Συνεχίζεται η πικετοφορία ανθρακωρύχων μπροστά στο κτίριο της κυβέρνησης στη Μόσχα. Εκεί βρίσκονται απεσταλμένοι απ' όλες τις περιοχές εξόρυξης άνθρακα. Οι μεγαλύτερες αντιπροσωπείες είναι των ανθρακωρύχων της Βορκουτά και της περιοχής Ροστόβ. Μεταξύ τους συμμετέχει στην πικετοφορία, σε ένδειξη αλληλεγγύης, και ο δημοτικός σύμβουλος της Δούμας της πόλης Ντονέτσκ (περιοχή Ροστόβ) Βίκτορ Ρουντομέτοφ, αρχιτεχνίτης στο ορυχείο "Ζαπάντναγια", με τον οποίο συζητήσαμε για την κατάσταση στην περιοχή του.

- Βίκτορ Πετρόβιτς, ήρθατε στη Μόσχα ειδικά για να υποστηρίξετε τους ανθρακωρύχους της Ρωσίας, που πραγματοποιούν πικετοφορία στο κτίριο της κυβέρνησης;

- Ναι, ειδικά. Μόλις έδειξαν στην τηλεόραση ότι στο Λευκό Οίκο της Μόσχας πραγματοποιείται πικετοφορία, στην πόλη μας άρχισαν να ετοιμάζονται για ταξίδι, κι εγώ επέμεινα στη συνεδρίαση της τοπικής Δούμας να με στείλουν σε αποστολή στη Μόσχα. Εχουμε πολλά προβλήματα και υπάρχει η δυνατότητα να στρέψουμε την προσοχή των ρωσικών αρχών στην κατάσταση της πόλης μας. Η ουσία του προβλήματος είναι η εξής: Η πόλη έχει 55.000 κατοίκους. Λειτουργούσαν 5 ορυχεία. Τώρα η "αγαπητή μας" κυβέρνηση έκλεισε τα τέσσερα. Χιλιάδες ανθρακωρύχοι έμειναν χωρίς δουλιά. Δεν έχασαν τη δουλιά μόνο οι ανθρακωρύχοι. Σήμερα στην πόλη μας το 80% του ενεργού πληθυσμού είναι ουσιαστικά άνεργοι. Εμεινε μόνο ένα ορυχείο, που δίνει στο δημοτικό ταμείο το 75% των φόρων. Αν κλείσει και αυτό το ορυχείο, η πόλη θα μαραθεί. Εκτός απ' αυτό το ορυχείο, λειτουργεί για την ώρα το εργοστάσιο εκσκαφέων, αλλά αυτό φέρνει στο δημοτικό ταμείο μόνο το 0,5%. Το κλωστήριο δίνει μόλις λίγο κάτι παραπάνω, 1,5%. Οι υπόλοιπες εισπράξεις στο δημοτικό προϋπολογισμό πρέπει να έρχονται από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι τη μερίδα του λέοντος στο δημοτικό προϋπολογισμό τη δίνει το ορυχείο "Ζαπάντναγια", που βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα του κλεισίματος.

- Μα γιατί δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση; Γιατί η βιομηχανία εξόρυξης άνθρακα, που έδινε ζωή στην πόλη σας επί πολλά χρόνια, τώρα ουσιαστικά πεθαίνει, καταδικάζοντας στην ίδια τύχη και όλη την πόλη;

- Η αιτία είναι μία: Το ΔΝΤ, οι χώρες της Δύσης καθόρισαν για τη χώρα μας ένα ποσοστό μετάλλου, δηλαδή στην ουσία μάς υπαγορεύουν πόσο κάρβουνο, μέταλλο και άλλα προϊόντα πρέπει να παράγουμε, πόσα παιδιά να κάνουμε... Είχαμε ένα συμβόλαιο με το μεταλλουργικό συγκρότημα του Νοβολιπέτσκ για την προμήθεια άνθρακα. Τις μετοχές, όμως, αυτής της επιχείρησης τις αγόρασαν 27 ξένες εταιρίες και αυτές υπαγορεύουν τη θέλησή τους. Ως αποτέλεσμα, το συγκρότημα αυτό πριν από δυο μήνες αρνήθηκε να αγοράζει κάρβουνο από μας. Επί δυο μήνες τρέναραν την υπόθεση και μετά μας υπαγόρευσαν τους υποδουλωτικούς όρους τους και τώρα από κάθε τόνο χάνουμε ήδη το 10 - 15%. Και για να μην πεθάνει η πόλη, αναγκαστήκαμε να κλείσουμε αυτό το συμβόλαιο. Στο ορυχείο άρχισε μεγάλη μείωση της εργατικής δύναμης. Μέσα σε 1 - 1,5 χρόνο απολύθηκαν πάνω από 1.000 άτομα. Σήμερα εργάζονται 2.243 άτομα. Σε άλλες συνεργαζόμενες επιχειρήσεις - κεντρικό εργοστάσιο εμπλουτισμού, παραγωγική διεύθυνση μεταφορών, φάλαγγα αυτοκινήτων, αποθήκη ξυλείας - απασχολούνται σήμερα πάνω από 1.000 άτομα. Και φανταστείτε, αν κλείσουν και το ορυχείο μας, θα μείνουν άνεργοι συνολικά περίπου 4.000 άτομα.

