Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί γνώστες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου χαρακτήρισαν τη "μαύρη ήπειρο" ως ανερχόμενη δύναμη στο χώρο. Βασικά, η πρωταγωνιστική παρουσία ...παιδιών της στα καλύτερα πρωταθλήματα, αλλά και κάποια ...ξεπετάγματα αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων από την Αφρική,συνηγόρησαν στις εκτιμήσεις αυτές και δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες.

Κανού, Γουέστ (Ιντερ), Μπαμπανγκίντα, Ολίσε (Αγιαξ), Ικπέμπα (Μονακό), Φόρτσουν (Ατλέτικο Μαδρ.), Ουακίλι (Μόναχο 1860) είναι ορισμένοι από τους εκτός συνόρων Αφρικανούς αστέρες. Το 1986 το Μαρόκο έγινε η πρώτη ομάδα της ηπείρου που προκρίθηκε στους "16". Τέσσερα χρόνια αργότερα, το Καμερούν του "γερο - Μιλά" εντυπωσίασε άπαντες με την πορεία ως τα προημιτελικά, όπου η Αγγλία το κέρδισε δύσκολα στην παράταση με 3 - 2. Στους "16", προκρίθηκε το '94 και η Νιγηρία, που όμως μεγαλύτερο επίτευγμα έχει την κατάκτηση του χρυσού στους Ολυμπιακούς το '96.

Μια από τις σημαντικότερες μορφές του ποδοσφαίρου, ο Πελέ, είχε δηλώσει ότι πριν το 2000 κάποια αφρικανική ομάδα θα στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου. Ομως, στη μεγαλύτερη γιορτή του αθλήματος, οι εκπρόσωποι της μεγάλης ηπείρου απογοήτευσαν. Στην αυλαία του θεσμού για τον 20ό αιώνα διέψευσαν όσους περίμεναν ότι θα έκαναν τη μεγάλη ανατροπή. Οι παραπάνω επιτυχίες έδωσαν σε πολλούς το δικαίωμα να περιμένουν αξιοσημείωτη πορεία. Ιδίως από τη Νιγηρία, που εντυπωσίασε και στην προκριματική φάση.

Δυστυχώς, οι "Σούπερ Αετοί", που βρέθηκαν στους "16", χάρη στις ...αυτοκτονικές τάσεις της Ισπανίας, διασύρθηκαν στη συνέχεια από τη Δανία. Τυνησία και Ν. Αφρική αποδείχτηκαν "λίγες" και επιβεβαίωσαν ότι έχουν μεγάλη απόσταση να διανύσουν ακόμα. Αντίθετα, Καμερούν και Μαρόκο αποχαιρέτισαν τη διοργάνωση με την ολοκλήρωση του α γύρου, γιατί κάποιοι διαιτητές έκαναν καθοριστικά λάθη (;).

Ο στίχος "γεια σου Αφρική, πες μου τι κάνεις" θα μπορούσε να 'ναι η κουβέντα - απορία, που βγαίνει από το στόμα κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Οι αρμόδιοι έδωσαν κάποιες εξηγήσεις, πολλά ερωτηματικά, όμως, έμειναν. Γιατί τελικά, ενώ το ταλέντο περισσεύει και σε ατομικό επίπεδο διαπρέπουν, τα αντιπροσωπευτικά τους συγκροτήματα έχουν δυσανάλογη πορεία;

Ο Κριστιάν Γκουργκίφ, που θεωρείται ένας από τους καλύτερους γνώστες του αφρικανικού ποδοσφαίρου, εκτιμάει πως "ευθύνεται η επιμονή τους σε Ευρωπαίους προπονητές. Αυτοί έχουν στο μυαλό τους έναν τύπο παιχνιδιού. Οι έγχρωμοι και οι Βορειοαφρικανοί έχουν άλλη νοοτροπία και εμπνεύσεις. Οι απόψεις τους δε γίνονται κατανοητές από τους τεχνικούς. Αποτέλεσμα, το αφρικανικό ποδόσφαιρο να μην έχει δική του ταυτότητα". Αποψη, που ορισμένοι θεωρούν ελλιπή, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν και άλλες αιτίες.

