Πρωτοφανή υπόθεση διαφθοράς αστυνομικού ερευνούν οι εισαγγελικές αρχές στην Πελοπόννησο. Για πρώτη φορά στα χρονικά της Ελληνικής Αστυνομίας, έχει ασκηθεί εις βάρος υπαλλήλου της ποινική δίωξη για άμεση συνέργεια σε ληστεία και ανθρωποκτονία από πρόθεση! Οπως ανακοινώθηκε από την Αστυνομική Διεύθυνση Αρκαδίας, η Εισαγγελία Τρίπολης άσκησε ποινική δίωξη εις βάρος του αστυφύλακα Σπυρίδωνα Δημητρίου, του αδερφού του Νικολάου και του οδηγού φορτηγού αυτοκινήτου Πέτρου Μπουλούγαρη, ο οποίος είχε καταγγείλει, στις 3 του Μάρτη, ότι είχε πέσει έξω από την Τρίπολη θύμα ληστείας, ενώ μετέφερε με φορτηγάκι σάκους με χρήματα των ΕΛΤΑ.

Από την προανάκριση, προέκυψε ότι ο οδηγός της χρηματαποστολής είχε σκηνοθετήσει τη ληστεία, με αποτέλεσμα να ασκηθεί εις βάρος του ποινική δίωξη για υπεξαίρεση αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα χρήματα μεταφέρθηκαν σε άλλο μέρος με το ΙΧ αυτοκίνητο του αστυνομικού. Στο κόλπο συμμετείχε και ο Βορειοηπειρώτης Αριστείδης Φώτου, ο οποίος, όμως, δολοφονήθηκε λίγες μέρες μετά τη ληστεία, προφανώς επειδή αντέδρασε, όταν είδε ότι το μερίδιο που του έδιναν από τη λεία (34 εκατ. δραχμές) της ληστείας δεν τον ικανοποιούσε. Η αδελφή του είχε δηλώσει τότε την εξαφάνισή του, αλλά το μυστήριο λύθηκε μόλις προχτές, όταν το πτώμα του βρέθηκε μισοθαμμένο σε ερημική περιοχή της Ακράτας. Οι συνεργοί του κατηγορούνται ότι τον είχαν πυροβολήσει με πυροβόλο όπλο!

Το ερώτημα ποιος θα μας προστατέψει από τους φύλακες έρχεται όλο και πιο συχνά πλέον στο μυαλό των πολιτών, καθώς τα κρούσματα διαφθοράς στην Αστυνομία, όχι μόνο δεν έχουν περιοριστεί, αλλά απεναντίας βγαίνουν στην επιφάνεια με ιδιαίτερη οξύτητα. Η απόφαση ενός αστυφύλακα των ΜΑΤ να πάρει το υπηρεσιακό του όπλο πριν από δυο περίπου μήνες και να ληστέψει μια τράπεζα δείχνει ξεκάθαρα πόσο έχουν χαλαρώσει οι σχέσεις των αστυνομικών με το αντικείμενο, για το οποίο πληρώνονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού σε μια περίοδο παρατεταμένης λιτότητας και πόσο τεράστιες είναι οι ευθύνες των κυβερνήσεων, που έθρεψαν με την αδιαφορία τους αυτήν την κατάσταση.

Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ανακοινώνοντας πρόσφατα μέτρα για την πάταξη της διαφθοράς (ανάθεση των σοβαρών ΕΔΕ σε εισαγγελείς, καθιέρωση "πόθεν έσχες" και υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων), έδωσε στη δημοσιότητα πίνακες για την έκταση του προβλήματος, που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικοί. Από το 1990 μέχρι και το 1997, έχουν αποταχτεί για διαφθορά χαρακτήρα συνολικά 99 αστυνομικοί με το βαθμό του ανθυπαστυνόμου, αρχιφύλακα και αστυφύλακα. Το ίδιο διάστημα τιμωρήθηκαν με την ποινή της αργίας με απόλυση 28 αστυνομικοί. Για το 1997, εκκρεμούν 15 υποθέσεις ανεκδίκαστες, ενώ το πρώτο πεντάμηνο του 1998 είχε διαταχθεί η διενέργεια 17 ΕΔΕ για υποθέσεις διαφθοράς.

Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι το σαράκι της διαφθοράς έχει χτυπήσει και τους αξιωματικούς, για να επιβεβαιωθεί ο λαός μας, που λέει ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Σύμφωνα με τους ίδιους πίνακες, από το 1990 μέχρι και το πρώτο πεντάμηνο του 1998, αποτάχτηκαν 14 αξιωματικοί, 20 τιμωρήθηκαν με αργία δι' απολύσεως, οχτώ με πρόσκαιρη παύση, ενώ υπάρχουν και τρεις εκκρεμείς υποθέσεις.

Υπενθυμίζεται ότι μόνο τους τελευταίους μήνες η κοινή γνώμη έχει μείνει άναυδη και για τα κατορθώματα του αστυνομικού διευθυντή της Χίου Γ. Μερετάτη, ο οποίος κατηγορείται για υπόθεση εκβίασης ιδιοκτητών καταστημάτων με ηλεκτρονικά παιγνίδια. Η "πρωτοβουλία" του υπαστυνόμου Ν. Βερναρδάκη να εκδικηθεί τον Ε. Δουνδουλάκη, προκαλώντας έκρηξη στην αυλή του σπιτιού του στα Χανιά, επειδή είχε κτηματικές διαφορές, δείχνει επίσης μια άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Μια υπόθεση, που θυμίζει μπερδεμένο κουβάρι, είναι επίσης αυτή που αναφέρεται στην εμπλοκή τουλάχιστον δέκα αστυνομικών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηλείας σε υποθέσεις καλλιέργειας και εμπορίας χασίς. Οι αποκαλύψεις έγιναν πριν δυο χρόνια, ασκούνται ποινικές διώξεις, άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στη φυλακή, χωρίς, ωστόσο, να έχει ξεκαθαρίσει από πλευράς Δικαιοσύνης ποιοι είναι οι έμποροι και ποιοι οι διώκτες τους...

Μανόλης ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ

Και οι θεσμοί ανθρώπινα οικοδομήματα είναι. Και σαν τέτοια μπορεί να έχουν πιο βαθιά και στέρεα θεμέλια ή όχι. Μπορεί όμως και να υποστούν ρωγμές ή καθιζήσεις.

Για όσους παρατηρούν την επικαιρότητα και προσπαθούν να τη σχολιάζουν, η βασιμότητα και η επαλήθευση των γραφομένων τους προκαλεί χάος. Τελευταία, γινόμαστε όλο και πιο συχνά μάρτυρες επισήμων ή μη διαψεύσεων διάφορων πληροφοριών, που βγήκαν στον αέρα ή τυπώθηκαν και που εκπορεύονταν από κέντρα που παίρνουν τις αποφάσεις που αφορούν στη ζωή μας.

Πριν μερικές βδομάδες, δόθηκαν στη δημοσιότητα κάποια ονόματα δημοσιογράφων, που είχαν αρχικά εκπέσει του επαγγέλματός τους ή και αποκατασταθεί, με τη μομφή ότι είχαν κατασκευάσει κάποια ρεπορτάζ.

Είχαν όμως; Η είχαν έρθει σε σύγκρουση με διαπλεκόμενα εκδοτικά συμφέροντα;

Δύσκολο να το μάθει ο αναγνώστης.

Κι, εξάλλου, γιατί τόση δυσπιστία εκ μέρους μου; Υποτίθεται ότι αυτό που διαβάζουμε, είναι έτσι. Δεν έχει ακόμα εφευρεθεί το μηχάνημα επαλήθευσης της ειδησεογραφίας.

Μόνο η παλιά ρήση ισχύει: Η ζωή θα δείξει.