Στο κλωστήριο δούλευαν πριν περίπου 10.000 άτομα. Μετά τις απολύσεις έμειναν μόνο 1.500 άτομα. Τα τελευταία δυο χρόνια το εργοστάσιο πρακτικά δε λειτουργεί. Δε λειτουργεί περισσότερους από τρεις μήνες το χρόνο, όταν φέρνουν υλικά. Οπότε στην πραγματικότητα όλοι οι εργαζόμενοι είναι άνεργοι. Πρόσφατα οι εργάτες κήρυξαν απεργία για να τραβήξουν την προσοχή στην άθλια κατάσταση της επιχείρησης. Στο εργοστάσιο εκσκαφέων εργάζονταν 4.500 - 5.000 άτομα. Τώρα υπάρχουν 1.500 άτομα και στην παραγωγή δουλεύουν μόνο 500 - 600 άτομα. Να, λοιπόν, μια πίσω από την άλλη πεθαίνουν οι επιχειρήσεις του Ντονέτσκ. Η τύχη της πόλης μας δείχνει ότι η κυβέρνηση της Ρωσίας με την πολιτική της κάνει το παν για να πνίξει τα ορυχεία, τις μικρές πόλεις που εμφανίστηκαν κάποτε με βάση τον κλάδο εξόρυξης άνθρακα.

- Το πρόγραμμα, όμως, της αναδιάρθρωσης των ορυχείων προϋποθέτει τη μετεκπαίδευση των ανθρακωρύχων, την κατάρτισή τους με άλλες ειδικότητες και το άνοιγμα στις πόλεις των ανθρακωρύχων νέων επιχειρήσεων. Χορηγούνται για το σκοπό αυτό τεράστια ποσά χρημάτων και, αν πιστέψουμε την κυβέρνηση, δε θα υπάρχει ανεργία με το κλείσιμο των ορυχείων. Από πού προέρχονται λοιπόν όλες οι συμφορές σας;

- Θα σας πω πώς έχουν τα πράγματα. Εμείς, οι εργάτες, θεωρούμε ότι οι μεγαλύτεροι κλεφταράδες βρίσκονται στη Μόσχα, ψηλά, και οι μικρότεροι κλέφτες, χαμηλά. Πρόσφατα έφτασαν σε μένα ως σύμβουλο της Δούμας της πόλης τα υλικά για τους φοροφυγάδες όλων των επιπέδων, αρχίζοντας από το δημοτικό και τελειώνοντας με τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Και μετά ένα μήνα μού έδωσαν για ενημέρωση το πρόγραμμα ανάπτυξης της πόλης Ντονέτσκ σε συνθήκες ανασυγκρότησης. Και τι βλέπω: το πρόγραμμα αυτό περιείχε επιχειρηματικά σχέδια, υιοθετημένα και επικυρωμένα απ' όλους αυτούς τους κλεφταράδες, που αποκρύπτουν τα εισοδήματα από το δημοτικό και ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Δηλαδή, τα χρήματα των ανθρακωρύχων πάνε κατευθείαν στους κλέφτες, που τσεπώνουν τα χορηγούμενα χρήματα, χωρίς να κάνουν τίποτα. Για παράδειγμα, στο Ανατολικό Ντονμπάς για τη δημιουργία μιας θέσης εργασίας χορηγούνται 80.000 ρούβλια. Και, να, κάποιος μπίζνεσμαν παρουσιάζει στη διοίκηση της πόλης το επιχειρηματικό του σχέδιο, με το οποίο αναλαμβάνει την υποχρέωση να δημιουργήσει έναν αριθμό θέσεων εργασίας και με βάση αυτό το σχέδιο του χορηγούν χρήματα, αλλά στην ουσία οι εργάτες δε βλέπουν ούτε χρήματα, ούτε θέσεις εργασίας.