Μια απ' αυτές εντοπίζει αλλού το πρόβλημα. Το ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου έχει σχετικά μικρή ιστορία στη "μαύρη ήπειρο". Ετσι υπολείπονται των ανταγωνιστριών "σχολών" σε δύο βασικούς τομείς.Τη φυσική κατάσταση και την τακτική.

Ο Ροζέ Προπός, γυμναστής στη Μαρσέιγ, το τελευταίο δίμηνο εργάστηκε στην εθνική του Μαρόκου και διαπίστωσε πως υστερούν σε δύναμη και εκρηκτικότητα. Για να δουλέψει σ' αυτούς τους τομείς αναγκάστηκε να μειώσει τον όγκο προπόνησης κατά 1/3, συγκριτικά με τη Μαρσέιγ. "Δεν έχουν φυσική κατάσταση, αφού όλο τον χρόνο δεν προπονούνται", ανέφερε ο γυμναστής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των προβλημάτων στον τομέα της τακτικής, αποτελεί η Νιγηρία. Οπως κάποιοι έχουν αναφέρει, είναι ένα άθροισμα εκπληκτικού ταλέντου και αθλητικής ποιότητας. Ταυτόχρονα όμως, τους λείπει η αυτοσυγκέντρωση και το... μυαλό. Στα δύο αυτά στοιχεία, πρέπει κάποιος να προσθέσει τα λειψά οικονομικά, συγκριτικά με τις αναπτυγμένες ποδοσφαιρικά δυνάμεις, και την οργάνωση.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως ο πρόεδρος της καμερουνέζικης ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ, ήταν στη φυλακή. Αιτία, η πώληση στη "μαύρη αγορά" εισιτηρίων της διοργάνωσης. Οσο για τους παίχτες, πήγαν στη Γαλλία με φωτοτυπίες των διαβατηρίων τους, αφού ο υπεύθυνος είχε ξεχάσει να πάρει τα πρωτότυπα. Επιπλέον η λίστα των μελών της καμερουνέζικης αποστολής δόθηκε ελάχιστα πριν τη λήξη της προθεσμίας.Στη Νιγηρία, ο πρόσφατα αποθανών Πρόεδρος Δημοκρατίας, Σάνι Αμπάσα, αποφάσιζε για όλα. Την πρόσληψη του προπονητή, τους παίχτες που θα κληθούν, ακόμα και τη σύνθεση, σύμφωνα με έντονες φήμες. Μάλιστα, του χρεώνουν επιμονή και προτίμηση σε ποδοσφαιριστές που κατάγονται, όπως και ο ίδιος, από το μουσουλμανικό βορρά. Ενδεικτικό είναι πως ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, ο αρχηγός της αποστολής στη Γαλλία και ο εκπρόσωπος Τύπου ήταν επίσης στρατιωτικοί.

Πάντως, για τους Αφρικάνους τα αντιπροσωπευτικά τους συγκροτήματα είναι κάτι περισσότερο από ποδοσφαιρική ομάδα. Να πώς περιγράφει το γεγονός ο Νοτιοαφρικανός παίχτης, Ντάνι Τζόρνταν: "Για το κόσμο που δεν έχει δουλιά, σπίτι, δεν έχει τίποτα, η εθνική είναι η μόνη που μπορεί να προσφέρει περηφάνια. Αυτό δημιουργεί ελπίδες για εξωπραγματικά αποτελέσματα".

Τα παραπάνω αποτελούν μέρος των αιτιών που οι εκπρόσωποι της "μαύρης ηπείρου" απογοήτευσαν στο Μουντιάλ. Ανεξάρτητα από διαφωνίες, αμφισβητήσεις και αντιρρήσεις, το σίγουρο είναι ένα: Η Αφρική όλο και περισσότερο γίνεται δύναμη στο άθλημα. Το μέλλον της ανήκει.