Είναι πολύ απλό να πω ότι μάθαινα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν αυτό συνέβαινε. Αυτά όλα τράβηξαν την προσοχή μου σ' έναν υπότιτλο: "Η μεγαλομανία είναι επαγγελματικός κίνδυνος για τους δικαστές, που καταλήγει σε αγενή, άξεστη και τρελή συμπεριφορά".

Ποιος τολμάει να γράψει έτσι για το δικαστικό κλάδο;

Ενας δημοσιογράφος, ο Νιλ Α. Λιούις. Και μ' έναν πολύ χτυπητό τίτλο: "Είστε εκτός τάξης, Αξιότιμε, Κύριε".

Το ρεπορτάζ αφορούσε σ' ένα δικαστή, που εκδιώχθηκε από το δικαστικό σώμα εξαιτίας της συμπεριφοράς του στην έδρα.

Η ανάρμοστη και τυραννική συμπεριφορά του δεν είναι τόσο μοναδική, είπε ένας πανεπιστημιακός καθηγητής.

Οι δικαστές έχουν εξουσία πάνω σε όλους τους ευρισκόμενους μέσα στην αίθουσα. Συχνά παλαβώνουν. Μήπως όλοι δε γελάμε με τ' αστεία τους;

Ο εν λόγω δικαστής έγινε πλατιά γνωστός το 1996, όταν ελάττωσε την ποινή ενός κατηγορουμένου που είχε χτυπήσει τη φίλη του. Ο άντρας βγήκε από τη φυλακή και τρεις βδομάδες αργότερα σκότωσε τη φίλη του και ο ίδιος αυτοκτόνησε.

Ο λόγος, όμως, που καθαιρέθηκε του αξιώματός του δεν ήταν αυτός. Από την έδρα τον εξεδίωξαν για τη μακρόχρονη αυτοκρατορική και παράλογη συμπεριφορά του στην αίθουσα των δικαστηρίων, στο Μπρούκλιν.

Τα ελληνικά δικαστήρια, για όσους δεν έχουν παραβρεθεί μπροστά στις έδρες ως κατηγορούμενοι ή μάρτυρες, είναι γνωστά από τις ασπρόμαυρες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Είναι να γελάς.

Στο μεγαλύτερο σύνολό μας, αγνοούμε τη δομή του δικαστικού μας συστήματος, αν οι δικαστικοί κρίνονται για την κρίση τους και την ευθυκρισία τους, για τη δική τους ακεραιότητα και θεώρηση του κόσμου.

Οσο για τα στρατιωτικά δικαστήρια, δεν τα ξεχνάμε. Είναι να κλαις. Και ποιος δε θυμάται, ή, αν είναι νέος, δεν έχει ακούσει, για τις δις και τρις εις θάνατον.

Τι έγιναν εκείνοι οι δικαστές, που έστελναν στο θάνατο τον ανθό της Ελλάδας, που πολέμησε ενάντια στο ναζιστή κατακτητή;

Ενα άλλο άρθρο έλεγε πως οι δικαστές δεν μπορούσαν να περπατάνε στο δρόμο αγκαζέ με τη γυναίκα τους.

Θυμάμαι ότι ο δικαστής θείος ερχόταν χωριστά από τη γυναίκα του, τη θεία Μάχη.

Δεν ξέρω, αν τα πιο πάνω ήταν αστεία ή αν όχι. Αν έχουν καταργηθεί τώρα, ή αν τέτοιος κώδικας συμπεριφοράς δεν υπάρχει πια.

Πολύ περισσότερο, δεν ξέρω αν υπάρχει κώδικας συμπεριφοράς υπουργών Δικαιοσύνης. Η πώς γίνεται η εκλογή του στην κυβέρνηση.

Κι ακόμα πιο πολύ, δεν ξέρω αν ελέγχεται και από ποιον;

Τη συνείδηση δεν μπορώ να τη δω.

Μήπως είμαστε ένας ανενημέρωτος λαός;

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Τα αλλεπάλληλα κρούσματα διαφθοράς κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα Σώματα Ασφαλείας και ο πολίτης θέτει συνεχώς το ερώτημα: Ποιος θα μας προστατέψει από τους φύλακες;