Ηρθαν μια μέρα σε μένα ως σύμβουλο μερικά άτομα και μου λένε: "Βίκτορ Πετρόβιτς, βοηθήστε μας! Υπογράψαμε συμβόλαιο με τη μετοχική εταιρία "Πλαστ", αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα". Τους είπα να κάνουν επίσημη αίτηση, αλλά αρνήθηκαν, φοβούνται. Επέμεινα, ωστόσο. Διοργάνωσα συγκέντρωση. Περιμέναμε τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Μπορίς Νεμτσόφ, αυτός όμως δεν ήρθε. Οι άνθρωποι άρχισαν να διαμαρτύρονται, να φωνάζουν. Φοβούμενος να μη γίνει καμιά προβοκάτσια, κι εγώ δεν ξέρω πώς, βρέθηκα στο βήμα και επί τεσσεράμισι ώρες διηύθυνα τη συγκέντρωση. Ως αποτέλεσμα, στο σταθμό Σάχτναγια οι εργάτες μια βδομάδα ολόκληρη είχαν καταλάβει τη σιδηροδρομική γραμμή και ορισμένα αιτήματά τους ικανοποιήθηκαν. Τώρα, απ' όσα γνωρίζω, κινήθηκε ποινική δίωξη κατά της μετοχικής εταιρίας "Πλαστ" και η έρευνα συνεχίζεται.

Γενικά, κοίταξα αυτά τα επιχειρηματικά σχέδια και σηκώθηκαν οι τρίχες μου στο κεφάλι. Τι "σχέδια" προτείνουν οι σημερινοί απόγονοι ενός μεγάλου κομπιναδόρου! Ενώ ο Οστάπ Μπέντερ, ήρωας του μυθιστορήματος των Ιλφ και Πετρόφ, σεβόταν ωστόσο τον ποινικό κώδικα, για τους σημερινούς οπαδούς του δεν υπάρχουν περιορισμοί. Ενα επιχειρηματικό σχέδιο προτείνει να τακτοποιήσει στη δουλιά 85 ανθρακωρύχους, οι οποίοι θα ασχολούνται με το μάζεμα και τη συσκευασία του μελιού σε δοχεία. Για την "επιχείρηση" αυτή ο νεοφερμένος "επιχειρηματίας" ζήτησε από το δημοτικό ταμείο... 13 και πλέον δισ. ρούβλια! Φανταστείτε, πόσες κυψέλες χρειάζονται;! Πιθανόν, η μισή Μόσχα μπορεί να γεμίσει με αυτές τις κυψέλες για να μαζέψει κανείς και να βάλει σε δοχεία μέλι που να φτάνει σε τέτοιο φανταστικό ποσό. Και όμως, τέτοια "επιχειρηματικά σχέδια" υιοθετούνται και εγκρίνονται!

- Βίκτορ Πετρόβιτς, πώς θα προστατευτούν οι ανθρακωρύχοι από τέτοιους, όπως τους αποκαλέσατε, κλεφταράδες; Πώς θα γίνει, ώστε τα χρήματα που χορηγούνται για την τακτοποίηση σε δουλιά των εργατών των ορυχείων που κλείνουν, να πηγαίνουν ακριβώς σ' αυτούς και όχι στους κυνηγούς του εύκολου κέρδους;

- Οχι μόνο εγώ, αλλά και οι περισσότεροι εργαζόμενοι των ορυχείων θεωρούν ότι τα χορηγούμενα χρήματα θα πρέπει να δίνονται στις κρατικές επιχειρήσεις και όχι στις ιδιωτικές εταιρίες, ώστε να υπάρχει αυστηρός έλεγχος στο πώς δαπανώνται αυτά τα χρήματα. Τότε τα χρήματα θα πάνε στον προορισμό τους. Γι' αυτό ακριβώς ήρθα στη Μόσχα, για να στρέψει η κυβέρνηση την προσοχή στα προβλήματα των μικρών πόλεων των ανθρακωρύχων. Οι πόλεις αυτές δεν πρέπει να πεθάνουν, διότι και χάρη σ' αυτές είναι ισχυρή η Ρωσία. Το κράτος πρέπει σήμερα να τις υποστηρίξει.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Εκδηλώσεις αλληλεγγύης από τους επιστήμονες