Γ. ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗΣ

Σίγουρα, όλοι συμφωνούμε, ότι τα ΜΜΕ μπορούν να παίζουν σημαντικότατο ρόλο, τόσο στην ανάπτυξη της πληροφόρησης και επικοινωνίας, όσο και, γενικότερα, στην παρεχόμενη παιδεία προς τους πολίτες κάθε χώρας... Ομως, το ζητούμενο είναι η κατεύθυνση προς την οποία αυτά στοχεύουν... Και πιο απλά, "ποιον θέλουν να υπηρετήσουν, το λαό ή την άρχουσα τάξη;".

Αποδεχόμενοι τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, η μέχρι σήμερα πείρα που έχουμε αποκομίσει, από τη λειτουργία των ΜΜΕ στη χώρα μας, και σε ό,τι αφορά το χώρο του "αθλητισμού", αυτή είναι αρνητική...

Τα κυκλώματα, κρατικά και ιδιωτικά, που τα διαφεντεύουν (τα ΜΜΕ), σε αγαστή συνεργασία με αντίστοιχα που δρουν και σε άλλους χώρους, επιδιώκουν, με την ειδωλοποίηση αληθινών και ψεύτικων πρωταγωνιστών, να συσσωρεύουν όσο γίνεται πιο μεγάλα κέρδη και παράλληλα να εμπεδώνουν, σε όλο και πιο πλατιά τμήματα του λαού μας, τις παλιές και σύγχρονες αξίες, νοοτροπίες και πρότυπα συμπεριφοράς της ιδεολογίας αυτών, που προνομιακά όλο και πιο πολύ θησαυρίζουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Συνεπώς, η βιομηχανία ειδώλων, μέσω των ακατάσχετων σύγχρονων οπτικοακουστικών ερεθισμάτων που εκπέμπονται προς υποψιασμένους και ανυποψίαστους πολίτες και στο χώρο του "αθλητισμού", αντιπροσωπεύει έναν αποφασιστικής σημασίας μηχανισμό παραγωγής "μαζικής κουλτούρας", που στοχεύει:

α) Στον ιδεολογικό αποπροσανατολισμό, που εμπεριέχει τη σύγχυση ιδεών, τη χαύνωση συνειδήσεων, το στένωμα της σκέψης, την απόσπαση ενδιαφερόντων και τη μεταστροφή των ενδιάθετων επαναστατικών αναζητήσεων σε παθητικότητα και ανοχή, σε εκείνο ιδιαίτερα το κομμάτι της νεολαίας μας, που θα ήθελε, έστω και για λίγο, να σταθεί και να σκεφτεί, μπροστά στα μεγάλα οικονομικά αδιέξοδα, στα κοινωνικά προβλήματα και στις ολοένα και πιο βαθιές, αλλά και διαδεδομένες κρίσεις του κυρίαρχου "πολιτισμού".

β) Στην επιβολή, με έντεχνα καλυμμένο φαντασμαγορικό και, όχι σπάνια, ετσιθελικό τρόπο των πιο σημαντικών χαρακτηριστικών της νεοσυντηρητικής αντίληψης, που ενώ αναγνωρίζει την απεριόριστη ελευθερία στην κίνηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, παράλληλα αμφισβητεί την αξία των μαζικών κινημάτων, με σκοπό τη μαχητική υπεράσπιση των αρχών του καπιταλισμού, από συνεχώς παραπληροφορούμενους πολίτες, στοχεύοντας στο: "νηστικοί και πεινασμένοι στηρίζετε τους χορτάτους, για να ζείτε και εσείς από τα ψίχουλά τους"...

Συμπερασματικά, η ειδωλοποίηση και στο χώρο του "αθλητισμού", από τα κάθε λογής ΜΜΕ, συνιστά μια πολύ σημαντική διαδικασία επιχείρησης, για τη διάδοση, όπως κι όλας είπαμε, των αξιών της άρχουσας τάξης και των υποδειγματικών μοντέλων συμπεριφοράς, του ατομικιστικού τρόπου ζωής, της μανίας για το κέρδος και της χαυνωτικής υστερίας για καταναλωτική επίδειξη, έστω και... "με δανεικά".

