειραν σε απείθεια" και "σε διατάραξη της κοινής ειρήνης"!

***

Η κυβέρνηση ξέρει ότι αν η λαϊκή οργή γίνει κύμα αντεπίθεσης, θα τη συμπαρασύρει μαζί με την πολιτική της. Χτυπώντας το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές επιδιώκει να αποτρέψει την πολιτική εκπροσώπηση αυτής της "κοινωνικής κουφόβρασης". Θέλει να εμποδίσει την πολιτική του ενιαίου μετώπου πάλης, που η συγκρότησή του, η οικοδόμησή του από τους κομμουνιστές και άλλες δυνάμεις, σημαίνει και αυτόματη ανατροπή των σχεδίων της.

Η λυσσαλέα επίθεση της κυβέρνησης κατά του ΚΚΕ, του πολιτικού φορέα που προτάσσει την αναγκαιότητα σύστασης ενός τέτοιου μετώπου πάλης, με δημοκρατική, αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, είναι "πυξίδα" για το λαό και το κίνημά του. Τα συμφέροντα του τόπου βρίσκονται ακριβώς στην αντίθετη πορεία από εκείνη που δείχνει η "πυξίδα" του χυδαίου αντικομμουνισμού. Εκεί είναι και ο "άλλος" δρόμος και η κυβέρνηση πρέπει να πάρει το μήνυμα. Η απάντηση που θα της δώσει ο λαός, μαζικοποιώντας τις γραμμές του ενιαίου μετώπου πάλης, μπορεί να αποδειχτεί πολύ βαρύ τίμημα. Ενα τίμημα που πρέπει να το πληρώνει με κάθε ευκαιρία, και στα "χαρακώματα" του αγώνα και στις δημοτικές εκλογές που έρχονται.

ΟΤΑΝ τα εκλογικά αποτελέσματα και οι μαρτυρίες έδειξαν ότι απ' τη βία και τη νοθεία των εκλογών του 1961 ωφελήθηκε κατά πρώτο λόγο η ΕΡΕ, τότε ο Γ. Παπανδρέου κήρυξε τον "ανένδοτο αγώνα" κατά της "Δεξιάς"... Ετσι, ο συμμέτοχος σε σειρά αντιλαϊκών μεθοδεύσεων πήρε τη ρομφαία του ...τιμωρού και μ' αυτήν κατάφερε, το 1963 (όταν η ΕΡΕ είχε υποστεί κατακραυγή, μετά και τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη), να έρθει η "Ενωση Κέντρου" πρώτο κόμμα. (Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο μέρος για τον Γ. Παπανδρέου, με αφορμή τα 30χρονα από το θάνατό του) (σελίδες 12 - 13).

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ηγεσία του υπουργείου ΕΘνικής Αμυνας θεωρεί ότι ο ρόλος των Ερευνητικών Κέντρων είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην προαγωγή των συμφερόντων της Εθνικής Αμυνας και θα πρέπει να αναβαθμιστούν, ώστε να έχουν ουσιαστική συμβολή στην Εθνική Αμυνα και Ασφάλεια, αλλά και στην ελληνική πολιτεία, γενικότερα. Αυτή η άποψη είναι γενικά σωστή. Παρ' όλ' αυτά, είναι αρκετά ανορθόδοξος ο δρόμος που ακολουθείται, ώστε να επιτευχθεί ο "επιθυμητός" εκσυγχρονισμός και η αναβάθμιση, γεγονός που δείχνει ότι δε συμβαδίζουν λόγια και πράξεις (σελίδα 15).

ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ αποκάλεσε τη Μακρόνησο το καθεστώς του εμφυλίου πολέμου και της μετεμφυλιακής περιόδου. Αναγκαίο συστατικό στοιχείο του "Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού", που εγκαινίασε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936 υπήρξαν οι φυλακές και οι εξορίες που "φιλοξένησαν" τους πρωτοπόρους του λαϊκού κινήματος της προπολεμικής περιόδου και που, στην κορυφή τους, ως ...κόσμημα και σήμα κατατεθέν, είχαν την Ακροναυπλία (σελίδες 8 - 9).

ΤΟΝ "ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΥΝ" και τον Πειραιά, δίνοντας την προτεραιότητα στο μεγάλο κεφάλαιο, που μπροστά στο κέρδος ισοπεδώνει τα πάντα. Αυτές τις διαπιστώσεις έκαναν όσοι "έζησαν" την ισοπέδωση του ξενοδοχείου "Κοντινεντάλ", το οποίο ήταν "δεμένο" με δύσκολες για το λαό μας εποχές. Τότε, που η Ελλάδα ήταν χώρα εξαγωγής εξαθλιωμένων ανθρώπων, που άφηναν το μικρό τους βιος, ψάχνοντας για κάτι καλύτερο. Ερχονταν στον Πειραιά, για να μεταφερθούν με τα υπερωκεάνια στη "Γη της Επαγγελίας", όπως τότε φάνταζαν η Αμερική, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Και για μερικούς απ' αυτούς, που "εγκαινίασαν το μεταναστευτικό ρεύμα", ήταν πραγματικά "Γη της Επαγγελίας", όταν σ' αυτές τις χώρες έβρισκαν, τουλάχιστον, ένα μεροκάματο, απαλλαγμένοι απ' το φόβο των ληστών, που λυμαίνονταν τότε τα χωριά, ή απ' το βραχνά του τοκογλύφου και του χωροφύλακα (σελίδες 24 - 25).

ΚΡΙΣΙΜΗ για το μέλλον, τόσο της Ιονικής, όσο και της ίδιας της Εμπορικής Τράπεζας, θεωρείται η ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων της Εμπορικής, που έχει οριστεί για την ερχόμενη Παρασκευή 19 Ιούνη. Σ' αυτήν θα κληθούν οι μέτοχοι της Εμπορικής να επικυρώσουν την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης για την πώληση σε ιδιώτη του πλειοψηφικού πακέτου της Ιονικής, που θεωρείται από τις τράπεζες - "φιλέτα". Οι όποιες αποφάσεις για αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ιονικής θα επηρεάσουν και το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Εμπορικής, καθώς η πώληση, σήμερα, του πλειοψηφικού πακέτου της Ιονικής, αποτελεί προάγγελο για την ιδιωτικοποίηση, αύριο, και της Εμπορικής (σελίδες 34 - 35).

ΞΕΚΙΝΑΕΙ την Τρίτη και τυπικά η εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου στα Ελληνικά Πετρέλαια, τον μεγαλύτερο πετρελαϊκό όμιλο της χώρας που ελέγχει το 56% της αγοράς και τον οποίο μέχρι πρόσφατα τον γνωρίζαμε με την επωνυμία Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου. Η μεθόδευση είναι λίγο - πολύ γνωστή. Αρχικά είχε ειπωθεί πως μόνο το 10% των μετοχών της επιχείρησης θα δοθεί σε ιδιώτες, αργότερα έγινε 15%, στη συνέχεια 20%, για να καταλήξει τώρα στο 23%! Στο όλο της εγχείρημα, η κυβέρνηση προσπαθεί να καταστήσει συνένοχους και τους εργαζόμενους του Ομίλου, προσφέροντάς τους δάνεια για να αγοράσουν μετοχές, ενώ την ίδια στιγμή έχει προαποφασίσει την απόλυση 700 ατόμων! (σελίδα 36).