Κανείς, πια, δεν αμφισβητεί ότι και τα "αθλητικά είδωλα", δηλαδή, οι καθημερινά προβαλλόμενοι από τα ΜΜΕ ως εθνικοί ήρωες ή λαϊκοί αγωνιστές, γίγαντες, τιτάνες, ημίθεοι και θεοί, λιοντάρια και άλλα θηρία της ζούγκλας, ακόμα, σε συνδυασμό με τα προκλητικά υλικά και άλλα κέρδη που τα συνοδεύουν, επηρεάζουν καθοριστικά τα μικρά παιδιά, εντυπωσιάζουν τις προσωπικότητες της προεφηβείας και εντυπώνονται ανεξίτηλα στις συνειδήσεις της νεολαίας εκείνης, που δεν έχει ακόμα πετύχει την ολόπλευρη ανάπτυξή της, αλλά και εκείνων μεγαλύτερης ακόμα ηλικίας, που για ένα σωρό λόγους "βραδυπορούν"...

Κοντολογίς, συντελούν στη διαμόρφωση μιας ψυχοπαθολογικής προσωπικότητας - θεοποιούν το κέρδος προβάλλοντάς το ως "θείο δώρον"... ωραιοποιούν την ανταγωνιστική αλληλοεξόντωση... μυθοποιούν τη με κάθε μέσο κατάκτηση της επιτυχίας... εξωραϊζουν και νομιμοποιούν τη βία, τον απανθρωπισμό και την τρομοκρατία... προπαγανδίζουν τον τζόγο, τον καταναλωτισμό και τον ατομικισμό... αποκρύβουν τις αιτίες που οδηγούν σε κάθε είδους εκτροπή και κρίση... συγκαλύπτουν και μεταβιβάζουν τις ευθύνες των ηθικών αυτουργών των προηγούμενων (εκτροπών και κρίσεων), σε ουσιαστικά ανεύθυνους... και τέλος, προτείνουν ένα νέο τύπο πολίτη, που δε θα έχει οράματα, δε θα προβληματίζεται με τίποτα και δε θα νοιάζεται για την πολιτική και τους συνανθρώπους του...

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!

Πέτρος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Συνήθως το... ταμείο σε μια μεγάλη διοργάνωση, όπως είναι το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου, γίνεται στο τέλος, όμως δεν είναι άσκοπο να κάνουμε μια αποτίμηση των μονομάχων λίγο πριν την προημιτελική φάση (αυτές τις γραμμές γράφονταν πριν από τις μάχες των προημιτελικών).

Εν αρχή με τις 8 ομάδες που συνεχίζουν. Ξεκίνημα με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία.Το συγκρότημα του Μάριο Ζάγκαλο για μια ακόμη φορά έδειξε τις... προθέσεις του. Μπορεί να μην υπάρχει η απόλυτη φαντασία του παρελθόντος, όμως οι "καριόκας", εκτός από απαράμιλλη τεχνική παρουσιάζουν μια πειθαρχημένη ομάδα που ξέρει και να αμύνεται. Ο παίκτης που ξεχώρισε ως τώρα είναι αναμφίβολα ο μεγάλος αρχηγός Ντούνγκα, που στα 37 του χρόνια παραδίδει μαθήματα απλού, αλλά και συνάμα ουσιαστικού ποδοσφαίρου. Καλή παρουσία έχει και ο "σκόρερ" Σέζαρ Σαμπάιο, ενώ ο Ρονάλντο ακόμη δεν έχει φτάσει στο ζενίθ. Κατώτερος του αναμενομένου, ως τώρα, ο Ρομπέρτο Κάρλος, που αλήθεια είναι ότι έχει ένα περισσότερο αμυντικό ρόλο από αυτόν στη Ρεάλ.

Η Ολλανδία του Γκους Χίτνιγκ έχει δείξει καλά στοιχεία. Ομάδα με γοργή κίνηση, παίκτες κλάσεως, αλλά και υψηλή τεχνική κατάρτιση - το τρίπτυχο των "οράνιε", που πιστεύουν ακράδαντα ότι η Ιστορία τούς χρωστάει ένα παγκόσμιο κύπελλο. Ο παίκτης που ξεχωρίζει είναι ο Μαρκ Οβερμαρς, με το 14 στην πλάτη, που θέλει να γίνει ο νέος Κρόιφ. Ο Ντένις Μπέργκαμπ δείχνει να βρίσκει τον καλό του εαυτό, ενώ "στάνταρ" αξίες είναι οι αδελφοί Ντε Μπουρ, ο Βαν Ντερ Σάαρ και οι Ντάβιντς, Ζέεντορφ.

Η Γερμανία του Μπέρτι Φογκτς θεωρείται από πολλούς τυχερή ομάδα και κάπου τα "γεροντάκια" θα ξεφουσκώσουν. Δεν είναι όμως τόσο απλό να ξεγράψεις ένα συγκρότημα σαν των "πάντσερ". Σίγουρα πολλοί παίκτες δεν είναι στην πρώτη τους νεότητα, όμως το πείσμα και το πάθος δε λείπει. Ως τώρα έχουν ξεχωρίσει οι Μπίερχοφ, Κλίνσμαν και ο σκληροτράχηλος Χάμαν. Ποτέ μην λες ποτέ, όταν έχεις αντίπαλο μια Γερμανία...

Ο Ντανιέλ Πασαρέλα έχει εμφυσήσει στην Αργεντινή το κάτι παραπάνω, ώστε να φτάσει ακόμη και στην κατάκτηση του τροπαίου. Μπορεί να λείπει ένας σταρ σαν τον Μαραντόνα, όμως τόσο καλό σύνολο καμιά ομάδα δε διαθέτει. Οχι δα ότι λείπουν και οι μεγάλοι παίκτες. Ποιος έχει Μπατιστούτα ή αυτόν τον ξερακιανό μπαλαδόρο Ορτέγκα;

"Μυστήριο τρένο" αυτή η Δανία. Από το... πουθενά μπήκε στην 8άδα και απέναντι στη Βραζιλία έψαχνε το... θαύμα. Ο Πίτερ Σμάιχελ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Τερματοφύλακας κλάσεως - κατά την προσωπική μας άποψη ο κορυφαίος κίπερς όλων των εποχών μαζί με τον Λεβ Γιασίν - προκαλεί φόβο στους αντίπαλους επιθετικούς. Σε μεγάλα κέφια και οι αδελφοί Λάουντρουπ, αλλά και ο Αλαν Νίλσεν.

Νέα δύναμη στο ποδόσφαιρο η Κροατία του Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς. "Πέταξε" εκτός οκτάδας τη Ρουμανία, έχοντας σαν ηγέτες τους Νταβόρ Σούκερ, Αλιόσα Ασάνοβιτς, καθώς και τον Ρόμπερτ Προσινέτσκι.

Η Γαλλία αν και ξεκίνησε εντυπωσιακά την πρώτη φάση, κόντρα στην Παραγουάη τα... χρειάστηκε. Σίγουρα με την επάνοδο του Ζινεντί Ζιντάν στην αρχική 11άδα οι "τρικολόρ" θα γίνουν και πάλι αξιόπιστοι και σίγουρα είναι από τα φαβορί για την τελική επικράτηση. Σημαντικό ρόλο έπαιξε αναμφίβολα και ο παράγοντας έδρα.

Οι "Ατζούρι" του Τσέζαρε Μαλντίνι προχώρησαν αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Η πείρα, το σφιχτό παιχνίδι, αλλά και ορισμένοι σπουδαίοι παίκτες (Βιέρι, Ντελ Πιέρο, Ρομπέρτο Μπάτζιο) μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να πάρουν ένα παιχνίδι δύσκολο. Η Ιταλία είναι σκληρό καρύδι και σίγουρα δεν καταθέτει έτσι απλά τα όπλα.

Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει τις άλλες οκτώ ομάδες που πέρασαν στους "16" όμως δεν είχαν συνέχεια...

Η Νορβηγία θα έχει να θυμάται ότι κέρδισε τη Βραζιλία. Αυτό και μόνο είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα. Κόντρα στην Ιταλία έβαλε την ουρά στα σκέλια. Ξεχώρισε ο Τόρε Αντρε Φλο που από τις... διαθέσεις του "τσούλαγε" ή όχι η ομάδα.

Οχι δάκρυα για την Αγγλία.Το συγκρότημα του στενόμυαλου Γκλεν Χοντλ έπεσε με ψηλά το κεφάλι από τη "μισητή" Αργεντινή. Η ανοησία της αποβολής του Μπέκαμ, αλλά και η υπέρμετρη αυστηρότητα του Δανού διαιτητή έστειλαν τα "λιοντάρια" στη βάση τους... Το κέρδος σίγουρα ήταν η παρουσία του 18χρονου Γκάρι Οουεν, που έβαλε πλώρη να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στο λίμπρο ντόρο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Σπάνιο ταλέντο.

Παραγουάη σημαίνει Χοσέ Λουίς Σιλαβέρτ. Τερματοφύλακας - ορχήστρα, αν είχε και λίγο πιο τολμηρούς επιθετικούς, ίσως να έβγαζε τη Γαλλία εκτός... νυμφώνος.

Η Ρουμανία κατάφερε να περάσει στην επόμενη φάση, όμως όταν άρχισαν τα δύσκολα οι Βαλκάνιοι "παρέδωσαν πνεύμα". Ο Χάτζι γέρασε, όμως ο Ιλιε είναι σούπερ παίκτης. Ο Ιορντανέσκου πέτυχε στο έργο του και τώρα έρχεται στην Ελλάδα να συνεχίσει (ελπίζουμε) το δημιουργικό του έργο.

Λίγα πράγματα και οι Γιουγκοσλάβοι,παρότι λίγο έλειψε να "ταπεινώσουν" τους Γερμανούς. Ισως ο Σάντρας να είναι κατώτερος του αναμενομένου. Μοιραίος παίκτης ο Μιγιάτοβιτς, που έχασε το πέναλτι με την Ολλανδία.

Αρεσε το Μεξικό του μπαλαδόρου σκόρερ Χερνάντεζ. Αν είχε και καλύτερο πορτιέρο (σ.σ. γραφικός πλέον ο Κάμπος), ίσως να ξεπέρναγε το εμπόδιο των "πάντσερ". Αν...

Η Νιγηρία εντυπωσίασε στην πρώτη φάση, όμως απογοήτευσε κόντρα στη Δανία, όπου γνώρισε τη συντριβή. Δε θα ξεχάσουμε όμως το περίτεχνο στιλ του Οκότσα.

Και για τη Χιλή το Μουντιάλ μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένο. Μόνο και μόνο η πρόκριση στους "16" ήταν επιτυχία. Το δίδυμο Σάλας, Ζαμοράνο πήγε καλά, όμως κόντρα στους Βραζιλιάνους κάθε περιθώριο αντίδρασης ήταν... περιττό.

Τρίτη ενότητα είναι οι ομάδες που έφυγαν... νωρίς.

Θλιβερή ήταν η παρουσία της Ισπανίας.Αν και στο τέλος συνέτριψε τη Βουλγαρία 6-1, έμεινε εκτός, αφού η Παραγουάη νίκησε τη Νιγηρία. Ο Θουμπιθαρέτα, αλλά και η ατολμία ήταν τα πλην για τους Ιβηρες.

Καλή παρουσία είχαν το Μαρόκο (εντυπωσίασε ο Χατζί), το Ιράν,το Καμερούν,η Τζαμάικα και η "πρωτάρα" Νότια Αφρική.Στη μετριότητα κινήθηκαν Σ. Αραβία,ΗΠΑ,Ν. Κορέα,Ιαπωνία,Τυνησία,ενώ απογοήτευσαν Αυστρία,Σκοτία,Βουλγαρία,Βέλγιοκαι Κολομβία.

Ανδρ. ΠΑΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τι σχέση μπορεί να έχει το ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (Καμπιονάτο) με το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου; Μάλλον πολύ στενή θα λέγαμε, αφού σχεδόν το ένα τρίτο των ποδοσφαιριστών των οκτώ ομάδων που έπαιξαν στα προημιτελικά του Μουντιάλ της Γαλλίας αγωνίζονται σε ομάδες του ιταλικού πρωταθλήματος. Αν, μάλιστα, υπολογίσουμε και τους παίκτες της Εθνικής Ιταλίας τότε το ποσοστό ανεβαίνει θεαματικά....

Συγκεκριμένα, με τη γλώσσα των αριθμών από τους 176 παίκτες που εκπροσωπούν τις 8 Εθνικές ομάδες των προημιτελικών, οι 54 παίζουν στο ιταλικό πρωτάθλημα. Ακολουθεί, σε μεγάλη απόσταση, η "μπουντεσλίγκα" που έχει 25 (εκ των οποίων οι 18 μέλη της Γερμανίας), και Αγγλία, Ισπανία που έχουν από 17.

Αναλυτικά στην Ιταλία παίζουν ή έπαιξαν στο παρελθόν οι:

Αργεντινή (11 παίκτες): Ρομπέρτο Αγιάλα (Νάπολι), Χοσέ Τσαμό και Ματίας Αλμέιδα (Λάτσιο), Εκτορ Πινέδα (Ουντινέζε), Νέστορ Σενσίνι και Χερνάν Κρέσπο (Πάρμα), Αμπελ Μπάλμπο (Ρόμα), Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Φιορεντίνα), Χουάν Βερόν (Σαμπντόρια) Χαβιέ Ζανέτι και Ντιέγκο Σιμεόνε (Ιντερ).

Γαλλία (7+5 παίκτες): Βινσέν Καντελά (Ρόμα), Γιούρι Τζορκαέφ (Ιντερ), Ντιντιέ Ντεσάμπ και Ζινεντίν Ζιντάν (Γιουβέντους), Μαρσέλ Ντεσαϊγί (Μίλαν), Λιλιάν Τιράμ (Πάρμα), Αλέν Μπογκοσιάν (Σαμπντόρια). Επίσης, στο παρελθόν αγωνίστηκαν οι: Λοράν Μπλαν (Νάπολι), Κριστιάν Καρεμπέ (Σαμπντόρια), Κριστόφ Ντουγκαρί και Πατρίκ Βιεϊρά (Μίλαν).

Βραζιλία (6+3 παίκτες): Καφού και Αλνταϊρ (Ρόμα), Αντρέ Κρουζ και Λεονάρντο (Μίλαν), Ρονάλντο (Ιντερ), Εντμούντο (Φιορεντίνα). Εχουν ακόμη παίξει οι: Ταφαρέλ και Ντούνγκα (Φιορεντίνα), Ρομπέρτο Κάρλος (Ιντερ).

Ολλανδία (3+4 παίκτες): Πάτρικ Κλάιφερτ (Μίλαν), Εντγκαρ Ντάβιντς (Γιουβέντους), Αρον Βίντερ (Ιντερ). Μετά το περίφημο "τρίο" Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ κανείς Ολλανδός δεν έχει καταφέρει να κάνει μεγάλη καριέρα στο καμπιονάτο. Στο παρελθόν δοκίμασαν οι: Ντένις Μπέργκαμπ και Βιμ Γιονκ (Ιντερ), Μίκαελ Ράιζιγκερ και Ουϊνστον Μπογκάρντε (Μίλαν),

Κροατία (2+3 παίκτες): Ζβόνιμιρ Μπόμπαν (Μίλαν), Μάριο Στάνιτς (Πάρμα). Εχουν ακόμη αγωνιστεί οι: Αλιόσα Ασάνοβιτς (Νάπολι), Γκόραν Βλάοβιτς (Πάντοβα), Ρόμπερτ Γιάρνι (Ρόμα, Τορίνο και Γιουβέντους)

Δανία (2+2 παίκτες): Τόμας Χέλβεγκ (Ουντινέζε - πιθανότατα στη Μίλαν από τη νέα περίοδο), Μάρτιν Γιόργκενσεν (Ουντινέζε). Εχουν αγωνιστεί ακόμη οι: Μίκαελ Λάουντρουπ (Γιουβέντους), Μπρίαν Λάουντρουπ (Φιορεντίνα και Μίλαν)

Γερμανία (2+8 παίκτες): Κριστιάν Τσίεγκε (Μίλαν), Ολιβερ Μπίερχοφ (Ουντινέζε - από τη νέα περίοδο στη Μίλαν). Αρκετοί παίκτες έχουν περάσει στο παρελθόν από τα ιταλικά γήπεδα. Πρόκειται για τους: Λόταρ Ματέους, Ματίας Ζάμερ και Γιούργκεν Κλίνσμαν (Ιντερ, ο τελευταίος και Σαμπντόρια), Γιούργκεν Κόλερ, Αντρέας Μέλερ και Στέφεν Ρόιτερ (Γιουβέντους), Ολαφ Τον και Τόμας Χέσλερ (Ρόμα).

Το Μουντιάλ με τη γλώσσα των αριθμών έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, κυρίως για τους... στατιστικολόγους. Ας δούμε μερικά:

Το πρώτο χρυσό γκολ στον ξαφνικό θάνατο στο 114' από τον Λορέν Μπλαν στο παιχνίδι Γαλλίας - Παραγουάης.

Το πρώτο χαμένο πέναλτι από τον Μιγιάτοβιτς στο Ολλανδία - Γιουγκοσλαβία. Ηταν το πρώτο χαμένο από το 1990 (ο Σίφο στο ματς Βελγίου - Ισπανίας). Από τότε και μέχρι τον Σέρβο επιθετικό είχαμε 37 στα 37 πέναλτι. Από το 1930 δόθηκαν 114 με εύστοχα τα 119.

Μέσος όρος γκολ 2,7 ανά αγώνα στα πρώτα 56 ματς. Στα 48 του πρώτου γύρου τα γκολ ήταν 126 (2,6 μ.ό.) και στα 8 του β γύρου είχαμε 23 γκολ (2,88 μ.ό.)

Τρεις κόκκινες και 7 κίτρινες σε ένα ματς είναι ρεκόρ. Τις έδειξε ο Κολομβιανός Τόρο Ρενδόν στον αγώνα Δανίας - Ν. Αφρικής.

Τέσσερα αυτογκόλ από τους Μπόιντ (Σκοτία), Τσιπό (Μαρόκο), Ισα (Ν. Αφρική), Μιχαϊλοβιτς (Γιουγκοσλαβία).

Μόλις 10 λεπτά για τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα στο παιχνίδι με την Τζαμάικα στάθηκαν αρκετά στον Αργεντίνο φορ να πετύχει το γρηγορότερο χατ τρικ στην ιστορία των παγκόσμιων κυπέλλων.

Είχαμε 15 κόκκινες κάρτες, ενώ στο περασμένο Μουντιάλ αποβλήθηκαν μόλις 8 παίκτες. Ακόμη 211 κίτρινες κάρτες σε 56 ματς (3,8 μ.ό.)

Είχαμε 18 πέναλτι σε 56 ματς, μόνον ο Μιγιάτοβιτς αστόχησε.

Είχαμε 28 γκολ με κεφαλιές, τρία πέτυχε ο Μπίερχοφ.

Τέλος τα εισιτήρια ήταν 2.402.400 σε 56 ματς (42.900 μ.ό.)